Het is een vreemd besef, nu zondag 6 januari 2008.
De feestdagen zijn dagen in een groots verlies geworden.
Mijn moeder is kerstavond onwel geworden en 1e Kerstdag overleden.
Gisteren kreeg ik een beetje het besef van tijd terug, het was exact een week geleden dat wij mam hebben begraven.
Vandaag beleef ik de kerkdienst een beetje terug.
De kerstboom staat er nog, opgetuigd met oude versierselen van ooit: die van mijn ouders.
Eigenlijk wou ik hem direct aftuigen, maar ze troost me vooral ’s nachts.
Ondanks dat het een natuurlijke weg is dat je ooit je moeder gaat verliezen:
“in het echt is het alsof de grond onder mijn voeten wegscheurt”.
De rouw is zo verrekte venijnig, ze haalt me onder uit bij de boodschappen: dan huil ik om een pak koffie is hoe het lijkt.
Nee, ik huil omdat ik de laatste keer dat ik koffie kocht ik bezig was de kerstmenu van kerstavond tot en met 2e Kerstdag voor mijn ouders te verzorgen.
De koelkast die boordevol is met bedorven eten heb ik nu geruimd.
Eten, ik heb het bijna niet gekund, één warme maaltijd deed me spuwen.
Dankbaar sla ik dan ook elk soort vloeibaar voeding in, drinken geeft mij geen halsstarrige brok in mijn keel.
Nu, is het dan nieuwe jaar, in het echt heb ik maar twee mensen een goed nieuwjaar kunnen wensen. Verder sluit ik mij op en af voor het leven.
Kaarten voor de feestdagen, ik heb ze alleen aan de buurtjes gezonden, de avond voor kerst omdat ik me afvroeg hoe hen te moeten vertellen over mam.
Troost vind ik bij mijn honden of bij pap als ik wat voor hem kan betekenen.
In de nacht ervaar ik gelijkgestemdheid in mijn gevoel, donker zwart grauwgrijze wolken en een verhulde ster of maan.
Henk Arjen
10 reacties
Rouw
Arjen.
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
Eigenlijk zouden moeders niet dood mogen gaan, je kan ze immers niet missen, hoe oud je zelf ook word.
Door jouw colum schieten bij mij de tranen in de ogen en voel ik weer het verdriet van zolang geleden. Alweer bijna 47 jaar. Ik was 26, mijn moeder 54 jaar oud.
En nog steeds doet het pijn als het weer de datum is, zie ik weer het hele gebeuren als een film voor mijn ogen langs trekken
Ik weet niet wat jij nu voelt, dat kan ook niemand denk ik. Dit is nl. zo’n persoonlijk verdriet.
Ik wens je héél veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat eens je tranen gedroogd worden.
Knuffel
Truus
Gecondoleerd Arjen met het overlijden van je moeder.
Ik wil je heel veel sterkte toewensen met de verwerking van dit grote verlies.
Groeten,
Marjolijn.
hoi lieve arjen
ik heb je al gecondoleerd
maar ik laat wel weten dat ik aan je denk
ook mijn mams was 55 jaar toen zij overleed
maar het maak niet uit hoe oud je mam was
zij was er altijd jullie waren samen
met een band verweven, en ik begrijp je groot verdriet
fijn dat je je paps nog zo kunt steunen
heel veel sterkte
liefs alie
@ Truus, dank voor je herkennende woorden erg fijn.
@ Marjolijn, dank je wel dit steunt.
Arjen
arjen,
gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
vooral als het zo snel gaat, je kunt je er niet op voorbereiden, dan komt de klap extra hard aan, heb dat zelf ook meegemaakt.
ik wens je heel veel sterkte toe.
marion
Gecondoleerd met je verlies Arjen, en heel veel sterkte de komende tijd.
Ook voor je vader natuurlijk, gelukkig kunnen jullie steun aan elkaar vinden.
Marloes
Dank
@ Marion dank voor je woorden.
@ Marloes, dank en ja erg fijn om samen met pap de moeilijke maar dan ook weer liefdevolle weg samen te zoeken.
Arjen
Alie Bedankt:)
Sorry Alie,
Vergeet ik jou helemaal te bedanken, dit terwijl jij mij zo steunt.
Dank dat je zo’n goede vriendin toont Alie!
Arjen X
oprechte deelneming bij het overlijden van je lieve moeder. Hoopvol toch om te lezen dat jij en je vader elkaar kunnen steunen in warme nabijheid.
Ik wens jou veel moed om doorheen deze moeilijke tijd te gaan en om dit verlies een plaats te kunnen geven.
liefs
Heike
Heike dank je
Heike, hartelijk dank voor je deelneming dat raakt me.
Hoopvol in troost is de band met pap, net als het schrille wat laat zien hoe rouw als spiegel van de grote liefde, leven voor hem kleurloos maakt.
Warme groet
Arjen