Wat zit er in de pijplijn? Lopende, geregistreerde of geplande klinische studies voor ME/cvs

Een zoektocht door databanken die klinische studies registreren

We hebben een snelle zoektocht gedaan door de belangrijkste databases waar onderzoekers normaal gezien hun klinische studies te registreren. We waren vooral geïnteresseerd in gerandomiseerde gecontroleerde studies die de doeltreffendheid testen van een behandeling, we waren minder geïnteresseerd in fase I-studies (die zich focussen op veiligheid van een behandeling) of studies met open onderzoeksopzet (die geen controlegroep hebben).

Helaas functioneerde de website van het Registratieplatform voor internationale klinische studies (International Clinical Trials Registry Platform, ICTRP) van de WHO niet door het drukke verkeer dat door de COVID-19-uitbraak werd gegenereerd. We slaagden er wel in om de andere belangrijkste databases te doorzoeken die de belangrijkste gegevensleveranciers voor de WHO zijn, nl. Clinicaltrials.gov, ISRCTN, ANZCTR, DRKS, EudraCT, en NTR. We keken ook naar de belangrijkste belangengroepen die ME/cvs-onderzoek financieren om te zien of ze plannen hadden voor klinische studies. De resultaten van onze zoektocht zijn samengevat in dit Google-document (dat voor iedereen toegankelijk zou moeten zijn om te lezen en te becommentariëren). Als je nog weet hebt van (gerandomiseerde gecontroleerde) studies voor ME/cvs die niet in dit document staan, voeg dan gerust een commentaar toe of laat het mij weten via sociale media.

Weinig geneesmiddelenstudies, verschillende over fecale microbiotatransplantaties

We vonden ongeveer 30 studies, die in verschillende categorieën gegroepeerd kunnen worden. Ten eerste zijn er de geneesmiddelenstudies, maar jammer genoeg zijn er maar weinig hiervan. Die van Jarred Younger met Naltrexone is momenteel opgeschort. Er is er ook een met Mestinon door David Systrom. Dat is het ongeveer. De Open Medicine Foundation kondigde onlangs een studie in Zweden aan die Kynurenine zal testen, maar deze is nog niet geregistreerd.

Andere preliminaire rapporten zoals deze met CT38 (het geneesmiddel ontwikkeld door Cortene) en cyclofosfamide (dat door het Noorse onderzoeksteam van Mella en Fluge in een studie onderzocht werd) hebben de hoop doen rijzen dat er grotere studies zullen volgen. Maar tot nu toe konden we geen plannen, protocollen of registratie van verdere studies vinden om de doeltreffendheid van deze behandelingen te testen.

Een heleboel shit

Ten tweede zijn er een paar studies naar fecale microbiotatransplantaties (FMT) waarbij artsen de stoelgang van een gezonde donor nemen en die bij een ME/cvs-patiënt inbrengen, in de hoop dat het de darmflora zal herstellen en de symptomen zal helpen verlichten. De Comebackstudie in Noorwegen zal deze procedure bij 80 patiënten testen, maar er is ook een geregistreerde Finse studie en een studie die ondersteund wordt door Invest in ME aan het Quadram Institute die van plan zijn om FMT bij ME/cvs te testen.

Supplementen, Chinese remedies en gedragsinterventies

Er zijn meer studies in de derde categorie, namelijk deze waarbij supplementen getest zullen worden. De meest prominente is deze door Dikoma Shungu met N-acetylcysteïne. Anderen zijn van plan om een mix van supplementen te testen die namen hebben zoals RiaGev™, ReConnect®, Gutmagnific of ImmunoVit. Naar onze mening zijn veel van deze studies geen teken van hoop maar een indicatie dat de ME/cvs-onderzoeksgemeenschap nog niet het professionaliteitsniveau bereikt heeft dat de patiënten verdienen.

Hetzelfde kan gezegd worden over het handvol studies dat klassieke Chinese remedies zal testen, zoals acupunctuur, taoyin-oefeningen, moxibustie en sijunzi-kruidenaftreksels. Het is twijfelachtig of de onderzoekers van de studies echt weten wat ME/cvs inhoudt. Eén studiebeschrijving bijvoorbeeld start met de zin: “Chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), ook bekend als idiopathische chronische vermoeidheid (ICF)…” Om eerlijk te zijn hebben we de indruk dat nogal wat van deze onderzoekers ME/cvs verwarren met onverklaarde vermoeidheid van een minder ernstige aard.

Tot slot zijn er studies naar gedragsinterventies zoals de MAGENTA- en FITNET-NHS-studies onder leiding van Esther Crawley in het Verenigd Koninkrijk. Blijkbaar zijn er nog steeds enkele onderzoekers die blijven hopen dat het veranderen van de gedachten het gedrag van de patiënt ME/cvs kan behandelen, ondanks de mislukkingen uit het verleden. Er zijn geregistreerde ME/cvs-studies naar zelf-gepacete lichaamsbeweging, videospelletjes, online cognitieve training, relaxatiemethodes, biofeedbacktherapie, enzovoort.

Een nogal sombere conclusie

We kunnen niet om de conclusie heen dat de resultaten van onze zoektocht eerder somber en teleurstellend waren. Er zijn weinig fatsoenlijke klinische studies voor ME/cvs die ons hoop geven dat er snel een behandeling gevonden zal worden. Maar echt nieuwe ontdekkingen komen meestal onverwacht. We hopen dat dit overzicht geen aanleiding is tot pessimistisch nihilisme, maar wel een aanzet tot meer financieringsinitiatieven voor ME/cvs.

Michiel and Evelien