Sasha Nimmo, #MEAction, 16 maart 2017
Onderzoekers aan de Griffith Universiteit uit Queensland hebben onlangs een disfunctionele celreceptor geïdentificeerd in het immuunsysteem van mensen met het Chronisch Vermoeidheidssyndroom (CVS).
Vijftien mensen, die voldeden aan de Fukuda criteria voor CVS, werden bestudeerd tegenover 25 controles. Gezien de kleine omvang van de studie kunnen de resultaten niet als onherroepelijk worden beschouwd.
In de studie identificeerden onderzoekers van Griffith disfunctionele TRPM3-receptoren in de naturalkillercellen bij mensen met CVS in vergelijking met de gezonde controles.
De klasse van receptoren waar TRPM3 toe behoort, staat bekend als ‘threat receptors’ [dreigingsreceptoren], omdat ze geactiveerd worden als het lichaam op de een of andere manier bedreigd wordt, zoals infectie, trauma of zelfs bevalling.
De hypothese is dat activering overexpressie veroorzaakt van de kapotte genetische receptoren en het dan overneemt, en zo de overdracht van calcium naar een scala van cellen in de war stuurt.
De studie, ‘Impaired calcium mobilization in natural killer cells from chronic fatigue syndrome/myalgic encephalomyelitis patients is associated with transient receptor potential melastatin 3 ion channels’ [‘Verzwakte mobilisatie van calcium in naturalkillercellen van patiënten met chronisch vermoeidheidssyndroom/myalgische encephalomyelitis is geassocieerd met transient receptor potential melastatine 3 ionkanalen’], werd gepubliceerd in Clinical Experimental Immunology.
De paper is moeilijk om te begrijpen, dus dit artikel berust op verklaringen van onderzoekers aan de Griffith Universiteit in Queensland, die de thuisbasis is voor het National Centre for Neuroimmunology and Emerging Diseases (NCNED), een van de toonaangevende centra voor onderzoek naar ME en Chronisch Vermoeidheidssyndroom (CVS).
Prof. Staines van NCNED vertelde de Huffington Post dat er een “defect is in de receptor, wat betekenent dat ze niet langer functioneren zoals ze zouden moeten. Wat de receptoren zouden moeten doen, is in staat zijn om calcium over te brengen van buiten de cel naar binnen in de cel.”
De ontdekking van abnormale calciumcellen in het immuunsysteem treft mensen met CVS op drie gebieden van het lichaam waar CVS-gerelateerde pijn meestal voorkomt – de hersenen en ruggengraat, de alvleesklier en de maag.
“Dit is ongelooflijk belangrijk omdat calcium vereist is voor een enorm scala aan functies binnen in de cel, in elk weefsel, in elk orgaansysteem in het lichaam,” vertelde Prof. Staines aan Seven and Nine News on the Gold Coast.
Wat betekent dit voor patiënten?
Dit betekent dat onderzoekers nu een doelwit hebben voor therapeutische interventie, of weten waarop ze behandelingen met medicijnen kunnen richten.
Prof Marshall-Gradisnik legde het uit aan IFLScience.
“De transiënte receptor potentiële melastatine subfamilie 3 (TRPM3) is een van de meest primitieve receptoren in het lichaam. Het wordt geactiveerd door een breed scala aan stoffen, van bacteriën en virussen tot de temperatuur en omgevingsfactoren zoals parfums. Deze verscheidenheid maakte het een logische verdachte voor een aandoening als CVS, die zo veel verschillende uitlokkende factoren heeft bij verschillende mensen.
Marshall-Gradisnik vergeleek TRPM3-receptoren in naturalkillercellen in bloed, dat werd afgenomen bij 15 mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom en 25 gezonde controles en vond dat TRPM3-niveaus veel lager waren bij mensen met CVS. TRPM3 is een ionkanaal, dat de manier controleert waarop calciumionen worden overgebracht tussen de cellen en instructies vervoeren in het proces. In sommige omstandigheden lieten de cellen van CVS-patiënten een veel grotere calciumionenstroom zien, wat een mogelijke verklaring verschaft voor CVS-symptomen.
Prof. Staines zei in hetzelfde artikel dat er al veel medicijnen bestaan die het functioneren van verschillende ionkanalen beïnvloeden. TRPM3-receptoren geven onderzoekers een plaats om te starten in de zoektocht naar iets dat effectief is en dat getest kan worden in studies met mensen.
Potentiële geneesmiddelen worden al gebruikt voor andere aandoeningen, wat betekent dat de veiligheid ervan goed gekend is, dus als gevonden wordt dat ze werken in het laboratorium, zouden klinische studies gemakkelijker moeten zijn.
Vernietiging en risico door voorgeschreven behandelingen
Het is frustrerend, maar belangrijk dat NCNED en het persbericht van de regering van Queensland benadrukten dat patiënten, die de diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom en ME hebben, in Australië niet meer behandeld moeten worden alsof ze psychisch ziek zijn.
“Deze ontdekking is geweldig nieuws voor alle mensen die leven met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) en het verwante myalgische encefalomyelitis (ME), omdat het bevestigt wat mensen met deze aandoeningen al lang weten – dat het een ‘echte’ ziekte is – niet een psychisch probleem,” zei Leeanne Enoch, Minister voor Wetenschap van Queensland.
Prof. Staines waarschuwde voor het gevaar van de doorgaans aanbevolen behandelingen in Australië.
“Deze ziekte is veel meer invaliderend dan mensen hebben beseft – men sterft aan ME/cvs omdat men niet serieus wordt genomen.”
“Het nieuwe onderzoek suggereert ook dat [het voorschrijven van] lichaamsbeweging juist ongelooflijk slecht is omdat dit het lichaam verder onder druk zet.”
Christine Hunter, de moeder van Alison Hunter en stichter van de Alison Hunter Foundation, was bij een evenement met media en sprak over de tien jaar van vernietigende symptomen en zei dat ze zich voelden alsof ze onder huisarrest waren geplaatst. Alison stierf in 1996 en haar autopsie werd vorig jaar gepubliceerd.
De Griffith Universiteit is een van de weinige Australische instituten die mensen met ernstige ME insluit in hun onderzoek en huisbezoeken aflegt om [bloed- en weefsel-] monsters te verzamelen.
“Patiënten met de meest ernstige vorm van de ziekte werden grotendeels genegeerd door het systeem van de gezondheidszorg en andere onderzoekers. We zijn volkomen toegewijd aan hen en realiseren ons het lijden dat ze hebben moeten doorstaan,” zei Prof. Staines.
De financiering van medisch onderzoek in Australië
Financiering is een enorm probleem voor ME en het chronisch vermoeidheidssyndroom in Australië. De federale regering financiert alleen graduele oefentherapie/cognitieve gedragstherapie (GET/CGT) maar de staat (Queensland) ondersteunt dit belangrijke werk, waarbij het sinds 2008 1,6 miljoen dollar verstrekt (referentie). Drie maanden geleden kondigde de Stafford Fox Foundation een subsidie van 4 miljoen dollar aan voor NCNED. Deze financiering wordt gebruikt om een diagnostische test te commercialiseren en potentiële behandelingen te ontwikkelen. De Stafford Fox Foundation kende voorheen 2,5 miljoen dollar toe aan NCNED en laat zo zien zien dat hun investering de moeite waard is.
“Subsidies en donaties zijn van kritiek belang voor ons werk. Zonder deze steun zouden we geen vooruitgang boeken. Onze donoren kunnen de waarde zien van dit werk en de manier waarop hun donatie een geweldig verschil maakt.”
De geschatte kosten voor de Australische maatschappij van de diagnose, behandeling en management van ME/cvs is meer dan 700 miljoen per jaar. (figuren)
Emerge Australië schat dat dit de Australische economie 4 miljard dollar per jaar kost.
“Deze ziekte kost de maatschappij en patiënten veel op alle niveaus van gezondheidszorg, diagnose en management, naast de sociale en economische invloed op patiënten,” zei Prof. Staines.
Afgelopen jaar wees de Australische National Health and Medical Research Council (NHMRC) er op dat zij op de VS wachtten om onderzoek te subsidiëren. Prof Kelso, CEO van NHMRC, zei dat de aankondigingen van de NIH over onderzoek voortreffelijk nieuws waren vanwege het budget en de geschiktheid van de NIH en dat het een belangrijke stimulans voor het vakgebied zou zijn, mogelijk ook voor Australië, en we hopen dat er geweldige dingen voortkomen uit dat onderzoek ’.
Maar waarom zou Australië moeten wachten tot andere landen onderzoek financieren als er 242.000 Australiërs met de ziekte zijn en onderzoekers die de expertise hier hebben?
“Australië leidt de wereld op dit gebied van onderzoek naar ME/cvs. Niet-commercieel tweede. We zijn erg trots op onze onderzoekers en hun prestaties,” zei Prof. Staines.
Diagnostische testen
In de laatste editie van de Solve ME/CFS Chronicle, legt ‘What, Exactly, Is A Biomarker? And Why Don’t We Have One?’ uit waar een ‘goede’ biomarker uit bestaat en welke biomarkers al zijn vastgesteld, zoals ruggenmergvocht, Natural Killer (NK)-cellen en MRI’s. De Deakin Universteit in Australië kondigde afgelopen jaar [2016] ook immuunreactiebiomarkers aan.
Terwijl de Griffith Universiteit een patent aanvroeg voor een diagnostische bloedtest om genetische markers te identificeren voor het chronisch vermoeidheidssyndroom, is er nog steeds veel verwarring rond de diagnose van ME en CVS. Terwijl er vaak naar wordt verwezen als onderling inwisselbaar en gecombineerd, vond een studie van de Griffith Universiteit dat in Australië 2 van de 5 vermoeidheidsdiagnoses en 7 van de 10 ME-diagnoses foutief zijn.
Minister Enoch erkende dat dit de patiënten heeft verhinderd om adequate zorg te krijgen.
“CVS en ME staan erom bekend dat ze moeilijk te diagnosticeren zijn, waarbij patiënten het vaak jarenlang moeten stellen zonder dat ze de juiste zorg en aandacht krijgen, die ze nodig hebben”.
Prof. Staines zei dat hij verwacht dat hun test een laboratoriumstandaard zal worden om een stellige, want traceerbare, diagnose voor chronisch vermoeidheidssyndroom te bieden.
“Momenteel kunnen patiënten een scala aan testen ondergaan om de diagnose voor CVS te stellen die significante kosten met zich meebrengt voor het gezondheidszorgsysteem.”
“Deze ziekte is traditioneel moeilijk geweest om te diagnosticeren, dit betekent dat mensen het maandenlang zonder de voor hen nodige zorg en aandacht hebben moeten stellen. Wij vertrouwen erin dat de nieuwe screeningstest, die momenteel wordt ontwikkeld, efficiënte en in toenemende mate accurate screening voor mensen met CVS zal verschaffen. Deze test kan ook worden gebruikt om de progressie van hun ziekte te bewaken en bij te houden.
Prof. Staines zei dat de ontwikkeling van deze test loopt.
“Ons onderzoek voegt voortdurend iets toe aan de overvloed aan kennis die we hebben over dit pathologische mechanisme van deze ziekte en de identificatie ervan als een diagnostische test. We passen technologie toe, die voorheen nooit is gebruikt bij deze ziekte en die voortdurend verfijnd wordt.”
Een lijst van de papers van de Griffith Universiteit wordt hier gepubliceerd.
Eind 2016 publiceerde NCNED een lijst van wat ze hebben bereikt:
Geachte supporters,
NCNED is verheugd om de volgende update te publiceren van de wereldwijde primeurs dit jaar bij ME/cvs:
- NCNED ontdekte significante verbanden van transient receptor potentieel (TRP) ionkanalenfamilie van ME/cvs-patiënten.
- NCNED ontdekte significante afnames in TRPM3-receptoren op het celoppervlak van naturalkiller (NK)-cellen en B-cellen van ME/cvs-patiënten.
- NCNED ontdekte significante afnames in intracellulair calcium naast opgeslagen calcium in N-cellen van ME/cvs-patiënten.
- NCNED ontdekte significante veranderingen in intracellulaire calcium gereguleerde genen naast veranderingen in de celsignalering, die belangrijk zijn voor het functioneren van NK-cellen en cytokineproductie bij ME/cvs-patiënten.
- NCNED richtte zich erop om te bepalen of al deze veranderingen in NK-cellen te danken waren aan disfunctie van de TRPM3-receptoren, die zich op het celoppervlak van deze cellen bevonden.
- NCNED rapporteert nu dat de significante afname van NK-activiteit naast veranderingen in signalering tussen cellen onderling verband houdt met laag intracellulair calciumionen in NK-cellen door de aantasting van TRPM3-ionkanalen.
- NCNED benadrukt deze significante bevindingen vanwege het onvermogen om voldoende calciumionen toe te staan om binnen in de cel te bewegen met disfunctionele TRPM3-receptoren.
- Het is belangrijk dat de significante ontregeling van TRPM3-receptoren die NCNED heeft geïdentificeerd niet beperkt is tot NK-cellen. TRPM-receptoren zijn gelokaliseerd op bijna alle cellen in het lichaam. De disfunctie van TRPM3, die NCNED heeft geïdentificeerd, suggereert dat deze receptor betrokken is bij de pathologie van ME/cvs.
- Wij bedanken elke deelnemer, donor, de Stafford Fox Medical Research Foundation, dhr. Douglas Stutt, de Alison Hunter Memorial Foundation, de regering van Queensland, de Mason Foundation en Change for ME.
Zonder jullie steun zouden deze belangrijke studies niet mogelijk zijn geweest.
Wij gaan verder met het onderzoeken van elk mogelijk pad naar succesvolle therapeutische interventies.
© #MEAction. Vertaling Meintje, redactie NAHdine & Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
