Patiënten hebben een onderbouwde, open brief opgesteld waarin hun bezorgdheid geuit wordt aan het vooraanstaande wetenschappelijk tijdschrift Science die vorige week aan de auteurs van de originele XMRV/ME/CVS-studie gevraagd heeft om deze vrijwillig terug te trekken. Het betreft de studie ‘Detection of an infectious retrovirus, XMRV, in blood cells of patients with chronic fatigue syndrome.’ van Lombardi et al, dat in oktober 2009 werd gepubliceerd. Science publiceerde hierover een Editorial Expression of Concern, naar aanleiding van twee nieuw verschenen publicaties die de bevindingen van de oorspronkelijke paper zouden moeten tegenspreken.
Dr. Judy Mikovits en andere betrokkenen uit het Whittemore Peterson Institute schreven daarom een brief met een inhoudelijke onderbouwing en tegenargumenten tegen de “contaminatietheorie” aan de redactie van Science.
De vraag van Science om een artikel terug te trekken is in wetenschappelijke kringen trouwens hoogst eigenaardig te noemen omdat dit uitzonderlijk gebeurt bij aangetoonde fraude.
Bovendien wacht men nog de resultaten af van topviroloog en “virusjager” Ian Lipkin, belast met onderzoek naar XMRV en ME/CVS, en ook de resultaten van de XMRV Blood Working Group.
Daarom lijkt het van ontegenzeggelijk belang dat de wetenschappelijke gemeenschap juist doorgaat met het oplossen van de vele vragen die zich blijven opwerpen, ipv onderzoek stop te zetten waar nu op aangestuurd wordt.
Via een open brief aan de redactie van Science hoopt men deze poging om XMRV-onderzoek monddood te maken, ongedaan te maken en de onderbouwde antwoorden van het Whittemore Peterson Institute kracht bij te zetten.
Twintig jaar geleden dook immers het eerste bewijs van een retrovirus in ME/CVS patiënten op aan het Wistar Instituut van de Universiteit van Pennsylvania. Destijds weigerde het CDC om de methodes van Dr. Elaine DeFreitas te repliceren. Toen het CDC haar bevindingen niet kon repliceren, stierf het onderzoek. Nu twee decennia later is het een déjà-vu.
Want deze uiterst voorbarige Editorial Expression of Concern kent mogelijk desastreuze gevolgen voor het toekomstig onderzoek naar menselijke retrovirussen in relatie tot neuro-immuunziekten en kanker en wat dat betekent voor niet enkel de ME/CVS gemeenschap, maar voor de gezondheid van miljoenen mensen wereldwijd.
Onderteken daarom deze open brief voor een toekomst!
An Open Letter to the Editors of Science
To the editors of Science:
I was greatly saddened to see your May 31, 2011, “Editorial Expression of Concern” (EEC) regarding Lombardi et al (Oct 2009).
As rightly stated by Judy Mikovits (1), this action on your part is “premature” to say the least. In fact, your EEC all but admits this outright: “Science eagerly awaits the outcome of these further studies and will take appropriate action when their results are known.” I dare say you’ve already taken action (albeit of a purely inappropriate sort) in the form of this editorial and your request for retraction. Unfortunately, these actions will do little but cast a shadow of intimidation over the future of XMRV/HGRV research, a future that you simultaneously concede is still playing out. Was it your intention to foster intimidation and short-circuit the scientific process?
In order to partially justify your concern over Lombardi et al, you state: “Since then, at least 10 studies conducted by other investigators and published elsewhere have reported a failure to detect XMRV in independent populations of CFS patients.” This line of reasoning is fundamentally flawed in at least two ways:
Firstly, it selectively ignores any and all evidence supporting Lombardi et al. Much of this evidence has been concisely presented by Judy Mikovits in her response (1), so I will not repeat it in detail. Nonetheless, the palpable bias of this statement is very disconcerting.
Secondly, this argument belies a woefully unscientific reliance on counting studies instead of analyzing methods. None of these negative studies, including Knox et al, represents a genuine replication attempt. This has been made clear by Annette Whittemore’s detailing of many (though not all) methodological differences in response to your EEC (2). It should not need to be reiterated that no number of non-replication studies can ever substitute for genuine replication, especially when employing techniques as intricate as those in question. How is it that the world’s premier scientific publication can be persuaded by quantity over quality, by tally over technique, by rhetoric over replication?
This latter issue is problematic for other reasons as well. It creates a self-fulfilling outcome dictated largely if not entirely by money and influence. Quantity is trumpeted as “consensus,” which in turn creates perceptual bias in favor of this faux “consensus.” It is well-known that since the publication of Lombardi et al, its authors have been denied for funding numerous times (six-plus times by the NIH) and have been blocked from publishing further evidence in support of their original paper. The truism that “negative studies are rarely published” has been turned upon its head with respect to XMRV research, where those who have demonstrated an ability to find the virus are starved for resources and shunned at every turn, while those who demonstrate abhorrence toward genuine replication are lavished with funds and granted journal space without so much as the peer-review equivalent of a gentle pat down.
You further support your concern by appealing to the conclusions of Knox et al and Paprotka et al.
With respect to Knox et al, it is made clear in the response from the Lombardi et al authors (1, 2, 3) that no attempt was made to faithfully replicate their methods. PCR is a complex process dependent on many variables, many if not all of which were modified by the authors of Knox et al. Their assays failed to detect XMRV in clinically positive samples. As such, Knox et al is merely another “failure to detect” using novel, clinically-unvalidated methods. I would normally have thought such banal attempts rather below the stature of Science. Certainly no amount of publication prominence can transform absence of evidence into evidence of absence, as your EEC implies.
The issue of clinical assay validation is a very critical point worth exploring further. None of the authors of negative studies to date have proven the ability of their assays to detect virus in human clinical samples. In the cases of Knox et al and Shin et al, the authors clearly demonstrated the insufficiency of their assays against clinical positives. In all of these negative studies, only the analytical sensitivity and specificity of their assays was shown, and this was assumed to be sufficient. Needless to say this would not be sufficient for any assays intended for clinical diagnosis. As the issue here is to determine disease association with a retrovirus with a very low copy number, it is vital to prove that one’s assay can detect viral nucleic acid sequences in their natural matrix and naturally occurring structures (circular DNA, pre-integration complexes, and integrated DNA), which are very different chemically and physically from plasmid spiked into water, placental DNA, or even blood.
With respect to Paprotka et al, you claim that “laboratory contamination with XMRV produced by a cell line (22Rv1) derived from these early xenograft experiments is the most likely explanation for detection of the virus in patient samples.” This claim embraces a profound, unsupported leap from possible origination event to ubiquitous presence in laboratories that have never used any known contaminated materials. It is also strange that this presumed (not proven) contamination seems to have a strong and persistent affinity for patient samples over control samples.
Furthermore, the conclusion of Paprotka et al that this supposed recombination is the “most likely” origination event is largely speculative and powered primarily by the exclusion of very plausible alternative explanations. For example, their failure to find XMRV in progenitor prostate cancer xenografts does not conclusively rule out the possibility that one (or more) of these xenografts was already infected (especially with the data showing prostate cancer association). Given the difficulty of many researchers in finding XMRV via PCR, as well as the fact that propagation of these cell lines requires use of materials (e.g. testosterone) that would induce replication, it is quite plausible that Paprotka et al were only able to detect XMRV in the resultant cell line despite its earlier introduction via one of the xenografts. This explanation could be deemed speculative, but unfortunately it is no less supported by their evidence than their own conclusions.
Lastly, I want to point out the unscientific nature of retraction itself. Barring cases of clearly demonstrated fraud or manipulation (charges that no one could plausibly level at Lombardi et al), all data is important to the scientific process, both true and false. Science is the process of data accumulation; it is a record of both mistakes and successes. It is not a retrospective whitewash of everything except what is deemed correct at present. For one thing, some “mistakes” are vindicated in time. For another, genuine mistakes are still instructive to other researchers. If, as many seem to believe, Lombardi et al is the result of pervasive and devious (to the point of mimicking a real human infection in multiple ways!) contamination, is there truly no value in retaining the one study that has most thoroughly revealed the extent and nature of this issue and the potential experimental errors that exacerbate it?
As the gatekeepers of the world’s preeminent scientific publication, I believe you have a moral obligation to steward the honest pursuit of truth, no matter how frail and beleaguered, through the seething proclivities of human weakness. Here you have not only failed in this task, you have sacrificed honest inquiry at the altar of expediency. I am left wondering: what happened to science, Science?
In light of these concerns, I believe it behooves the editors Science to publicly account for the following questions:
1. Was Science made aware of the gross conflicts of interest between Konstance Knox and the WPI prior to its publication of Knox et al? If so, how did it deem these conflicts of interest acceptable and why were they not included as part of the publication? If not, will the publication of Knox et al be reconsidered with respect to this information? I sincerely hope that Science hasn’t become a willful vehicle for vendetta.
2. Who were the peer reviewers of both Paprotka et al and Knox et al? Have any of the reviewers displayed prior public bias against the original Lombardi et al findings?
3. Will you grant the authors of Lombardi et al time and space to augment the findings of their original paper with new data?
4. Will you consider retracting your “Editorial Expression of Concern” in light of the numerous and varied criticisms leveled by myself and others?
I sincerely hope you will provide answers to these very pertinent questions in order to restore faith in your publication following the rather brazen and unwarranted issuance of this editorial.
Sincerely,
S. A.(1) http://www.wpinstitute.org/news/docs/FinalreplytoScienceWPI.pdf
(2) http://files.me.com/jdj88/tnmi0f
(3) http://files.me.com/jdj88/hok3p2
[Your name]
De EMEA, de Europese koepelorganisatie van ME/CVS-patiënten, hoopt op zoveel mogelijk handtekeningen!
Citaat Dr. Jamie Deckoff-Jones:
Waarom wil iemand dat XMRV verdwijnt, als er zoveel rook is? Het geld dat hiermee gemoeid is, is enorm!
5 reacties
Goeie actie, done!
Brief Tekenen
Prima actie en getekend!!!
Ik hoop dat nog heel veel andere mensen gaan tekenen, doen jullie mee?
Het is lang niet zeker dat XMRV een oorzakelijk verband heeft. Dat was het een jaar geleden al niet en dat is het vandaag ook niet. Als we de poll op deze site mogen geloven zijn slechts 50 % van de patiënten besmet met XMRV of enige andere MLV. Deze andere 50 % zijn geen fabeltje. Ze vertonen dezelfde klachten als de XMRV-gelukkigen. Want het is tegenwoordig beter om XMRV positief te zijn. Dan heeft het kind eindelijk een naam en dan kunnen ze je wijs maken dat ze een middel hebben om het af te stoppen. De overige 50% heeft pech. XMRV wordt zo gehypt dat je een banneling bent als je het niet draagt. Dan moet je je maar behelpen, misschien met psychotherapie want zonder de diagnose XMRV moet je het maar voor elkaar krijgen om aan te tonen dat je ziekte toch een biomedische oorsprong heeft. Anderzijds kunnen ze alle positieve patienten ook niet meer ontgoochelen met de mededeling dat XMRV toch niet de boosdoener is. Conclusie : of we nu positief zijn of niet, de echte doorbraak dient nog te verschijnen aan de horizon.
@Toerevla
Daarover gaat deze open brief ook niet. En oorzakelijk verband is ook niet beweerd.
Daarover gaat juist deze open brief. Laat het onderzoek verder zetten en het uitzoeken ipv monddood te maken door allerlei andere ‘biased’ onderzoeken die geen steek houden t.a.v. de Lombardi studie.
ik sluit me aan bij Zuiderzon en memsi en daarbij: bij de 50% waarbij het nog niet wordt gevonden, kan nog steeds zijn dat het er wel zit, maar met andere testen moet worden opgespoord (biopsies bijv.). En voor de duidelijkheid: de rest is nog steeds erg ziek, dat wordt echt niet minder of anders. Ik snap je zorg zeker, het is ook echt wel te hopen dat bij een eventuele scheiding van wel en niet XMRV de niet XMRV-groep verder onderzoek krijgt!