Wetenschappelijk

De grote vraag voor ME/cvs en langdurige/long COVID is: wat veroorzaakt postexertionele malaise (PEM)? Het nieuwste onderzoek van het Institute for Neuroimmune Medicine van Nancy Klimas – geleid door Lubov Nathanson (senior auteur) en Derek J. Van Booven (hoofdauteur) – definieert PEM als “een verergering van de symptomen na zelfs een kleine fysieke of mentale inspanning”. De titel van het onderzoek, “Stress-Induced Transcriptomic Changes in Females with Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome Reveal Disrupted Immune Signatures”, [Stressgeïnduceerde transcriptomische veranderingen bij vrouwen met Myalgische Encefalomyelitis/Chronischevermoeidheidssyndroom onthullen…

Het onderzoek “WASF3 disrupts mitochondrial respiration and may mediate exercise intolerance in myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome [WASF3 verstoort de mitochondriale respiratie en kan bijdragen aan de inspanningsintolerantie bij myalgische encefalomyelitis/chronischevermoeidheidssyndroom]” zit boordevol mogelijkheden. Om te beginnen werd het gepubliceerd in The Proceedings of the National Academy of Sciences – een van de meest prestigieuze wetenschappelijke tijdschriften ter wereld. Verder werd het onderzoek uitgevoerd door onderzoekers van de National Institutes of Health (NIH) – een zeldzaamheid. Meestal denken we aan de NIH als een financieringsbron,…

Onderzoeker Dr Bo Bertilson, Bragée Clinics, ZwedenGefinancierd door ME Research UK Achtergrond Het diagnosticeren van ME/cvs wordt ernstig bemoeilijkt door een gebrek aan klinische biomarkers. Biomarkers zijn meetbare aanwijzingen in het lichaam die ons vertellen over de aanwezigheid van een ziekte, en ze kunnen informatie geven over de progressie van de ziekte. Het identificeren van een goede biomarker voor ME/cvs zou daarom kunnen helpen bij het stellen van de diagnose en bij het vinden van nieuwe behandelingsmogelijkheden. Een potentiële bron van biomarkers zijn de vele…

“Belangrijk artikel” Het was goed om te zien dat een studie van een grote medische universiteit naar de inspanningscapaciteit bij langdurige COVID in een vooraanstaand medisch tijdschrift verscheen. Het Journal of Infectious Diseases gaf het de kop “MAJOR ARTICLE”.  Het kwam uit de zeer drukke LIINC-groep van de Universiteit van Californië San Francisco (UCSF). Met andere woorden, het is een tegengif voor de afschuwelijke (en vreselijk ongeïnformeerde) beweginggstudie waarmee het RECOVER-Initiatief zichzelf onlangs in verlegenheid bracht. Bovendien is dit niet zomaar een oefenstudie –…

Het Epstein-Barrvirus (EBV) is weer terug en het ziet er niet naar uit dat het snel zal verdwijnen. Eigenlijk zullen we waarschijnlijk meer en meer van dit complexe virus gaan zien naarmate de tijd vordert – en hopelijk leren we eindelijk niet alleen wat het doet bij langdurige COVID, maar ook bij het chronischevermoeidheidssyndroom (ME/cvs). Het Epstein-Barrvirus en langdurige COVID “LIINCen” De studie “Chronische virale co-infecties hebben een verschillende invloed op de kans om langdurige COVID te ontwikkelen” is afkomstig van een zeer actieve…

De mitochondriën zijn een groot mysterie bij ME/cvs en fibromyalgie. Er is veel bewijs – toegegeven, meestal uit kleine studies – dat de mitochondriën een rol spelen. Precies achterhalen wat er mankeert, is niet eenvoudig, gezien de vele mogelijkheden die zich hebben aangeboden. Problemen met het vetzuurmetabolisme, shunts die zuurstofrijk bloed van ze weg stuwen, defecte antioxidantsystemen, hoge niveaus van intracellulair calcium, ontregeling van complex V, HHV-6-reactivering/mitochondriale fragmentatie, aangeboren fouten in het metabolisme, en nog veel meer zijn naar voren geschoven. De lijst lijkt…

Vele delen van de hersenen (prefrontale cortex, cortex cingularis anterior, insula, amygdala, motorische cortex, en meer) zijn in verband gebracht met ME/cvs, maar op de een of andere manier past het dat het moeilijkst bereikbare en moeilijkst te bestuderen deel van de hersenen – de hersenstam – misschien wel het neusje van de zalm is. Zoals Van Elzakker al aangaf in zijn nauwgezette bespreking van de hersenstam bij ME/cvs, kunnen de meeste MRI-studies die zich richten op het bovenste deel van de hersenen, slechts…

Dit alles kwam tot stand nadat zij, wat Kell levendig noemde, “verschrikkelijke, stoffige, donkere” fibrine microklonters vond op de bodem van haar proteomische monsters en besloot deze te onderzoeken. (Proteomische studies worden regelmatig gedaan. Heeft niemand anders deze opgemerkt?) Pretorius gelooft dat de vreemde vormen van deze microklonters hun afbraak belemmeren. Sommige, zo meldt zij, zijn groot genoeg om de kleine haarvaten die onze weefsels voeden, te blokkeren en resulteren in een “defect in de zuurstofoverdracht op capillair niveau”. Kell heeft op de ME-Conferentie…

Hoofdonderzoeker Dr Leighton BarndenGriffith University, Gold Coast, Queensland, Australia Belangrijkste bevindingen Over de studie Veel van de symptomen die mensen met ME/cvs ervaren, wijzen op afwijkingen in de hersenen en het zenuwstelsel, en onderzoek heeft veranderingen in de structuur van de hersenen bij ME/cvs-patiënten aangetoond, evenals beperkingen in de connectiviteit tussen verschillende hersengebieden. Dr. Leighton Barnden en zijn team van de Griffith University in Queensland, Australië, zijn bijzonder actief op dit gebied en zijn deskundig in het gebruik van magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om de…

In 1905 publiceerde Albert Einstein, een Zwitserse octrooigemachtigde, vier baanbrekende papers, een daarvan was op de speciale relativiteitstheorie. Elf jaar later voegde hij zwaartekracht toe aan de mix in zijn algemene relativiteitshypothese. Het duurde echter tot 1919 voordat Einsteins algemene relativiteitstheorie correct bleek, en dat was niet gemakkelijk. Britse astronomen reisden de halve wereld rond om een uitgebreide zonsverduistering te bekijken om vast te stellen of, zoals Einstein voorspelde, de ruimtetijd gekromd wordt door massieve hemellichamen. Toen de positie van sterren tijdens de zonsverduistering…