Home » Nieuwsartikels » David Tuller » Trial By Error: Lowensteins opiniestuk in The Guardian; Eliot Smiths standpunt na NICE; Tacks visie op studieblindering

Trial By Error: Lowensteins opiniestuk in The Guardian; Eliot Smiths standpunt na NICE; Tacks visie op studieblindering

Geplaatst door Zuiderzon
op 15/10/2021

Laatste bijwerking op 15/10/2021

Bron:

David Tuller, DrPH, Virology Blog

| 9867 x gelezen

25 juni 2021.

The Guardian heeft al veel onzin gepubliceerd over langdurige COVID en heeft een platform geboden aan mensen die beweren dat stoere mannelijke gedachten je op de weg zetten naar herstel. Natuurlijk publiceerde het ook de krachtige columns van George Monbiot over het onderwerp, inclusief zijn weerlegging van dwaze beschuldigingen dat hij de oorzaak was van langdurige COVID door erover te schrijven.

Dus die krant biedt een gemengd verhaal.

Deze week gooide The Guardian het nog eens over een positieve boeg met een doordacht en goed beargumenteerd opiniestuk van Fiona Lowenstein, een jonge schrijfster en gezondheidsbelangenbehartigster uit Manhattan. Lowenstein, die vorig jaar een veel gelezen artikel publiceerde in The New York Times over haar eigen post-COVID-symptomen, is een van de oprichters van Body Politic, een onlinegroep die het voortouw nam in het onderzoek naar het opkomende fenomeen van langdurige COVID. (Lowenstein en ik verschenen afgelopen herfst, samen met Dr. Mady Hornig, op een TWiV-webcast over de kwestie.)

De kop van Lowensteins opiniestuk in The Guardian brengt een belangrijke boodschap over: “Mijn herstel van langdurige Covid bestond vooral uit rusten. Ik raad anderen dringend aan hetzelfde te doen.” De ondertitel voegt een aantal relevante adviezen toe voor de volksgezondheid: “Rust en pacing, in plaats van gradueel opbouwende lichaamsbeweging, lijken de meest effectieve behandelingen om op grote schaal voor te schrijven aan patiënten met langdurige COVID.” Het stuk zelf vormt een aanvulling op die verklaringen en behandelt een deel van de achtergrond, inclusief een kort verslag van de PACE-studie, die Lowenstein een “intussen in diskrediet gebracht onderzoek” noemt.

Het is fantastisch om “intussen in diskrediet gebracht” op deze manier gekoppeld zien aan PACE. Toen Virology Blog in 2015 mijn 15.000 woorden tellende onderzoek naar de PACE-studie publiceerde, was dat mijn doel: de PACE-studie in diskrediet brengen door de flagrante methodologische en ethische tekortkomingen ervan aan het licht te brengen. Destijds kon ik er alleen maar van dromen om die woorden als een uitgemaakte zaak te zien staan in een artikel in een grote krant. Het feit dat PACE “intussen in diskrediet is gebracht” heeft eindelijk de mainstream bereikt!

**********************

Valerie Eliot Smith, een Londense advocaat, blogt niet zo vaak, maar als ze het doet, dan zijn haar berichten altijd het lezen waard omwille van hun scherpe juridische inzichten, verkwikkende observaties en (soms) harde adviezen. Deze week postte ze op haar site Law and Health een nieuwe blog, Mogelijke reacties op de nieuwe NICE-richtlijn voor “ME/CVS”. Daarin bespreekt ze wat er zou kunnen gebeuren na de publicatie midden augustus van de herziene versie van de klinische richtlijnen voor ME/cvs van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE).

De publicatiedatum was eerder gepland voor april, maar NICE stelde de publicatie uit omdat het een overweldigende hoeveelheid commentaar ter beoordeling had ontvangen na de uitgave van het ontwerp in december vorig jaar. Sindsdien hebben medische tijdschriften en reguliere mediakanalen een stroom van klachten gepubliceerd van jarenlange voorstanders van de biopsychosociale benadering. Het ontwikkelingsproces van de begeleiding ging ook gepaard met de publicatie van enkele ernstig gebrekkige CGT- en GET-papers die bedoeld leken om de beraadslagingen te beïnvloeden.

Hoe de definitieve versie er ook zal uitzien, ze zal een golf aan commentaar en reacties teweegbrengen – sommigen overtuigend, anderen minder. Eliot Smith gaat onder meer in op mogelijke juridische uitdagingen en reacties van de media. Dit is een belangrijke paragraaf:

Leden van de psychiatrische lobby zijn waarschijnlijk al bezig met het plannen van hun mediarespons op de uiteindelijke publicatie, waarbij alternatieve invullingen worden voorbereid, om om te gaan met wat er daadwerkelijk ook in de uiteindelijke versie van de richtlijn staat. In dit stadium is het te laat om een volledig nieuwe mediastrategie voor de ME-patiëntengemeenschap op punt te stellen, maar hopelijk kan er iets bruikbaars worden bedacht door de verschillende groepen en/of liefdadigheidsinstellingen die over enige middelen beschikken. Positieve berichtgeving in de media gebeurt niet zomaar. Men moet de nodige investeringen doen, er moet een strategie worden ontwikkeld en goede contacten moeten worden gecultiveerd. Dit kost tijd, moeite en natuurlijk een aanzienlijke financiële inbreng.”

**********

Michiel Tack is een slimme, jonge ME/cvs-patiënt en pleitbezorger uit België. Recente berichten op zijn site, ME/CFS-skeptic, bevatten een blogserie over ziekten die vroeger als psychosomatisch werden bestempeld en commentaren op de bewijsbeoordeling van de CDC voor ME/cvs. (Ik was samen met hem coauteur van een studie die vorig jaar werd gepubliceerd.)

Tack heeft nu een belangrijke blik geworpen op een controversiële meta-analyse die vorig jaar door The BMJ werd gepubliceerd: “Impact van blindering op geschatte behandelingseffecten in gerandomiseerde klinische onderzoeken: meta-epidemiologische studie”, ook wel MetaBLIND genoemd. (In een meta-analyse combineren onderzoekers de resultaten van meerdere studies om algemene schattingen van mogelijke effecten te produceren.) In hun conclusie rapporteerden de onderzoekers dat “er geen bewijs werd gevonden voor een gemiddeld verschil in geschat behandeleffect tussen onderzoeken met en zonder geblindeerde patiënten, zorgverleners of uitkomstbeoordelaars.” De onderzoekers adviseerden zelf dat blindering een standaardbeveiliging moet blijven in afwachting van verder onderzoek.

Naar de meta-analyse is al verwezen tijdens debatten over de waarde van niet-geblindeerde studies die gebaseerd zijn op subjectieve uitkomsten. Tack heeft enkele onderzoeksgegevens van de corresponderende auteur van MetaBLIND verkregen en onderzocht en heeft enkele belangrijke problemen geïdentificeerd die de gerapporteerde resultaten ondermijnen. Dit is hoe zijn post begint:

“De MetaBLIND-studie is waarschijnlijk de grootste studie naar het effect van blindering in gerandomiseerde studies tot nu toe. In tegenstelling tot de verwachtingen vond de studie geen relatie tussen overdreven behandeleffecten en het niet blinderen van patiënten, zorgverleners of waarnemers. Ik heb contact opgenomen met de auteurs om de dataset van een van de belangrijkste analyses van de studie te verkrijgen, namelijk de impact van blindering van proefdeelnemers op door patiënten gerapporteerde resultaten. Na screening van de geblindeerde en ongeblindeerde studies die met elkaar werden vergeleken, werd duidelijk dat de MetaBLIND-studie ernstige gebreken vertoont. Sommige van de analyses hadden weinig relevantie voor medische onderzoeken, andere omvatten onderzoeken die ten onrechte als geblindeerd waren bestempeld en in de meeste gevallen waren onderzoeken gewoon te verschillend voor een zinvolle vergelijking.”

Voor wie op zoek is naar een korter overzicht, heeft Tack zijn bevindingen uiteengezet in een verhelderende Twitter-draad.

Geef een reactie Reactie annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Volg ons

Tweets by ME_gids

Datum/Tijd	Evenement
25/11/2024 19:00 - 21:00	Webinar epigenetisch onderzoek bij ME/cvs en fibromyalgie
27/11/2024 20:00 - 21:00	Webinar voor huisartsen over post-COVID
07/12/2024 13:00 - 17:30	Creatief kerstmarktje Parkresidentie Institut Moderne, Gent