Gemiddeld ben ik gelukkig met Internet, het helpt mijn leefwereld wat te vergroten, en doet mij toch nog ietwat functioneel zijn.
Nooit, had ik dit verwacht in de periode dat “gezondheid nog mijn trouwe metgezel was”.
Ik ben een mens in direct contact.
Toen mijn trouwe metgezel verdween, ging ik op zoek naar een andere mogelijkheid.
Een die mij “mijn stem” zij het spreekwoordelijk terug gaf.
Dit waar ik haar in de “dagelijkse maatschappij” kwijtraakte.
Een nieuwe wereld ging voor me open, qua informatie stromen kent zij geen beperkingen in mijn beleving.
Toch zit er ook een keerzijde aan de medaille.
Een belangrijk voorbeeld is hier voor mij de e – mail in al haar vormen.
Het uiten van kritiek via een e – mail kan losraken van de boodschap, enkel al door een misverstand.
Want iets wat je geschreven hebt kan zo ontaarden in een “boodschap”.
Een boodschap, die je via de telefoon of direct contact samen als een eenvoudige kwestie kunt bespreken.
E- mail is hier dan soms ook erg zwart/wit en of kort door de bocht.
Zelfs, als schrijven een hobby is.
Want emoties en schrijven: het kan heel goed samen gaan.
Maar, gemiddeld is de kans groter dat ze verzanden in een eigen situatie.
Een die nou niet direct bevorderlijk is in omgang.
Onzekerheden kunnen daar wel worden uitgesproken.
Maar het ontbreekt dan wel aan oogcontact, de blikken van wel of geen verstandhouding, en jawel dus: het “directe contact”.
Deze week had ik een discussie over een probleem oplossing en de gedachtes die ik daarbij heb.
Ineens lijkt het dan zwart/ wit en scherp gesteld door het simpele alfabet, zij die geschreven woorden vervormt tot “feiten”.
Feiten, die zo nooit exact bedoeld zijn, maar door ontbreken van het “gewone menselijke contact” tierig een eigen focus leven kunnen gaan leiden.
Het laatste verwart mij, en laat me zien, Internet kent als elk fenomeen haar keerzijde.
Hoe hier mee te dealen, daar heb ik geen antwoord.
Blijkbaar dealen binnen de wetten van het Internet.
Een dealen wat bol kan staan met eenzijdige verwarring.
Het laat me enkel zien hoe gevaarlijk geschreven woorden kunnen zijn.
Dit zonder de menselijke eigenschappen, zij die toetsend zijn voor intermenselijk contact.
Henk Arjen Baas
2 reacties
Zo dicht bij
Ja het internet Arjen….door velen verguisd maar eigenlijk toch onmisbaar geworden vind je ook niet?
Natuurlijk is het een medium waar we toch met een beetje schroom moeten leren mee om te springen.
Eens schreef ik echter ,in lang vervlogen tijd, met pen en inkt mijn eerste briefje. Ook dat was binnentreden in een nieuwe wereld met zijn eigen regels en ook zijn eigen gevaren. We hebben dat ook overleefd. dus…….
Heike
Zo dicht bij
Heel waar, zou er nu door fysieke beperkingen absoluut niet meer buiten kunnen.
Maar, zo dichtbij kan op momenten van discussie: ook heel ver weg zijn.
Bedoel hier vooral op mensen die je via internet leert kennen, een band op bouwt, daar waar je aan gehecht raakt, en ineens is er een issue en of discussie.
Wanneer je dan enkel via e-mail correspondeert, kan dit heel eenzijdig verwarring enkel of wederzijds optreden. Zulke momenten mis ik de persoonlijke voelsprieten die “echt contact” mij schenkt.
Arjen