Bundeling van Krachten

Als wisselend actief deelnemer van het forum zie ik de tijd voorbij gaan.

Gehuld in spierkramp tot research vragen.

Van duizelingen en haar mogelijkheden tot wel of geen uitkering.

Het wel of geen huis kunnen kopen.

Ook zie ik veel reflectie van de onzekerheid in ons bestaan.

Waar we in principe allemaal zeker van zijn, “is het gevoel van een kater”, lam en lamlendig van moeheid, sluipende infecties en of elke variant die hier mogelijk is.

De reflectie van de onzekerheid in ons bestaan, roept met enige regelmaat ook conflictsituaties op, in het “hebben van gelijk”.

Zelf moet ik dan denken aan mijn favoriete zanger Stef Bos, die de volgende zin zo prachtig vertolkt: “Ik verdedig elke vijand, want wie open staat, staat sterk”.

Helaas, maakt onzekerheid veel mensen letterlijk onzeker en gefrustreerd.

Zij zoeken of pleiten voor een zekerheid, niet omdat ze deze gevonden hebben, maar omdat ze dit zo graag willen geloven.

Deze zoektocht naar “een zekerheid”, dat is de mens eigen.

Zelf geloof ik meer in erkenning van de onzekerheid.

Exact om de zin: “wie open staat, staat sterk”.

Mooi zou zijn, dat de netelige en irritante onzekerheid, ons doet bundelen.

Ons niet uitdaagt elkaar te overtroeven in een gelijk, maar juist in de variant die voor eenieder verschillend is.

Creatief een weg vinden, zo met ons allen het vizier op open, leren en delen.

Je gelijk hebben of krijgen is dan niet de ingang.

De ingang is: “Wat kan ik bijdragen met de huidige wetenschap aan de praktische situatie ME/ CVS in 2007”?

Persoonlijk denk ik: “een mens kan veel vinden en veel zeggen”.

Als deze echter weigert open te staan voor de realiteit van alledag, dan heeft die kennis niets toe te voegen aan groei.

Groei, is nu juist exact wat wij nodig hebben, bij elkaar maar ook van elkaar.

Immers: wie open staat, staat sterk.

“De tegenpool bewijst ons immers elke dag opnieuw dat we niet bestaan”.

Henk Arjen Baas

10 april 2007