De Ramsay Awards bieden pilootsubsidies die onderzoekers de mogelijkheid geven om de gegevens te verzamelen die ze nodig hebben om veel grotere NIH-subsidies aan te vragen. Net als de afgelopen jaren legt het Solve ME Initiative een zware nadruk op het financieren van klinische studies die mensen met ME/cvs snel kunnen helpen.
Ik vroeg Solve M.E. of ze meer belangstelling zagen voor de Ramsay Awards sinds langdurige COVID op het toneel verscheen. Over het algemeen wel. De vijftien aanvragen dit jaar waren minder dan vorig jaar, maar meer dan in de periode vóór de pandemie en de kwaliteit van de aanvragen – gemeten aan de hand van de scores van de beoordelaars – is ook hoger dan voorheen.
Ik vroeg hoe het komt dat twee van de vijf subsidies uiteindelijk bestemd waren voor langdurige COVID. Ze antwoordden dat ze vroegen om voorstellen die het ME/cvs vooruit konden helpen en om langdurige COVID-onderzoek dat op ME/cvs kon worden toegepast. De onderzoeken die de beste scores kregen, werden gefinancierd. Zij stelden dat:
“Door personen te kunnen bestuderen die in een vroeg stadium van de ziekte met SARS-CoV-2 zijn besmet, zullen we onvermijdelijk ons begrip van de betrokken reactiepaden bij mensen met ME/cvs versterken en vice versa.”
De Poop-Plusstudie
Immunosenescentie en voortijdige veroudering van het immuunsysteem bij ME/cvs
Ik weet niet of er klinische studies meer nodig zijn dan fecale microbiota transplantatie (FMT)-studies die het potentieel hebben om veilig het microbioom van ME/cvs-patiënten te resetten, waardoor lekkende darmen en ontstekingen verminderen, en mogelijk zelfs iemands vermogen om zich in te spannen, verbetert.
Als ik het goed lees, is de Ramsay-award van Katherine Seton gebaseerd op de 80 personen tellende Noorse fecale transplantatiestudie Comeback. De studie zal bepalen welk effect de stoelgangtransplantaties hebben, biologisch gezien, bij de beoordeling van het immuunsysteem en vroegtijdige veroudering van het immuunsysteem (immunosenescentie). Dat is logisch gezien de bevindingen van T-cel- en NK-celuitputting. Ik hoop dat het feit dat Dr. Seton dit onderzoek doet, betekent dat het Comeback-team denkt dat de stoelgangtransplantaties een positief effect hebben.
Dr. Seton heeft een heel eigen verhaal. Als persoon met ME/cvs was haar doctoraat gericht op ME/cvs (“Investigating immune reactivity to the intestinal microbiome in ME/cvs” [Het onderzoeken van de immuunreactiviteit op het intestinaal microbioom bij ME/cvs]). Ze ging verder dan de meeste studies door ervoor te kiezen mensen met ernstige ME/cvs in haar studie op te nemen.
Net toen ze aan het herstellen was van haar langste en meest ernstige terugval in juli, kreeg ze COVID – een zorgwekkende ontwikkeling, aangezien haar lichaam al 14 jaar lang niet volledig herstelt na infecties. Ze is van plan in de academische wereld te blijven en een postdoctorale positie in ME/cvs-onderzoek na te streven en ooit haar eigen ME/cvs-onderzoeksgroep te hebben.
(Volgens de tijdlijn zal de Noorse fecale transplantatiestudie naar verwachting pas in 2026 (!) eindigen. Dat is wanneer, als de tijdlijn juist is, de laatste deelnemer naar verwachting een stoelgangtransplantatie zal krijgen. Voeg daarbij de data-analyse, het schrijven en de publicatie, en we kijken waarschijnlijk naar een 9-jarige studie en een publicatie in 2028. (Het begon in 2019). Laten we hopen dat de tijdlijn niet klopt).
(Het produceren van snelle, rigoureus geproduceerde klinische studies is een plaats waar het RECOVER-initiatief (voor langdurige COVID), met zijn enorme infrastructuur, financiering en parate patiëntenpopulaties, zou moeten schitteren. Het zou me niet verbazen als er in de eerste ronde van RECOVER klinische studies een studie met een fecale transplantatie zou zitten).
Autonoom zenuwstelsel resetten?
Het effect van een blokkade van het ganglion stellatum op ME/cvs-symptomen en plasmametabolieten.
Over een andere studie gesproken die op het juiste moment komt. Met alle aandacht voor het autonome zenuwstelsel en, in het bijzonder, het sympathische zenuwstelsel, lijkt het verrassend dat de blokkadetechniek van het ganglion stellatum – die al jaren wordt gebruikt bij andere ziekten en vrij veilig blijkt te zijn – op de een of andere manier niet op het radarscherm van de ME/cvs-gemeenschap kwam tot het laatste jaar of zo.
De procedure lijkt relatief eenvoudig: injecteer anesthesie bij het ganglia stellatum om de signalen van het sympathische zenuwstelsel die van de hersenstam uitgaan, te blokkeren en het vecht/vluchtsysteem te resetten om de immuunfunctie, de bloedstroom, de orthostatische intolerantie (vermogen om te staan), de darmfunctie – en mogelijk zelfs de mitochondriale functie – te verbeteren. Dat is nogal een pakket!
Blokkade van het ganglion stellatum is een ander potentieel geschenk van langdurige COVID aan ME/cvs. Het verscheen op onze radar nadat in een wetenschappelijk tijdschrift een casusreeks was gepubliceerd over de effecten ervan op langdurige COVID. De genoemde genezingen waren behoorlijk dramatisch, waardoor de blokkadetechniek hoog op de lijst staat van mogelijke behandelingen om te proberen.
De studie beoordeelt de effecten van een blokkade van het ganglion stellatum op orthostatische tolerantie, cognitief functioneren, symptomen en plasmametabolieten bij ME/CVS.
Lees ook
- Bye-Bye Fight or Flight? Hello Better Blood Flows? Stellate Ganglion Blocks, Long COVID, and ME/CFS/FM/POTS [in het Engels]
De pers: verbetering van de bloedstroom
Verbeterde externe counterpuslatie (EECP) voor de behandeling van langdurige vermoeidheid – een gerandomiseerde gecontroleerde studie
Wie is er niet voor het verhogen van de bloedstromen? Gezien de verminderde bloeddoorstroming in de hersenen, het lage bloedvolume, het ophopen van bloed in de benen (blood pooling), en de mogelijke problemen met de microcirculatie, zou het inderdaad verrassend zijn als er geen problemen met de bloedstroom zouden bestaan bij ME/cvs en langdurige COVID.
Opkomst van verbeterde externe counterpulasatie (EECP) – een niet-invasieve ambulante therapie (u kunt het thuis doen) waarvan is aangetoond dat het “de functionele status en de levenskwaliteit verbetert bij sommige mensen met een verminderde doorbloeding en andere bloedvatproblemen”.
Nogmaals, het lijkt verrassend dat EECP niet is onderzocht bij ME/cvs of het posturaal orthostatisch tachycardiesyndroom (POTS). Het kan zijn omdat het vaak wordt gebruikt bij mensen met hartproblemen die niet bestaan bij ME/cvs. EECP verhoogt echter de bloedstroom terug naar het hart, en een vermindering van de bloedstroom naar het hart (“preload failure”) is aanwezig bij een aanzienlijke subgroep van ME/cvs-patiënten.
Lees ook
Verschillende casusrapporten hebben gesuggereerd dat EECP mensen met POTS door langdurige COVID kan helpen. Bij één persoon verdween de hersenmist, haar kortademigheid verbeterde en zij werd uiteindelijk weer gezond. Een andere persoon vertoonde matige verbeteringen.
Indien positief, zou deze studie nieuwe behandelingsmogelijkheden kunnen openen voor zowel ME/cvs als POTS. Deze studie is echter gericht op langdurige COVID. Het zal de functionele status, markers van de gezondheid van de bloedvaten en de levenskwaliteit beoordelen.
Een diepe duik in postexertionele malaise
Skeletspierpijn en postexertionele malaise bij patiënten met long covid: van pathofysiologie tot behandeling
“we zullen een beter fundamenteel inzicht verschaffen in de biologische aspecten van skeletspieraanpassingen tijdens PEM”
Deze studie is over tijd. Studies die spierbiopten voor en na inspanning beoordelen, zijn vrij zeldzaam – als ze al bestaan. Voeg daarbij een blik op de rol die microklonters kunnen spelen en je hebt een potentieel behoorlijk impactvolle studie.
Net als bij de doorbloeding zou het gek zijn te denken dat de spieren niet zijn aangetast bij ME/cvs. Eén review, “Oude spieren in een jong lichaam”, suggereerde dat de spieren bij ME/cvs sneller verouderden dan normaal. De mitochondriale problemen die door de spierbiopten aan het licht werden gebracht, maakten de 8 miljoen dollar kostende mitochondriale studie van Systrom mogelijk. Studies suggereren dat langzame spiervezels (type 1) worden vervangen door snelle spiervezels (type 2) bij zowel langdurige COVID als ME/cvs.
Het is goed dat juist deze onderzoeker zich met langdurige COVID (en hopelijk ME/cvs) gaat bezighouden. Een Nederlandse onderzoeker, Rob Wüst, heeft een lange staat van dienst en heeft al spiervezelatrofie, metabole veranderingen en infiltratie van immuuncellen gevonden in de spieren van mensen met langdurige COVID.
Lees ook
Met zijn recente coauteurschap van een paper over “Disorders of mitochondrial long-chain fatty acid oxidation and the carnitine shuttle“ [Stoornissen in de mitochondriale oxidatie van langeketenvetzuren en de carnitine-shuttle] lijkt hij ook een expert te zijn in een mitochondriaal probleem (langeketenvetzuren en carnitine) dat de laatste tijd veel aandacht krijgt bij ME/cvs.
Zelfs in de samenvatting van zijn spiervezelstudie bij langdurige COVID – waar de ruimte beperkt is en auteurs hun woorden verstandig moeten kiezen – heeft hij ME/cvs opgenomen door te stellen: “een dieper moleculair begrip van skeletspieraanpassingen bij patiënten met langdurige covid, en uiteindelijk ook bij patiënten met ME/cvs.”
Een ander mitochondriaal probleem bij ME/cvs duikt op
Zich richten op Atg13 bij ME/cvs
De laatste studie van Avik Roy Ph.D. van de Simmaron Research Foundation is puur ME/cvs en toont aan hoe ME/cvs-onderzoekers in sommige gevallen vooruit zijn gesprint op het long COVID-veld. Het is de eerste die iets beoordeelt dat autofagie genoemd wordt in beide gebieden. Plus, het probeert een diermodel voor ME/cvs te creëren.
Autofagie klinkt niet zo belangrijk – het ruimt gewoon ongebruikte eiwitten en oude en beschadigde mitochondriën uit de cellen, maar een verminderde autofagie leidt tot een verminderd zuurstofverbruik, een verminderde mitochondriale activiteit, en zelfs tot problemen bij inspanning. Het kan cellen ook veranderen in pro-inflammatoire generatoren, en leiden tot klonters van eiwitten die allerlei processen kunnen beschadigen.
Het werk van SImmaron heeft aanwijzingen gevonden voor verminderde autofagie bij ME/cvs. Deze studie van Ramsay zal proberen de PEM die we zien bij ME/cvs te dupliceren door een specifiek autofagie gen in muizen te veranderen. Een succesvol resultaat zal het potentiële verband tussen autofagie, mitochondriale problemen en PEM bij ME/cvs versterken en leiden tot verdere studies. Het zou ook andere behandelingsmogelijkheden bieden dan we tot nu toe hebben gezien. Het is een ander voorbeeld van de financiering door de Ramsay Awards van een nieuwe en broodnodige kijk op ME/cvs.
Als extra bonus ondersteunen de prijzen het werk van het ME/cvs-onderzoeksteam van eigen bodem bij Simmaron dat ontstond nadat Gunnar Gottschalk zijn Ph.D. ontving en Avik Roy Ph.D. zich bij het team voegde. Dat deze groep zich bezighoudt met nieuwe benaderingen van ME/cvs is niet verrassend. De hoofdonderzoeker van de studie, Avik Roy, won de Rapid Response Innovation-award voor de ziekte van Parkinson van de MJFox foundation, de John E Trufan-award voor uitmuntendheid in onderzoek van Rush University, en de YIEE-award van de American society for neurochemistry. Hij heeft ook meerdere octrooien gekregen voor zijn nieuwe nasale geneesmiddel (KeptideTM) voor COVID-19.
Lees ook
- Cleaning Crisis? Defective Mitochondrial Cleanup In ME/CFS May Be Impairing Energy Production [in het Engels]
Conclusie
Vooral op een ondergefinancierd gebied als ME/cvs spelen startsubsidies zoals de Ramsay Awards een belangrijke rol door de weg vrij te maken voor grote studies. Tot nu toe hebben de Ramsay Awards meer dan 8 miljoen dollar opgeleverd voor het ME/cvs-onderzoek.
De kernpunten
- Ramsay Grant Awards van Solve M.E. bieden financiering aan onderzoekers om de gegevens te produceren die ze nodig hebben voor veel grotere subsidies om zich opnieuw te richten op nieuwe behandelingsmogelijkheden.
- De award van Katherine Seton zal haar in staat stellen de biologische effecten te bepalen – met speciale aandacht voor het functioneren van het immuunsysteem – die stoelgangtransplantaties hebben op mensen met ME/cvs.
- De award voor de blokkade van het ganglion stellatum zal bepalen of het tijdelijk blokkeren van een belangrijke doorgang voor signalen van het sympathische zenuwstelsel het autonome zenuwstelsel zal resetten, waardoor de vecht/vluchtreactie vermindert, de doorbloeding verbetert, de pijn afneemt en misschien zelfs de mitochondriale werking bij ME/cvs verbetert.
- De award voor verbeterde externe tegenpulsatie (EECP) zal bepalen of een apparaat dat thuis kan worden gebruikt, de doorbloeding verhoogt en de symptomen bij langdurige COVID vermindert.
- Rob Wüst zal spierbiopten voor en na inspanning vergelijken om te onderzoeken hoe inspanning PEM veroorzaakt, inclusief de rol die microklonters kunnen spelen.
- Avik Roy van Simmaron zal een autofagiegen in muizen onderdrukken om te zien of dat bij hen PEM veroorzaakt. Als dat lukt, zal dat een mogelijk verband bevestigen tussen verminderde autofagie, geremde mitochondriale activiteit en verminderd zuurstofverbruik, en mogelijk nieuwe behandelingsmogelijkheden bieden.
© Health Rising, 16 oktober 2022. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.
