Anil van der Zee, 28 maart 2020
Aanpassen.
We bevinden ons in een crisis! Een pandemie! Het coronavirus verspreidt zich. Het is angstaanjagend. Zal ik besmet raken? Mijn vrienden? En het belangrijkste: op welke manier zal het ons treffen? De onzekerheid van het onbekende is waarschijnlijk dat wat ons van deze hele situatie het meest verontrust.
[…]
Gewoontes.
Voor mij is er niet veel veranderd sinds deze drastische maatregelen. Ik lijd zelf nu al 13 jaar aan een chronische ziekte. In 2007 liep ik een infectie met het cytomegalovirus op. Ik moest onmiddellijk stoppen met mijn carrière als professioneel danser en vanaf dat moment ging alles langzaam bergafwaarts.
Een paar jaar later kreeg ik uiteindelijk de diagnose Myalgische Encefalomyelitis (ME). ME is een neuro-immuunziekte die, in tegenstelling tot veel voorkomende misvattingen, niet wordt gekenmerkt door chronische vermoeidheid, maar in plaats daarvan door een ernstige verergering van symptomen die optreedt na minimale fysieke of mentale inspanning.
[…]
Isolatie.
Het moeilijkste van dit alles is de sociale isolatie. Alleen al iemand die de kamer in- en uitloopt zonder een woord te zeggen kan mij dagenlang een oude vertrouwde PEM crash geven. Mijn vrienden leggen daarom zonder mij te zien de boodschappen in de keuken en vertrekken. Hoewel ik altijd een dynamisch sociaal leven heb genoten, met veel vrienden, heb ik nu zelden bezoekers.
Het moeilijkste van dit alles is de sociale isolatie.
[…]
Onvoorspelbaarheid.
ME heeft zijn aandeel aan controverses gehad. Zoals bij veel ziekten, zoals bijvoorbeeld multiple sclerose, heeft de psychiatrie een geweldige tijd gehad met de ziekte, door foutief te beweren dat je ME kunt genezen met psychotherapie en lichaamsbeweging.
[…]
Verschuiven.
Sinds het coronavirus zijn bepaalde dingen echter enigszins wat anders. Patiënten die moeite hebben gehad om een consult per email of een telefonisch consult te regelen met hun dokters, krijgen nu plotseling diensten aangeboden die voorheen blijkbaar onmogelijk te organiseren waren. Interessant echter, want qua tijdsinvestering zou telemedicine eigenlijk veel effectiever kunnen zijn voor zowel de patiënt als de arts?
Waarom is deze invaliderende ziekte decennialang genegeerd en belachelijk gemaakt?
Het is helaas niet ongewoon voor ouders van kinderen met ME om te worden bedreigd door sociale instellingen.
[…]
Op één lijn.
Aan de andere kant, als iemand die (ernstig) ziek is geworden na een virusinfectie en zo ongeveer alles te hebben verloren wat ik kon verliezen, zou ik ook bitter kunnen zijn over het feit dat ik, na 13 jaar te hebben geworsteld, niet geloofd te zijn, nog steeds niet de adequate zorg krijg die ik nodig heb. We hebben de recente veranderingen pas zien opkomen door een virus dat geen verband houdt met mijn eigen ziekte. Tot bepaalde hoogte ben ik boos, want waarom is deze invaliderende ziekte met wereldwijd ongeveer 17 miljoen patiënten genegeerd en decennialang belachelijk gemaakt?
Helen.
“>
Het coronavirus wordt beschouwd als een zoönose. Wij mensen zijn wreed geweest zowel tegen deze wereld als het koninkrijk der dieren. Wij als soort hebben alleen maar ons gebied uitgebreid en zij zijn gevangen in slechts een fractie van waar zij toegang toe zouden moeten hebben. Dit is wat microben van dieren zoals het coronavirus in staat heeft gesteld om over te steken naar menselijke lichamen, epidemieën veroorzakend. Het is een hele strijd geweest om de gehele politieke wereld zo ver te krijgen dat zij echt drastische maatregelen zouden nemen om klimaatveranderingen te bestrijden. Moeder natuur zou echter wel eens haar geduld hebben kunnen verliezen. Nu wij in isolatie zijn is het daarom gewoon verbazingwekkend om te zien dat de natuur zichzelf kan genezen wanneer wij gedwongen zijn om te stoppen. De aarde ademt eindelijk weer.
[…]
Please be safe! Blijf thuis!!
Lees het volledige artikel op de blog van Anil!
© Anil van der Zee
De afstandelijke corona verbinding.
We bevinden ons in een crisis! Een pandemie! Het coronavirus verspreidt zich. Het is angstaanjagend. Zal ik besmet raken? Mijn vrienden? En het belangrijkste: op welke manier zal het ons treffen? De onzekerheid van het onbekende is waarschijnlijk dat wat ons van deze hele situatie het meest verontrust.
