Het WPI is zich bewust van de recente Britse studie die niet in staat was de aanwezigheid van XMRV aan te tonen bij geen enkele staal van CVS-patiënten.
Hoewel onderzoekers van het WPI niet betrokken waren in dit project, gaat hun werk verder met onderzoekers over de hele wereld. We kijken uit naar de resultaten van studies die de methodes repliceren die gebruikt werden bij het origineel onderzoek beschreven in het Science magazine in oktober, 2009.
Informatie betreffende de XMRV studies
-
De auteurs van de Science publicatie stelden voor de eerste keer bij patiënten met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) het bestaan vast van XMRV als een besmettelijk menselijk via het bloed overdraagbaar retrovirus. Voorgaande studies toonden de aanwezigheid van XMRV sequenties en proteïnen in menselijk prostaatweefsel.
-
In de Science publicatie werd de aanwezigheid van XMRV bij goed gedefinieerde CVS-patiënten bepaald door gebruik te maken van verschillende technieken:
-
PCR op nucleïnezuren van ongestimuleerde en gestimuleerde witte bloedcellen,
-
XMRV proteïne expressie van gestimuleerde witte bloedcellen,
-
Virusisolatie op de LNCaP cellijn, en
-
een specifieke antilichaam respons op XMRV.
-
-
De auteurs van de twee Britse studies probeerden niet de WPI studie te “repliceren”. Replicatie vereist dat dezelfde technieken toegepast worden. Het WPI stuurde reagentia en informatie naar verschillende onderzoeksgroepen in een poging om mee te helpen aan hun replicatiestudies. Noch vroeg de Britse studie positieve bloedcontrole, plasma of nucleïnezuren van het WPI.
-
De verzameling, bereiding en opslag van DNA waren totaal verschillend tussen de Science en de Britse publicaties. Deze studies toonden geen gegevens over het bloed verzamelen of opslag. Noch gaven ze de hoeveelheid geïsoleerde cellen prijs. Onvoldoende aantal geanalyseerde cellen kan resulteren in een falen om een virus met een laag aantal kopieën te detecteren zoals het XMRV, ongeacht de gevoeligheid van de analyse. Ook gaven de Britse studies geen details om interpretatie toe te laten van hoeveel witte bloedcellen geanalyseerd werden.
-
Patiënten populatie selectie kan verschillen tussen de studies.
-
De Britse auteurs waren niet in staat om XMRV te detecteren, hoewel 4% van de gezonde mensen geïnfecteerd bleek in de VS studie. Japanse wetenschappers ontdekten XMRV in 1.7% van de gezonde bloeddonoren in Japan. De twee vorig ontdekte menselijke retrovirussen vertonen verschillende geografische spreidingen.
-
Misschien is het het belangrijkste om te focussen op het laag gehalte XMRV in het bloed. XMRV is aanwezig in zo’n klein percentage van de witte bloedcellen dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat de PCR methode van de Britse studie het kon detecteren met behulp van de beschreven methode. Zorgvuldig lezen van de Science publicatie toont dat het vermeerderen van het virus door de witte bloedcellen te doen groeien gewoonlijk noodzakelijk is, eerder dan zomaar witte bloedcellen rechtstreeks uit het lichaam te gebruiken. Wanneer enkel PCR gebruikt wordt, ontdekten de Science auteurs dat er vier stalen nodig zijn op verschillende tijdstippen afgenomen van dezelfde patiënt om XMRV te kunnen detecteren met PCR in vers geïsoleerde witte bloedcellen. Belangrijker is dat andere detectiemethoden dan PCR toonden dat patiënten van wie het bloed onvoldoende XMRV bevatte dat detecteerbaar was met PCR, eigenlijk toch besmet zijn. Dit werd bewezen door de isolatie van virale proteïnen en het terugvinden van infectueus XMRV geïsoleerd van de indicatie cellijn LNCaP. De auteurs van de Retrovirology publicatie geven toe dat hun neutralisatie analyse geen bacterieel uitgedrukte XMRV ‘gag’ detecteerde en dat positieve controle sera nodig waren om hun analyse te valideren. De monoclinale antilichamen van het WPI vervolmaakten specifiek en sensitief de immuunrespons die de sensitiviteit en de specificiteit van de analyse voor de XMRV enveloppe aantoont.
Simpel gezegd zijn vandaag de enige gevalideerde betrouwbare methoden om XMRV bij CVS-patiënten aan te tonen, de methoden beschreven in Science. Een falen in het gebruik van deze methoden en gevalideerde reagentie resulteerde in een falen om het XMRV te detecteren. Er niet in slagen om het XMRV aan te tonen, is niet hetzelfde als afwezigheid van dit virus bij CVS-patiënten.
(c) Vertaling door Zuiderzon, ME-Gids.net van “WPI is aware of the recent UK study that was unable to detect the presence of XMRV in any CFS patient samples” (18 februari 2010)
