Het is niet te bevatten – de rijkdom in vrij vervoer
Nee, een Mercedes is nooit een échte droom geweest maar nu ik haar heb ben ik volledig om
Ondanks de koude rijd ik stoer rond zonder mijn dakje.
Ik mis nog net de speakers gevuld in bas in wilde flitsende muziek.
Ze is zilvergrijs deels sierlijk zwart in basis waarop groots – Comfort – geschreven staat.
De stoel is verstelbaar in elke positie, en zit als gegoten.
Ik ben de trotse eigenaar.
Het mooie van de stoel is, ze kent een blaasbalg voor de lendenen.
Na tien of vijftien minuten rijden, pomp ik een paar slagen lucht ofwel een stuwende steun in mijn rug. Rechtop zitten gaat zo vanzelfsprekend, en als een Yup leun ik zo – veilig achterover –.
Merk zo ámper dat er hobbels zijn in het wegdek.
Rijden is ontspannen en sinds de dag dat ik haar heb hoor ik mijzelf dagelijks hardop zeggen hoe blijk ik ben alswel de dankbaarheid die ik in mij draag.
Dankbaar hoe de technologie vordert.
Passend vervoer – nu pas ervaar ik dit intense belang. Genietend van de tochten die ik maak.
Het is niet meer alleen een middel om van punt a, punt b te bereiken.
Nee, ze is genieten vanaf het moment dat ik instap.
Ik zet de motor aan en lees de display van het dashboard.
Zij vertelt mij de buitentemperatuur en maakt dat ik weet welke trui en jas ik wel – of niet – aan moet trekken. Vannacht meldt zij mij – 11.
Bij deze temperatuur hijs ik mij in een oud skipak van ooit.
Een stoere coltrui er overheen, eenieder denkt anders dat ik in fél paars gekleed: regelrecht van de maan afkomstig ben:) Dit misverstand ook al is het een mooie gedachte lokt veler lokroepen uit.
De Cabrio is behept met een springveer waarmee ik de teckel en herder verbind.
Drie snelheidsstanden die ik kan invoeren met knopjes en cruise controle.
Ik geloof oprecht dat ik nooit eerder zo blij ben geweest met een vervoermiddel, ja ooit met een luxe hybride Batavus fiets, die na twee weken werd gestolen.
Sindsdien verkoos ik mijn lijf als vervoermiddel, en nu dit niet meer gaat is de Cabrio het middel wat van nature bij mij aansluit.
Ze zorgt ook mede voor – de ommekeer – luisteren naar de grenzen in bestaan.
De voorgaande mobiels zorgden ervoor dat ik niet wist hoe snel ik de afstanden moest nemen om thuis een Ibuprofen te nemen tegen de schokkende napijnen.
Nagenoeg slik ik nu 1/10e van ooit.
Geniet relaxed na en in plaats van pijnstillers drink ik een kopje koffie in de stad.
Een die ineens veel aantrekkelijker is. De mensen zijn – aardiger – maar dit is éigen spiegelbeeld in eigen straling.
Diepe pijn scheuten maakte dat ik daar een – boze misschien zelfs woeste blik – wierp op alles wat leefde.
Nooit in opzet of voormalig bewustzijn maar, “pijn kent haar eigen getergde straling”.
De ommekeer, is dat ik leer leven in hier en nu, geniet van hier en nu, en morgen is een nieuwe tocht of: MORGEN!
Ineens leef ik weer per dag zonder zorgen hoe het ooit zal komen, ooit bestaat in nu niet.
Dit schept een nieuwe vorm in leven. (vergelijkbaar met mijn keukenmachine)
Leven in aanpassing is in acceptatie een “normaal leven” geworden.
Nu nog zien te regelen dat de NS zich aanpast aan de buitenmaten van mijn Cabrio, zij hebben de stelregel dat ik welkom ben in de trein als mijn Cabrio niet langer is dan één meter twintig.
Ja, dat schiet niet op, de mercedes is één meter veertig lang.
Zal er alles aan doen om hier een aanpassing in af te dwingen, dit omdat ik eindelijk vrij kan reizen.
Nog even: ik zie de grachtenpanden al voor mij in Amsterdam.
De stad die ik minstens een jaar tot twee jaar niet meer gezien heb.
Als fotograaf in spé zie ik de objecten voor mij die ik wil fotograferen.
Beginnende met de dam.
Dank aan mijn zorgcoördinator die mij deze vrijheid wist te verschaffen.
Henk Arjen
7 reacties
mercedes
lieve arjen
of moet ik nu meneer arjen zeggen ?
je rijd zo luxieus wat een mooi karretje is dat, hij lijkt een beetje op de mijne maar daar houd het ermee op .maar wat heerlijk voor je dat je nu zo heerlijk rond kan tuffen zonder extra pijn ,ook voor je beestjes is dit fijn ,geniet ervan lieverd het is je van harte gegund liefs van alie xxx
Doe maar Meneer
Doe maar Meneer Mevrouw de Sterke:)
Geschil moet er zijn:)
Doe je best voor een betere Alie dat heb je recht op/ ook jij vergaat van de pijnen.
Liefs Arjen
meneer
hahaha meneer arjen
we zij al een poosje bezig voor een andere
maar het word hier echt moeilijk
ik dacht eerst dat je echt een mercedes cabrio had
ik zag je al hele maal rond rijden als een filmster
,maar toen ik het goed las wist ik dat het om een scoot ging
wel fijn he die dingen we kunnen ons verplaatsen
je heeft er een pracht verhaal van gemaakt
heerlijk als je zo kan schrijven ik vind je een kei hoor
mevrouw de sterke is trots op je
liefs alie
arjen,
ik ben heel erg blij voor je.
wat geweldig dat je nu een scoot hebt die aan alle wensen voldoet, en hoe belangrijk dat is heb je zojuist heel mooi weergegeven.
toen ik een pacemaker moest kwam er een technicus van de fabrikant in het ziekenhuis, en hij vertelde mij dat ik de nieuwste pacemaker kreeg, het was volgens hem “de ferrari”onder de pacemakers hahaha
het lag mij op de lippen om te zeggen maar natuurlijk moet ik de beste pacemaker die er is!
jou verhaal doe mij hier aan denken, maar zo gemakkelijk is het niet om van alles het beste te krijgen.
jou is dat nu gelukt , heel fijn voor je!
Ferrarieversus Mercedes:)
Marion: mooie reactie, dus een ferrari als pacemaker ingebouwd:)
Nee, het is niet vanzelfsprekend dat je als mens de zorg en of middel krijgt die je nodig hebt helaas…
Een scherpe pen als kritische blik als zelf de doelen beheren is een middel, resultaat hangt mede af van de indicators die bij geluk – ook mensen zijn – die weten wat leven is –
Dank je en dat de Ferrari zijn naam mag waar maken:)
Arjen
Meneer Arjen,
Wat fijn voor u dat u nu een mercedes cabrio hebt.
Maar idd een goede zit is zo belangrijk.
Ikzelf heb een trophy en ieder hobbeltje in de weg voel je.
Omdat ik mij onwillekeurig schrap zet is dat heel vermoeiend.
Ik mag blij zijn met mijn kunstgebit anders vlogen de vullingen
bij wijze van spreken mijn kiezen soms uit.
Veel plezier, met je supervoertuig.
Groetjes Truus
Hey Truus,
Ja enkel herkenning vooral in het – je onwillend- schrap zetten, ik had ook de trophy die tot dit paradepaardje de 1e prijs ooit kende.
Mooi niet dus:(. De nieuwe is ideaal maar geeft spierpijn – omdat ik eindelijk rechtop zit.
Dit is het oude lijf niet meer gewend:) begint nu te wennen.
Denk aan je tanden, dat ze niet uitklapperen, zonder vulling is 1.
Zonder gebit is ai:)
Hartelijke groet,
Arjen