Door Cort, Phoenix Rising forum, 22 april 2012
Na 17 jaar aan chronische vermoeidheidssyndroom te hebben geleden, benam Patrick Wylie Kelly zich van het leven op 15 april, velen in de ME/CVS gemeenschap in shock achter latend.
Patrick, voor velen een inspirerende persoon, postte in september 2011 op de Phoenix Rising Forums dat hij (Hub_Halo op de forums) werkte aan het accepteren van de verliezen die met een chronische ziekte gepaard gaan, en zocht naar het positieve – iets wat hij al jaren deed.
“Inspringend op Penny’s citaat over het gevecht om je vast te houden aan stukjes en beetjes van ons voormalige leven EN van Cort’s welkom en oprechte herinnering dat depressie en chronische ziekte vaak hand in hand gaan – als het niet duidelijk is, we moeten vechten om positieve dingen te vinden (of maken) in ons ME/CVS leven, terwijl we treuren om het verlies van ons oude leven.
Ruimte makend voor beide. Verlies en – positief – voorwaarts gaand.”
Feitelijk staat Patrick’s Facebook site vol met interessante en vaak opbeurende citaten vergezeld van prachtige foto’s … … In februari postte hij
Voel je blote voeten op de grond. De bodem verzacht, versterkt en heelt. Jouw Aarde. Derde planeet van de Zon. Meer dan 70% van de aardoppervlakte is water, een dunne atmosfeer van grotendeels stikstof & zuurstof. De aarde ondersteunt ongeveer 8,7 miljoen levensvormen, inclusief potentieel intelligente soorten zoals dolfijnen en mensen. Geniet alsjeblieft van je verblijf… .
Patrick probeerde de mensen rond hem op te beuren – in feite stond hij daar om bekend – wat zijn vroegtijdige dood op 42 alleen maar moeilijker te accepteren maakt. Keer op keer merkten mensen zijn gevoel voor humor en hoffelijkheid op. Rivka beschreef hem als een van “de meest positieve en aardige mensen” die ze ooit had ontmoet.
“Gedurende de laatste jaren, telde ik hem tot mijn goede vrienden – maar velen van ons voelden dat waarschijnlijk, omdat hij zo hartelijk en liefdevol tegen ons allemaal was. Hij is jarenlang ziek geweest. En de laatste tijd ging het veel beter met hem; hij vertelde mij dat hij ging wandelen en gewichten hief. Dat was het laatste wat ik hoorde en dat was in december 2011. Nadat ik van zijn overlijden had gehoord, vertelde iemand me dat hij weer veel zieker was geworden. Maar ik weet niet zeker of dat het geval was. Maar zeker, als het waar is, we weten allemaal dat de in de bodem geslagen verwachtingen nadat het een beetje beter gaat en eindelijk een gevoel te hebben van een beetje gezondheid, en dat dan weer verliezen naar een aan bed gebonden hel, vernietigend kan zijn.
Het gekke is dat hij een van de meest positieve en aardige mensen was die ik ooit ontmoet heb. Ik overdrijf niet. Gedurende de laatste vijf jaar, vertelde hij me steeds hoe we allemaal beter gingen worden.”
Patrick was duidelijk een ongewone man – grappig, met een groot hart en welbespraakt. Voor zijn verjaardag plaatste hij op zijn Facebook “Kies een dag en zend me iets.” Hij deed veel in zijn jeugd … als punk rocker en uitmuntend student “bestudeerde hij al zijn vakken + drugs en feestend op de middelbare school” – hij was duidelijk een evenwichtig persoon (!) … en slaagde Phi Beta Kappa van de universiteit en richtte toen een succesvol grafisch ontwerpbedrijf op. Tijdens school ging Patrick succesvol door perioden van depressie, gebruik makend van meditatie en medicatie; in feite had hij het gevoel dat het hebben van depressie, uiteindelijk, iets positiefs had.
Dat was echter niet het geval voor ME/CVS. In december 1995 werd Patrick ziek en zoals zo velen herstelde hij nooit. Terwijl Patrick in staat was geweest om te gaan met zijn depressies en ze zelfs te overwinnen, was ME/CVS inderdaad een andere uitdaging. Als duidelijk een nogal verlicht man, meldde hij dat hij had gekeken naar de lessen van ME/CVS en had gefaald “In tegenstelling tot mijn eerste depressie, heeft CFIDS nooit aangevoeld als een geschenk. Vooral omdat het nooit verdwijnt, hoe goed ik ook probeer zijn lessen te leren.”
Tegen 1997 herstelde hij voldoende om er een werk-en-instorten, werk-en-instorten levensstijl op na te houden – duidelijk onder zijn opleidingsniveau werkend als een freelance reclameschrijver. In 2005 verhuisde hij, behoorlijk ziek, naar New York omdat hij daar altijd al had willen wonen … en daar deed hij al de juiste dingen – hij volgde het Teitelbaum protocol en deed aan yoga, meditatie, zelf-hulp cd’s, dagboek bijhouden, Al-Anon groepen, suikervrij eten, alleen gezond voedsel, en proberen rustig te zijn.
Patrick was bekend – zijn Facebook and forumpagina’s stonden vol met mensen met wie hij betekenisvolle gesprekken had … Het engste ding over zijn dood is hoe talentvol hij was. Steeds weer beschreven mensen hem als een uniek persoon begiftigd met een enorme drive voor het leven. Ik kende Patrick niet, maar tegen de tijd dat ik door de eerbetonen aan hem heen was, wenste ik van harte dat ik hem gekend had.
“Ik mis nu al zijn grote glimlach, fantastische gevoel voor humor, artistieke ijver en de vreugde die Patrick creëerde. Een prachtige, onvergetelijke persoonlijkheid, een vriendelijke en minzame man …”
“Knap, multi-getalenteerd, grappig en slim, Patrick was de ster van onze familie en de beste huisgenoot ooit. Ik zal voor altijd dankbaar zijn voor de overvloedige warmte en gelukkige herinneringen.” Zijn vader
“Slim, creatief, grappig, vrolijk, ondersteunend, en ontegenzeggelijk uniek in al zijn beste manieren. Hij was ook zo ongelofelijk bescheiden, gezien hoe talentvol hij was. Als hij niet ziek geworden was, dan zou hij zeker een van die mensen zijn geworden die alles hebben, omdat hij zo zulke enorme giften bezat en van wat ik zag een enorme drive om volledig te leven en veel te bereiken in zijn leven.” Peggy
“Pat, jouw vriendschap had zo’n enorme positieve invloed op mijn leven en waarschijnlijk wist je het niet eens – omdat aardig zijn gewoon is wie je was.” Peter Schoenke
“Hij was buitengewoon – zeer slim en vriendelijkheid uitstralend. Ook leek hij oneindig actief in het zoeken naar een betere manier van leven. Ik hoop dat zijn familie en zij het dichtst bij hem kunnen beseffen dat hij veel anderen raakte, zelfs terwijl hij bezig was met zijn eigen ziektestrijd, en ik hoop dat hij rust in vrede.” Peggy Munson
“Patrick had de meest ongelofelijke combinatie van het tegelijkertijd onbevreesd en kwetsbaar zijn. Ik geloof dat hij de meest mooie creatieve geest had waar ik ooit het plezier van gehad heb om kort mee te mogen samen leven.” Paul Durham
Het is tragisch wanneer iemand, laat staan iemand zo dynamisch als Patrick was, zichzelf doodt. Zijn dood is een verlies, niet alleen voor zijn familie maar ook voor de vele mensen die hij raakte in de ME/CVS gemeenschap. Het feit dat hij duidelijk een ongewoon persoon was die succesvol was omgegaan met zoiets serieus als een depressie, maar uiteindelijk niet in staat was hetzelfde te doen met chronisch vermoeidheidssyndroom, onderstreept alleen maar hoe moeilijk deze aandoening kan zijn.
Twee dingen om over na te denken 1) zelfmoord vindt vaak plaats in buitengewoon donkere momenten die vaak tijdelijk van aard zijn. Als een individu door deze momenten heen komt, dan kunnen ze vaak door. 2) Statistisch gezien plegen mannen veel vaker zelfmoord dan vrouwen.
Phoenix Rising heeft een Crisis Centrum (engels) met informatie en zelfmoord hulplijnen over de hele wereld. Als u zich zorgen maakt over iemand, probeer dan om hulp voor hem/haar te krijgen.
[Noot vertaler: contactgegevens voor
België: Zelfmoordlijn.be 02 649 95 55 (gratis)
Nederland: 113 Online 0900 – 113 0 113 (gratis)]
© Vertaling bpb voor ME-gids.net van Person with CFS Takes Their Life: A Goodbye to Patrick Kelly (Cort, Phoenix Rising, 22 april 2012)
3 reacties
ongelooflijk triest
geen woorden voor.. wat een verlies voor de wereld, dit mooie mens die ook getroffen werd door deze afschuwelijke ziekte en met al zijn optimisme en energie niet nog een terugval aan heeft gekund (vermoedelijk). Begrijpelijk, maar niet minder triest. Rust zacht, bijzonder mens, van wie ook ik had gewild dat ik hem had gekend..
cvs
begrijpelijk mensen met cvs wordt gewoon weg aan de kanten geduwd
niemand kan ons helpen
rust zacht al ook heb ik je nooit gekend
veel sterkte aan familie en vriend van die persoon
ik heb zelf de ziekte kan soms zwaar te dragen zijn ben al 13 jaar ziek krijg steun van mijn huisdieren