Wat heeft CVS nu met spiritualiteit te maken? Niets natuurlijk.

Alleen dat het mijn leven zodanig overhoop gegooid heeft, waardoor ik uiteindelijk een grote spirituele groei gekend heb.

Maar dit kwam niet als een geschenkje uit de hemel gevallen.

Het krijgen van CVS was een zeer zware confrontatie omdat ik een boeiend en actief leven had en dit verder wilde zetten. Het GEVECHT ermee was niet min tot ik de ZIN ervan zocht. Die heb ik niet gevonden, maar wel ervaren dat ik er IETS MEE KAN DOEN. Maar om er iets mee te doen was mijn eerste en zwaarste opdracht de EENZAAMHEID in de ogen te kijken. Die eenzaamheid heeft me SPIRITUEEL DOEN GROEIEN en zo heb ik een NIEUW LEVEN opgebouwd waarin ik me laat MEESTROMEN op wat komt.

WAT IS CVS

CVS is de afkorting van het chronisch vermoeidheidssyndroom. Het is een geheel van klachten waarbij het uitgeput zijn en blijven het meeste opvalt. Iedereen maakt wel eens een periode van vermoeidheid mee, maar als dit meer dan zes maand duurt en je uitgeput opstaat na een goede nachtrust, dit de hele dag duurt en je even uitgeput gaat slapen dan is er sprake van chronische vermoeidheid. Veel mensen met CVS hebben ook last van hevige gewrichts-en spierpijnen. Bij sommige in die mate dat het rusten, slapen en bewegen onmogelijk wordt. Andere klachten zijn een voortdurend gevoel van griep hebben, keelpijn, opgezwollen klieren, maag-en spijsverteringsproblemen, duizeligheid,…

Op internet is hierover veel te vinden en heel wat mensen hebben hun verhaal in een boek neergeschreven. Bekende mensen zijn o.a. Luk Saffloer en Renate Dorrestein.

10 à 15.000 mensen zouden in België met CVS of ME (myalgische encefalomyelitis) geconfronteerd worden.

Deze ziekte wordt niet erkend, niet door de mutualiteiten of de overheid omdat de oorzaak ervan wetenschappelijk nog niet gevonden is. Hierdoor is er ook geen kant en klaar geneesmiddel om de ziekte te behandelen.

Maar ook familie, buren, vrienden en andere mensen hebben er moeite mee; want mensen met CVS en ME ‘zien er toch zo goed uit’ dat ze toch niet ziek kunnen zijn?

En dan komen de oordelen boven: plantrekkers, luiaards, wegvluchten van problemen, het zit tussen de oren,…Oordelen van mensen die niet weten wat het is.

Ook veel dokters staan sceptisch: volgens hun onderzoeken is de patiënt kerngezond, dus wordt vaak in de richting van psychosomatische klachten gewezen.

Is CVS een ziekte op zich of een gevolg van….

Mensen die met de ziekte geconfronteerd worden weten na enkele jaren zoeken naar genezing binnen de klassieke geneeskunde, bij psychologen en psychiaters en de alternatieve geneeskunde dat het waarschijnlijk een ziekte op zich kan zijn waarvan de oorzaak nog niet vaststaat. Een onbekend virus of een moeilijk op te sporen bacterie zou de boosdoener zijn, maar daar stopt het ook mee. Hierbij wordt aangenomen dat bij de infectie het immuniteitssysteem niet sterk genoeg was en dat de ziekte zich zo kon verspreiden in het lichaam. Het immuniteitssysteem blijft permanent belast met de gekende gevolgen. Waarom bij de ene mens de ziekte kan doorbreken en bij de andere niet is nog onduidelijk. Vermoeidheid en stress spelen hier waarschijnlijk een rol in, maar ook een enzymafwijking of milieuvervuiling kunnen een oorzaak zijn. Een nieuwe welvaartsziekte? In België en over heel de wereld zijn wetenschappers en specialisten al een eind ver gekomen in hun onderzoek en sporadisch raken mensen genezen. De meerderheid blijft er echter mee zitten en ‘moet er leren mee leven’.

HET GEVECHT

Ik heb ook CVS, maar niet in die mate dat ik niets meer kan, dat ik meer tijd in bed doorbreng dan erbuiten en dat ik veel pijn heb. Daar ben ik heel, heel dankbaar voor. Ik kan nog altijd heel veel: als alleenstaande vader met volwassen kinderen doe ik het volledige huishouden, verzorg een tuin van 1.300m² met biologische groentetuin, kan nog een uur goed doorstappen, twee uur fietsen,…Niet alles op een dag natuurlijk. Ook heb ik weinig spier- en gewrichtspijnen waardoor het leven heel draaglijk is. Ook daar ben ik heel dankbaar voor.

Maar een job lukt niet meer. Tien jaar geleden werd ik met CVS geconfronteerd en nog acht jaar ben ik blijven werken in de sociale sector. Uitgeput opstaan en weten dat je nog een hele dag te werken hebt, of een avond- of nachtdienst hebt, dat is afzien op de werkvloer . Ik deed het omdat ik niet wilde toegeven aan de ziekte, maar vooral omdat ik bang was voor de eenzaamheid en het isolement als alleenstaande. Ik was te ziek om te werken en te gezond om ziek te zijn. Twee jaar geleden kon ik niet meer en wist ik dat er een periode in mijn leven afgesloten was, dat het afgewerkt was.

Waarom kan ik dan wel wandelen, fietsen en het werk in huis en tuin doen en een job niet meer? Omdat ik thuis alles op mijn eigen tempo en ritme kan doen en dat op de momenten dat ik me ook fit genoeg voel. Sta ik ‘slecht’ op, dan doe ik iets anders. Of doe ik niets. Ben ik na een tijd te moe dan rust ik. Ik kan op mijn eigen tempo en ritme leven, werken en rusten. Zo lukt het heel goed. In een job is dat anders, daar wordt het tempo en ritme van buitenaf bepaald en daar ben ik na acht jaar zwoegen aan onderuit gegaan.

Nu, na bijna twee jaar op mijn eigen tempo en ritme geleefd te hebben, voel ik me veel beter dan op sommige momenten in de laatste tien jaar. Genees ik dan toch omdat ik mijn leven aan mijn ziekte heb aangepast en niet omgekeerd?

DE ZIN ERVAN

Wat ik hier nu vertel is mijn visie, mijn waarheid en meer betekenis heeft het niet. Ik probeer niemand te overtuigen. Iedereen, met of zonder chronische ziekte, moet zijn eigen waarheid in zijn eigen hart zoeken. Enkel daar is het te vinden.

Natuurlijk is het hebben van CVS op zich zinloos. Net zoals alle ziekten en lijden op zich geen zin hebben. Niemand is blij dat hij ziek is, iets gebroken heeft, aftakelt, een chronische of dodelijke ziekte heeft.

Het leven is voor veel mensen al zwaar genoeg dat er geen lijden bovenop hoeft te komen.

Maar ik heb nu CVS en ik heb nog altijd geen perspectief op totale genezing. Daar zou ik alles voor doen en heb er al veel voor gedaan binnen de klassieke zorg en de alternatieve sector. En veel geld aan uitgegeven.

Vanuit verschillende invalshoeken kan ik mijn ziekte benaderen:

• Een visie is dat alle lijden door ons denken en ego wordt veroorzaakt en als we ons daarboven kunnen laten uitstijgen, verdwijnt of verzacht het lijden. Daar zit een grond van waarheid in. Veel dagen voel ik mij niet ‘ziek’ omdat ik in alle vrijheid en zelfstandigheid mijn dagen kan invullen en zo de confrontatie met de beperkingen en de pijn uit de weg kan gaan.
• Een andere visie is dat ik voor mijn geboorte “voor dit leven met CVS” heb gekozen en ik nu door die ziekte heel wat kan leren om als mens te groeien. Ook dat is waar: sedert mijn ziek zijn ben ik een heel ander mens geworden.
• Weer een andere visie is dat ik door mijn manier van leven in dit of in een vorig leven CVS aangetrokken heb (karma) en dat het me nu de kans geeft om er veel uit te leren en veel mee te doen. Dat klopt ook: in mijn nieuw leven heb ik al veel geleerd en er veel mooie dingen mee gedaan.
• Een wetenschappelijk nog niet bewezen visie: CVS wordt veroorzaakt door een onbekend virus of bacterie en dus is het wachten op een geneesmiddel. In die tussentijd kunnen we enkel de pijn verzachten en het beste van ons leven maken. Ook dat kan waar zijn.
• Een visie waar ik niet in geloof: het is een straf van een of andere hogere macht en het is goed om te lijden (of door ons eigen toedoen ons lichaam te laten lijden) om zo na de dood beloond te worden.
• Een pragmatische visie is: het lijden is er, de CVS is er, ik weet niet hoe het komt, ik ken het waarom er niet van, het maakt mij niet uit of ik er zelf schuld aan heb of niet, ik wentel mij niet in een slachtofferrol en stel gewoon de vraag: WAT DOE IK ERMEE?

Alle visies van oorzaak en gevolg zijn voor mij mogelijk (uitgezonderd die ene), maar daar heb ik nu niet veel aan. Want ik weet het niet. Het gevaar bestaat dat ik schuldgevoelens zou creëren en dat ik dan met mijn denken en mijn ego dingen zou doen om de ‘schuld’ te vereffenen.

Vandaar de pragmatische visie: WAT DOE IK ERMEE?

WAT DOE IK ERMEE?

De eerste jaren was het gewoon overleven, vechten, huilen, bidden en veel melancholie naar vroegere tijden en mensen waarbij ‘alles’ nog kon.

Dan kwam een periode van stil aanvaarden van de realiteit dat ‘het’ er was, maar ik bleef vechten om die ziekte kwijt te raken. Met die ziekte zag ik geen toekomst. Toch groeide er in die periode ook een dankbaarheid omdat ik bijvoorbeeld altijd bij mijn kinderen was als zij door het co-ouderschap om de week bij mij waren. In een leven zonder CVS zou ik niet altijd thuis geweest zijn door overuren op het werk, vergaderingen, acties, buitenlandse projecten,… Zo was ik er altijd als ze me nodig hadden en zeker als ze uiteindelijk door omstandigheden permanent bij me kwamen wonen. Dat leven ging ik later niet meer kunnen inhalen.

Toen na vijf jaar door een gespecialiseerde arts de CVS in mij erkend werd en een behandeling opstartte, gaf me dat een nieuwe energie, een energie die ik gebruikte om nieuwe stappen in mijn leven te zetten. Belangrijke beslissingen werden genomen: veranderen van job omdat de situatie helemaal verziekt was (figuurlijk dan), een nieuwe uitdagende job zoeken, mijn boerderij verkopen om financieel te kunnen overleven, daadwerkelijk contact leggen met andere mensen om het alleen-zijn te doorbreken, emotioneel lichaamswerk en een stukje leven in Venwoude (Nederland) om spiritueel te groeien, een sabbatsperiode om te rusten en alles eens op een rijtje te zetten,… Ik groeide, raakte veel stress kwijt en was ervan overtuigd dat ik volledig ging genezen.

Maar ik nam teveel hooi op mijn vork: de nieuwe job was te zwaar, contacten met mensen ontgoochelden en mijn dochter die permanent bij mij woonde had een zwaar verkeersongeval en een lange revalidatie thuis. De krachten namen af en ik had een zware terugval. Terug naar af en deeltijds beginnen werken om het te kunnen volhouden. Met volle moed ging ik verder (hoe zwaar het ook was op sommige momenten), maar ik bleef in een neerwaartse spiraal zitten: de deeltijdse job loste zijn verwachtingen inhoudelijk niet in, anderhalf jaar na de verkoop van mijn boerderij kwam de verhuis en dat was emotioneel heel zwaar, opleidingen en cursussen (emotioneel lichaamswerk, sjamanisme, reiki, lichtwerk, tai chi,…) vielen tegen, waren te lastig door de CVS of beantwoordden niet aan mijn verwachtingen en behoeften, een relatie met een toekomstgevoel liep op de klippen door botsende ego’s, een opvangproject in mijn nieuwe huurhuis kwam niet van de grond en in mei 2008 was het op: burn-out.

Ik wist dat ik er nu heel alleen voor stond en dat ik het zwarte beest van de eenzaamheid recht in de ogen moest kijken. Ik wist ook dat mijn vorig leven afgewerkt was en dat een job in de toekomst onwaarschijnlijk was. Ik wist ook dat mijn leven zich enkel in het NU afspeelde, geen verleden en geen toekomst meer. Hoeveel mooie dingen ik ook gelezen had over ‘leven in het nu’, ik zag enkel ellende.

EENZAAMHEID

Ik heb de eenzaamheid recht in de ogen gekeken. Ik kon er ook voor vluchten door me krampachtig vast te houden aan mensen uit het verleden, door verwachtingen te scheppen naar mijn kinderen, door me zoveel mogelijk onder de mensen te begeven, door me op internet-sites te storten, door te proberen een nieuwe relatie op te bouwen,…

Maar intuïtief wist ik dat ik daarmee niet gelukkiger zou worden. Want altijd keer ik terug in mezelf en als ik daar geen vrede vind met het alleen zijn, blijf ik alleen. Het kan niet van buitenaf komen.

Daarom koos ik voor de eenzaamheid. Als ik me vroeger eenzaam voelde, dan vond ik altijd een oorzaak: als ik nu eens gezond zou zijn, kon ik weer lange afstanden lopen met mijn vrienden uit de atletiekclub; als ik gezond zou zijn zou ik weer kunnen uitgaan en mensen ontmoeten; als ik fit genoeg was zou ik me weer kunnen engageren in actiegroepen of cursussen volgen; als die vrouw in die relatie nu eens zo had gereageerd, dan zouden we nog samen zijn; als ik een job zou hebben zou ik me weer nuttig voelen in de maatschappij, als…

Door studie en meditatie begon ik in te zien dat de eenzame weg een heel goede (en volgens sommigen de enige) weg is om spiritueel te kunnen groeien. En dat was (en is) uiteindelijk mijn grote behoefte: spiritueel groeien.

Met mijn denken was ik eruit, maar gevoelsmatig was ik er nog niet mee rond. Aantrekkelijk vond ik die weg niet. Na mijn burn-out wist ik dat het niet anders meer kon en ik maakte de keuze om een tijd helemaal alleen op pad te gaan. Mensen die het goed meenden met mij heb ik zelfs op afstand gehouden, juist om die weg zuiver te gaan. Na de verkoop van mijn boerderij waren we in een klein dorp in een groot huis gaan wonen omdat ik vier slaapkamers nodig had voor mijn kinderen. Nu ze aan het uitvliegen zijn ben ik terug op de buiten gaan wonen, helemaal geïsoleerd van andere mensen. Ook dit was een bewuste keuze. Ik neem slechts enkele keren per week de auto voor boodschappen en om mijn moeder te bezoeken. Als ik met mijn hond wandel in het nabijgelegen bos, lopen we er altijd alleen. Ik heb zelfs lang getwijfeld om een hond te nemen, juist om geen verwachtingen te hebben dat die mijn eenzaamheid zou doorbreken, ik heb geen vaste telefoon meer zodat ik via de telefoongids niet meer te vinden ben, ik bel niemand op om eens een gesprekje te voeren,…

Ik leef hier een beetje als een kluizenaar en dat is soms lastig. Maar ik ben erdoor gegaan en nu geniet ik ervan om hier alleen te zijn, in alle rust en stilte. Niet dat ik het soms niet meer moeilijk heb, maar ook dat gaat voorbij. Ik geniet van wat er is: een toevallig gesprek met een man die met een boerenpaard bomen uit het bos aan het slepen was, de buurman die met zijn tractor stopt om een praatje te maken, fietsers die de weg vragen en even blijven praten, de capriolen van mijn hond, de mensen in de winkels die vriendelijk zijn, een toevallige ontmoeting tijdens de boodschappen, de gesprekken met mijn moeder en haar vriend, een vriendelijk mailtje van een lief mens, de weinige uurtjes die mijn zoon (die in Gent studeert) thuis is, de onregelmatige aanwezigheid van mijn andere zoon en zijn vriendin, mijn dochter die soms langskomt, de weinige momenten dat ik soms nog eten klaarmaak voor drie of vier mensen, het wonder van de natuur en zijn seizoenen, de schoonheid van mijn tuin, de overvloed aan groenten en fruit die eruit komen, een douche en een drankje na enkele uren in de tuin of na een wandeling, het plezier van de fotografie, het creatief proces om er iets van te maken,enz.

Allemaal kleine zaken in het leven die vroeger evident waren en die me nu zeer gelukkig maken.

Ik weet nu dat ik als mens fundamenteel alleen ben en hoe belangrijk het is om met die zijnstoestand te kunnen leven. Ik probeer gelukkig te zijn met mezelf en met wat ik doe. En alles wat er bovenop komt is een geschenk dat me zeer gelukkig maakt. Andere mensen vullen mijn leven aan, maar vullen het niet meer in. In een toekomstige relatie zal dit ook het basisprincipe zijn: elkaars leven aanvullen, maar het niet invullen.

De weg van de eenzaamheid heeft van mij een vrij man gemaakt, met beide voeten op de grond, die zijn leven niet meer laat bepalen door anderen en die juist daardoor de liefde voor alles en iedereen kan omhelzen.

Door die eenzame weg voel ik me ook verlost van die gekke wereld waarin de meeste mensen (soms wel moeten) leven. Ik ben er niet uitgestapt, maar speel er de beperkte rol die ik wil.

En dat dankzij…de CVS die op mijn weg gekomen is. Had ik geen CVS gehad, dan kon het ook op een andere manier gebeurd zijn. Maar nu is het zo en daarvoor ben ik dankbaar.

Dit proces heb ik creatief uitgedrukt in het filmpje 50 JAAR WIJSHEID

SPIRITUELE GROEI

Spiritueel groei ik al heel mijn leven. Katholiek opgevoed, inspiratie in het christendom en extreem links gevonden om mij maatschappelijk te engageren, door een te druk leven het spirituele wat uit het oog verloren tot ongeveer aan mijn 35 jaar, dan via een reeks new-age bestsellers een nieuwe wereld ontdekt, mij verdiept in het boeddhisme en er ook naar geleefd,…

De eerste confrontatie met CVS in het jaar 2000 heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Intuïtief wist ik dat dit een les was waarbij mijn ego een ferme deuk had gekregen. Ook had ik zoveel verloren dat woede en wrok uit de schaduwzijde kwamen. Maar ik was te ziek om nog te vechten tegen het leven en ik kon niet anders dan alles op mij te laten afkomen en gewoon door te gaan. Een periode van aanvaarding volgde erop, de schaduw loste langzaam op en ik ondervond dat ik de ruimte die in mijn leven gekomen was op een spirituele manier invulde. Vanaf 2005 heb ik heel wat cursussen, opleidingen, infoavonden,…gevolgd. Veel gezien, veel meegemaakt, zware confrontaties ondergaan en er sterker uitgekomen. Ook heb ik zeer veel gelezen, zonder oordeel over de schrijver of zijn inhoud. Alles kan voor mij, wie ben ik om te weten wat waar is of niet, maar van geen enkel boek of visie zal ik zeggen: dat is de waarheid.

Intuïtief voel ik aan wat volgens mij mogelijk is of waar ik niet in kan meegaan. Zo creëer ik mijn eigen waarheid, die op zich geen betekenis heeft. Het is enkel voor mij van belang. Net zoals ik het belangrijk vind dat ieder mens zijn eigen waarheid kan vinden en niet de waarheid van een ander mens, een goeroe, een religie, een schrijver letterlijk overneemt of moet overnemen en die dan als zijn waarheid beschouwen. Doen ze het wel, voor mij geen probleem hoor. Ieder mens is vrij en uniek, dus ieder mens kan zijn eigen waarheid al dan niet ontdekken. In het zoeken naar die waarheid kan je echter wel veel inspiratie vinden bij een ander, in een religie, een kerk of waar dan ook. Zo is het bij mij ook gegaan.

Nu ‘weet’ ik gevoelsmatig heel veel en stel me geen vragen meer naar het waarom (het verleden) en het waartoe (de toekomst). Ik weet gewoon wat NU belangrijk is voor mezelf en dat is LEVEN IN HET NU. Zo eenvoudig is dat.

Ik kan en wil mijn waarheid niet delen in een tekst, maar wel in: GOD IN ALLE EENVOUD

Daar heb ik veertig kernwoorden op een foto geplakt die mijn leven bepalen en ben er nog vergeten ook.

Vier ervan heb ik verder uitgewerkt omdat die op dat moment (november 2009) voor mij een weg waren naar een nieuw leven:

VRIJHEID

LOSLATEN

ZELFWERKZAAMHEID

NIETS

Wat niet in een filmpje staat, maar eigenlijk de basis vormen van mijn leven zijn de woorden NIET OORDELEN, VERGEVEN, MEDEDOGEN EN NEUTRALITEIT. Deze basiswaarden zijn voor mij zo evident geworden dat ik er niet meer aan gedacht had om daar ook iets over te maken.

NIEUW LEVEN

En zo ben ik een heel nieuw leven binnengegaan. Een leven dat gebouwd is op EENVOUD, CREATIVITEIT, STUDIE EN MEDITATIE, GEDEELTELIJK ZELF IN MIJN VOEDING VOORZIEN, LIEFDE VOOR ALLES EN IEDEREEN, DICHT BIJ DE NATUUR EN HET GODDELIJKE LEVEN.

Ja ja, hoor ik al iemand zeggen, en wie gaat dat betalen? Wel, dankzij mijn CVS heb ik recht op een vervangingsinkomen en door mijn eenvoudig leven kom ik rond. In het begin had ik moeite om dit zomaar te krijgen, maar dan begon ik te beseffen dat ik werkelijk ziek was, dat ik met mijn beperkingen en als 51- jarige niet meer kan werken in de sociale sector die hoge eisen stelt, dat ik door mijn leeftijd en mijn gezondheidsverleden nog weinig kansen heb op de arbeidsmarkt in een andere sector en dat ik bijna 30 jaar hard gewerkt heb en mijn financiële bijdragen geleverd heb aan de sociale zekerheid. Dat ik er nu van geniet is omdat het niet anders kan.

EENVOUD

Heel simpel: een klein eenvoudig huisje, een kleine auto, een fiets die ik veel gebruik, enkel in huis wat ik nodig heb, geen rommel in huis, eenvoudig en gezond eten, een TV en muziekinstallatie zonder franjes, zuinig met energie,… Vul zelf maar in.

CREATIVITEIT

Fotografie en het verwerken op de laptop is mijn vorm van om als scheppend mens iets voor mezelf te maken en het naar buiten te brengen.

STUDIE EN MEDITATIE

De voormiddagen breng ik in alle rust en stilte door. Dit zijn de momenten van lezen, schrijven, stilzitten, projecten uitdenken en niet denken.

ZELFVOORZIENEND

Een groot deel van het jaar eet ik biologische groenten uit mijn tuin. Mijn kippen voorzien mij van scharreleieren. Als vegetariër ben ik zo toch voor een deel zelfvoorzienend. Jarenlang ben ik al bewust vegetariër omdat ik weet dat dit goed is voor mezelf en voor de toekomst van onze planeet.

LIEFDE VOOR ALLES EN IEDEREEN

Ik ‘weet’ dat mijn manier van leven goed is voor mezelf, de ander en het geheel.

Het geheel? Het wordt stilaan duidelijk dat de aarde en de mensen die erop leven zo niet verder kunnen gaan en dat radicale veranderingen noodzakelijk zijn. Wat mijn taak daarin zal zijn, onder welke vorm is me nog niet duidelijk, maar ik sta ervoor open.

DICHT BIJ DE NATUUR EN HET GODDELIJKE LEVEN

Hier heb ik weinig woorden voor, maar wel beelden en muziek

WINTER 2009

LENTE 2010

ZOMER 2010

HERFST 2010

MEESTROMEN

Denk nu niet dat ik het ideale leven heb. Net als iedereen heb ik ook mijn moeilijke momenten, ook mijn schaduwkanten waar ik nog van leer en aan werk, voel ik me ook soms echt ongelukkig, ben ik soms ontgoocheld door de fysische beperkingen, denk ik soms nog een keer met weemoed aan vroegere tijden, verlang ik soms naar een toekomst met meer geluk, keer ik vaak ongelukkig terug van de kinesiologe omdat nieuwe blokkades weer zoveel werk vragen, enz.

Ik heb geleerd om me te laten meedrijven op de rivier van het leven zonder verwachtingen, zonder tegenspartelen, iedere dag te nemen zoals hij komt en niet te streven naar geluk.

Het kunnen meestromen vol vertrouwen dat het goed is waar ik heen ga (al weet ik dat zelf niet, ga ik wel ergens heen?) is een basis voor veel rust en geluk. Niets meer verlangen en wensen, maar ook geen angst hebben voor wat komt.

Ik spreek ook altijd over ‘mijn CVS’, ik ‘heb’ CVS,… en ik doe dit om het spreken en schrijven niet ingewikkeld te maken. Maar eigenlijk is het zo dat mijn lichaam om bepaalde of onbepaalde redenen met de ziekte die CVS noemt geconfronteerd wordt. Ik ‘ben’ geen CVS’er, ik ‘ben’ geen CVS patiënt, CVS is geen deel van mijn ZIJN, maar wel een deel van mijn lichaam op dit moment. Ik ben en blijf dezelfde ziel die hier op aarde op een goede manier probeert om te gaan met alles wat IS. En hieruit groei ik. Dat maakt het meestromen ook gemakkelijker.

GELUK ZIT IN MEZELF EN IN HET NU.

En dat ik dit alles gevonden heb door chronisch ziek te zijn! Waarom kon het niet anders? Omdat het in mijn leven nu zo is.

WAAROM WIL IK DAN GENEZEN VAN CVS ALS HET ZOVEEL MOOIE DINGEN BRENGT IN MIJN LEVEN?

Omdat het nog altijd leuker en beter is om gezond te zijn. CVS heeft zijn zin in mijn leven gehad. Misschien heeft het nu nog altijd zin om mijn nieuwe leven te realiseren. Maar als het geen functie meer heeft voor verdere groei, dan hoeft het niet meer. Maar heb ik dat wel in de hand?

Ronny Geirnaert, februari 2010