5 oktober 2023.
Volgens MELivet [MELife], de waardevolle blog van Nina Steinkopf, hebben de beheerders van een controversiële studie naar het Lightning Process die momenteel in Noorwegen wordt uitgevoerd, een deelnemer verwijderd die zich kritisch uitliet over de biopsychosociale benadering van ME. Deze beslissing lijkt een erkenning te zijn dat de interventie alleen werkt als je gelooft dat het zal werken.
Ik heb uitgebreid geschreven over het Lightning Proces. De grote klinische studie bij kinderen die beweerde aan te tonen dat deze “lichaam-geest”-interventie effectief was voor ME/cvs, was in feite een flagrant geval van wangedrag bij het onderzoek en, naar mijn mening, aantoonbaar frauduleus. De hoofdauteur van de studie was de methodologisch en feitelijk gewraakte subsidiemagneet van de Universiteit van Bristol, professor Esther Crawley, die de gewoonte heeft om schaamteloos onwaarheden te verspreiden in openbare presentaties. Het feit dat de studie een ethisch debacle was, is dus helemaal geen verrassing.
Het blijkt dat professor Crawley en haar collega’s meer dan de helft van de proefpersonen rekruteerden voordat ze de studie daadwerkelijk registreerden. Ze verwisselden op dat moment ook de primaire en secundaire uitkomsten en verzuimden dit te vermelden in de paper, waarin de studie werd beschreven alsof deze 100% prospectief was. Dit was natuurlijk onjuist. Deze misleidende manoeuvres waren in strijd met de basisprincipes van wetenschappelijk onderzoek en hadden moeten voorkomen dat het artikel door enig legitiem medisch tijdschrift zou worden gepubliceerd. Toen ik Archives of Disease in Childhood, een belangrijke titel van BMJ, op deze problemen wees, wachtte het tijdschrift meer dan een jaar voordat het uiteindelijk een correctie van 3000 woorden op de paper aanbracht en een redactionele notitie van 1000 woorden toevoegde, waarin met gekwelde logica werd uitgelegd waarom de studie niet werd ingetrokken.
En toch hebben de Noren deze ramp genoemd bij het promoten van hun eigen proces, met professor Crawley als adviseur. En nu hebben de beheerders van de studie laten zien dat ze bereid zijn om op een vergelijkbare onethische manier te handelen door een deelnemer uit het onderzoek te verwijderen omdat deze er onafhankelijke gedachten over heeft.
Het dumpen van deelnemers waarvan de onderzoekers denken dat ze geen baat zouden hebben bij een interventie, is een effectieve manier om de onderzoeksresultaten positief te beïnvloeden. Als het onderzoek ogenschijnlijk positieve resultaten oplevert, omvat de indicatie voor de interventie dan de vereiste dat je van tevoren moet geloven dat het zal werken? Tenzij deze deelnemer een specifieke en redelijke bepaling van de studierichtlijnen heeft overtreden, is de beslissing om hem uit te sluiten, zeer problematisch. Zijn er anderen die twijfels hebben geuit over het Lightning Process, publiekelijk of privé, en ook zijn ontslagen?
Hier staat hoe de brief de beslissing uitlegde om de deelnemer uit de studie te halen:
“U werd onlangs opgenomen in de studie. Volgens informatie van enkele mensen die betrokken zijn bij de studie, bent u in de loop der tijd […] actief geweest in sociale media met kritiek op een biopsychosociaal begrip van ME en op professionals die een dergelijk inzicht hebben. Ook op sociale media heeft u zich kritisch uitgelaten over de studie. Dit is uiteraard volledig legitiem en het is gezond om professionele discussies te voeren.”
“Aan de andere kant zijn motivatie en de hoop dat de behandeling zal werken, noodzakelijk om een psycho-educatieve methode zoals die in de studie wordt gebruikt, effectief te laten zijn. Het opnemen van mensen die niet gemotiveerd zijn om deel te nemen aan de studie, kan een situatie creëren die de kwaliteit van het promotiewerk en de studieomgeving van de promovendus op de proef stelt, en kan de andere deelnemers beïnvloeden. Het gevolg hiervan zou kunnen zijn dat het onderzoek in negatieve zin wordt beïnvloed, en als verantwoordelijke voor het onderzoek begrijpt u dat ik dat niet kan toestaan.”
“Op basis van mogelijke nadelige onderzoeksgerelateerde gevolgen concludeer ik als onderzoeksmanager dat u verder niet kunt deelnemen aan het onderzoek.”
Hier is een deel van Nina’s blog:
“De studiedeelnemer die werd uitgesloten, Lena Kjempengren-Vold, zegt dat ze altijd open is geweest over haar benadering van de studie. Ondanks haar scepsis was ze oprecht gemotiveerd om deel te nemen en stond ze open om alle instructies over de cursus te volgen in de hoop dat de methode haar zou kunnen helpen.
“Kjempengren-Vold is ziek sinds februari 2022 en kreeg een jaar geleden de diagnose ME. Ze had het eerste intakegesprek doorlopen en was goedgekeurd door neuroloog Jone Furlund Owe op Haukeland, die de diagnose verifieerde. De eerste ronde van de vragenlijsten die in de studie zijn gebruikt, is ingevuld.
“Kjempengren-Vold wilde noch de studie verstoren noch andere deelnemers beïnvloeden. Omdat dit beter bij de reisroute paste en ze de studie ook had besproken met de promovendus op Twitter, vroeg ze of ze zich kon aanmelden bij een andere docent. Volgens het studieprotocol moeten meerdere docenten cursussen geven. Hier heeft ze nooit antwoord op gekregen. In plaats daarvan ontving zij de brief met de informatie dat ze is uitgesloten van het onderzoek.
Ze schrijft: “Omdat ik 30 jaar in een onderzoeksinstelling heb gewerkt, ben ik me bewust van het belang van in- en exclusiecriteria. Ik begrijp ook dat wanneer cognitieve methoden worden gebruikt, de patiënt zelf “eigenaar van het proces” moet zijn om enig effect te bereiken, dus ja; ik was vastbesloten om wat ik tijdens de cursus leerde zo goed mogelijk in de praktijk te brengen op basis van mijn aannames.”
Je kunt de rest van Nina’s post hier lezen.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.
