21 april 2021.

Coda Story is een uitstekende nieuwsorganisatie die zich richt op internationale verhalen over onder meer misbruik van wetenschap en technologie. Vandaag publiceerde Coda een stuk van mij over het trainingsprogramma dat het Lightning Process heet. Sites gewijd aan het Lightning Process staan ​​vol met verhalen over herstel van langdurige ziekte. In mijn artikel in Coda heb ik een dergelijk verslag opgenomen, samen met verslagen van anderen die melden dat ze na de training een ernstige terugval hadden. Het artikel wijst er ook op dat de wetenschappelijke beweringen niet bestand zijn tegen grondige doorlichting.

Voor alle duidelijkheid: ik raad niemand aan of af dat ze het Lightning Process wel of niet moeten proberen. Als iemand het bekijkt en denkt dat het hem zou kunnen helpen, dan is dat hun beslissing. Wat mij zorgen baart, is dat het wordt gepromoot als wetenschappelijk, terwijl het dat niet is. En ondanks de enthousiaste getuigenissen, vind je even makkelijk mensen die net zeggen dat ze er ernstige schade van hebben ondervonden. Hun verhalen worden niet op websites over Lightning Process geplaatst, maar ze verdienen het niettemin ook om gedeeld te worden.

Terwijl ik aan dit verhaal werkte, stuurde ik een e-mail met een paar vragen naar de oprichter van het Lightning Process, Phil Parker, een Britse osteopaat en psycholoog. Een paar dagen later reageerde hij met een hoffelijk berichtje, samen met zijn antwoorden en een lijst van ondersteunende referenties. Ik heb alle referenties hieronder opgenomen, zodat anderen hun eigen inschatting kunnen maken van wat ze waard zijn.

In het verhaal in Coda vermeld ik deze referenties één keer. In verband met Parkers uitspraak dat de “overgrote meerderheid” van de deelnemers aan het Lightning Process “een goede en blijvende verbetering bereikt”, geef ik aan dat de referenties deze conclusie niet “op een redelijke manier ondersteunen”. Het is duidelijk dat de precieze definities van “overgrote meerderheid” en “blijvend” voor discussie vatbaar zijn. Maar we hoeven deze taalkundige details niet uit te spitten om aan te kunnen tonen dat de bewering niet wordt onderbouwd door de gegevens. 

Ten eerste hebben veel van de referenties betrekking op “ongepubliceerd” onderzoek – d.w.z. niet gepubliceerd in een “gepeerreviewed” vakblad. Ik ben zowel journalist als academicus op het gebied van de volksgezondheid, dus uiteraard geloof ik in de waarde van niet-gepeerreviewed onderzoek. En ik weet heel goed van mijn eigen werk aan dit project dat peerreview in veel gevallen niet zo veel betekent. Toch gaat het hier om de geloofwaardigheid en robuustheid van Parkers bewering dat het Lightning Process langdurig werkt, en dan mag je toch wel een zekere mate van documentatie verwachten. De doorgestuurde referenties voldoen niet aan het vereiste niveau.

De niet-gepubliceerde Finch-enquête uit 2010 rapporteerde bijvoorbeeld over de reacties van deelnemers aan het Lightning Process toen ze direct na het einde van het programma werden bevraagd over hun ervaring. Dit is de meest opvallende zin: “Van de 1092 mensen die zeiden dat ze CVS/ME hadden, meldden 888 (81,3%) dat ze op dag 3 van de LP-cursus geen CVS/ME meer hadden.”

Van 81,3% kan je nog zeggen dat het “de overgrote meerderheid” is. Maar antwoorden aan het einde van het trainingsprogramma betekenen natuurlijk geen “blijvende verandering” en zijn misschien helemaal anders dan de antwoorden die een week of tien weken later zouden worden verkregen. Ook belangrijk om weten is dat ik in mijn verhaal in Coda de verslagen heb opgenomen van twee mensen die direct na de training ook positieve beoordelingen gaven, maar binnen enkele maanden een zware terugval hadden.

Een ander niet-gepubliceerd Finch-onderzoek, uit 2013, bevatte gegevens van deelnemers die doorgingen tot drie maanden na de training met het Lightning Process. Bij aanvang waren er 205 deelnemers. Tussen het beginpunt en zes weken stegen de gemiddelden van de antwoorden op vragenlijsten over een reeks maatstaven voor het functioneren. Tussen zes weken en drie maanden vlakten de gemiddelden af en zaten ze in hetzelfde algemene bereik.

De auteurs interpreteren dit als een aanwijzing dat het Lightning Process verbeteringen teweegbrengt, vooral in de eerste zes weken. Maar dat is moeilijk op te maken uit de gegevens. Helaas geven de auteurs niet aan hoeveel mensen de vragenlijsten na zes weken en drie maanden hebben beantwoord; wel geven zij aan dat “ontbrekende gegevens” bij de analyses buiten beschouwing zijn gelaten.

Deze methodologische tekortkoming maakt de analyse van twijfelachtige waarde. Als een onbekend aantal deelnemers het slechter deed en afhaakte en de gemiddelden na zes weken en drie maanden slechts zijn afgeleid uit de overgebleven deelnemers, dan kunnen de schijnbare verbeteringen een statistische illusie zijn – een artefact van de beoordeling van een steeds kleiner wordende, maar gezondere groep. We kunnen het simpelweg niet afleiden uit wat er wordt gepresenteerd.

Bovendien verschaft deze studie alleen gegevens over de gemiddelden, of de gemiddelde waarden. Gemiddelden van de scores van patiënten zijn wel interessant, maar ze vertellen ons niets over hoeveel mensen beter worden en hoeveel slechter, en met hoeveel punten – en dat is wat artsen en patiënten echt willen weten. Gemiddelden kunnen dramatisch worden beïnvloed door uitschieters. Als je het gemiddelde zou nemen van mijn inkomen en dat van Bill Gates, dan zou het lijken alsof we allebei een inkomen van miljarden dollars hebben. Maar dat klopt niet.

Kort gezegd ondersteunt deze studie ook geen enkele bewering over de “overgrote meerderheid” van de deelnemers; we weten niet eens of de “overgrote meerderheid” van de 205 deelnemers hun driemaandelijkse vragenlijsten hebben ingevuld. En drie maanden is een te kort tijdsbestek om als “blijvend” te worden beschouwd, volgens mijn opvatting van dat woord.

Interessant is dat tabel 1 vermeldt dat “gegevens voor 6 en 12 maanden momenteel worden verzameld”. Vermoedelijk werden deze gegevens voor de langere termijn “verzameld” met de bedoeling de resultaten op langere termijn te berekenen. Parker heeft geen vervolgstudie met deze latere resultaten verstrekt, wat nuttig zou zijn geweest om zijn argumenten over “blijvende verandering” te onderbouwen.

En wat staat er verder nog in de lijst? Het artikel van Hagelsteen & Moen Reiten is niet gepubliceerd in een gepeerreviewed vakblad, maar wel in iets dat Dagens Medicin heet, een nieuwsbrief voor mensen die in de gezondheidszorg werken. Het artikel is een verslag over een tiental kinderen met chronische hoofdpijn die het Lightning Process hebben gekregen. Een jaar later meldden negen dat ze beter waren. Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat dit ook niet voldoende bewijs is om te stellen dat de “overgrote meerderheid” van de 25.000 deelnemers aan het Lightning Process “goede en blijvende verandering” hebben bereikt.

En dat is het zowat. De andere referenties zijn even weinig overtuigend.

Het artikel van Landmark et al. merkte bijvoorbeeld op dat we te weinig weten over het Lightning Process en ze riep op tot meer onderzoek. En interessant genoeg citeerde Parker het protocol van 2013, Crawley et al, voor de enige klinische proef die tot nu toe is uitgevoerd. Hij citeerde echter niet het rapport uit 2017 van de feitelijke resultaten. Misschien komt dat omdat hij weet dat aan die studie een correctie van 3000 woorden is gehangen, als gevolg van mijn onderzoek naar de methodologische en ethische overtredingen, en dat de gerapporteerde bevindingen daarom verdacht zijn.

Vermoedelijk maakte Parker vorig jaar zijn beste argument voor het Lightning Process in een paper die hij en twee collega’s een ‘systematische beoordeling van de bewijsbasis’ noemden. Brian Hughes, hoogleraar psychologie aan NUI Galway, was niet onder de indruk van deze presentatie, zoals hij opmerkte in een bericht op zijn blog, The Science Bit. Hughes’ hele post is het lezen meer dan waard, maar hier is een fragment:

Deze zogenaamde “systematische review” is zeker een van de meest afschuwelijk slechte academische papers die ik ooit heb moeten lezen. Het is niet eens een “systematische review”. Het heeft meer iets van door eigenbelang ingegeven gebakken lucht vol pseudostatistisch jargon, zonder ook maar het allerlichtste vleugje wetenschappelijke objectiviteit. Het was echt erbarmelijke lectuur.

**********

Bibliografie (Referenties die Phil Parker naar mij heeft gestuurd)

Crawley, E., Mills, N., Hollingworth, W., Deans, Z., Sterne, J., Donovan, J., Beasant, L., & Montgomery, A. (2013). Comparing specialist medical care with specialist medical care plus the Lightning Process® for chronic fatigue syndrome or myalgic encephalomyelitis (CFS/ME): Study protocol for a randomised controlled trial (SMILE Trial). Trials, 14, 444. https://doi.org/10.1186/1745-6215-14-444 

Finch, F. (2010). Snapshot Survey 2018 for clients with CFS.ME.pdf. http://philparker.org/wp-content/uploads/2010/07/Snapshot%20Survey%202018%20for%20clients%20with%20CFS.ME.pdf 

Finch, F. (2013). Outcomes Measures Study. doi.org/10.13140/RG.2.2.29818.24002 

Finch, F. (2014). MS Proof of Concept Study. doi.org/10.13140/RG.2.2.26462.79686 

Hagelsteen, J. H., & Moen Reiten, I. M. (2015). Evaluation of a treatment strategy. Dagens Medicin. http://www.dagensmedisin.no/artikler/2015/10/12/evaluering-av-en-behandlingsstrategi/ 

Kristoffersen, A. E., Musial, F., Hamre, H. J., Björkman, L., Stub, T., Salamonsen, A., & Alræk, T. (2016). Use of complementary and alternative medicine in patients with health complaints attributed to former dental amalgam fillings. BMC Complementary and Alternative Medicine, 16, 22. https://doi.org/10.1186/s12906-016-0996-1 

Landmark, L., Lindgren, R. M. B., Sivertsen, B., Magnus, P., Sven Conradi, Thorvaldsen, S. N., & Stanghelle, J. K. (2016). Chronic fatigue syndrome and experience with the Lightning Process. Tidsskrift for Den norske legeforening, 136(5), 396–396. https://doi.org/10.4045/tidsskr.15.1214 

Parker, P. (2011). Dû: Unlock your full potential with a word. Nipton Publishing.

Parker, P. (2012). An introduction to the Lightning Process®: The first steps to getting well. Hay House. 

Parker, P. (2013). Get the life you love, now: How to use the Lightning Process® toolkit for happiness and fulfilment. Hay House. 

Parker, P. (2020). LP Protocol 2020. https://doi.org/10.13140/RG.2.2.22761.72801 

Parker, P., Aston, J., & de Rijk, L. (2020). A Systematic Review of the Evidence Base for the Lightning Process. EXPLORE, 1–30. https://doi.org/10.1016/j.explore.2020.07.014 

Parker, P., Aston, J., & Finch, F. (2018). Understanding the Lightning Process approach to CFS/ME; a review of the disease process and the approach. Journal of Experiential Psychotherapy, 21(2), 8. https://jep.ro/images/pdf/cuprins_reviste/82_art_2.pdf 

Parker, P., Banbury, S., & de Rijk, L. (2021). Self-control or Flourishing? A Thematic Analysis of Experiences of Alcohol Users of the Rediscovery Process. International Journal of Mental Health and Addiction. https://doi.org/10.1007/s11469-021-00520-3 

Reme, S. E., Archer, N., & Chalder, T. (2012). Experiences of young people who have undergone the Lightning Process to treat chronic fatigue syndrome/myalgic encephalomyelitis—A qualitative study. British Journal of Health Psychology, 18(3), 508–525. https://doi.org/10.1111/j.2044-8287.2012.02093.x 

Sandaunet, A.-G., & Salamonsen, A. (2012). CFE-/ME-pasienters ulike erfaringer med Lightning Process. Sykepleien Forskning, 7(3), 262–268. https://doi.org/10.4220/sykepleienf.2012.0132 

Sussex & Kent ME/CFS Society. (2010). Sussex and Kent report. https://lightningprocess.com/research/ 

© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Trial By Error: meer over het Lightning Process; Science Media Center spant samen met Britse journalisten

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 22 april 2021.

Mijn verhaal over het Lightning Process deze week, gepubliceerd door Coda Story, was behoorlijk lang. Toch dekte het niet alles wat ik had willen opnemen. Hier wat meer over de kwestie.

Zoals we intussen weten, schond de pediatrische studie over het Lightning Process, uitgevoerd door professor Esther Crawley, de kinderarts van Bristol University met een methodologische en ethische beperking, de kernprincipes van wetenschappelijk onderzoek, maar werd toch gepubliceerd. BMJ vergoelijkte iets wat leek op wetenschappelijk wangedrag door een correctie/verduidelijking van 3000 woorden te plaatsen in plaats van het artikel in te trekken.

De ME/cvs-patiënten en belangenbehartigers die kritiek hadden geuit op de beslissing van Professor Crawley om het Lightning Process op kinderen te testen, hadden het achteraf bekeken bij het rechte eind: het was een slecht idee. Desalniettemin greep het Science Media Centre deze begrijpelijke negatieve reactie aan om de berichtgeving in de pers te orkestreren, over wat het afschilderde als een gecoördineerde intimidatiecampagne tegen onderzoekers op dit vakgebied. In 2012 schreef professor Crawley zelf een essay over de kwestie voor het tienjarig jubileumblad van het SMC, ‘Bericht van de frontlinie’, onder de onheilspellende kop: ‘Met vervolging bedreigd’.

Ik kan best geloven dat professor Crawley en anderen hatelijke en gemene berichten hebben  ontvangen van één of ander ontspoord individu. Misschien kwamen sommige van deze berichten neer op doodsbedreigingen, zoals werd beweerd. Maar het is ook zo dat deze specifieke groep onderzoekers harde kritiek bestempelt als “pesterijen” – zoals ik zelf heel goed weet. Professor Crawley beschuldigde mij immers publiekelijk van smaad, zonder enig bewijs, en suggereerde dat mijn acties een politieoptreden rechtvaardigden, alsof ik haar persoonlijk bedreigde in plaats van alleen haar professionele reputatie.

In ieder geval heeft het SMC er alles aan gedaan om een deel van de ME/cvs-patiëntengemeenschap af te schilderen als een bedreiging – een smeulend kruitvat vol hysterische, losgeslagen, gevaarlijke en antiwetenschappelijke fanatiekelingen. En dat heeft zijn effect zeker niet gemist. Het gevolg, en dat was misschien ook de bedoeling, was dat de onderzoekers die goed lagen bij het SMC – de PACE-auteurs en Professor Crawley – afgeschermd werden tegen legitieme wetenschappelijke controle. En de Britse journalisten hebben hen daar zeker bij geholpen.

Zo publiceerden bijvoorbeeld zowel Reuters als The Guardian in 2019 artikels die deden alsof de Oxford-psychiater en PACE-auteur Professor Michael Sharpe een wetenschappelijke martelaar was, die dapper de confrontatie aanging met intimidatie vanwege patiënten, en vanwege mezelf. Beide artikels gingen niet in op de wetenschappelijke vraagtekens rond de PACE-studie of de mogelijkheid dat Professor Sharpe en zijn collega’s zich schuldig hadden gemaakt aan ernstig wetenschappelijk wangedrag bij het uitvoeren van de studie en de rapportage van hun resultaten.

Naast de getuigenis van Professor Crawley bij de viering van het tienjarig jubileum van het SMC, stond een getuigenis van Tom Feilden van de BBC – een prominente verslaggever die besloot om in zijn vrije tijd de organisatie te gaan promoten. (En ook Kate Kelland van Reuters liet zich door SMC als spreekbuis gebruiken, zoals hier besproken.) In zijn essay beschreef hij hoe het SMC een verhaal voor hem hadden voorbereid over de intimidatie die Professor Crawley en andere onderzoekers hadden ervaren. Voordat hij hen interviewde, deed hij zijn eigen onderzoek over de situatie:

“Ik begon de kwestie te onderzoeken op het internet. De zaak leek te draaien rond de classificatie van CVS als een psychiatrische aandoening. De veronderstelling die ten grondslag lag aan veel van het meest luidruchtige commentaar van een kleine kliek van campagnevoerders leek te zijn dat men patiënten hiermee probeerde af te doen als krankzinnigen of aandachtstrekkers. De echte oorzaak was een nog niet ontdekt virus, en iedereen die dat tegensprak zou betrokken zijn bij een ingewikkelde samenzwering”.

**********

Een heel idioot idee

Wie goed oplet, ziet dat Feildens relaas overeenkomt met het partijprogramma van de biopsychosociale ideologische brigade en hun compagnons van het SMC. Volgens hun theorie wijzen patiënten PACE en aanverwant onderzoek af omdat ze vooroordelen hebben tegen de psychiatrie en tegen mensen met psychische ziekten.

Er zijn bijna geen woorden voor hoe idioot dit idee klinkt voor iemand die zich daadwerkelijk met patiënten inlaat. Als Feilden zijn onderzoek had verdergezet buiten “het internet” en had gesproken met de vele slimme mensen die overtuigende wetenschappelijke argumenten aanvoeren tegen het wetenschappelijk onderzoek dat wordt uitgevoerd door Professor Crawley en anderen, dan had hij misschien iets bijgeleerd dat zijn misvattingen zou ontkrachten. In plaats daarvan schreef hij dit: “Maar het was toen zij [Professor Crawley] betrokken raakte bij een onderzoek naar de werkzaamheid van één bepaalde behandeling, een therapie die bekend staat als het Lightning Process, dat de poppen aan het dansen gingen.”

Als Feilden ook maar de minste kennis had van epidemiologie of het opzetten van klinische proeven, zoals de patiënten die hij wegzette als een “kliek van campagnevoerders” duidelijk wél hebben, dan zou hij hebben ingezien dat de studie naar het Lightning Process vanaf meet af aan problematisch was. Misschien ging hij er vanuit dat het onderzoek goed in elkaar zat en robuuste resultaten zou opleveren – tenslotte geloofden de deskundigen van het SMC erin. Misschien vond Feilden het niet de moeite waard om onafhankelijke bronnen te raadplegen buiten de SMC-bubbel.

En hij leek erop te vertrouwen dat het SMC niet alleen de wetenschap voor hem zou doorlichten, maar ook een deel van het journalistieke werk zou doen. Dit is wat hij schreef:

“We hadden het verhaal ook kunnen schrijven zonder de hulp van het SMC. Maar dan zouden we de persoonlijke inzichten of reflecties hebben gemist van degenen die in het middelpunt van de controverse stonden. Het was het SMC dat de wetenschappers had overhaald, gesteund en voorbereid om zich op Today te laten interviewen. Zonder SMC hadden we aan de zijlijn gestaan, en was het een minder goed verhaal geweest.”

Net als Kellands bekentenis in haar eigen essay dat ze haar professionele oordeel liever uitbesteedt aan het SMC, is dit voor een journalist een gênante uitspraak, of zo zou het toch moeten zijn. Feilden vertrouwde op het SMC om enkele van zijn belangrijkste taken als verslaggever uit te voeren: bronnen zoeken, contact met hen opnemen en hun vertrouwen winnen. Hij waardeerde dat het SMC de wetenschappers had ‘voorbereid’ op hun interviews – wat dat ook moge betekenen. (Persoonlijk praat ik liever met bronnen die niet van tevoren zijn ‘voorbereid’ door PR-specialisten met een specifiek communicatiedoel voor ogen.)

Laten we nu eens even naar het gebeurde kijken vanuit het perspectief van het SMC. In 2013 gaf de organisatie een driejarige evaluatie uit van haar ‘onderzoeksfunctie voor geestelijke gezondheid’. Het succes van deze tak van het SMC kwam er, volgens de review, onder andere doordat ze werken met onderzoekers die “in de vuurlinie zijn beland van een kleine groep extremisten die gekant zijn tegen psychiaters of psychologen die onderzoek doen naar chronisch vermoeidheidssyndroom/ME.”

Als één van zijn positieve resultaten, zo merkte het SMC in de beoordeling van de geestelijke gezondheidsfunctie op, was het spraakmakende rapport van Tom Feilden:

Tom Feilden, wetenschapscorrespondent voor het BBC-programma Today op Radio 4, won de allereerste prijs van de UK Press Gazette voor het schrijven van een wetenschapsartikel over het verhaal dat het SMC hem doorspeelde over het lastigvallen en intimideren van onderzoekers die werken aan CVS/ME. Het SMC had hem voor die prijs voorgedragen.

Even kijken of ik dit goed heb begrepen: het SMC heeft de bronnen gevonden, ze overhaald en “voorbereid” om met de media te praten, én heeft het verhaal aan Tom Feilden “doorgespeeld”. Toen heeft het SMC Tom Feilden genomineerd voor een prijs voor het verhaal dat ze zelf hadden voorbereid en aan hem hadden doorgespeeld. Tom Feilden won de prijs. Daarna schreef hij een reclame-essay voor het SMC.

Hmm. Leuk! Wat goed dat alles daar zo vlot verloopt.

© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Trial By Error: Noorwegen verwerpt nieuwe klinische studie over zweverig Lightning Process

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 7 juni 2021.

De Noorse onderzoeksethische autoriteiten hebben zich van hun meest wetenschappelijke kant laten zien, door een studievoorstel af te wijzen van een zweverige behandeling voor ME/cvs die het Lightning Process heet. Aangezien Noorwegen over het algemeen een broeihaard van biopsychosociale ideeën lijkt te zijn, komt deze uitstekende beslissing toch deels als een verrassing. Er ging in het afgelopen jaar een verhit publiek debat over de kwestie aan vooraf, zowel vóór als nadat de regionale ethische autoriteiten in november een voorlopige goedkeuring gaven aan het onderzoek.

(Dagbladet, een populair dagblad, publiceerde afgelopen juni een opiniestuk van mij over de kwestie. In april publiceerde Codastory.com, een internationale nieuwssite, mijn lange diepteartikel over het Lightning Process, waarin ik het Noorse studievoorstel vermeldde.)

De regionale ethische commissie ontving meerdere klachten over de goedkeuring, zowel van individuen als van de Noorse ME-vereniging, maar weigerde van koers te veranderen. Na de zaak opnieuw te hebben bekeken tijdens vergaderingen in maart en mei, publiceerde de Nationale Commissie voor Onderzoeksethiek voor Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen (NEM) op 4 juni een verklaring dat ze de goedkeuring introk, en merkte daarbij op dat de beslissing “unaniem” was en “niet vatbaar voor beroep”. Met andere woorden, de onderzoekers zouden hun studie opnieuw moeten ontwerpen en een nieuw voorstel moeten ontwikkelen als zij door wilden gaan met hun misplaatste LP-onderzoek.

De studie zou 120 pas gediagnosticeerde patiënten omvatten, waarbij één groep de interventie met het Lightning Process zou krijgen en de andere groep op een wachtlijst zou worden geplaatst. Na een evaluatieperiode van tien weken zou de wachtlijstgroep ook het Lightning Process krijgen. Hoewel het voorstel ook enkele resultaten op langere termijn bevatte, hield het studieopzet in dat er in die periode geen vergelijkingsgroep zou zijn, aangezien alle deelnemers de training zouden hebben ondergaan. Zonder een vergelijkingsgroep zouden de resultaten op lange termijn in wezen betekenisloos zijn geweest.

De NEM was ondubbelzinnig in haar afwijzing van de aanvraag. Een belangrijk punt was het feit dat de studie afhankelijk was van subjectieve uitkomsten, waarbij de commissie scherp opmerkte dat de interventie zelf waarschijnlijk invloed zou hebben op hoe patiënten hun resultaten rapporteerden. (Ik heb de volgende passages door Google Translate gehaald, en heb ze vervolgens licht bewerkt op grammatica en duidelijkheid). De NEM-verklaring zei:

“Een zwak punt van het project betreft de evaluatie van de effecten van het gebruik van vragenlijsten bij de interventie, en dat de interventie deels gaat over hoe men moet antwoorden op vragen over de eigen gezondheid. De NEM is van mening dat deze methode het risico inhoudt dat de interventie een effect heeft op de antwoorden van de deelnemers om andere redenen dan werkelijke verbetering. Zoals de NEM de interventie ziet, is een belangrijk onderdeel van wat de deelnemers leren, het over het hoofd zien van negatieve symptomen en de nadruk leggen op positieve ervaringen. Ze worden ook aangemoedigd om actieve taal te gebruiken, niet aan [hun] eigen beperkingen te denken, en [hun] vooruitgang te onderstrepen. De verandering in de manier van denken zou de antwoorden op de vragenlijst direct na afloop van de cursus aanzienlijk kunnen kleuren… NEM is van mening dat het project sterker zou zijn als er meerdere objectieve, primaire eindpunten in de evaluatie zouden zijn opgenomen.”

Maar de “grootste zwakte van het project”, verklaarde NEM, is het feit dat hoofdonderzoeker Live Landmark zelf beoefenaar is van Lightning Process, en dat haar controle over het project de betrouwbaarheid en validiteit van de bevindingen ernstig in het gedrang zou kunnen brengen. De NEM merkte op dat “de onderzoeker een actieve rol speelt in alle stadia van het project en er een belangenconflict ontstaat omdat de onderzoeker er sterke zakelijke belangen heeft dat het project positieve resultaten oplevert.” NEM plaatste met name vraagtekens bij de beslissing om de hoofdonderzoeker de potentiële proefpersonen vooraf te laten screenen:

“Het belangenconflict komt het duidelijkst naar voren bij de selectie van de deelnemers, die voornamelijk plaatsvindt op basis van een gesprek met de onderzoekster. Het is mogelijk dat die methode ertoe zal leiden dat enkel diegenen worden opgenomen die sowieso het grootste verbeterpotentieel hebben. Verder vindt NEM het een probleem dat de selectie lijkt te zijn gebaseerd op subjectieve beoordelingen.”

Met andere woorden, als de hoofdonderzoeker daadwerkelijk helpt bij het selecteren van deelnemers om er zeker van te zijn dat het geschikte kandidaten zijn op basis van haar subjectieve beoordelingen, dan zou het onmogelijk zijn om de bevindingen te extrapoleren naar een grotere groep van ME/cvs-patiënten die niet op dezelfde manier werden geïdentificeerd. Dit zou op zijn beurt leiden tot wijdverbreid wantrouwen jegens de gerapporteerde resultaten, aldus NEM:

“Als we willen dat de samenleving luistert naar en vertrouwen heeft in onderzoeksresultaten, dan is het belangrijk dat er geen twijfel over bestaat dat de onderzoeker zich in de eerste plaats laat leiden door de wens om op een objectieve en betrouwbare manier nieuwe kennis op te doen. Projecten waar terechte en serieuze vragen kunnen worden gesteld over belangenverstrengeling, wekken niet het nodige vertrouwen. En dit is bijzonder relevant in een controversieel onderzoeksgebied als het onderzoek naar het Lightning Process… NEM is van mening dat het project niet als gerechtvaardigd mag worden beschouwd en in zijn huidige vorm niet mag worden geïmplementeerd.

Professor Vegard Bruun Wyller, een professor aan het Instituut voor Klinische Geneeskunde van de Universiteit van Oslo en een bekend voorstander van de studie, heeft nog niet gereageerd op mijn verzoek om commentaar op deze laatste ontwikkeling. Ik neem aan dat Professor Wyller, net als andere leden van de biopsychosociale ideologische brigade, mij niet gunstig gezind is, vooral omdat ik publiekelijk kritiek heb geuit op zijn ondermaatse studie over cognitieve gedragstherapie plus muziektherapie voor het voorkomen van chronische vermoeidheid na klierkoorts (ook wel Pfeiffer genoemd). Die studie leek zeker in aanmerking te komen voor een onderzoek naar mogelijk of waarschijnlijk wetenschappelijk wangedrag. BMJ Paediatrics Open liet het echter passeren door in plaats daarvan een bijgewerkte versie te publiceren – ook al is de heruitgegeven paper er niet in geslaagd om alle flagrante fouten te corrigeren. Net als bij eerdere acties in dit wetenschapsgebied, stond dit besluit haaks op alle beweringen van BMJ over hun toewijding aan de erkende normen van wetenschappelijke integriteit.

De negatieve beslissing is waarschijnlijk ook teleurstellend voor professor Esther Crawley, de kinderarts en steronderzoeker van de Universiteit van Bristol die een ethische en methodologische beperking heeft. Ze had wellicht gehoopt dat positieve bevindingen haar eerdere onderzoek naar LP bij kinderen in eer zou kunnen herstellen. Hoewel die studie twee jaar geleden een 3000 woorden tellende correctie kreeg nadat ik de flagrante tekortkomingen ervan aan het licht had gebracht, blijven de bevindingen in de literatuur staan en worden ze door voorstanders nog steeds geciteerd als legitieme bron. (Maar dat is de studie niet.)

Naast de Noorse ME-Vereniging gaat een groot deel van de eer voor deze overwinning naar Nina Steinkopf, een Noorse patiënte en pleitbezorgster die herhaaldelijk heeft geblogd over de problemen met de studie. Goed gedaan, Nina!! Ze schreef hier over de verwerping van de studie.

© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Trial by Error: enkele updates over Lightning Process  

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 13 juli 2021.

Laatste ronde in Noorwegen

Fans van het Lightning Process kregen onlangs slecht nieuws, toen een Noors nationaal panel voor ethiek in wetenschappelijk onderzoek een studievoorstel verwierp omdat het slecht was ontworpen en vol zat met belangenconflicten, zoals ik hier schreef. Maar dat was niet het einde van deze soap.

Hoewel het de bedoeling was dat de beslissing van de ethische commissie definitief was en niet vatbaar voor beroep, ging het onderzoeksteam toch in beroep, door een lange brief te sturen aan de ethische commissie waarin de methodologie van het onderzoek werd verdedigd en de beschuldigingen van belangenverstrengeling werden betwist. De ethische commissie stemde ermee in om de kwestie nog één keer door te nemen. Na nog een beoordeling, zette de commissie haar oorspronkelijke beslissing kracht bij door de voorgestelde studie een tweede keer resoluut af te wijzen. De ethische commissie heeft duidelijk gemaakt dat het niet categoriek tegen onderzoek is naar het Lightning Process, maar wel tegen dit ondermaatse initiatief.

De beslissing leidde tot het voorspelbare beklag over ME-patiënten vanuit de gebruikelijke kringen. Ik vind het vaak beter om niet te reageren op elke domme uitspraak die iemand zegt of schrijft – en al zeker niet als anderen al hebben gereageerd. Vorige week publiceerde de Noorse publicatie Khrono, die over hoger onderwijs gaat en de kwestie van de voorgestelde LP-studie heeft gevolgd, een vernietigend commentaar van Sigmund Olafsen, een wetenschapper die een familielid heeft met ME.

Onder de kop “Waardeloos en onethisch ME-onderzoek”, schreef Dr. Olafsen over de intussen tegengehouden studie:

“Het project lijkt een banaal psychologisch experiment. Vraag een aantal mensen om een ​​vragenlijst in te vullen, vertel hen dan drie dagen lang dat het hun eigen schuld is als ze zich vrijwel meteen na de drie dagen niet beter voelen, en vraag hen dan om de vragenlijst een paar weken later nog een keer in te vullen.”

Nina Steinkopf heeft alles over deze kwestie besproken op haar voortreffelijke blog, MELivet.

**********

Wie is ‘Voices of Recovery’?

Ik nam een kijkje op de website van een groep met de naam Voices of Recovery, met als titel ‘Live a Life You Love’. Deze groep is een officiële belanghebbende partij geworden in het lopende ME/cvs-richtlijnenproces van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE). In november bracht NICE een kladversie van de nieuwe richtlijn uit, waarin LP expliciet werd afgeraden en belanghebbenden werden uitgenodigd tot commentaar. Het instituut zal volgende maand de definitieve versie uitbrengen.

Volgens de website van Voices of Recovery is de organisatie “opgericht in 2020 als vertegenwoordiging van de stem van diegenen die volledig zijn hersteld van een chronische ziekte, met name chronisch vermoeidheidssyndroom/myalgische encefalomyelitis (cvs/ME) en fibromyalgie… We weten dat deze diagnoses niet levenslang aanhouden! We hebben meer dan 50 leden die allemaal volledig hersteld zijn en dus het tegendeel bewijzen.”

De site bevat drie van dergelijke herstelverhalen – allemaal van mensen die hun succes toeschrijven aan het Lightning Process. (Het doet denken aan de groep Recovery Norway, een voorstander van de intussen stopgezette Noorse studie.) Maar wie zit er achter Voices of Recovery? Dat is een mysterie. Het domein is geregistreerd bij een entiteit genaamd Artemis Coaching in het Engelse Suffolk. Ik kan niets vinden over een Artemis Coaching in het Engelse Suffolk. (Er schijnt een executive coach in de VS te zijn die die naam gebruikt voor haar adviesbureau.)

Het is niet duidelijk waarom Voices of Recovery op dit moment in het NICE-proces een belanghebbende is geworden – het is te laat om opmerkingen ter overweging in te dienen. Vermoedelijk hoopt de groep dat de NICE-commissie haar huidige advies tegen LP terugdraait. Ik ben niet op de hoogte van nieuwe gegevens die de commissie zouden kunnen overhalen haar wetenschappelijke beoordeling over deze kwestie te herzien.

*******

Nieuwe paper van Crawley en Parker over LP en CGT

Een van de argumenten die voorstanders van LP ter verdediging van hun zaak vaak aanvoeren, is dat het in sommige opzichten lijkt op CGT. Dit discussiepunt ontstond tijdens de debatten in Noorwegen over dat inmiddels ter ziele gegane studievoorstel. Professor Michael Sharpe, een van de drie hoofdonderzoekers van PACE, heeft gezegd dat LP  “overeenkomsten vertoont met cognitieve gedragstherapie”.

Ik denk dat sommige mensen denken dat LP vergelijken met CGT een teken is van respect en bevestiging voor LP – waarbij ze uitgaan van de veronderstelling dat CGT zelf een positieve reputatie geniet. Van de andere kant bekeken lijkt het meer op het omgekeerde – dat deze deskundigen in wezen bevestigen dat hun versie van CGT net zo’n hoop nonsens is als LP, en dat beide interventies gebaseerd zijn op onbewezen werkingsmechanismen.

In ieder geval leek het er al een tijdje op dat de CBT- en LP-kampen aan het samensmelten waren tot een groepering waarin iedereen mekaar wederzijds bewondert en steunt. Dat samensmeltingsproces lijkt een nieuw niveau te hebben bereikt in een recente paper, gepubliceerd in het tijdschrift Fatigue: Biomedicine, Health & Behaviour. De paper heet “CGT heruitgevonden of een nieuwe behandeling? Het Lightning Process in vergelijking met de Britse specialistische medische zorg voor het chronisch vermoeidheidssyndroom bij kinderen.”  

Het is mede geschreven door, onder andere, Dr. Phil Parker, de spirituele genezer, osteopaat en intussen ook psycholoog die het Lightning Process creëerde, en Professor Esther Crawley, kinderarts van Bristol University met een ethische en methodologische beperking. Professor Crawley was de hoofdonderzoeker van een ernstig gebrekkig pediatrisch onderzoek uit 2017 over LP. Het is niet verwonderlijk dat zij en Dr. Parker nu verdere pediatrische onderzoeken voorstellen met zowel CGT als LP.

Fatigue wordt uitgegeven door de International Association of CFS/ME en heeft een aantal belangrijke artikelen gepubliceerd – waaronder de eerste formeel gepeerreviewde weerlegging van de PACE-beweringen over herstel. (Afgelopen herfst publiceerde Fatigue een paper waarvan ik coauteur was.) Het is met niet duidelijk waarom Fatigue nu besloot om deze rommel te publiceren.

De nieuwe CBT-LP-paper lijkt geen strenge peerreview te hebben ondergaan. Hij verwijst bijvoorbeeld naar de “indrukwekkende” bevindingen van de studie van Professor Crawley uit 2017, die werd gepubliceerd in Archives of Disease in Childhood, een BMJ-tijdschrift. Maar de nieuwe paper laat na te vermelden dat de studie zich schuldig maakte aan methodologische schendingen van wetenschappelijke kernprincipes. Deze misstappen hebben geleid tot een correctie van 3.000 woorden en een noot van de redactie van 1.000 woorden. (Ik heb de aanzet gegeven tot deze ontwikkelingen door een formele klachtenbrief te sturen naar het vakblad.)

Bovendien lijkt het artikel in Fatigue de fysiologische verklaringen van LP zonder meer te aanvaarden – niet verwonderlijk, denk ik, omdat Dr. Parker coauteur is. Dit is een typische zin: “LP handhaaft volledig neurofysiologische en biologische verklaringen, en conceptualiseert CVS/ME als aanhoudende overactivatie van het autonome systeem (of verhoogde fysieke stressrespons), beschreven als de ‘Fysieke Noodrespons’.” De referentie voor deze bewering over de “volledig neurofysiologische en biologische verklaringen” van LP is een eerdere paper, ook mede geschreven door Dr. Parker. Deze eerdere paper, “Aanpak van CVS/ME via Lightning Process begrijpen: een overzicht van het ziekteproces en de aanpak” werd gepubliceerd in het Vakblad voor Ervaringsgerichte Psychotherapie, dat wordt uitgegeven door de Roemeense Vereniging voor Ervaringsgerichte Psychotherapie. (Ik kan me moeilijk de laatste keer herinneren dat ik belangrijke informatie in een academisch artikel onderbouwd zag via een verwijzing naar deze Roemeense publicatie.)

Tijdschriften en peerreviewers zijn niet verplicht om ongerechtvaardigde beweringen van auteurs groen licht te geven of hen toe te staan ​​zichzelf kritiekloos te citeren. Fatigue is hier in de fout gegaan.

© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Lees ook

• Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
• Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
• Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
• Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
• David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
• Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
• Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
• Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
• Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
• Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
• Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
• Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
• In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
• ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
• Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
• Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
• Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
• Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
• Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
• Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
• Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
• James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
• Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
• Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
• Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
• Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
• Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
• Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
• King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
• Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
• Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
• Een inkijk in de aanval op het delen van data
• Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
• Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
• Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
• Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
• We zijn tenminste niet ergerlijk
• Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
• Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
• Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
• Opnieuw een open brief aan de Lancet
• What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
• Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
• Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
• Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
• Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
• Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
• PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
• Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
• Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
• “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
• Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
• Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
• The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
• Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
• Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
• Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
• Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
• Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
• Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
• Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
• Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
• Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
• Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
• Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
• Erger dan de ziekte
• De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
• Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
• Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
• Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
• De bal misslaan bij ME/cvs
• Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
• Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
• Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
• Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
• Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
• Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
• Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
• Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
• Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
• David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
• Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
• Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
• David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
• Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
• Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
• Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
• Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
• Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
• Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
• Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
• De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
• Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
• Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
• Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
• Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
• Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
• Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
• Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
• Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
• Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
• Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
• Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
• Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
• Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
• Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
• Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
• Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
• Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
• Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
• Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
• SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
• Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
• Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
• David Tuller en de (s)PACEcake-eters
• Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
• Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
• Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
• Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
• Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
• Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
• Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
• Trial by error: een brief aan BMJ Open
• Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
• Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
• Trial by error: nieuws over mijn plannen
• Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
• Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
• Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
• Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
• Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
• Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
• Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
• Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
• Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
• Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
• Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
• Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
• Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
• Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
• Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
• Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
• Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
• Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
• Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
• Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
• Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
• Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
• Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
• Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
• Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
• Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
• Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
• Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
• Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
• Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
• Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
• Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
• Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
• Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
• Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
• Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
• Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
• Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
• Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
• Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
• Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
• Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
• Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
• Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
• Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
• Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
• Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
• Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
• Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
• Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
• Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
• Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
• Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
• Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
• Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
• Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
• Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
• Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
• Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
• Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
• Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
• ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
• Mijn brief aan organisator van 4 e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
• Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
• Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
• Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
• Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
• Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
• Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
• Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
• Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
• Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
• Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
• Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
• Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
• Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
• Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
• Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
• Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
• Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
• Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
• Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
• Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
• Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
• Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
• Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
• Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
• Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
• Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
• Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
• Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
• Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
• Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
• Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
• Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
• Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
• Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
• Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
• Trial by error: stomme studies 6/3/19
• Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
• Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
• Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
• Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
• Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
• Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
• Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
• Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
• Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
• Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
• Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
• Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
• Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19µ
• Trial by error: update over Reuters 18/4/19
• Trial by error: ik kom even terug op het verhaal in Reuters 21/4/19
• Trial by error: crowdfunding, week 3: je donatie wordt verdubbeld 22/4/19
• Trial by error: Jennie Spotila over toespraak directeur NIH 23/4/19
• Trial by error: weer een brief aan de juridische dienst van Bristol 29/4/19
• Trial by error: mijn opvolgingsbrief aan Reuters 30/4/19
• Trial by error: mijn brief over SOLK aan British Journal of General Practice 6/5/19
• Trial by error: mijn gesprek met British Journal of Medical Practice 7/5/19
• Trial by error: ik schreef nog maar eens aan Bristol 13/5/19
• Trial by error: crowdfunding is ten einde! 14/5/19
• Trial by error: pleidooi aan Fiona Godlee over een bekend thema 16/5/19
• Trial by error: mijn opvolgbrief aan het British Journal of Medical Practice 20/5/19
• Trial by error: Lightning Process “doeltreffend”? Dat meen je toch niet? 20/5/19
• Trial By Error: mijn meest recente brief over de studie over het Lightning Process: update 22/5/19
• Trial by error: British Journal of Medical Practice stemt in met correctie over SOLK 29/5/19
• Trial by error: Professor Edwards schrijft naar Dr Godlee van BMJ over de LP-studie 3/6/19
• Trial By Error: tijd om de LP-studie in te trekken; Brief aan Archives of Disease in Childhood 3/6/19
• Trial By Error: een FOI-aanvraag aan Bristol over LP-studie 3/6/19
• Trial By Error: terugkijk op mijn vragen aan Science Media Centre over Bristols LP-studie 3/6/19
• Trial By Error: een tweede brief aan seniorauteur LP-studie 5/6/19
• Trial By Error: opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Dr. Segal over citatie LP-studie 5/6/19
• Trial by error: hé BJGB, waar blijft die correctie over de kostprijs van SOLK? 10/6/19
• Trial by error: BJGP-correctie op komst; BMJ blijft ons hardnekkig negeren 11/6/19
• Trial by Error: een brief aan Bristol over mijn recente FOI-verzoek; plus update 12/6/19
• Trial By Error: weer een review die de LP-studie vernoemt, dus ik klim weer in mijn pen 24/6/19
• Trial By Error: een update over de pediatrische SOLK-review 26/6/19
• Trial By Error: FOI-antwoord uit Bristol over LP-studie; correctie in BJGP over SOLK /1/7/19
• Trial By Error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over de kostprijs van SOLK 1/7/19
• Trial By Error: bedenkingen over SOLK en Bermingham; Brief aan Professor Payne 8/7/19
• Trial By Error: Mary Dimmock over de nieuwe bewijsreview van de CDC 10/7/19
• Trial By Error: ons contact met vakblad BMJ over “correctie” LP-studie 15/7/19
• Trial By Error: Britse klinieken gaan te laks om met schade door behandeling, zegt studie 16/7/19
• Trial By Error: nieuwe GET-onzin uit Australië 29/7/19
• Trial By Error: een slecht geïnformeerd artikel in The Guardian 13/8/19
• Trial By Error: mijn interview met de Australische Dr. Don Lewis 19/8/19
• Trial By Error: Joan McParlands getuigenis over het Lightning Process 21/8/19
• Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – open brief aan Dr. Godlee 28/8/19
• Trial By Error: oproep tot intrekking van de LP-studie 3/9/19
• Trial By Error: hoofdauteur nieuwe bias-richtlijn Cochrane was coauteur LP-studie 31/8/19
• Trial By Error: meer over Cochranes nieuwe tool i.v.m. risico op bias 4/9/19
• Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 9/9/19
• Trial By Error: Dr. Godlee krijgt weer keiharde brieven van experts 11/9/19
• Trial By Error: nieuwe lading brieven aan Dr. Godlee over BMJ’s flaters i.v.m. LP-studie 16/9/19
• Trial By Error: mijn brief aan professor Chalder over de PRINCE-studie 16/9/19
• Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK 18/9/19
• Trial By Error: hoe zit het met de Cochranereview over bewegingstherapie? 24/9/19
• Trial By Error: waar blijft Bristols rapportage over Professor Crawleys ethische misstappen? 2/10/19
• Trial By Error: meer over de herziene Cochranereview over bewegingstherapie 9/10/19
• Trial By Error: Bristols rapport op komst; slides van mijn lezing in Oxford 21/10/19
• Trial By Error: brief van HRA over doorlichting Bristolstudies 28/10/19
• Trial By Error:“Bristol, hoog tijd om uw klacht tegen Berkeley in te trekken” 29/10/19
• Trial By Error: hoe ontwijk je ethische review? (herneming) 30/10/19
• Trial By Error: Brief van HRA aan Rector van Berkeley 2/11/19
• Trial By Error: opvolgingsbrief aan Bristol 15/11/19
• Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – tweede open brief aan Dr. Godlee 22/11/19
• Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 2/12/19
• Trial By Error: Fiona Godlee blijft studie Lightning Process steunen 6/12/19
• Trial By Error: Mayo’s flutwebsite 10/12/19
• Trial By Error: mijn opiniestuk over BMJ en dr. Godlee 16/12/19
• Trial By Error: PEM is vreselijk en Fukuda is dat ook, zegt nieuwe studie 24/12/19
• Trial By Error: wankel bewijs voor tekenen van Functionele Neurologische Stoornissen 30/12/19
• Trial By Error: mijn gedachtewisseling uit 2011 met White et al over gevalsdefinitie 31/12/20
• Trial By Error: nog wat bedenkingen over Functionele Neurologische Stoornis 7/1/20
• Trial By Error: de open brief van de Deense ME-Vereniging 8/1/20
• Trial By Error: 2018 – PACE-heranalyse en expertbeoordeling van Science Media Centre 13/1/2020
• Trial By Error: CGT geeft geen voordeel voor patiënten met vergevorderde kanker, zegt studie 15/1/20
• Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom 24/1/20
• Trial By Error: een commerciële deal voor het digitale CGT-programma voor PDS van King’s College London 27/1/20
• Trial By Error: aanvraag bij King’s College London i.h.k.v. Vrijheid van Informatie; brief aan Mahana Therapeutics 27/1/20
• Trial By Error: meer over de deal met Mahana Therapeutics  28/1/20
• Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris 3/2/20
• Trial By Error: mijn brief aan een van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana 5/2/20
• Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris 10/2/20
• Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie 11/2/20
• Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter 11/2/20
• Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics 17/2/20
• Trial by error: een Australisch radio-interview met dr. Mark Guthridge uit Melbourne 19/2/20
• Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie 24/2/20
• Trial By Error: nieuwe biopsychosociale studie over vermoeidheid bij HIV-patiënten 2/3/20
• Trial By Error: wat nu? 18/3/20
• Trial By Error: King’s College London wijst mijn FOI-aanvraag af (deze post gaat niet over COVID) 7/4/20
• Trial by error: een bericht over Lupus en SOLK, niet over COVID 8/4/20
• Trial By Error: mijn verslaggeving over ME, cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” e.a. 9/4/20
• Trial By Error: terug naar Mahana en prikkelbaredarmsyndroom… 15/4/20
• Trial By Error: Oxford-NHS adviseert GET/CGT voor post-COVID-“CVS”-patiënten 16/4/20
• Trial By Error: Opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Mahana 18/4/20
• Trial By Error: mijn FOI-brief over Oxfords pamflet over vermoeidheid na COVID-19 18/4/20
• Trial By Error: opvolging aanvraag Vrijheid van Informatie bij Oxford Health  20/4/20
• Een update over mijn lopende crowdfunding 20/4/20
• Trial By Error: Meer over het Mahanagedoe… 25/4/20
• Trial By Error: nog een bericht aan Mahana’s gastro-enterologische adviseurs 28/4/20
• Trial By Error: Noors studievoorstel over Lightning Process 2/5/20
• Trial By Error: reactie van Oxford Health op mijn aanvraag i.h.k.v. Vrijheid van Informatie 2/5/20
• Trial By Error: Mijn brief aan corresponderend auteur PDS-studie 5/5/20
• Trial By Error: Merck Manual adviseert nog steeds GET/CGT 6/5/20
• Trial By Error: meer over die Noorse studie over CGT/Muziektherapie 16/5/20
• Trial By Error: meer over die rare Noorse CGT/muziektherapie-studie 18/5/20
• Trial By Error: Noorwegen krijgt dubbele dosis wazige wetenschap 20/5/20
• Trial By Error: mijn brief aan senior auteur van Noorse CGT/Muziektherapiestudie 22/5/20
• Trial By Error: mijn brief aan peerreviewer CGT/Muziektherapiepaper van BMJ 28/5/20
• Trial by Error: commentaar van Tack de Krak op BMJ’s “haalbaarheidsstudie” over CGT/Muziektherapie  28/5/20
• Trial By Error: twee brieven aan Dagbladet over hun ME-verslaggeving 30/5/20
• Trial By Error: brief aan BMJ Paediatrics Open over die CGT/Muziektherapiestudie 31/5/20
• Trial By Error: een paar lezenswaardige blogposts 2/6/20
• Trial By Error: reactie van Dagbladet 3/6/20
• Trial By Error: nog een paar lezenswaardige blogposts 9/6/20
• Trial By Error: persbericht King’s College London verbergt slecht nieuws 11/6/20
• Trial By Error: brief aan KCL, nog een brief aan BMJ 15/6/20
• Trial By Error: een stel studies toont limieten van CGT voor Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten 17/6/20
• Trial By Error: BMJ beantwoordt oproep over Noorse CGT-muziektherapiestudie 18/6/20
• Trial By Error: meer vragen over CODES-studie over CGT voor dissociatieve aanvallen 23/6/20
• Trial By Error: VK financiert Geneticaproject; mijn brief aan CODES-onderzoekers 25/6/20
• Trial By Error: CODES-studiecommentaar promoot ‘op eminentie gebaseerde geneeskunde’ 26/6/20
• Trial By Error: mijn brief aan auteur van CODES-commentaar 27/6/20
• Trial By Error: nu is er ook CGT voor “gezondheidsangst” bij CVS 2/7/20
• Trial By Error: herinnering aan BMJ over muziektherapie; brief aan expert “gezondheidsangst” 3/7/20
• Trial By Error: prima berichtgeving over Britse Geneticastudie in The Times 8/7/20
• Trial By Error: NICE over lichaamsbeweging en post-Covid-syndroom 15/7/20
• Trial By Error: geen bewijs voor CGT e.a. als therapieën voor “conversiestoornis” 20/7/20
• Trial By Error: nog een brief over BMJ’s muziektherapiestudie 21/7/20
• Trial By Error: experts Columbia vragen BMJ dringend om intrekking problematische studie 25/7/20
• Trial By Error: desinformatie over behandelingen voor post-Covid-syndroom 28/7/20
• Trial By Error: enkele interessante dingen om te lezen en te bekijken, van Rivka, Natalie en Anil 3/8/20
• Trial By Error: “Your COVID Recovery” van de Britse National Health Service 5/8/20
• Trial By Error: En nu – geen verrassing – CGT voor post-Covid-vermoeidheid 8/8/20
• Trial By Error: meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder 12/8/20
• Trial By Error: FITNET-NHS vindt niet genoeg deelnemers 18/8/20
• Trial By Error: Lighting Process – de bliksem slaat weer in! 27/8/20
• Trial By Error: wat is het Dynamic Neural Retraining System? 2/9/20
• Trial By Error: wat leesvoer over langdurige Covid, BMJ en ME 10/9/20
• Trial By Error: Britse dokters spreken zich uit over langdurige covid; Mayo wijzigt koers (een beetje) 15/9/20
• Trial By Error: een korte lezing voor Britse artsen en onderzoekers 17/9/20
• Trial By Error: Meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder, deel 2 20/9/20
• Trial By Error: CDC-vergadering voor belanghebbenden 28/9/20
• Trial By Error: rapportage over ME, CVS, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 1/10/20
• Trial By Error: dat webinar van Royal Society of Medicine over langdurige COVID 1/10/20
• Trial By Error: Meer over het webinar van de Royal Society of Medicine 4/10/20
• Trial By Error: ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs op komst 8/10/20
• Trial By Error: hoe de nachtmerrie begon voor Professor Lubet 14/10/20
• Trial By Error: het sprookje van Professor Chalder en haar PRINCE 14/10/20
• Trial By Error: een paar bedenkingen over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/10/20
• Trial By Error: Professor Chew-Graham geen fan meer van GET/CGT? 21/10/20
• Trial By Error: komende ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs 25/10/20
• Trial By Error: British Association for CFS/ME wijzigt koers 27/10/20
• Trial By Error: BMJ trekt CGT-Muziektherapiestudie in, maar… 27/10/20
• Trial By Error: geen verband tussen “ouderlijke scheiding” en ernst van ME bij kinderen 3/11/20
• Trial By Error: mijn voorspellingen over ME/cvs-richtlijn van NICE, herneming 7/11/20
• Trial By Error: Trump de deur uit, GET/CGT ook? 9/11/20
• Trial By Error: NICE-ontwerp verwerpt GET, Lightning Process en CGT-als-genezende-behandeling 10/11/20
• Trial By Error: nieuwsberichten over nieuw NICE-ontwerp van Science Media Centre en Britse pers 20/11/20
• Trial By Error: Update over BMJ’s CGT-Muziektherapietudie (petje af voor Steinkopf and Tack!) 23/11/20
• Trial By Error: Mijn brief aan BMJ Paediatrics Open over de CGT-Muziektherapiestudie 25/11/20
• Trial By Error: The Observer blundert; ME Association reageert 29/11/20
• Trial By Error: bedenkingen over The Observer, The Guardian en paradigmaverschuiving 2/12/20
• Trial by Error: goedkeuring FDA voor online CGT voor PDS; GET/CGT straks “in de vuilnisbak” 6/12/20
• Trial By Error: Huisartsengroep verwijdert online GET/CGT-bijscholingsprogramma 10/12/20
• Trial By Error: Brief naar auteur van verwijderd GET/CGT-bijscholingsprogramma voor huisartsen 10/12/20
• Trial By Error: Professors Chalder en Crawley promoten samen CGT voor kinderen 16/12/20
• Trial By Error: BMJ geeft kritiek nieuw NICE-ontwerp 21/12/20
• Trial By Error: Brief aan BMJ van Prof. Hughes, Prof. Racaniello en mezelf 21/12/20
• Trial By Error: Nieuwe studie uit Chicago toont aan dat psychische problemen geen voorspellende factor zijn voor ME/cvs 30/12/20
• Trial By Error: nieuwe paper met persoonlijke getuigenissen van ziekenhuisuitbraak in 1955 15/1/21
• Trial By Error: ommekeer bij The Guardian en The New York Times? 24/1/21
• Trial By Error: Professor Paul Garner’s BMJ Blogpost over zijn magische cognities 28/1/21
• Trial By Error: passage uit Jamison Hills autobiografie 3/2/21
• Trial By Error: Nieuwe biopsychosociale paper over langdurige COVID en somatisch-symptoomstoornis 9/2/21
• Trial By Error: Commentaar van Hughes&Tuller over CGT-studie Wessely&Chalder afgewezen door vakblad, hier gepost 15/2/21
• Trial By Error: Gelukkige tiende verjaardag, PACE-studie! 18/2/21
• Trial By Error: Directeur NIH Francis Collins over plannen voor onderzoek langdurige COVID 24/2/21
• Trial By Error: Vakblad psychosomatiek gelinkt aan PACE-auteurs wijst op vooringenomenheid uit subjectieve resultaten 7/3/21
• Trial By Error: Biopsychosociale brigade richt pijlen op langdurige COVID 17/3/21
• Trial By Error: weer een uitstekend artikel over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/3/21
• Trial By Error: dom opiniestuk in Wall Street Journal noemt PACE “heersende opvatting” onder artsen 25/3/21
• Trial By Error: meer over opiniestuk WSJ en interview met auteur repliek in WSJ deze week 2/4/21
• Trial By Error: Standpunt van Steve Lubet, Professor Rechten aan Northwestern Law, over dat opiniestuk in The Wall Street Journal 6/4/21
• Trial By Error: Steven Lubet, professor rechten aan Northwestern, correspondeert met McMaster University over dat opiniestuk in WSJ 19/4/21
• CROWDFUNDING Trial by Error Voorjaar 2021. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 31/3/21
• Trial by Error: George Monbiot van The Guardian veroorzaakt langdurige COVID, zegt Professor Michael Sharpe 6/4/21
• Trial By Error: Prof. Sharpe doet feitencheck op blogcommentaar over George Monbiot als oorzaak van langdurige COVID 7/4/21
• Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder 10/4/21
• Trial By Error: Jennie Spotila onderzoekt (en ontkracht) het oude fabeltje over ‘doodsbedreigingen’ door patiënten 14/4/21
• Trial By Error: de wereld volgens Sharpe 15/4/21
• Trial by Error: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar? (Herneming) 17/4/21
• Trial by Error: Bereikt de “overgrote meerderheid” van deelnemers aan het Lightning Process “blijvende verbetering”? 21/4/21
• Trial By Error: meer over het Lightning Process; Science Media Center spant samen met Britse journalisten 22/4/21
• Trial By Error: Prof. Pariante kraamt in column in Guardian standaard biopsychosociale onzin uit 1/5/21
• Trial By Error: Vakbladartikel maant aan tot voorzichtigheid bij bewegingsprogramma’s voor langdurige COVID 15/5/21
• Trial By Error: Noorwegen verwerpt nieuwe klinische studie over zweverig Lightning Process 7/6/21
• Trial by Error: enkele updates over Lightning Process 13/7/21