Burn-out is een van de meest voorkomende ziekten van dit moment. Vele duizenden mensen worden geveld door uitputting, voortdurende vermoeidheid en lusteloosheid en vechten een continue strijd tegen allerlei kwaaltjes en overgewicht.
In dit boek laat Dr. Jesse Lynn Hanley zien hoe het lichaam door langdurige verwaarlozing – verkeerde eetgewoonten, slechte voeding, een te druk bestaan – beschadigd kan raken. Chronische vermoeidheid is dan in de meeste gevallen het resultaat.
Dr. Hanley ontwikkelde een zeer effectieve methode, die eenieder in staat stelt het lichaam van een dergelijke beschadiging weer te herstellen. Wie haar stappenplan van tien eenvoudige oplossingen volgt, zal zich langzaam maar zeker weer gezond en energiek voelen, beter slapen, afvallen en er jaren jonger uitzien.
Inhoud 10-stappenplan
- Eenvoudige oplossing 1: Eten, eten, eten, de hele dag door. Eet u slank
- Eenvoudige oplossing 2: Minder bewegen. Minder bewegen is BETER
- Eenvoudige oplossing 3: Kalmeer uw centrale zenuwstelsel. Doe kalmer aan, verander, stap eruit
- Eenvoudige oplossing 4: Uw slaapschuld aflossen. Moeder had gelijk als ze zei dat alles er ‘s morgens beter uitziet
- Eenvoudige oplossing 5: Laat uw favoriete gif staan. Suiker, stimulerende middelen en drugs zijn wolven in schaapskleren (o.a. roken en suiker zijn funest. Er worden wel suikervervangers vermeld: sap van ruwe rietsuiker, stevia, xylitol, sorbitol en fructo-oligosachariden (FOS))
- Eenvoudige oplossing 6: Een uitgeputte voedingsketen aanvullen. Onze uitgeputte voedingsbronnen moeten worden aangevuld met vitaminen, mineralen en andere essentiële voedingsstoffen
- Eenvoudige oplossing 7: Geef uw lichaam zuurstof. Diep ademhalen bevordert uw biochemie en herstelt het gezonde ritme van uw zenuwstelsel
- Eenvoudige oplossing 8: Alles over verborgen toxinen. Ongezonder leven door gebruik van chemische producten
- Eenvoudige oplossing 9: Geniet elke dag. Hebt u nog plezier?
- Eenvoudige oplossing 10: Bevorder zelfontplooing. U kunt zelf kiezen hoe u uw leven wilt leiden.
Dit zijn de 10 stappen die in deel 2 van het boek beschreven worden. Elke stap wordt uitvoerig behandeld.
Het eerste deel van het boek gaat over in welk stadium je lichaam verkeert. En het derde en tevens laatste deel van het boek behandelt een 14 daags menuprogramma en recepten, krachtdrankjes, info over vetten en vetzuren en over zuurvormende en basevormende voedingsmiddelen.
EEN FRAGMENT
Levensstijl op basis van de adrenalinestoot – Het wordt een gewoonte
De 19-jarige Jenny Harrington, bij haar vrienden beter bekend als
‘Scout’, woont met acht andere studentes in een huis vlak bij het strand in de buurt van de universiteit waar ze studeren. Ze woont er nu al drie zomermaanden en hoewel de ‘feestbeesten’ iedere dag in de golven spelen, is Scout nog geen enkele keer naar het strand geweest. Voor de andere meisjes in haar huis is Scout een spook, dat komt en gaat en zelden gezien wordt.
Scout staat aan het begin van een succesvolle carri?re, die natuurlijk begint met ambitie. Toen ze 15 jaar was kreeg ze haar eerste baantje bij een fritestent in het plaatselijke winkelcentrum. Ze was al snel assistent-bedrijfsleider en werd overgeplaatst naar een filiaal vlak bij haar school. In haar eerste jaar als studente deed Scout ieder kwartaal vier vakken en werkte ze bovendien 40 uur per week, zodat ze niet meer dan vijf uur slaap per nacht kreeg.
Zeer ambitieuze mensen vinden de adrenalinestoot vaak heerlijk, nemen graag risico’s en durven uitdaging aan. Op 19-jarige leeftijd omvat Scouts werk ook het voeren van sollicitatiegesprekken, het in dienst nemen, opleiden en ontslaan van werknemers. Evenals het instemmen met loonsverhoging, promoties, en degradaties, bestellen van voorraden, herstel en onderhoud van de winkel en het in de gaten houden van het moreel van haar personeel. Ze maakt vaak overuren, onbetaald, om haar werk af te krijgen. ‘Als nieuwbakken bedrijfsleider krijg ik de zenuwen als ik weer een nieuwe uitdaging moet aangaan, zoals een gesprek met de directeur of de loonadministratie of de werknemers,’ vertelde Scout.
‘Soms weet ik helemaal niet zeker hoe ik de dingen moet aanpakken. Maar steeds als het me lukt krijg ik een kick. Daarom denk ik nog steeds dat ik goed bezig ben.’
Scout kan zich financieel uitstekend redden. Ze studeert met een volledige beurs, heeft net een nieuwe auto en betaalt alles zelf. Het verhaal van Scout roept misschien dierbare herinneringen bij u op. Eens was u misschien ook zo idealistisch en ambitieus. Helaas, naarmate het leven vordert, hebben mensen vaak steeds meer succes, maar zijn ze steeds minder in staat om de vruchten van hun harde werken te plukken.
Het ontbreekt je aan niets, maar je bent te moe of te druk om te genieten van wat je hebt verdiend. Het is gewoon niet meer zo leuk als vroeger. Je gaat je afvragen hoe dat komt. Je krijgt het gevoel dat er niets meer aan te doen is, dat het nu te laat is.
Maar u kunt er heel veel aan doen. U kunt u beter voelen, er beter uitzien, gezonder zijn, beter slapen, en nog veel meer. Voordat ik u vertel hoe dat mogelijk kan worden, gaan we even in de toekomst kijken om te zien hoe de zaken er over 25 jaar voor Scout voorstaan. En dat doen we om te begrijpen hoe u bent gekomen waar u vandaag de dag bent.
Rachel Kantor is een fr?le blondine van 52 jaar, die jarenlang gevangen heeft gezeten in de door adrenaline opgefokte levensstijl. Op een bepaald moment had Rachel 100 man personeel in haar bedrijf voor onderzoek en advies in de onroerendgoedsector, dat ze beschreef als gebaseerd op concurrentie en uiterste termijnen. Ze hield de touwtjes strak in handen omdat alles precies moest kloppen zonder fouten en precies op de juiste tijd. Rachel, die zichzelf beschreef als een ‘mens van deadlines’ had geen idee van de enorme stress waaronder ze werkte of maakte zich er geen zorgen over. Ze werkte hele nachten door als dat
nodig was. Ze werkte op een lege maag, omdat ze de roes die ze kreeg van de honger prefereerde boven het ‘volle slaperige gevoel’ dat ze kreeg van eten. ‘Er gebeurt iets met adrenaline als je niet eet en hard werkt en zenuwachtig bent,’ zegt ze. ‘Ik vind het heerlijk om zo gespannen te zijn, met een gevoel dat alles heel scherp is. Het lijkt alsof je pepmiddelen gebruikt en euforisch bent.’ Inderdaad lijkt de adrenalinestoot veel op de roes die je krijgt van stimulerende middelen.
En het is nu eenmaal zo dat de roes van de adrenalinestoot voor veel mensen een verleiding is.
Stresshormonen zoals adrenaline worden geproduceerd in de bijnieren om het lichaam voor te bereiden op acute en chronische fysieke en emotionele stress. Vrijwel iedereen heeft gehoord van de bijnieren, maar slechts weinig mensen begrijpen hoe ze werken en waarom ze belangrijk zijn. De twee bijnieren zijn driehoekige organen die minder dan vijf gram wegen en elk boven op een nier liggen. Deze organen, elk niet groter dan twee of drie bruine bonen, produceren adrenaline en andere stresshormonen, die invloed hebben op vrijwel iedere lichaamsfunctie.
De hoeveelheid adrenaline die vrijkomt is ruwweg evenredig met de ernst van de situatie. Met andere woorden, de hoeveelheid stresshormonen die wordt geproduceerd en met welke tussenpozen wordt bepaald door de mate van
‘gevaar’ die de hersenen registreren. De ontmoeting met een grote witte haai tijdens de vakantie zal een grotere en langdurigere adrenalinerespons opwekken dan naar een ‘surprise’-party gaan ter ere van je verjaardag. De adrenalinerespons treedt sneller op dan u met uw vingers kunt knippen.
Men neemt aan dat het bestaan van de neocortex als onderdeel van de hersenschors de mens van alle andere dieren onderscheidt. In dat deel zetelen namelijk het geheugen, het leren, de spraak en andere intelligente functies, waaronder het verwerken van de prikkels van de wereld om ons heen. De neocortex registreert in principe alle ervaringen. Onder de neocortex ligt het limbisch systeem, dat we ook wel de ’emotionele’ hersenen noemen. Het limbisch systeem vertaalt de sensorische toevoer in emotie. De hypothalamus registreert deze emotie onmiddellijk. Tegelijkertijd reageert de sympathische kant van het
autonome zenuwstelsel, waardoor een snelle stoot adrenaline vrijkomt, het vlucht-of-vecht’- hormoon uit het bijniermerg, dat zich binnen in de bijnieren bevindt.*
*Hans Selye, internationaal bekend als de vader van de stress, bedacht de term ‘vlucht-of-vecht’. Nadat hij in 1936 zijn eerste wetenschappelijke artikel had gepubliceerd waarin hij ‘stress’ identificeerde en definieerde, schreef Selye nog meer dan 1700 wetenschappelijke artikelen en 39 boeken over dit onderwerp.
Het bijniermerg zorgt voor productie, opslag en uitscheiding van epinefrine en norepinefrine. Om het simpel te houden zal ik naar deze twee hormonen verwijzen met de term adrenaline.
De adrenalinerespons kan ook optreden zonder emotionele aanleiding. Als u een ernstig auto-ongeluk krijgt en bewusteloos raakt, zullen de bijnieren als gekken adrenaline gaan pompen om uw bloeddruk op peil te houden en uw lichaam anderszins stabiel te houden in een levensbedreigende situatie.
Hoewel angst en gevaar de grootste drijfveren zijn voor de adrenalinerespons, zullen alle opwindende ervaringen resulteren in wat Rachel een ‘adrenalinestoot’ noemde. Met andere woorden, stimulerende ervaringen, zoals een onverwachte bonus op het werk, hebben ook een dergelijke roes tot gevolg. Niet-stimulerende ervaringen, zoals voor de tv op de bank hangen of een uurtje strijken doen dat meestal niet. De sensatie van de adrenalinestoot wordt veroorzaakt door het feit dat er drie factoren tegelijkertijd in uw systeem vrijkomen: 1) energie van
suiker, die ligt opgeslagen in lever en spieren, 2) de neurotransmitter dopamine, die een goed gevoel geeft, en 3) endorfine, de opiaten die het lichaam zelf produceert. Met het vrijkomen van deze drie factoren voelt u zich plotseling energiek, volledig alert, en euforisch. De adrenalinerespons is tienduizenden jaren geleden ontstaan in de tijd dat de vlucht-of-vechtreactie voor de prehistorische mens het verschil betekende tussen leven en dood. Deze overlevingsreactie was duizenden jaren geleden terecht omdat het ging om zeer groot gevaar – bijvoorbeeld als iemand werd opgejaagd door een wild dier dat de bedoeling had hem op te eten. Tegenwoordig is deze adrenalinerespons zelden terecht, maar we
zijn er nu eenmaal mee bedraad. Of u nu midden in de nacht uit bed stapt en over uw kat struikelt, op het punt staat te trouwen, een belangrijke overeenkomst afsluit op uw werk, of de bodem van de geldkist ziet, u zult in enigerlei mate dezelfde met adrenaline gerelateerde reactie ondervinden als onze voorouders die in het wild leefden.
Wij leven in spannende tijden. De mogelijkheden die ons worden geboden vertonen exponenti?le groei. We zijn als kinderen in een snoepwinkel: we willen geen moment van het leven missen. Een uiterst ambitieuze succesvolle 43-jarige arts/ondernemer verklaarde zijn levensfilosofie met het oude adagium: ‘Liever val ik te pletter en verbrand ik, dan dat ik wegkwijn.’ Een 33-jarige restauranthouder besteedde drie jaar aan het ontwikkelen van een nieuw dinerconcept, wat inhield dat hij soms 24 uur per dag werkte en vrijwel geen weekend vrij had. ‘Ik wil niet dat mijn grafsteen blanco blijft,’ zei hij. ‘Ik wil dat mijn leven een goed verhaal is en dat is mijn drijfveer. Ik wil het idee hebben dat ik iets heb bereikt.’ Beide mensen, die allebei heel veel uren werkten en zich blootstelden aan veel stress, hebben het idee dat hun harde werk de moeite waard was en dat ze het leuk vonden. In onze meedogenloze maatschappij, die is gebaseerd op concurrentie, is de adrenalinestoot bij het leven van alle dag gaan horen. Net als in de voorbeelden
hierboven denken de meeste mensen er niet aan om het wat kalmer aan te doen. Het is al erg genoeg dat de stress van het dagelijks leven regelmatig een hoge concentratie adrenaline teweegbrengt, die misschien wel plezierig is maar op de lange duur niet gezond. Het probleem wordt echter nog gevaarlijker doordat we de roes zo fijn gaan vinden: het genot van de adrenalinerespons is verslavend.
