Home » Nieuwsartikels » David Tuller » Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder

Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder

Geplaatst door Zuiderzon
op 07/08/2021

Laatste bijwerking op 07/08/2021

Bron:

David Tuller, DrPH, Virology Blog

| 14162 x gelezen

10 april 2021.

Wat voor soort onderzoekers zouden duidelijk misleidende cijfers publiceren over hun favoriete interventie in een onderzoeksabstract? En wie zou er causale beweringen doen in een paper en er tegelijkertijd op wijzen dat het onderzoeksopzet geen causale beweringen toelaat? Het ziet ernaar uit dat professor Sir Wessely en professor Trudie Chalder, samen met drie van hun collega’s van King’s College London, dat allebei hebben gedaan.

Een andere vraag is waarom het zogenaamd strenge Journal of the Royal Society of Medicine een artikel zou publiceren dat een abstract bevat vol misleidende cijfers en ongegronde causale beweringen? Wat is er misgelopen tijdens het peerreviewproces dat zulke overduidelijke tekortkomingen niet werden opgemerkt, of in ieder geval niet werden gecorrigeerd? Besefte het vakblad dat het bijzonder streng moest zijn bij de beoordeling van een artikel dat o.a. werd geschreven door de vorige voorzitter van zijn eigen vereniging, en dat alle zwakke punten die later aan het licht zouden komen, een bijzonder slechte indruk zouden maken op alle betrokkenen?

En naast al die vragen ook nog deze: waarom zouden de onderzoekers, het vakblad of wie dan ook zichzelf voor schut zetten door een onderzoek te publiceren dat zo slecht en misleidend is als “Cognitieve gedragstherapie voor chronische vermoeidheid en chronisch vermoeidheidssyndroom: resultaten van een gespecialiseerde kliniek in het VK”? Het zou mijn epidemiologiecollega’s aan het departement volksgezondheid van UC Berkeley met afschuw vervullen en ze zouden zich afvragen waar ze in de fout zijn gegaan als hun studenten zo’n hopeloos werk zouden inleveren als deze samenwerking tussen Wessely en Chalder.

Dit artikel was onwaarschijnlijk gemakkelijk te bekritiseren – het las bijna als een parodie. Net als bij de PACE-studie, hebben kernleden van de biopsychosociale ideologische brigade wéér iets geproduceerd dat lijkt te zijn ontworpen als schoolvoorbeeld van hoe onderzoek NIET moet worden uitgevoerd. Waarom smeren ze het publiek nog steeds dit soort onzin aan en proberen ze de medische praktijk nog steeds te beïnvloeden met zulke gebrekkige argumentatie?

Toen de ondermaatse studie van Wessely en Chalder vorig jaar voor het eerst verscheen, gaf ik er scherpe kritiek op in een blogpost. Daarna schreef ik samen met mijn vriend en collega Brian Hughes, hoogleraar psychologie aan de National Ireland University Galway, iets wat begon als een brief, maar eindigde als een volwaardig commentaar. We dienden het in bij Journal of the Royal Society of Medicine, maar het werd beleefd afgewezen. We waren geen van beiden verrast was door de afwijzing, hoewel het desalniettemin ontmoedigend was – een teken dat het vakblad, de redacteur en vermoedelijk de onderzoekers niet van plan waren om verantwoordelijkheid te nemen voor de problemen die we hadden gedocumenteerd. Dat ze het nalieten om hun verantwoordelijkheid op te nemen, is een schending van de normen van degelijk wetenschappelijk onderzoek.

We waren verheugd dat het Journal of Health Psychology wél geïnteresseerd was om onze kritiek te reviewen en deze uiteindelijk te publiceren. Zoals te zien is door de versie die we op een pre-printserver hebben geplaatst [in het Engels, n.v.d.r.] te vergelijken met die in het vakblad, hebben we sterke kritiek toegevoegd op het gebrekkige peerreviewproces waaraan de studie van Wessely en Chalder werd onderworpen. De auteurs hebben het zichzelf niet makkelijker gemaakt door hun bevindingen te publiceren in een vakblad waarmee één van hen zo nauw in verband staat, als die band heeft meegespeeld in het ondermaatse reviewproces. Daardoor hebben zowel de hoogleraren als het vakblad de bal in eigen doel getrapt.

Brian heeft over de hele kwestie geschreven op zijn blog, The Science Bit [in het Engels, n.v.d.r.]. Je kan onze paper zelf hier lezen [in het Engels, n.v.d.r.].