28 maart 2024.
Twee weken geleden stuurde ik namens mijzelf en 12 collega’s een brief naar The BMJ waarin ik vroeg om een correctie in een studie die vorige maand werd gepubliceerd. In de studie, genaamd Clinical effectiveness of an online supervised group physical and mental health rehabilitation programme for adults with post-covid-19 condition (REGAIN study): multicentre randomised controlled trial [Klinische effectiviteit van een online gesuperviseerd groepsrevalidatieprogramma voor lichamelijke en geestelijke gezondheid voor volwassenen met een postcovidaandoening (REGAIN-studie): multicentrische gerandomiseerde gecontroleerde studie], werd beweerd dat de onderzochte interventie “klinisch effectief” was gebleken. Zoals in onze brief werd aangegeven, is deze bewering onverdedigbaar; de resultaten voor de primaire uitkomstmaat, gezondheidsgerelateerde levenskwaliteit, vielen onder de drempel voor wat wordt beschouwd als een minimaal belangrijk of klinisch belangrijk verschil.
Vorige week vroeg The BMJ ons om een snelle reactie. Dat hebben we geweigerd, zoals ik eerder deze week heb gemeld. Vandaag stuurde ik de volgende brief rechtstreeks naar Dr. Gordon McGregor, een klinisch inspanningsfysioloog aan de Universiteit van Warwick, die de hoofdonderzoeker was en ook de hoofdauteur van het gepubliceerde rapport.
**********
Geachte professor McGregor,
Zoals u weet, hebben verschillende collega’s en ik The BMJ meer dan twee weken geleden geschreven om een correctie te krijgen op uw recente artikel “Clinical effectiveness of an online supervised group physical and mental health rehabilitation programme for adults with post-covid-19 condition (REGAIN study): multicentre randomised controlled trial. (Ik heb u in CC gezet bij de eerste brief; ik heb mijn collega’s en Dr. Islam van The BMJ in CC gezet bij deze brief). Het wetenschappelijk tijdschrift adviseerde ons om een snelle reactie in te dienen, wat we weigerden te doen. Immers, een snelle reactie maakte hetzelfde punt al meer dan een maand geleden, en het tijdschrift heeft het blijkbaar genegeerd.
Samengevat: het methodengendeelte van de paper is in tegenspraak met zowel het discussiegedeelte als een belangrijke referentie in het beschrijven van de aanbevolen drempel voor het minimaal belangrijke verschil voor de primaire uitkomst, gezondheidsgerelateerde levenskwaliteit. Het is irrelevant dat deze aanbevolen drempelwaarde lijkt te zijn bijgewerkt na de start van het onderzoek. Gezien het feit dat de resultaten voor de hoofdanalyse onder de huidige drempelwaarde vielen, is het verbijsterend dat in het abstract de interventie “klinisch effectief” werd genoemd. Het is ook verbijsterend dat deze algemene bewering het redactioneel onderzoek en de peerreview heeft overleefd.
Tot nu toe lijkt The BMJ niet te willen ingaan op wat duidelijk een verkeerde voorstelling van zaken is. Longcovidpatiënten en lezers van het tijdschrift verdienen beter. Namens mijzelf en de tientallen collega’s die de brief aan The BMJ hebben ondertekend, dring ik er bij u, als hoofdauteur, op aan om verantwoordelijkheid te nemen voor deze inhoudelijke fout en ervoor te zorgen dat de noodzakelijke correctie wordt aangebracht.
Met vriendelijke groet,
David
David Tuller
Senior Fellow in Public Health and Journalism
Center for Global Public Health
University of California, Berkeley
Berkeley, California, USA
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.