Sasha Nimmo, ME Australia, 6 augustus 2018

Australische onderzoekers hebben letterlijk gemeten hoelang mensen met myalgische encefalomyelitis kunnen rechtstaan. De studie toont aan dat de tijdsduur die patiënten kunnen rechtstaan, een nuttige maatstaf kan zijn voor de ernst van ME, en gemakkelijk te doen is in klinische setting. De studie bevestigde ook een eerdere bevinding dat activine B een potentiële biomarker is voor ME.

Wetenschappers bekeken de gewogen staantijd (WST) als een maat voor de ernst van de ziekte, door orthostatische intolerantie te beoordelen. Orthostatische intolerantie betekent dat symptomen erger worden door recht te staan en verbeteren door neer te liggen, inclusief symptomen zoals lage bloeddruk en verhoogde hartslag.

CFS Discovery Clinic in Victoria rekruteerde 45 mensen met ME en 17 gezonde controles tussen 2011 en 2013. De Canadese Consensus Criteria werden gebruikt, zoals de auteurs zeiden: “deze studie begon vlak voor de publicatie van de Internationale Criteria; daarom deed het verder met de diagnose volgens de Canadese Criteria voor de duur het van project.” Een van de auteurs van de paper, Dr. Don Lewis, is een auteur van de Canadese en Internationale Consensuscriteria.

‘De weging van de tijdsmetingen van orthostatische intolerantie met een score voor moeite van staan stratificeert de symptoomernst en analietdetectie van ME/CVS’, werd gepubliceerd in het Journal of Translational Medicine, april 2018.

Methode van de staantest

De staantest is een staande opdracht van 20 minuten. Hartslag en polsdruk werden geregistreerd bij aanvang, met intervallen van 2 minuten na staan, aan het einde van de opdracht en na een herstelperiode. Gemiddelde hartslag- en polsdrukvariabliteit werden berekend uit deze gegevens. Leeftijd, geslacht, ziekteduur en zelfgerapporteerde vermoeidheidsscores werden ook geregistreerd. POTS-patiënten werden gediagnosticeerd door een orthostatische verhoging in hartslag van >30 slagen per minuut, bijkomende symptomen van orthostatische intolerantie en geen orthostatische hypotensie. Verschillen in autonome functie tussen POTS- en CVS-patiënten werden vergeleken met behulp van “indepentent samples t-testen”, terwijl logistische en lineaire regressies uitgevoerd werden om de rol van autonome functie in taakvoltooiing en ervaren vermoeidheid respectievelijk te onderzoeken.

“Aangezien de verdeling van staantijd nog niet uitgebreid onderzocht is, is het van belang om in eerste instantie de verdeling van de ongewogen staantijd te onderzoeken. Bovendien is het nog niet geweten of het wegen van de staantijd de eigenschappen van de ongewogen staantijd zou kunnen verbeteren, in het bijzonder het vermogen van de staantest om onderscheid te maken tussen niveaus van ernst van ME/CVS bij patiënten. Deze studie behandelt deze vragen.”

De staantest bevatte een subjectieve score van moeilijkheid bij staan, met beoordeling van symptomen waaronder presyncope (lichthoofdigheid en zich zwak voelen) en pijn.

De studie groepeerde patiënten in drie niveaus van ernst:

Tabel 3

Definities van gewogen staantest (WST in minuten) gezonde studiecontroles en ME/CVS-klassen.

Ernstig geval van moeite met staan scoorde 12 als de CVS/ME-deelnemer 10-18 minuten stond, en 14 als rechtstaan mogelijk was voor minder dan (<) 10 minuten.

^a Bevat 1 gezonde controle met tijd = 20 min en moeilijkheid = 8

Potentiële biomarker

Hoofdauteur Dr. Alice Richardson van de Australian National University (ANU) keek naar pathologische en cytokinemarkers waaronder activine A en B, die cytokines zijn die in verband staan met inflammatie. Dit volgt op het werk van andere auteurs, die vonden dat activine B een potentiële biomarker is voor ME. De hoofdauteur van de eerdere studie was hoofddocent Brett Lidbury, ANU.

“Bij directe vergelijking tussen ME/CVS en studiecontroles, was alleen activine B in het serum significant verhoogd, zonder significante waargenomen variatie voor een breed spectrum aan serum- en urinemarkers, of andere cytokines in het serum.”

De auteurs merkten op dat de studie beperkt is door de grootte van de steekproef; het kleine aantal gezonde controles en dat de staantest slechts een keer per patiënt kan uitgevoerd worden omwille van de belastende aard van de test. Toch zeiden ze dat “ongepubliceerde analyse van een aparte cohort van gezonde controles nog niet afgerond is, maar tot nu toe de resultaten in deze paper bevestigt.”.

Financiering voor het werk kwam van de Alison Hunter Memorial Foundation.

©  Sasha Nimmo, ME Australia. Vertaling Zuiderzon, redactie Abby, ME-gids.

De weging van tijdsmetingen van orthostatische intolerantie met een score van moeite van staan stratificeert de symptoomernst van ME/CVS, en analietdetectie

Alice M. Richardson, Don P. Lewis, Badia Kita, Helen Ludlow, Nigel P. Groome, Mark P. Hedger, David M. de Kretser and Brett A. Lidbury

Journal of Translational Medicine 201816:97

Abstract

Achtergrond

Myalgische encefalomyelitis/chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/CVS) wordt klinisch gedefinieerd en gekenmerkt door aanhoudende invaliderende vermoeidheid en malaise na inspanning, wat leidt tot functionele beperkingen.

Methoden

Deze studie introduceert de gewogen staantijd (WST [weighted standing time]) als een graadmeter voor de ernst van ME/CVS, en onderzoekt het gedrag in een Australische cohort. WST werd berekend uit gegevens over de staantijd en subjectieve moeilijkheden met staan, verzameld via beoordelingen voor orthostatische intolerantie. De verdeling van WST voor gezonde controles en ME/CVS-patiënten was gecorreleerd met de klinische criteria, evenals pathologische en cytokinemarkers. Opgenomen in de WST-cytokineanalyses waren activine A en B, cytokines die oorzakelijk gekoppeld zijn aan inflammatie, en waarvan eerder aangetoond werd dat ze ME/CVS van gezonde controles onderscheidden. Vijfenveertig ME/CVS-patiënten werden gerekruteerd van de CVS Discovery Clinic (Victoria) tussen 2011 en 2013. Zeventien gezonde controles werden gelijktijdig gerekruteerd en identiek beoordeeld.

Resultaten

Verdeling van WST was significant verschillend tussen deelnemers met ME/CVS en controles, met zes diagnostische criteria, vijf analieten en een cytokine die ook significant verschillend waren wanneer de ernst via WST vergeleken werd. Bij directe vergelijking tussen ME/CVS en studiecontroles, was alleen activine B in het serum significant verhoogd, zonder significante waargenomen variatie voor een breed spectrum aan serum- en urinemarkers, of andere cytokines in het serum.

Conclusies

Het beter begrijpen van gedrag dat tijdens een staantest orthostatische intolerantie weerspiegelt als een symptoom van ME/CVS, en de daaropvolgende berekening van WST, zal bevorderlijk zijn voor het couranter toepassen van deze eenvoudige test als maatstaf voor een diagnose van ME/CVS , en ernst van symptomen, ten behoeve van een betere diagnose en richtlijn voor potentiële behandelingen.

Sleutelwoorden

Activine, pathologie, analieten, biomarkers, CVS, ME, staantijd, orthostatische intolerantie

© Richardson et al., 2018

Citeren?

Richardson AM, Lewis DP, Kita B, Ludlow H, Groome NP, Hedger MP, de Kretser DM en Lidbury BA, 2018. Weighting of orthostatic intolerance time measurements with standing difficulty score stratifies ME/CFS symptom severity and analyte detection. Journal of Translational Medicine, 16:97 https://doi.org/10.1186/s12967-018-1473-z

Weighting of orthostatic intolerance time measurements with standing difficulty score stratifies ME/CFS symptom severity and analyte detection

Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome (ME/CFS) is clinically defined and characterised by persistent disabling tiredness and exertional malaise, leading to functional impairment. This study introduces the weighted standing time (WST) as a proxy for ME/CFS severity, and investigates its behaviour in an Australian cohort.