Bruce Goldman, Stanford Scope Blog, 15 februari 2018
Eens goed hard sporten is zo ongeveer het laatste wat je zou denken dat iemand met chronisch vermoeidheidssyndroom – ook bekend als myalgische encefalomyelitis en vaak aangeduid door de afkorting ME/CVS – zou willen ondergaan. En daar heb je waarschijnlijk gelijk in.
Maar een nieuwe studie suggereert dat een bloedtest na inspanning een zeer goede manier kan zijn om onderscheid te maken tussen mensen met en zonder ME/CVS. Dat is belangrijk, want een van de dingen die pogingen om de invaliderende ziekte – die volgens ME/CVS-expert Dr. Jose Montoya van Stanford alleen al in de VS tussen de 1 en 4 miljoen mensen treft – te behandelen en, misschien, te genezen bijna bovennatuurlijk moeilijk maken, is de moeilijkheid om een definitieve diagnose te stellen. (Dat verklaart de brede inschattingen van Montoya van het aantal mensen met ME/CVS: veel mensen die het hebben, weten niet dat ze het hebben – of tenminste, hun dokters weten het niet.)
Recent werk van Montoya en andere onderzoekers van Stanford heeft een “handtekening” geïdentificeerd die bestaat uit veranderende niveaus van maar liefst 17 verschillende stoffen in het bloed bij ME/CVS-patiënten. Maar de handtekening is in verdwijnende inkt geschreven: patiënten die langer dan drie jaar ME/CVS hebben, lijken deze kwijt te raken. Evenzo bewegen de niveaus van een aantal van deze stoffen in tegenovergestelde richtingen bij patiënten die ernstiger ziek zijn in vergelijking met patiënten die minder ernstig ziek zijn.
Dit alles zegt iets over de valkuilen van de statistiek. Zoals ik in een eerdere blog schreef, heeft “de ‘gemiddelde’ mens één borst en één testikel.” Het simpelweg combineren van de resultaten voor nieuwe en langdurig zieke ME/CVS-patiënten, of ernstigere of minder ernstige gevallen, met betrekking tot deze metingen, zou alle sporen van de handtekening uitgewist hebben.
De nieuwe studie, uitgevoerd door Montoya, cardioloog Dr. François Haddad en Kegan Moneghetti en verschillende andere wetenschappers van Stanford, toonde aan dat een reeks intensieve inspanning de verschillen vergrootte in een reeks cytokinen (immuunsignalerende stoffen in het bloed) hetgeen effectief onderscheid kon maken tussen inactieve mensen zonder ME/CVS en een geselecteerde groep ME/CVS-patiënten met significante post-exertionele malaise, maar die nog wel in staat waren om het bewegingsprogramma veilig door te komen.
Het werk verschijnt in Scientific Reports.
© Scope, Stanford Medicine. Vertaling meintje, redactie zuiderzon en abby, ME-gids.
Waarde van circulerende cytokineprofiling tijdens submaximale inspanningstesten bij myalgische encefalomyelitis / chronisch vermoeidheidssyndroom
Onderzoekshoogtepunt
Solve ME/CFS Initiative, 20 maart 2018
Wat je moet weten:
- Moneghetti et al. beoordeelden of circulerende cytokines (immuunsignalerende eiwitten) of cardiovasculaire structuur personen met ME/CVS onderscheiden van gezonde controles na acute inspanning.
- Een groep van 24 patiënten met ernstige vermoeidheid na inspanning werden vergeleken met 24 gepaarde controles.
- De onderzoekers hebben 51 cytokines geëvalueerd en hebben er vijf gevonden die patiënten na inspanning onderscheidden, wat een hypothese van immuundisfunctie bij ME/CVS ondersteunt.
- De cardiale structuur en inspanningscapaciteit waren vergelijkbaar tussen de twee groepen, wat de bevindingen van eerdere studies weerlegt die suggereerden dat patiënten met ME/CVS mogelijk een klein hart hebben.
- De resultaten wijzen erop dat een inspanningsprotocol wellicht meer waarde heeft dan metingen die in rust genomen zijn om biologische verschillen in ME/CVS te bepalen.
Cytokines zijn een brede categorie van eiwitten die belangrijk zijn in het signaleren van immuuncellen en de regulering van inflammatie. Talrijke studies hebben bewijs gevonden van verstoorde cytokineprofielen bij personen met myalgische encefalomyelitis / chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/CVS), wat het immuunsysteem en inflammatie bij de pathofysiologie van de ziekte betrekt. Het ontbrak echter aan consistentie tussen de bevindingen van de studiegroepen. Duidelijkheid rond de betrokkenheid van specifieke immuuncomponenten blijft vaag, maar er is een nieuwe inspanningsstudie in Scientific Reports getiteld “Value of circulating cytokine profiling during submaximal exercise testing in myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome” [Waarde van circulerende cytokineprofiling tijdens submaximale inspanningstesten bij myalgische encefalomyelitis / chronisch vermoeidheidssyndroom]. Deze studie biedt verder bewijs voor immuundisfunctie bij ME/CVS en benadrukt het nut van een inspanningsprotocol bij het analyseren van de ziekte.
De studie werd uitgevoerd door een team van onderzoekers aan Stanford onder leiding van cardioloog Kegan Moneghetti en Dr. Jose Montoya, hoofd van het Stanford ME/CFS Initiative en lid van de onderzoeksraad van het Solve ME/CFS Initiative. Gevallen werden geselecteerd op basis van de CDC/Fukuda-criteria uit 1994, met ernstige postexertionele malaise (PEM) opgenomen als bijkomende vereiste. 24 ME/CVS-patiënten werden gepaard met 24 sedentaire controles en beide groepen voltooiden cardiovasculaire testen en immuunprofilering voor en na inspanning. De niveaus van circulerende cytokines en groeifactoren werden geanalyseerd door middel van een uitgebreid panel – 51 factoren.
De cardiale structuur en de inspanningscapaciteit bleken niet te verschillen tussen personen met ME/CVS en controles. Er waren echter waarneembare verschillen in cytokineprofielen tussen de groepen na inspanning.
In een verklaring die de bevindingen en onderzoeksimplicaties beschrijft, zei de hoofdauteur van de paper, Keegan Moneghetti, MBBS, FRACP [Australische titels na opleiding geneeskunde en postgraduaat geneeskunde, n.v.d.r.]:
“Ons onderzoek bevestigt verder de recente studies die immuundisfunctie suggereren als een factor die bijdraagt aan ME/CVS. We breiden deze bevindingen uit in een subgroep van patiënten die in staat zijn om een korte periode van submaximale inspanning te voltooien, door aan te tonen dat analyse van het immuunsysteem na inspanning (met een bloedtest) beter de degenen met ME/CVS kan onderscheiden. Toekomstige studies zullen zich moeten richten op een biomarkeranalyse met verschillende inspanningsprotocols zoals een tweedaags protocol, en verder onderzoek van specifieke cytokines die sterke signalen lijken te vertonen bij ME/CVS.”
De resultaten dragen bij aan onze kennis van het verband tussen disfunctie van het immuunsysteem en ME/CVS, maar in de context van onderzoek naar cytokineprofiling, zijn de bevindingen van Moneghetti et al. niet eenduidig. Hoewel we nog steeds geen definitief antwoord hebben op de complexe vraag of het immuunsysteem of een cytokinehandtekening betrokken zijn, heeft deze studie aanvullend bewijs geleverd van biologische verschillen bij ME/CVS en is gebleken dat inspanningstesten van onderscheidend belang zijn in cytokineprofiling.
© Solve ME/CFS Initiative. Vertaling zuiderzon, redactie abby, ME-gids.
Waarde van circulerende cytokineprofiling tijdens submaximale inspanningstesten bij myalgische encefalomyelitis / chronisch vermoeidheidssyndroom
Kegan J. Moneghetti, Mehdi Skhiri, Kévin Contrepois, Yukari Kobayashi, Holden Maecker, Mark Davis, Michael Snyder, Francois Haddad & Jose G. Montoya
Scientific Reports volume 8, Article number: 2779(2018) doi:10.1038/s41598-018-20941-w
Received: 02 November 2017 | Accepted: 26 January 2018 | Published online: 09 February 2018
Abstract
Myalgische encefalomyelitis of chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/CVS) is een heterogeen syndroom waarbij patiënten vaak ernstige vermoeidheid en malaise na inspanning ervaren. Er wordt verondersteld dat immuun- en cardiovasculaire disfunctie een rol spelen in de pathofysiologie.
Daarom hebben we onderzocht of cytokineprofiling of cardiovasculaire testen na inspanning patiënten met ME/CVS zou onderscheiden.
Vierentwintig ME/CVS-patiënten werden gematcht met 24 sedentaire controles en ondergingen cardiovasculaire en circulerende immuunprofilering. Cardiovasculaire analyse omvatte echocardiografie, cardiopulmonaire inspanningstest en een test van de endotheelfunctie. Profielen van cytokines en groeifactoren werden geanalyseerd met behulp van een 51-plex Luminex bead kit bij aanvang en 18 uur na inspanning.
De cardiale structuur en inspanningscapaciteit waren vergelijkbaar tussen de groepen. Schaarse partiële kleinste kwadraten discriminantanalyse van cytokineprofielen 18 uur na inspanning bood het meest betrouwbare onderscheid tussen ME/CVS en controles (κ = 0.62(0.34,0.84)). De meest onderscheidende cytokines na inspanning waren CD40L, remmer van de bloedplaatjesactivator, interleukine 1-β, interferon-α en CXCL1.
Concluderend kan cytokineprofiling na inspanning patiënten met ME/CVS helpen onderscheiden van sedentaire controles.
© Moneghetti et al., 2018. Vertaling zuiderzon, redactie abby, ME-gids.
Citeren?
Moneghetti, K.J., Skhiri, M., Contrepois, K., Kobayashi, Y., Maecker, H., Davis, M., Snyder, M., Haddad, F. & Montoya, J.G., 2018. Value of Circulating Cytokine Profiling During Submaximal Exercise Testing in Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome. Scientific Reports, 8: 2779 doi:10.1038/s41598-018-20941-w
Lees ook
- Studie Montoya et al. van cytokineprofielen bij postexertionele malaise
- ME/cvs ontraadselen
- Onderzoekers identificeren biomarkers geassocieerd met de ernst van chronisch vermoeidheidssyndroom
- Bloedtest: wetenschappers kraken de code van de inflammatoire onderliggende factor van chronisch vermoeidheidssyndroom ,
- Wetenschappers ontdekken sterk bewijs dat ME/CVS een biologische ziekte is
