Commentaar ME Association
“Dit zijn enkele interessante resultaten in de zoektocht naar een diagnostische biomarker voor ME/cvs. Ze komen van de onderzoeksgroep van professor Chris Ponting in Edinburgh – die informatie heeft gebruikt over mensen met ME/cvs en gezonde controles uit de UK Biobank.
“Van bijzonder belang is het feit dat ze verschillen identificeerden in bloedmoleculen of cellen tussen mensen met ME/cvs en gezonde controles en deze verschillen waren niet gerelateerd aan inactiviteit.
“Houd er rekening mee dat deze bevindingen zijn gepubliceerd in wat een preprintpaper wordt genoemd. Dit betekent dat ze nog niet zijn onderworpen aan peerreview door andere onderzoekers. We zullen contact opnemen met het team en vragen of ze een lekensamenvatting kunnen maken van dit nogal gecompliceerde onderzoek.
“Het MEA Ramsay Research Fund financiert momenteel diagnostische biomarkers die opnieuw worden opgestart door de Universiteit van Surrey en de Universiteit van Oxford.”
Dr. Charles Shepherd, Trustee en Medisch Ere-Adviseur van de ME Association.
Je kunt nu een lekensamenvatting van dit onderzoek lezen door Simon McGrath (cf. infra)
© ME Association, 29 augustus 2024. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.
Opnieuw gepubliceerd met vriendelijke toestemming van de Britse ME Association.
Engelse versie beschikbaar op hun website: www.meassociation.org.uk
Onderzoek: Myalgische Encefalomyelitis is duidelijk te zien in het bloed
Deze nieuwe resultaten zijn opmerkelijk en laten een biologisch signaal van ME zien – een duidelijk teken van abnormale biologie in het bloed dat pas aan het licht is gekomen nu patiënten als een zeer grote groep zijn bekeken, en dat niet te wijten is aan inactiviteit.
Door Simon McGrath
In een enorme studie hebben onderzoekers van de Universiteit van Edinburgh, die bloedbiomarkergegevens analyseerden, veel verschillen gevonden tussen mensen met ME en gezonde controles. Het team toonde ook aan dat deze verschillen niet het gevolg zijn van inactiviteit, wat weer een gat slaat in de deconditioneringstheorie van ME/cvs.
- De paper is een preprint, wat betekent dat het nog niet door andere onderzoekers is beoordeeld of gepubliceerd. De auteurs zijn van plan hun werk in te dienen voor beoordeling en publicatie in een tijdschrift.
Een studie m.b.v. big data
De studie door wiskundigen en wetenschappers, waaronder professor Chris Ponting van DecodeME, gebruikte gegevens van de UK Biobank (UKB) die ongeveer een half miljoen mensen in de leeftijd van 40 tot 65 jaar opnam in hun databank.
- De UKB verschilt van de UK ME/CFS Biobank, die veel kleiner is maar meer zorgvuldig gediagnosticeerde patiënten heeft.
De studie vergeleek 1.450 mensen die aangaven dat ze de diagnose chronischevermoeidheidssyndroom of ME hadden met iets meer dan 130.000 gezonde controles. Tot nu toe heeft geen enkele biomedische studie zoveel patiënten en controles gehad. Het team keek naar 300 moleculaire en celbiomarkers in het bloed. Ze keken ook naar bijna 3.000 eiwitten in het bloed, zij het bij een veel kleinere groep mensen met ME.
Dit zijn big data, dus het was belangrijk dat wiskundigen het voortouw namen. Ze gebruikten geavanceerde datamodellen die rekening hielden met verschillen in bloedbiomarkers tussen individuen door leeftijd, geslacht en – van cruciaal belang – activiteitsniveaus (UKB heeft drie metingen van activiteit, waaronder de gemiddelde dagelijkse tijd die aan wandelen wordt besteed).
De modellen toonden aan dat honderden van deze op bloed gebaseerde biomarkers verschilden tussen mensen met ME en gezonde controles, zelfs na rekening te houden met de kleine impact van inactiviteit. 115 hiervan waren significant verschillend voor zowel mannen als vrouwen. Dit suggereert dat vrouwen en mannen een gemeenschappelijke basis voor de ziekte delen.
De cellulaire en moleculaire verschillen in het bloed wijzen op chronische ontsteking, insulineresistentie en leverziekte. Het onderzoeksteam zei dat deze combinatie van bloedverschillen bij geen enkele andere bekende ziekte voorkomt.
Ze zeiden ook dat de verschillen in bloedbiomarkers voor een chronische ziekte zoals ME waarschijnlijk eerder het gevolg zijn van de ziekte dan de oorzaak.
Geen diagnostische biomarker
Ondanks honderden positieve bevindingen in de studie, kon geen enkel moleculair of celverschil een betrouwbaar onderscheid maken tussen mensen met ME en controles. Dit is niet verrassend, aangezien veel onderzoeken hebben gekeken naar afzonderlijke biomarkers en niets overtuigends hebben gevonden.
Hoe heeft deze studie dan zoveel verschillen in biomarkers gevonden? Big data: de ruim 1400 patiënten en 130.000 controles gaven dit onderzoek statistische kracht om verschillen te vinden die in kleinere onderzoeken niet naar voren zouden komen.
Deze verschillen zijn bescheiden en/of hebben alleen betrekking op een subgroep van mensen met ME. C-reactief proteïne (CRP) was bijvoorbeeld significant hoger bij patiënten dan bij controles. Toch had slechts 4,5% van de ME-patiënten CRP-niveaus die als hoog beschouwd zouden worden in normale medische tests, vergeleken met 2,2% bij gezonde controles.
In plaats daarvan is het het grote aantal bescheiden verschillen tussen mensen met ME en controles die onthullen dat er iets aan de hand is.
Beperkingen
Zoals elke studie heeft ook deze studie beperkingen. De verschillen in het bloed kunnen te wijten zijn aan iets dat niet gemeten is, zoals mensen met ME die medicijnen of supplementen gebruiken, of een ander dieet volgen.
Bovendien is het onwaarschijnlijk dat ernstig zieke (aan huis of bed gebonden) mensen deelnemen aan de biobank, dus degenen met ME/cvs in dit onderzoek zullen er milder door getroffen worden dan in de meeste onderzoeken en zijn mogelijk geen typische patiënten.
Deze nieuwe resultaten zijn opmerkelijk, ze tonen een biologisch signaal van ME – een duidelijk teken van abnormale biologie in het bloed dat pas aan het licht is gekomen nu patiënten als een zeer grote groep zijn bekeken, en dat niet te wijten is aan inactiviteit.
© ME Association, 4 september 2024. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.
Opnieuw gepubliceerd met vriendelijke toestemming van de Britse ME Association.
Engelse versie beschikbaar op hun website: www.meassociation.org.uk
Preprint: gerepliceerde op bloed gebaseerde biomarkers voor Myalgische Encefalomyelitis niet verklaard door inactiviteit
Sjoerd V Beentjes, Julia Kaczmarczyk, Amanda Cassar, Gemma Louise Samms, Nima S Hejazi, Ava Khamseh, Chris P Ponting.
Abstract
Myalgische Encefalomyelitis (ME; soms ook chronischevermoeidheidssyndroom genoemd) is een relatief veel voorkomende en vrouwelijke ziekte van onbekende pathogenese die de gezondheidsgerelateerde levenskwaliteit van patiënten aanzienlijk vermindert.
De diagnose van ME wordt bemoeilijkt door de afwezigheid van robuust gedefinieerde en specifieke biomarkers die gemakkelijk gemeten kunnen worden uit beschikbare bronnen zoals bloed, en die niet beïnvloed worden door het lage niveau van lichamelijke activiteit van ME-patiënten.
Eerdere studies naar biomarkers in het bloed hebben geen gerepliceerde resultaten opgeleverd, wellicht als gevolg van de lage steekproefgrootte (n < 100). Hier gebruiken we UK Biobank (UKB)-gegevens voor 1.455 ME-gevallen en 131.303 populatiecontroles om honderden moleculaire en cellulaire bloedkenmerken te ontdekken die significant verschillen tussen gevallen en controles.
Belangrijk is dat 116 van deze eigenschappen worden herhaald, aangezien ze significant zijn voor zowel vrouwelijke als mannelijke cohorten. Onze analyse gebruikte semiparametrische efficiënte schatters, een initiële Super Learner fit gevolgd door een eenstapscorrectie, drie soorten mediatoren en natuurlijke directe en indirecte schattingen, om het gemiddelde effect van ME-status op moleculaire en cellulaire kenmerken te ontleden.
Opvallend genoeg kunnen deze kenmerkverschillen niet verklaard worden door de beperkte activiteit van ME-gevallen. Van de 3.237 onderzochte kenmerken had de ME-status slechts op één kenmerk een significant effect, via de mediator “Duur van wandeling” (UKB-veld 874). Daarentegen had ME-status een significant direct effect op 290 kenmerken (9%). Zoals verwacht werden deze effecten significanter naarmate de gevals- en controledefinitie strenger werden.
Significante vrouwelijke en mannelijke kenmerken waren indicatief voor chronische ontsteking, insulineresistentie en leverziekte. Individueel waren de significante effecten op bloedkenmerken echter niet voldoende om een duidelijk onderscheid te maken tussen gevallen en controles. Desalniettemin houden hun grote aantal, gebrek aan sekse-bias en sterke significantie, ondanks de ‘gezonde vrijwilliger’-selectiebias van UKB-deelnemers, de toekomstige ambitie van een op bloed gebaseerd biomarkerpanel voor accurate ME diagnose levend.
© Beentjes et al., 2024. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.
medRxiv: bezoek de website om de volledige paper te lezen.
