Dr. Mikovits vertelde dat Dr. Sandra Ruscetti bijna 40 jaar op muizenvirussen heeft gewerkt. Nadat het werk op HIV stopte voor werk op MLV’s en kanker, redde ze haar reagentia…en dit waren de reagentia die het WPI gebruikte. Dr. Ruscetti kwam uit pensioen om te helpen met het lopende onderzoek en ze is er nog steeds, en in feite heeft Ruscetti zich nog vijf jaar meer geëngageerd. Dr. Mikovits merkte op dat het muizen retrovirus programma aan het NCI een review aan het ondergaan was. Het was een geweldige meevaller dat Dr. Mikovits net een type retrovirus beet had waar de vrouw van haar mentor zovele jaren op gewerkt had.
Basics
Dr. Mikovits gaf enkele basisprincipes mee; wat XMRV ook doet wat slecht is, zal waarschijnlijk veroorzaakt worden door een deel ervan – het env gen waarvan aangetoond werd dat het nuerologische problemen en kanker in muizen veroorzaakt. Ze merkte op, dat, ja, XMRV, erg gelijkaardig is aan endogene retrovirussen (ie retrovirussen ingebed in muizen DNA) maar het is toch iets anders dat retroviroloog Dusty Miller liet zien wanneer hij sprak over de Hue Retrovirology paper.
Het grootste probleem met Hue et al. is dat ze uitdragen dat XMRV een muizenvirus, maar ik heb gekeken naar alle muizen sequenties gegevens die beschikbaar zijn, en kan geen XMRV kopie vinden in het genoom van eender welke muizensequentie. Dat geldt ook voor de 129×1 strain (stam) vermeld in hun paper. Tuurlijk vinden we fragmenten DNA die lijken op de regionen van XMRV, maar niets zeer uitgebreid.
Vondst van cellijn.
Het WPI heeft genensequenties van XMRV gevonden maar moesten nog steeds het virus laten groeien. Een cellijn vinden die het virus doet groeien is vaak niet eenvoudig maar ze kregen “geluk” wanneer bleek dat Dr. Mikovits een T-cel lymfoom cellijn defect vermoedde in de productie van interferonen en dat gevoelig was aan androgenen die de prostaatweefsels aantast. Gelukkig heeft ze goed geraden want het is niet altijd eenvoudig om de juiste cellijn te vinden. Dit is nog steeds de enige bekende cellijn waarin XMRV groeit.
Vooruitgang in testen #1.
Als ik het goed heb, geloof ik dat Dr. Mikovits verklaard heeft dat ze een grote stap vooruit gemaakt hebben in hun vermogen om hun testen te versnellen – een belangrijk onderwerp. Niet alleen zal de test bijna een maand minder lang duren maar het kan ook bepalen hoeveel virus er is; ie het lijkt dat ze eindelijk een manier gevonden hebben om virale lading te meten. Het niet in staat zijn om de virale lading te meten, is een knelpunt geweest voor zij die klinische trials willen doen. De meeste retrovirologen willen immers kunnen meten hoe efficiënt anti-retrovirale middelen het virus kunnen de kop indrukken, dus deze test lijkt hen de mogelijkheid te geven dat te doen.
Vooruitgang in testen #2.
Natuurlijk is op dit moment het belangrijkste punt om daadwerkelijk te bewijzen dat XMRV aanwezig is en dat is waar de tweede stap voorwaarts uit kan komen. Dr. Mikovits stelde dat Dr. Bagni aan het Nationaal Kanker Instituut een XMRV specifieke antilichamen test gecreëerd heeft die in staat is om de resultaten van het WPI te valideren. Onafhankelijk labo verificatie van de WPI stalen is momenteel streven naar de heilige graal. Het WPI op zichzelf echter kan de onderzoekswereld niet overtuigen dat XMRV aanwezig is – andere labo’s moeten dit doen. Dr. Mikovits meldde dat Dr. Bagni in staat was om 34/39 patiënten van het WPI correct te identificeren. Dit is niet gepubliceerd maar als mijn nota’s juist zijn leek het erop dat de trial een blinde studie was. Dit zou een belangrijke bevinding zijn voor het WPI omdat het de contaminatievraag zou helpen afvoeren. Natuurlijk zou het dan nodig zijn dat het gerepliceerd wordt door andere onafhankelijke labo’s om volledig gecontroleerd te worden.
De disparate studieresultaten.
Dr. Mikovits liep door alle mogelijke redenen heen voor de uiteenlopende studieresultaten; verschillende methoden, genetische variabiliteit, contaminatie…en spendeerde dan het meeste van haar tijd aan twee van deze aspecten; een ‘oude’ die bijna genoemd werd van dag één – de patiënten cohorte en een nieuwere, stalen collecteren (sample storage).
De HTLV Saga.
Maar eerst sprak ze over HTLV – die het dichtst aanleunt van de menselijke retrovirussen bij XMRV. HTLV toont een interessante case of hoe gek de verspreiding van een retrovirus kan zijn. Het wordt teruggevonden over de hele wereld bij ongeveer 20 miljoen mensen maar wordt aangetroffen in verschillende clusters; het is endemisch in Zuid-Japan, Caribisch gebied en delen van Zuid-Amerika en Afrika maar niet in de VS of Europa. In feite zijn er in zelfs in individuele landen verschillende clusters van HTLV1 die niet goed begrepen zijn. Bijvoorbeeld wordt het aangetroffen in hoge aantallen in Zuid-Japan maar niet in Noord-Japan en niet in de buurlanden van Japan zoals Korea.
ME/CVS Triviale vraag
Wie ontdekte HTLV1? Het was niemand minder dan Frank Ruscetti en zijn medewerkers in Dr. Gallo’s lab.
De Britse Studie
OPNIEUW de patiëntencohorte – Een gelijkaardig clustereffect zou mogelijk enkele van de negatieve XMRV studieresultaten kunnen verklaren maar de Britse WPI studie (bijgestaan door Invest in ME) stelde dat dit niet het geval was. Het feit dat het WPI hoge aantallen XMRV vond met behulp van geneste PCR was voor Dr. Mikovits een teken dat het niet om geografie ging, maar in de plaats daarvan het “allemaal over de patiënten cohorte ging” – en dit was een erg zieke patiënten cohorte; Dr. Mikovits rapporteerde dat ze bedlegerig of huisgebonden waren waardoor het noodzakelijk was dat de priklaboranten naar de patiënten thuis moesten reizen om hun bloed in te zamelen. Zodra het bloed ingezameld was, werd XMRV blijkbaar gemakkelijk opgepikt met behulp van geneste PCR (als ik het goed begrijp) wat erop wijst dat in de juiste patiënten het pathogeen gemakkelijk te vinden is. Voor Dr. Mikovits wees dit erop dat het juiste type patiënt erg belangrijk is. Interessant is dat ze niet de pMLV’s van Drs. Alter/Lo gevonden hebben in hun studie.
Nieuw opslag issue
Dr. Mikovits bracht een nieuw sample storage issue ter sprake. Ze stelde dat zij en Dr. Lo de enigen waren in alle studies die hun eigen stalen verwerkten – iets wat heel belangrijk is stelde ze. De factor waar ze op inging was het aantal keren dat een staal bevroren en ontdooid en opnieuw ingevroren werd. Ze zei “als je naar een retrovirus zoekt en een staal werd ontdooid en heringevroren, zullen hierdoor de nucleïnezuren opbreken en je zal het retrovirus niet meer terugvinden.” Het lijkt erop dat invriezen en ontdooien en dan testen ok is maar invriezen en dooien en invriezen en dooien en opnieuw hertesten is niet ok.
Ruscetti isoleert virus
Dr. Mikovits meldde dat Dr. Ruscetti in staat was om XMRV te isoleren uit Dr. Lo’s stalen, wat suggereert dat de LNCap cellen die ze gebruiken bij voorkeur XMRV laten groeien en geen pMLV’s en dat ze een andere cellijn nodig zouden hebben om pMLV’s in te groeien.
Foto’s: Phoenix Rising Forums
© Vertaling ME-Gids.net van “Dr. Mikovits on XMRV: The Sweden Talk” (Phoenix Rising Forums, 5 januari 2011)
