Cort Johnson, Simmaron Research, 12 februari 2017
“Meer dan 90% van alle niet-overdraagbare ouderdomsziekten wordt in verband gebracht met chronische ontsteking”
David Furman – Stanford Institute for Immunity, Transplantation and Infection
Chronische, lage niveaus van inflammatie worden aangetroffen bij veel ernstige ziekten
Inflammatie (ontsteking) is erg belangrijk in de medische wereld. Zelfs milde inflammatie, als die consistent aanwezig is, staat erom bekend het risico te verhogen op hart- en vaatziekten, diabetes, de ziekte van Alzheimer en vele andere ziekten. Standaardtesten voor inflammatie zoals C-reactief proteïne of cholesterol onthullen veelal echter niets. Inflammatie is bijvoorbeeld een belangrijke bevorderende factor bij hartziekten, maar het eerste signaal voor veel van de hartproblemen is nog steeds een hartaanval.
Evenzo wordt er gezegd dat myalgische encefalomyelitis (vaak chronisch vermoeidheidssyndroom genoemd) (ME/cvs) en inflammatoire [ontstekings-] ziekten zijn, maar de standaardtesten voor inflammatie wijzen vaak uit dat er geen inflammatie aanwezig is. Dr. Montoya denkt dat de huidige inflammatietesten veel missen en dat toekomstige testen in staat zullen zijn om het soort inflammatie op te sporen dat bij ME/cvs voorkomt.
Gezien het feit dat testen voor inflammatie relatief onverfijnd zijn, is het logisch dat significante inspanningen gericht zouden moeten zijn op het ontwikkelen van een betere test. Het is geen verrassing dat Mark Davis van Stanford betrokken is.
Davis’ Institute for Immunity, Transplantation and Infection spuwt interessante bevindingen uit alsof er geen morgen is. Koffiedrinkers en liefhebbers van pure chocolade waren onlangs blij te vernemen dat de metabolieten, die in verband worden gebracht met cafeïne en donkere chocolade, in verband werden gebracht met een langer leven en minder inflammatie. In feite stopte het op kweek zetten van cellen met deze metabolieten hun inflammatoire reactie.
Een studie uit 2015 gooide decennia van ervaren wijsheid omver dat zichzelf aanvallende of autoreactieve lymfocyten grotendeels in de vroege jeugd worden uitgedund. (Ze komen in werkelijkheid vaak voor bij volwassenen.) Davis maakte een einde aan een andere pijler van orthodoxie toen hij bepaalde dat de omgeving – de microben, toxines, voedsel, etc. die we tegenkomen – een veel grotere invloed op ons immuunsysteem hebben dan onze genen. Davis vond bijvoorbeeld dat een enkele infectie met het cytomegalovirus [CMV] verbazingwekkend grote en permanente veranderingen in ons immuunsysteem veroorzaakt.
Davis is dapper genoeg om al het muizenonderzoek voor altijd te willen vervangen (“Laat de muizen vrij!”) door een op mensen gebaseerde benadering, die gebruik maakt van immuniteitsmodellen. In 2015 gaf de Bill Gates stichting hem 50 miljoen dollar om uit te zoeken hoe er effectievere vaccins gemaakt kunnen worden. Tenslotte, en van groter belang voor ons, is Davis een van de uitblinkers die in de Wetenschappelijke Raad van de Open Medicine Foundation zit. Een vriend van Ron Davis, ik ontmoette hem op de Palo Alto Fondsenwerving van Davis, ongeveer een jaar geleden, zei: wanneer Ron Davis je vraagt om iets te doen, dan doe je dat.
Davis zou wel eens voor de dag kunnen zijn gekomen met de beste test tot op heden voor inflammatie – een toepasselijk onderwerp voor patiënten met ME/cvs. In feite lijkt het of deze test gemaakt is voor mensen met ME/cvs.
Oud voor hun tijd?
De studie vond zijn oorsprong in een poging om het verband te kwantificeren tussen inflammatie en iets dat misschien van toepassing is op ME/cvs – veroudering. Terwijl het bewijs vaag is, suggereert het dat mensen met ME/cvs sneller ouder zouden worden. Verminderde grijze stof in de hersenen, kortere telomeren, verandering in de manier van lopen, en de cognitieve- en slaapproblemen, zouden allemaal een groep patiënten kunnen weergeven die een beetje voor hun tijd verouderen.
De studie
Cell Syst. 2016 Oct 26;3(4):374-384.e4. doi: 10.1016/j.cels.2016.09.009. Epub 2016 Oct 13. Defective Signaling in the JAK-STAT Pathway Tracks with Chronic Inflammation and Cardiovascular Risk in Aging Humans . Shen-Orr SS 1, Furman D 2, Kidd BA 2, Hadad F 3, Lovelace P 4, Huang YW 4, et. al.
In deze studie bestudeerden onderzoekers twee groepen van 40 personen, een met mensen tussen de 40 en 60 jaar oud en een met mensen ouder dan 60 jaar, gedurende negen jaar. Elk jaar lieten ze hen een batterij gespecialiseerde immuniteitstesten ondergaan, en aan het einde van de studie onderzochten ze hun cardiovasculaire gezondheid door het meten van niveaus van atherosclerotische plaque, arteriële stijfheid en ventriculaire functie.
Hun doel – het ontwikkelen van een betere immuuntest die veel eerder het cardiovasculair risico door inflammatie kan voorspellen dan momenteel mogelijk is.
“Moe maar opgedraaide” immuunsystemen doen inflammatie ontvlammen
Ze wonnen de jackpot toen ze de responsiviteit van immuuncellen op cytokines gingen meten. Jongere deelnemers aan de studie vertoonden een snelle en dramatische reactie op de cytokines – hun T-cellen raakten over hun toeren, maar de oudere deelnemers vertoonden een meer gedempte reactie.
Vermoeide immuunsystemen zouden inflammatie kunnen doen ontbranden
We denken vaak aan immuunactivatie als potentieel slecht – als een aansturing van inflammatie, en zo is het soms ook. Deze studie suggereert evenwel dat het soort immuunactivatie dat aanwezig is, de sleutel is.
De immuunsystemen van oudere personen waren in feite te sterk geactiveerd – maar niet in reactie op de cytokines. Ze waren opgezweept voorafgaand aan de cytokinetest; d.w.z. ze waren de hele tijd licht geactiveerd (“moe maar opgedraaid”?). Als ze geconfronteerd werden met een stressor, raakten de immuuncellen echter uitgeput.
Als dat patroon je bekend in de oren klinkt, dat zou het ook moeten. ME(cvs)-patiënten lijken geactiveerde sympathische zenuwstelsels te hebben in rust, die ook uitgeput raken wanneer ze onder druk komen te staan. De lage hartslagvariabiliteit (HRV) scores van ME/cvs-patiënten tonen ook aan dat er een minder responsief systeem aanwezig is.
Een score van cytokineresponsiviteit (samengesteld uit 15 verschillende testen van cytokineresponsiviteit) toonde aan dat de altijd-aan-staande-maar-gedempte immuunreactie op gevaar geen goed nieuws was. Het werd in verband gebracht met signalen van atherosclerose [aderverkalking] en het onvermogen van het hart om te ontspannen tussen twee hartslagen in.
Deze studie suggereert dat het niet de grote uitbarsting van immuniteit is die gevaarlijk is voor ons. Een fijne, scherpe toename van immuunresponsiviteit is in werkelijkheid een teken van gezondheid. Het is het altijd aan blijven staan, de lagere niveaus van immuunactivatie, die de inflammatie veroorzaken, die resulteert in zo veel narigheid voor zo veel mensen – en misschien bij ME/cvs.
Het suggereert dat het systeem niet volledig geactiveerd hoeft te zijn om inflammatie te creëren; het moet simpelweg uitgeput zijn. De verminderde cytokineniveaus van bloed en ruggenmergvocht die Lipkin en Hornig aantroffen bij ME/cvs, sloegen op immuunuitputting. De studies naar het ruggenmergvocht van Columbia-Simmaron Research, die deze resultaten publiceerden, gaan verder in een poging om de neurologische niveaus van inflammatie en immuunreactie te karakteriseren en ons dichter bij behandelingen te brengen.
Verschillende studies suggereren dat toegenomen oxidatieve stress en kenmerken van de bloedvaten van mensen met ME/cvs hen een verhoogd risico laat lopen op cardiovasculaire problemen. Niet goed functionerende mitochondriën kunnen enorme hoeveelheden vrije radicalen produceren en op die manier ook inflammatie, die op zijn beurt het functioneren van de mitochondriën nog verder hindert.
Een mitochondriale immuniteitsconnectie?
Elke bespreking van “uitputting” moet de mitochondriën aanstippen. Het blijkt dat immuunuitputting heel goed verband zou kunnen houden met mitochondriale problemen.
In het begin suggereerde Ron Davis dat energieproblemen bij ME/cvs met name de immuuncellen zouden moeten beïnvloeden. Het is kenmerkend voor immuuncellen dat ze niet veel energie gebruiken om zichzelf te transformeren in vechtmachines, die de verdediger aanvallen en een heleboel cytokines buiten adem brengen. Als er sprake is van mitochondriale disfunctie, zou dit heel goed overvloedig kunnen opduiken in de immuuncellen.
Armstrong en de metabolische bevindingen van McGregor suggereerden dat ME/cvs-patiënten in een toestand van energieuitputting verkeerden, vergelijkbaar met inflammatoire, sepsisachtige omstandigheden of uithongering. Hun werk suggereert dat energieuitputting (immuunuitputting?) geassocieerd kan zijn met inflammatie bij ME/cvs.
Naviaux denkt dat de mitochondriën onze eerste en misschien meest nauwkeurige weerspiegeling zijn van de gezondheid van de immuniteit. Zijn inzichten in de uitwisseling tussen mitochondriën en immuniteit hebben het meeste van zijn werk aangestuurd.
SMCI neemt de mitochondriën-immuunsysteem-connectie onder handen
Het Solve ME/CFS Initiative onderzoekt het kruispunt van het immuunsysteem en de mitochondriën in een lijst van studies. In “De bio-energetische gezondheidsindex van NK-cellen als diagnostische tool voor ME/cvs” zal Isabel Barao – een ME/cvs-onderzoeker, die ook samengewerkt heeft met de Simmaron Research Foundation – de energie-index van NK-cellen onderzoeken bij ME/cvs. Deze nieuwe test, de “Bio-energetische Gezondheidsindex”, werd ontwikkeld aan dezelfde universiteit als die waar Jarred Younger werkt (University of Alabama in Birmingham).
ME/cvs-onderzoekers bepalen of de lage energieproductie de prestaties van het immuunsysteem beïnvloedt
Een andere studie van het SMCI, “Metabolic Analysis of B-Cell Maturation in Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome”, onderzoekt of mitochondriale problemen de problemen met B-cellen beïnvloeden, die Rituximab zou kunnen herstellen bij ME/cvs. Fluge en Mella – de ontwerpers van het Rituximab behandelingsschema bij ME/cvs – geloven dat auto-immuunprocessen de mitochondriën zouden kunnen aanvallen bij ME/cvs.
Een derde studie “HHV-6 Mediated Mitochondrial Modulation and Its Association to ME/CFS” zal bepalen of HHV-6-infectie de mitochondriale energieproductie bij ME/cvs beïnvloedt.
De immuunresponsiviteitstest van Stanford is nog niet beschikbaar. Te duur voor klinisch gebruik, proberen onderzoekers manieren te vinden om de kosten te doen zakken. Als de Stanford-test beschikbaar wordt, zou het niet verbazingwekkend zijn om te ontdekken dat ME/cvs-patiënten erg laag scoren.
Intussen onderzoeken ME/cvs-onderzoekers gretig het kruispunt tussen het immuunsysteem en de mitochondriën.
© Simmaron Research. Vertaling Meintje, redactie NAHdine en Zuiderzon, ME-gids.
