Een interview met Judy Mikovits

© Door Erica Verrillo, origineel gepubliceerd op ProHealth, 1 juni 2014

Ik had het zeldzame genoegen om Dr. Judy Mikovits te interviewen op de IACFS/ME Conferentie in San Francisco in maart jl. Dr. Mikovits is het best bekend voor haar betrokkenheid bij het XMRV onderzoek.

Dr. Mikovits is een cellulair en moleculair bioloog met meer dan 30 jaar wetenschappelijke expertise. Ze leidde programma’s over HIV, kanker, epigenetica en neuro-immuunziekten, met een focus op de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen en diagnostische technologieën. Dr. Mikovits behaalde een PhD in Biochemie en Moleculaire Biologie aan de George Washington Universiteit. Haar proefschrift ging over HIV-latentie en mechanismen van immuunactivering in monocyten. Dr. Mikovits was een postdoctoraal onderzoeker in Moleculaire Virologie aan het Laboratory of GenomicDiversity, National Cancer Institute onder leiding van Dr. David Derse. De afgelopen 26 jaar heeft ze 51 wetenschappelijke papers gepubliceerd in peer-reviewed tijdschriften.

Het intrigerende XMRV-verhaal, en vervolgens het schandaal dat haar carrière in puin achterliet, wordt verteld in Dr. Mikovits’ binnenkort te verschijnen boek: Plague: One Scientist’s Intrepid Search for the Truth about Human Retroviruses and Chronic Fatigue Syndrome, Autism, and Other Diseases. Het was een tocht die Dr. Mikovits maakte door het proces van wetenschappelijk onderzoek, de sensatie van de ontdekking, tot uiteindelijk corruptie van hoog niveau die uiteindelijk leidde tot haar arrestatie, en het vonnis en de veroordeling tot de federale gevangenis van haar werkgever, Harvey Whittemore, voor federale misdaden die, in de woorden van Nevada’s hoger gerechtshof, een afbreuk deden aan zijn “eerlijkheid, betrouwbaarheid of geschiktheid als een advocaat.”

Ondanks de beruchtheid rond XMRV blijft Dr. Mikovits zich inzetten om mensen die aan ME/CVS lijden te helpen, en ze is vastbesloten om de oorzaak te ontdekken. “Voor mij,”, zegt ze, “zijn het de patiënten die er toe doen.”

Dr. Mikovits blijft werken aan neuro-immuunziekten en kanker bij MAR consulting, een uitdaging die ze deelt met Dr. Fancis W. Ruscetti.

Plague zal uitgebracht worden op 1 juli. U kunt het nu al vooraf bestellen bij Amazon met 30% gegarandeerde korting. (Opmerking: Deze korting zal niet beschikbaar zijn na de release datum). Bestel hier.

Hoe raakte u betrokken bij ME/CVS onderzoek?

Dat is een goed verhaal. Eind november 2005 ontmoette ik KristinLoomis, hoofd van de HHV-6 Foundation. Kristin bezocht mijn laboratorium en werd enthousiast. Haar dochter, die erg ziek was, had de diagnose CVS gekregen, maar Kristin dacht dat ze HHV-6 had. Wat ik zag in Kristin Loomis’ dochter was een verbazingwekkend verlies van intelligentie en cognitieve functie, wat erg opvallend was bij zo’n jong persoon.

Op dat moment werd mijn bedrijf, EpiGenX Pharmaceutical, verkocht, en ik had niet veel te doen. Dus stemde ik toe om voor Kristin te werken als adviseur m.b.t. HHV-6, om het onderzoek op te zetten. In 2006 stuurde Kristin mij naar de HHV-6 meeting in Barcelona waar ik Dan Peterson ontmoet heb. Hij gaf een zeer overtuigende toespraak. Zijn gegevens toonden klonale herschikking van gamma delta T-cellen; je krijgt geen klonaliteiten zoals dit tenzij je een zich duidelijk manifesterende kanker had. Hij zei, “Ik zie niet waar al deze kanker vandaan komt. Ik weet niet wat het betekent. Als iemand me kan helpen, zoek mij dan na de toespraak op.” Ik wierp een blik op de dia, en ik kon hem niet snel genoeg bij hem komen. Hij nodigde me uit in Reno, waar ik de Whittemores ontmoet heb.

Dus, u raakte gefascineerd omdat u iets heel vreemds zag?

Het was het mantelcellymfoom dat het alarmsignaal was. Dan Peterson had vijf patiënten met mantelcellymfoom in een groep van 100, wat een cluster bleek te zijn. Volgens de manier waarop ik geschoold ben, kijk ik naar kankers en kijk ik naar clusters. Dus dacht ik, “Er is iets gaande,” omdat mantelcellymfoom ongelooflijk zeldzaam is.

Wist u iets over ME/CVS voor u Dr. Peterson ontmoet had?

Op dat moment was CVS echt niks voor mij omdat ik, wanneer ik naar de literatuur keek, dacht “Fijn, ze hebben een NK probleem.” Dat houdt steek, omdat NK [natural killer] cellen slechts twee dingen doen, ze herkennen virussen en ze herkennen tumorcellen. Dus als je geen virussen kunt opruimen, dan zal je NK-cel stoornissen hebben. Nadat ik Dan ontmoet had, heb ik met opzet het onderzoek niet gelezen, omdat ik wou ontdekken wat er gaande was zonder dat ik beïnvloed was door eerder onderzoek.

De enige uitzondering die ik maakte was een paper door Paul Levine. Zijn paper ging over families die kinderen hadden die kanker en CVS hadden. NK-functie was het laagst bij kinderen met kanker. Maar de CVS-patiënten hadden slechts iets meer NK-functie. Ik vroeg mij af waarom.

Hoe bent u begonnen om met hem samen te werken?

Voor mij zijn het de patiënten die er toe doen. Ik zag in essentie een zieke patiëntenpopulatie – en ze waren zo ziek. Dit waren jongen mensen, de beloften van het land. Iets moest hier verantwoordelijk voor zijn.

Vanaf de dag dat ik dit onderzoeksgebied rond ME in ging, zag ik een gebrekkig immuunsysteem. Dat is wat Dan Peterson mij toonde – een niet goed functionerend immuunsysteem.

Dus de hele zomer heb ik met Dan Peterson samen gewerkt. We namen verschillende stalen van de meest zieke patiënten. We namen elke zes weken stalen, en zo ontwikkelden we dus een erg goede database. Het is belangrijk om een database te hebben zoals deze die wij aan het maken waren, omdat als je een snapshot van een immuunprofiel doet, je maar één dag vastlegt. Je kan daardoor iets missen. Het virus/de virussen kunnen latent zijn, dus moet je herhaalde stalen op verschillende tijdstippen nemen, maanden na elkaar.

Dat was hoe we XMRV gevonden hebben. We zagen het niet in 67/101 stalen, we zagen het bij 67/101 patiënten. En we hadden meerdere stalen van iedere patiënt genomen over een periode van twee jaar. De reden dat we zoveel stalen nodig hadden, was dat er DNA silencing van het virus zou kunnen zijn door methylatie, het mechanisme dat de basis was mijn van bedrijf EpiGenX.

Voor mij was dit volkomen logisch op basis van mijn decennia lange werk naar HIV en HTLV-1. Ik had een paper gepubliceerd over hoe methylatie van immuunmodulatoren in HIV-geïnfecteerde mensen het virus tot rust bracht, en nu was ik iets gelijkaardigs bij CVS aan het vinden. [DNA methylatie onderdrukt de expressie van endogene retrovirale genen. Het speelt een cruciale rol in de ontwikkeling van bijna alle kankers.]

Gelooft u nog steeds dat een retrovirus ME/CVS veroorzaakt?

We hebben nooit oorzaak gezegd. Het waren de tegenstanders die het oorzaak noemden. Wat wij gezegd hebben, is dat er een verband was. Iedereen wilde dit virus zoals HIV maken, maar het is niet zoals HIV. Het maakt het immuunsysteem niet zo kapot dat mensen snel sterven. En er is geen grote zichtbare celcomponent die gebrekkig wordt, zoals de CD4 T-cel.

Als je een retrovirus wilt vinden, dan moet je het laten groeien in een delende cel, omdat het cellulaire genen nodig heeft om te vermenigvuldigen, en het is niet eenvoudig te vinden. Dus hebben we de klassieke technieken gebruikt. En het verband met XMRV was erg sterk. We hadden een overdraagbaar retrovirus van de derde familie van retrovirussen. Het werd eerst in verband gebracht met een kanker, en nu wij het gevonden hadden, was het geassocieerd met een neurologische ziekte, net zoals HTLV-1.

Als XMRV een lab artefact was, waarom was het dan niet in alle stalen – in die van gezonde mensen evenals van degene die ziek waren?

Enkel de stalen die we naar Silvermans labo gestuurd hebben, raakten gecontamineerd, maar dat waren allemaal stalen van patiënten. Dus stalen van gezonde controles raakten niet besmet.

In onze paper was de hypothese dat we een retrovirus zouden vinden. We deden experimenten in 2008 die niet helemaal overeenkwamen met Silvermans XMRV plasmid sequence. Omdat we de match met Silvermans XMRV niet konden maken, hebben we de parameters veranderd. We veranderden de PCR-reactie om alles te vangen wat geen exacte match was. Dit is wat we noemen “wobble (schommeling)” of “variatie”. Max Post was de persoon die de variatie in onze stalen detecteerde.

Toen we deze deeltjes eruit haalden en ze sequenceerden, kregen we gelijkaardige, maar geen exacte overeenkomsten met Silvermans XMRV.

Silverman vroeg 30 stalen, die wij gegeven hebben. Maar hij wou zijn werk niet geblindeerd doen, dus hij wist dat ze van patiënten waren. Ons werk was geblindeerd, maar mijn notebooks waren de enige manier om te achterhalen welk staal gekoppeld kon worden aan welke patiënt. Silverman voorzag in zijn eigen controles.

Dus na drie pogingen kon Silverman nog steeds geen full-length sequence van het virus krijgen waar we naar op zoek waren. Dat betekende dat wat we hem gestuurd hadden, simpelweg geen Silverman XMRV was. In maart 2009 zei hij, “Laat mij opnieuw proberen.” We antwoordden, “Nee, er is te grote kans op contaminatie.” Maar Lombardi kweekte het virus en stuurde Silverman de stalen toch zonder het mij te vertellen. Dit was een fout. Toen Silverman deze stalen sequenceerde – die niet geblindeerd waren – in zijn laboratorium, raakten ze gecontamineerd. Silverman had veel plasmide in zijn laboratorium, aangezien hij al de sequencing gedaan heeft. Hij meldde ons in juli 2011 dat onze stalen gecontamineerd waren met zijn VP62 plasmide.

Maar zelfs als wat we gevonden hadden niet Silverman XMRV was, was het nog steeds geassocieerd met twee ziekten – de lymfomen in Dans patiënten en CVS. Het kan een familie virussen zijn, of een verschillende stam geweest zijn. Er zijn bijvoorbeeld vijf stammen HTLV, en slechts één is pathogeen. Wat we gevonden hebben, kon gewoon één uit een familie retrovirussen geweest zijn.

Een goed voorbeeld van dit dilemma is Dr. Lipkins onderzoek. Dr. Lipkin zegt dat hij bewijs gevonden heeft van retrovirussen in Montoya’s stalen van ME/CVS-patiënten, maar hij beweert dat dit waarschijnlijk niets betekent omdat hij ze ook gevonden heeft in controles. Maar wat als de controles een niet-pathogene stam hebben? Niemand heeft een gedetailleerde sequentie die iedereen in staat zou stellen om deze antwoorden te kennen. En slechts 5% van de mensen die geïnfecteerd zijn met HTLV-1, krijgen ooit de ziekte.

Na 40 jaar kennen we nog altijd niet de exacte mechanismen van hoe HTLV-1 of HIV ziekte veroorzaakt en waarom de andere nauw verwante stammen dat niet doen. Het punt is dat gezonde mensen niet endogeen of anderszins menselijke retrovirussen tot uiting brengen! Natuurlijk ontbreken er schakels, maar om een spoor van onderzoek te verlaten dat miljoenen mensen zou kunnen helpen, is gewoon slechte wetenschap.

Dus, als het niet Silvermans XMRV plasmide was, welk virus vond u dan in Dan Petersons patiënten?

We hebben een gammaretrovirus geïsoleerd uit ten minste een persoon. En ik geloof zonder twijfel dat het een nieuw gammaretrovirus was dat mensen kon infecteren. De manier waarop we het gevonden hebben, was door een reagens te gebruiken, 7C10 monoklonaal antilichaam genaamd, dat een antistof was tegen murine gammaretrovirussen. Dat antilichaam herkende alle gekende murine gammaretrovirussen.

Het probleem was dat iedere keer dat we onze sequentie in de database staken, XMRV naar voren kwam, omdat dat alles was wat er was. Er was niks anders om het mee te vergelijken. Toen DeFreitas haar werk deed in 1990 had ze hetzelfde probleem. Ze vond HTLV-1 en HTLV-2 achtig virus omdat, toen, dat alles was wat er zich in de database bevond.

Dus elke keer als we een sequentie in de database staken, kregen we XMRV als resultaat omdat er niets anders was om het mee te vergelijken. Maar u mag niet vergeten dat XMRV niet een enkel virus is, het is een familie van virussen. En er zijn misschien vele andere retrovirussen die er op lijken die mogelijk pathogeen zijn voor mensen. We hebben op dit moment gewoon geen manier om ze te identificeren via een database.

Als u een nieuw retrovirus gevonden hebt, waarom werd de paper die u gepubliceerd hebt in Science, dan ingetrokken?

De paper had niet volledig ingetrokken mogen worden. Het had gedeeltelijk ingetrokken moeten worden. De enige reden dat de paper volledig ingetrokken werd, was omdat ik gevangen genomen werd en ik geen toegang had tot onze gegevens.

Een van die dingen die zo verkeerd waren aan wat er gebeurd is, is dat ze al mijn onderzoek weggegooid hebben. Ze hebben het allemaal vernietigd. En dit is het meest trieste deel; we kwamen met een studie die aantoonde wie goed zou reageren op Ampligen. 30% van de mensen met ME/CVS hadden antilichamen tegen spleen focus-forming virus (SFFV), en dat waren de patiënten die zouden moeten reageren op Ampligen.

Wat we gevonden hebben, was een biomarker – het antilichaam tegen SFFV-env herkend door 7C10. Deze bevinding werd later bevestigd in de Lipkin multicenter studie. De analyse in onze originele paper werd gerepliceerd in elke studie die wij deden, maar nu zijn alle originele gegevens verloren. Als ik niet zo vreselijk in diskrediet gebracht zou zijn, en mijn onderzoek niet vernietigd was, zou Ampligen goedgekeurd kunnen worden.

Maar ik bekijk het op deze manier, als die Science paper over XMRV nooit was uitgekomen, zouden we dan het onderzoek hebben dat vandaag uitgevoerd wordt?

Waarom noemt u uw boek Plague (Plaag)?

Een van de redenen waarom we het Plague noemden, was niet zozeer omwille van de ziekte zelf, maar omwille van het toenemende aantal mensen dat we zien die gezondheidsproblemen ontwikkelt, zoals autisme, neuro-immuunziekte, en kanker. Als we niets doen, zal in het volgende decennium een op twee families een van deze neuro-immuunziekten hebben.

Vanuit een ander standpunt refereert de titel naar de plaag in wetenschap. Er is een plaag in medisch onderzoek. We willen niet geloven dat medisch onderzoek corrupt is. We willen niet denken dat als ze een kind zagen dat ziek was, onderzoekers niets zouden doen. Maar toch corrumpeert de overheid wetenschap – net zoals ze gedaan hebben met ME/CVS en XMRV – door de controle die zij hebben over de financiering en de boodschap, wat uiteindelijk bepaalt wat de wetenschappelijke tijdschriften publiceren.

Wat hebben we geleerd?

Dat is de vraag die ik mezelf stel.

XMRV werd gemaakt in recombinatie met muizencellen. Voordat we cellen konden kweken in laboratoria, lieten we cellen door muizen gaan om ze te verzwakken. Maar we stelden vast dat door kankercellen door muizen te laten gaan, we tumoren konden laten groeien; de cellen hadden gerecombineerd met een retrovirus. Iedereen voor 1980 deed dit. Het was een standaard laboratorium procedure. We hebben geleerd dat alles wat we via dierlijke weefsels lieten passeren replicatie competente recombinant retrovirussen kon maken in slechts tien dagen. Al ons NIH onderzoek is gebaseerd op muizenonderzoek. En deze cellijnen waarmee ik meer dan 30 jaar gewerkt heb, heeft het potentieel om nieuwe retrovirussen te produceren.

Dus hier is de vraag: Hoeveel van deze recombinant retrovirussen bevinden zich nu in ons milieu en spelen een rol in al deze neuro-immuunziekten?

Als XMRV slechts twee aminozuren had gemuteerd in zijn genetische enveloppen dan zouden we een echte plaag kunnen hebben. Niemand had kunnen voorspellen dat XMRV maandenlang stabiel zou blijven op laboratorium werktafel, of dat het via lucht verspreiden overgedragen kon worden in stof, in speeksel. Maar omdat onze immuunsystemen het detecteren, hebben we een antilichaam ontwikkeld. (Veel van de laboratoriumwerkers zoals Max en mijzelf werden seropositief, wat betekent dat we de antistof ontwikkelden door blootstelling in ons laboratorium. We hebben mogelijk iets kunnen voorkomen dat iedereen had kunnen infecteren, omdat Silverman XMRV over heel de wereld stuurde.)

Hoeveel mensen hebben we gered door te leren dat XMRV via lucht zich kan verplaatsen en verspreid kon worden in immuungecompromitteerde personen of laboratoriumwerkers?

Het blootleggen van Silvermans XMRV als een lab artefact zou het onderzoek niet hebben mogen beëindigen. Het werk dat Frank Ruscetti en ik deden om het epitoop te vinden dat het antilichaam herkent bij mensen had afgerond moeten worden. Momenteel draagt 6% van de bevolking een antilichaam dat een gammaretrovirus enveloppe eiwit herkent. Zesprocent is 20 miljoen Amerikanen!

Vorig jaar publiceerde Gary Owens een onderzoekspaper die aantoonde dat het enveloppe eiwit van MLV’s alleen al vasculaire lekkage en agressieve tumoren kon veroorzaken. Hij had eerder gepubliceerde data die XMRV-2 identificeerden, nu B4RV genoemd, op 10 november 2009. Dat was slechts een maand nadat onze paper gepubliceerd werd. We werkten met Gary en vonden deze sequenties en eiwitten in sommige van onze originele patiëntenstalen. Het virus dat Gary Owens vond veroorzaakt de exact zelfde dingen die ik zag bij Dan Peterson zijn patiënten en die voorkomen bij zoveel van de complexe chronische ziekten die onze bevolking vandaag treffen. Dus waarom werd dit werk drie jaar lang onderdrukt (tegengehouden), en waarom wordt het nu gebagatelliseerd? Hoeveel nieuwe retrovirussen hebben we gecreëerd door al dat muizenonderzoek, het vaccinonderzoek, gentherapie onderzoek? Belangrijker, hoeveel nieuwe ziekten hebben we gecreëerd?

Toen ze al ons werk vernietigd hebben, en alles wat ik of Frank Ruscetti ooit gepubliceerd hebben, in diskrediet gebracht hebben, en geregeld hadden dat mijn mug shot (politiefoto) bij de publicatie in Science kwam te staan, stuurde de NIH heel bewust de boodschap naar onderzoekers waar dan ook over wat er zou gebeuren met een eerlijke onderzoeker die durfde deze belangrijke vragen te stellen.

Als HHS u de bevoegdheid gaf om CVS te hernoemen, hoe zou u het dan noemen?

Non-HIV AIDS. Het is een verworven immuundeficiëntie, zonder twijfel.

© Vertaling ME-gids.net

Dank aan Poppetje voor de correctie.