Trial By Error: Professor Chalder slaat de bal weer mis in nieuwe paper over CVS en tewerkstellingsresultaten

7 december 2021.

Update op dag zelf: Bij het herlezen van de nieuwe paper merkte ik dat de discussiesectie ook fouten bevat met betrekking tot de percentages. Het bevat deze zin: “Ongeveer 9% van de personen die niet aan het werk waren bij aanvang, was bij de opvolging weer aan het werk.” En deze: “Verder werkte 6% van degenen die bij aanvang werkten, niet meer bij opvolging.” Beide uitspraken zijn resoluut onjuist. Dit zijn percentages van de totale steekproef, niet van de subgroepen van werkenden en niet-werkenden bij aanvang.

**********

Het in diskrediet gebrachte PACE-onderzoek naar psychologische en gedragsinterventies voor chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) omvatte vier objectieve uitkomsten: een zes minuten durende looptest, een stappentest om fitheid te meten, werk-/opleidingsstatus en of de persoon een uitkering ontving. Geen van de vier de uitkomsten kwam overeen met de positieve rapportage uit de subjectieve metingen van vermoeidheid en fysiek functioneren. Daarom negeerden de auteurs ze volledig bij het beoordelen van de effectiviteit van de interventies en verklaarden ze het toch als een succes.

Maar ze gingen verder dan dat – achteraf leken ze de objectiviteit en relevantie van hun eigen objectieve maatregelen af ​​te wijzen. Op een onopvallende manier probeerden ze de slechte resultaten weg te redeneren, in hun reactie op correspondentie met betrekking tot hun paper uit 2013 over “herstel” van de ziekte, dat werd gepubliceerd in Psychological Medicine.

Dit is wat ze schreven als reactie op kritiek dat hun beoordeling van “herstel” rekening had moeten houden met de nulresultaten voor veranderingen in de tewerkstellingsstatus:

“Herstel van ziekte is een gezondheidsstatus, geen economische, en veel werkende mensen voelen zich onwel, terwijl mensen die zich gezond voelen, niet per se werken. Sommige van onze deelnemers waren ofwel de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd of hadden geen betaald werk toen ze ziek werden. Bovendien kan de opvolging op 6 maanden na het einde van de therapie een periode zijn die te kort is om de uitkeringen of de werkgelegenheid te beïnvloeden. We zijn het er daarom niet mee eens … dat dergelijke resultaten een nuttig onderdeel vormen van herstel in de PACE-studie.”

Maar dan mogen jullie even niet letten op die vervelende, onaantrekkelijke resultaten voor onze objectieve uitkomsten!

Intussen publiceerden professor Chalder en collega’s een nieuwe paper in het tijdschrift Occupational Medicine, met als titel: “Chronisch vermoeidheidssyndroom en beroepsstatus: een retrospectieve longitudinale studie.” En dit is wat ze schrijven: “Studies naar CVS hebben weinig nadruk gelegd op tewerkstellingsresultaten, inclusief terugkeer naar het werk na ziekte.”

De auteurs vragen om meer aandacht voor dit onderwerp, maar vermelden niet dat PACE een dergelijke uitkomst bevatte en nulresultaten had. Dat dit wordt weggelaten, is verontrustend en onverdedigbaar, aangezien de PACE-studie werd aangeprezen als het “doorslaggevende” onderzoek naar hun favoriete interventies.* [Deze zin is gecorrigeerd. Ik schreef oorspronkelijk dat de PACE-auteurs het zelf het “doorslaggevende” onderzoek hadden genoemd. Het gebruik van het woord dat ik me herinnerde, kwam in feite uit een verklaring over de studie die werd verspreid door het Science Media Centre.] Helaas zijn deze ernstige fout en de hypocrisie die ermee gemoeid gaan niet verrassend, als je weet wie de auteurs zijn van deze nieuwe paper.

**********

Gegevens verdraaid

In de nieuwe studie keken de onderzoekers naar 316 aanwezigen van een CVS-kliniek die informatie over hun tewerkstellingsstatus hadden ingevuld, zowel bij aanvang – dat wil zeggen vóór behandeling – als bij opvolging. De gemiddelde opvolgingsperiode lag rond de negen maanden.

Uit de studie bleek dat 53% van de deelnemers zowel bij aanvang als bij opvolging tewerkgesteld was, terwijl 33% van de deelnemers niet aan het werk was bij aanvang of opvolging. Bovendien werkte 6% van de totale steekproef bij aanvang, maar niet bij opvolging, terwijl 9% niet werkte bij aanvang maar wel bij opvolging.

Maar zowel de samenvatting als de sectie over “Belangrijkste Lessen” verdraaien deze gegevens door verwarring te scheppen over de noemers van de percentages. In de samenvatting schrijven de auteurs het volgende: “Patiënten werden gemiddeld 285 dagen gevolgd en gedurende deze periode bleef 53% van de patiënten die tewerkgesteld waren, aan het werk. Van de patiënten die bij aanvang niet werkten, was 9% bij opvolging teruggekeerd naar het werk. Van degenen die bij aanvang werkten, was 6% bij opvolging echter niet meer in staat om nog te blijven werken.

Evenzo zijn hier enkele uitspraken uit de sectie met als titel “Belangrijkste Lessen”: “Meer dan de helft van de patiënten die bij baseline aan het werk waren, waren tijdens de opvolgingsperiode in staat om aan het werk blijven en 9% was weer aan het werk gegaan. Van degenen die bij aanvang werkten, kon 6% bij opvolging echter niet meer werken.

Al deze verklaringen geven duidelijk een verkeerde voorstelling van de statistieken. Want als slechts 53% van degenen die bij aanvang werkten, nog steeds aan het werk waren bij opvolging, is het voor de hand liggende gevolg dat 47% van degenen die bij aanvang werkten, bij de opvolging niet meer aan het werk was. Maar een simpele blik op de tabel met resultaten onthult de fout: de auteurs lijken niet te snappen dat het cijfer van 53% verwijst naar een onderdeel van de volledige steekproef, nl. 316, en niet slechts naar het deel van degenen die bij aanvang aan het werk waren.

Bovendien was de 9% van de deelnemers die “weer aan het werk waren” nadat ze niet hadden gewerkt bij aanvang, 9% van de totale steekproef, niet 9% van “de patiënten die niet aan het werk waren bij aanvang”. En de 6% van de deelnemers die aan het werk waren bij aanvang, maar niet bij de opvolging, was 6% van de totale steekproef, niet 6% van degenen die bij aanvang “aan het werk waren”.

Het is verbijsterend dat ervaren onderzoekers zoveel moeite hebben met het uitleggen van hun eigen bevindingen. Het is ook verbijsterend dat geen enkele peerreviewer of vakbladredacteur deze inhoudelijke fouten heeft opgemerkt. Het is duidelijk dat deze uitspraken formeel moeten worden gecorrigeerd. Het vakblad moet ook duidelijk onderzoeken waarom zijn peerreviewproces zo spectaculair faalde.

Bovendien stelt de paper dat patiënten werden beoordeeld met behulp van de klinische richtlijnen van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE). (De auteurs verwijzen vermoedelijk naar het document uit 2007, niet naar de herziening die in oktober van dit jaar is gepubliceerd.) Bij deze verklaring wordt echter niet verwezen naar de richtlijnen van NICE uit 2007, maar naar een paper uit 1991 waarin de zogenaamde “Oxford-criteria” voor CVS worden uiteengezet, waarbij slechts zes maanden onverklaarbare vermoeidheid nodig was voor diagnose.

Dus welke van de twee is het? Gebruikte de kliniek de NICE-criteria of de Oxford-criteria? En als het de NICE-criteria gebruikte, waarom werd er dan naar een document met de Oxford-criteria verwezen? Ook dit moet worden gecorrigeerd.

Interessant is dat de auteurs verwijzen naar de PACE-studie in verband met “gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken” in deze zin: “Het feit dat 9% van de patiënten in deze studie weer aan het werk is gegaan, is bemoedigend en suggereert dat mensen kunnen herstellen, zoals eerder gevonden in zowel gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken als in de routinematige klinische praktijk”. Met andere woorden, de auteurs beweren opnieuw dat de interventies in PACE hebben geleid tot “herstel”.

Zoals gewoonlijk promoten de auteurs hun standpunt, zonder te erkennen dat hun theoretische benadering en behandelingsparadigma serieus aan de kaak is gesteld en van zijn eens zo geroemde voetstuk is gevallen. Ze leggen niet uit dat de beweringen die in PACE gemaakt werden over “herstel”, weerlegd zijn in gepubliceerde heranalyses en verworpen zijn door de nieuwe NICE-richtlijnen. Ze lijken ook opnieuw te zijn vergeten dat professor Chalder en haar PACE-collega’s zelf het argument hebben verworpen dat tewerkstellingsstatus moet worden beschouwd als een aspect van “herstel” van de ziekte.

Dus professor Chalder spreekt zichzelf tegen en praat hier in rondjes. Ze heeft nog maar eens aangetoond dat ze incompetent is en weinig inzicht heeft in de wetenschap. Zielig.

 © David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Trial By Error: Meer over die rampzalige tewerkstellingspaper van professor Chalder en collega’s

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 11 december 2021

Een paar dagen geleden schreef ik een bericht over weer een nieuwe afschuwelijke paper van professor Trudie Chalder. Deze heette “Chronisch vermoeidheidssyndroom en tewerkstellingsstatus: een retrospectief longitudinaal onderzoek.” Professor Chalder en haar collega’s lijken van nature niet in staat om iets te schrijven zonder dat er enorme fouten in staan. Naast het feit dat zij en haar collega’s hun bevindingen verkeerd voorstelden door foute noemers te gebruiken bij het oplijsten van de percentages, lieten ze in dit geval, zoals ik eerder opmerkte, elke verwijzing weg naar de nulbevindingen over tewerkstelling uit de PACE-studie – een flagrante fout.

Ze leken ook zelf niet te weten of ze patiënten gediagnosticeerd hadden met behulp van de CVS/ME-richtlijnen van 2007 van het National Institute for Health and Care Excellence, of met behulp van de CVS-criteria van Oxford uit 1991. Ze vernoemden NICE in de tekst, maar de geciteerde referentie was de paper uit 1991. Deze casusdefinities verschillen aanzienlijk, dus het is schokkend dat ze dit niet duidelijk maken.

Gezien deze fouten geeft de paper zelf een onbetrouwbaar en onaanvaardbaar verslag over de kwestie van de tewerkstellingsstatus. Het weglaten van de zeer markante PACE-gegevens roept ook ernstige vragen op over de integriteit van het onderzoeksteam.

Maar er staan ook heel wat andere methodologische problemen in de paper. Over het algemeen geven de resultaten aan dat de interventies weinig tot geen effect hebben. Volgens de krant ondervond 88% van de 316 die zowel bij het begin als bij de opvolging gegevens verstrekten, geen verandering in de tewerkstellingsstatus.

Deze cijfers zijn echter moeilijk te interpreteren, aangezien de auteurs voltijds werk en deeltijds werk op één hoop gooiden in de categorie ‘werkend’. Het kan goed zijn dat veel van degenen die antwoordden dat ze aan het werk waren, van voltijds naar slechts deeltijds waren gegaan – maar als er al een dergelijke trend zou zijn geweest, dan zou die worden gemaskeerd door de manier waarop de gegevens worden gepresenteerd.

Zoals Mark Vink op twitter aangaf, leverden veel van de uitkomsten – waaronder vermoeidheid, het vermijden van angst, catastroferen en andere domeinen – nulresultaten op. Anderen, zoals fysiek functioneren, vertoonden slechts onbeduidende veranderingen. De paper zelf vermeldt geen van deze slechte bevindingen in de tekst, maar vermeldt ze enkel in een tabel. Keith Geraghty heeft andere problemen opgemerkt in de paper en de analyses. De uiteindelijke scores na de behandeling op de Vermoeidheidsschaal van Chalder en de SF-36-vragenlijst voor fysiek functioneren, laten zien dat er nog steeds sprake is van ernstige invaliditeit.

Hieronder staan nog enkele andere problemen die moeten worden aangepakt.

De studie lijkt een groot verlies bij opvolging te hebben gehad – van de 508 deelnemers aan het begin leverde slechts 62% – of 316 – gegevens bij de opvolging. Dat is een enorme uitval, en de auteurs vertellen ons bijna niets over deze mensen, behalve dat ze mogelijk in slechtere gezondheid verkeerden dan degenen die wel gegevens hebben verstrekt bij opvolging, zoals meestal het geval is bij uitvallers.

Dat betekent op zijn beurt dat de startgemiddelden die voor alle 508 deelnemers worden gepresenteerd, waarschijnlijk blijk geven van een slechtere gezondheid dan de startgemiddelden van enkel de 316 die gegevens hebben verstrekt bij de opvolging. Om onverklaarbare redenen verstrekten de auteurs geen aparte basisgegevens voor enkel die 316. Dat zou het mogelijk hebben gemaakt om te beoordelen of hun gezondheid in de loop van de tijd, volgens verschillende variabelen, daadwerkelijk verslechterde of gewoon niet verbeterde.

Het feit dat ze beslisten om deze startgegevens niet op te nemen voor de 316 deelnemers die gegevens hebben verstrekt bij de opvolging, is nogal ongebruikelijk. Het suggereert dat de auteurs wellicht wisten dat de vergelijking van de resultaten voor en na de behandeling voor de 316 deelnemers die opvolgingsgegevens verstrekten, er niet erg aantrekkelijk uit zou zien.

De auteurs maken veel gewag van het “positieve” dat ze zien in het feit dat 9% van de 316 deelnemers die niet aan het werk waren bij baseline, bij opvolging wel terug aan het werk waren. Maar dit aantal wordt gecompenseerd door de 6% die stopte met werken tussen de start en de opvolging. En nogmaals, we hebben natuurlijk geen idee of dit voltijds of deeltijds werk is, dus het beoordelen van de veranderingen is moeilijk. Daarnaast leveren de auteurs geen significantietests voor deze resultaten – ook een slecht teken.

De auteurs blijven suggereren dat “contraproductieve overtuigingen” – dat wil zeggen het idee van patiënten dat ze een aanhoudende ziekte hebben die verergerd wordt door overmatige activiteit – een rol spelen bij het in stand houden van het syndroom. Ze kunnen niet stoppen met trekken aan een dood paard, zelfs niet na tientallen jaren van trekken.

Dit is wat ze schrijven: “Contraproductieve overtuigingen zoals angst voor activiteit en lichaamsbeweging en zorgen over het veroorzaken van schade, gecombineerd met alles-of-niets-gedrag en gedragsmatige vermijding, waren geassocieerd met het niet-werken. CGT, en tot op zekere hoogte ook GET, zijn hier specifiek op gericht.” Zij stellen voor dat de interventies meer gericht moeten zijn op tewerkstellingskwesties.

Aangezien de factoren waarvan wordt aangenomen dat ze het herstel belemmeren, al lange tijd de focus zijn van de interventies die professor Chalder al tientallen jaren bepleit, is het bewijs uit deze studie duidelijk: deze behandelingen zijn in wezen waardeloos. Over het algemeen lijken ze er grotendeels niet in te slagen de gezondheids- en tewerkstellingsuitkomsten te verbeteren. Het is verbazingwekkend dat professor Chalder en haar collega’s dit niet lijken te beseffen.

Professor Chalder en haar twee PACE-maatjes, Professor Michael Sharpe en Professor Peter White, hebben onlangs nog een paper gepubliceerd waarin zij beweren dat CGT en GET doeltreffende “evidence-based” behandelingen zijn. En ook die paper is een hoop onzin. Jammer dat ze deze rampzalige bevindingen niet in die analyse hebben verwerkt. In plaats daarvan blijven ze onzin en nonsens uitkramen. Wanneer stopt dit eindelijk?

 © David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Trial By Error: Brian Hughes en ik schrijven brief aan Occupational Medicine over rampzalige paper van prof. Chalder

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 16 december 2021.

Leden van de ideologische CGT/GET-brigade produceren een vloedgolf aan drek, en ik doe niet de moeite om commentaar te geven op de meeste van hun papers. Daar is het leven veel te kort voor.

Zo verlies je makkelijk uit het oog hoe gebrekkig en werkelijk vreselijk elke afzonderlijke paper is. Maar zelfs in deze stroom van wetenschappelijk gebrekkig onderzoek onderscheidt een recente paper in het vakblad Occupational Medicine zich van de rest. Ik heb er hier en hier over geblogd. Dr. Mark Vink en dr. Keith Geraghty twitterden er respectievelijk hier en hier over.

De elementaire fouten die in de paper worden gemaakt over de eigen kernbevindingen, geven blijk van een verbazingwekkende incompetentie. Ik moest de paper een aantal keer lezen om mezelf ervan te overtuigen hoezeer de corresponderende auteur professor Trudie Chalder en haar collega’s de statistische basisberekeningen hadden verknoeid. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat iemand de gegevens in zijn eigen tabellen rechtstreeks zou tegenspreken en opzettelijk zulke flagrante onjuistheden zou uitspreken. Het is zeker niet zo dat deze specifieke fouten de gerapporteerde bevindingen aantrekkelijker maakten.

Het was ook moeilijk te begrijpen waarom niemand die betrokken was bij het produceren en publiceren van deze puinhoop, heeft gemerkt dat er iets niet klopte.

Methodologische en ontwerpfouten in papers kunnen echter ook voortkomen uit de wens en de intentie om problematische of onaantrekkelijke resultaten te verdoezelen. Deze paper in Occupational Medicine van professorChalder en haar collega’s bevatte ook dergelijke gebreken. De paper had nooit in deze vorm mogen worden ingediend, en had ook niet voor publicatie mogen worden geaccepteerd.

Samen met Professor Brian Hughes, een psycholoog aan de National University of Ireland, Galway, schreef ik aan Occupational Medicine een bericht, waarin we onze grootste zorgen uiteenzetten en oproepen tot intrekking van de paper. Je kan onze brief hieronder lezen, of hier.

**********

Beste redacteur,

Occupational Medicine heeft onlangs een paper gepubliceerd van Stevelink et al. (2021) met als titel “Chronisch vermoeidheidssyndroom en tewerkstellingsstatus: een retrospectief longitudinaal onderzoek.” Helaas bevat de paper belangrijke technische en methodologische fouten die dringend redactionele aandacht verdienen.

Om samen te vatten: de studie begon met 508 deelnemers en had opvolgingsgegevens voor 316 van hen. De primaire uitkomstmaat was de tewerkstellingsstatus. Veel deelnemers waren bij opvolging uitgevallen – slechts 316, of 62%, verstrekte opvolgingsgegevens. Van die 316, meldde 88% geen verandering in tewerkstellingsstatus. Als groep ervoeren de deelnemers geen of slechts onbeduidende veranderingen in een reeks secundaire uitkomsten, waaronder vermoeidheid en fysiek functioneren. Alleen al de slechte opvolgingsscores op vermoeidheid en fysiek functioneren wijzen erop dat de volledige groep na de behandeling nog steeds ernstig geïnvalideerd was.

In verschillende secties van de paper is de beschrijving die de auteurs maken over hun eigen statistische bevindingen, onjuist. Ze maken steeds opnieuw een elementaire fout in hun presentatie van de percentages. De auteurs gebruiken herhaaldelijk de constructie “X% van de patiënten die Y deden bij aanvang” terwijl ze de constructie “X% van alle 316 patiënten (d.w.z. degenen die opvolgingsgegevens hebben verstrekt)” hadden moeten gebruiken. Deze terugkerende fout met betrekking tot de kernbevindingen ondermijnt de waarde en integriteit van de hele paper.

In het Abstract stellen de auteurs bijvoorbeeld: “53% van de patiënten die [bij aanvang] aan het werk waren, waren [bij opvolging] nog steeds aan het werk”. Dat is niet correct. Hun eigen gegevens (Tabel 2) laten zien dat 185 patiënten (d.w.z. 167 + 18) aan het werk waren bij aanvang, en dat 167 patiënten op beide tijdstippen aan het werk waren. Met andere woorden, het aandeel continu werkenden was in feite 90% (d.w.z. 167 van de 185). De “53%” waarnaar de auteurs verwijzen, is het percentage van de steekproef dat op beide tijdstippen aan het werk was (d.w.z. 167 van de 316), wat een geheel andere subgroep is. Ze hebben ofwel het percentage waarover ze schreven verkeerd begrepen, of ze hebben hun eigen bevinding verkeerd weergegeven door ze te koppelen aan het verkeerde percentage.

Deze fout wordt overgenomen in de sectie “Belangrijkste Lessen”, waar de auteurs stellen dat “meer dan de helft van de patiënten die bij aanvang aan het werk waren, in staat bleven om te werken tijdens de opvolgingsperiode”. Terwijl 90% zeker “meer dan de helft” is, lijkt het duidelijk dat deze formulering opnieuw ten onrechte verwijst naar de subgroep van 53%.

Dezelfde fout wordt gemaakt bij de andere belangrijke bevindingen. De samenvatting stelt bijvoorbeeld: “van de patiënten die niet aan het werk waren bij aanvang, was 9% bij de opvolging weer aan het werk”. Maar net als hierboven, klopt dit niet. Een totaal van 131 patiënten (d.w.z. 104 + 27) werden geregistreerd als “niet-tewerkgesteld” bij aanvang en 27 werden geregistreerd als niet-werkend bij aanvang maar als werkend bij de opvolging. Dat is 21%, niet 9%. En weer lijken de auteurs hun eigen bevindingen verkeerd te begrijpen. De “9%” waarnaar ze verwijzen is een percentage van de steekproef van 316; het is niet, zoals zij denken, een percentage van die subgroep van de steekproef die aanvankelijk niet aan het werk was. Deze foutieve “9%”-conclusie staat ook in de “Belangrijkste Lessen” en in de Bespreking.

En weer stellen de auteurs in de samenvatting dat “van degenen die bij aanvang aan het werk waren, 6% bij de opvolging niet in staat was om te blijven werken”, een bewering die ze herhalen in de sectie over “Belangrijkste Lessen” en in de Bespreking. Ook deze stelling is fout. Want de auteurs interpreteren weer een percentage van de steekproef van 316 ten onrechte alsof het een percentage van een gerichte subgroep betreft. In dit geval denken ze dat ze verwijzen naar een percentage van de patiënten die bij aanvang aan het werk waren, maar in werkelijkheid verwijzen ze naar een percentage van de volledige groep die opvolgingsgegevens heeft verstrekt.

De auteurs presenteren de ruwe frequentiegegevens in Tabel 2. Lezers kunnen zelf zien hoe hun steekproef van 316 patiënten is opgedeeld in vier subgroepen (d.w.z. “aan het werk bij aanvang en opvolging”; “niet aan het werk bij aanvang en opvolging”; “niet meer aan het werk bij opvolging”; “weer aan het werk bij opvolging”). Uit Tabel 2 blijkt duidelijk dat de verwoordingen in de hoofdtekst van de paper haaks staan op de feitelijke gegevens.

Het valt niet te ontkennen dat de tekst van deze paper vol staat met elementaire technische fouten, zoals beschreven. Omdat de auteurs hun eigen bevindingen niet begrijpen of correct uitleggen, krijg je onvermijdelijk een vervormd verhaal. Het is ons niet duidelijk hoe deze fundamentele en voor de hand liggende fouten niet zijn opgepikt tijdens peerreview. We kennen de identiteit van de peerreviewers niet, maar we kunnen wel raden dat groepsdenken en bevestigingsbias een rol kunnen hebben gespeeld. Het is immers niet onredelijk dat peerreviewers ervan uitgaan dat auteurs hun eigen berekeningen snappen.

Er zijn verschillende andere kenmerken van dit document die bedenkelijk zijn. Het gaat onder andere om volgende punten:

• De auteurs stellen dat ze de deelnemers hebben geëvalueerd met behulp van richtlijnen van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE). (Ik veronderstel dat ze verwijzen naar de NICE-richtlijnen van 2007, niet naar de herziening die in oktober 2021 werd gepubliceerd.) Maar de referentie voor deze verklaring is een paper uit 1991 die de zogenaamde “Oxford-criteria” schetst, een gevalsdefinitie die aanzienlijk verschilt van de NICE-richtlijn uit 2007. Bovendien stellen de auteurs in een paper over hetzelfde cohort van deelnemers dat eerder is gepubliceerd door Occupational Medicine  (“Factoren die verband houden met werkstatus bij chronisch vermoeidheidssyndroom“) expliciet dat deze patiënten werden gediagnosticeerd met behulp van de Oxford-criteria. Deze inconsistentie is niet onbelangrijk, omdat de verschillen tussen deze twee diagnostische benaderingen substantiële gevolgen hebben voor de manier waarop de bevindingen moeten worden geïnterpreteerd. Dat de auteurs verward lijken over de kwestie is moeilijk te begrijpen en het roept fundamentele vragen op over de validiteit van hun onderzoek.

• Volgens Tabel 1 waren er geen veranderingen of geen significante veranderingen in de gemiddelde scores voor vermoeidheid, fysiek functioneren en meerdere andere secundaire uitkomsten tussen de voorlopige steekproef van 508 en de uiteindelijke opvolgingssteekproef van 316. De auteurs zelf erkennen dat de patiënten die voor de opvolging uitvielen, waarschijnlijk een slechtere gezondheidstoestand hadden dan degenen die gebleven waren. Er ontstaat onduidelijkheid doordat Tabel 1 gecombineerde gemiddelden presenteert voor de gehele preliminaire steekproef – d.w.z. gecombineerde gemiddelden voor patiënten die uitvielen en degenen die niet uitvielen. Het presenteren van gecombineerde startscores voor alle patiënten maskeert eventuele dalingen die zijn opgetreden voor deze variabelen in de subgroep die werd opgevolgd. Het zou veel passender zijn geweest om enkel de startgegevens voor de 316 opvolgingspatiënten te isoleren en te presenteren. Dit zou de onderzoeksvraag van de auteurs correcter hebben weergegeven en het zou lezers niet dwingen om appelen met peren te vergelijken.

• Ten slotte stellen de auteurs dat “Studies naar CVS weinig nadruk hebben gelegd op tewerkstellingsuitkomsten, inclusief terugkeer naar het werk na ziekte.” Opvallend genoeg reppen ze hier met geen woord over de PACE-studie, een spraakmakende grootschalige Britse studie van interventies voor CVS. De PACE-studie omvatte de tewerkstellingsstatus als een van de vier objectieve resultaten, waarbij de gegevens aantonen dat de gebruikte interventies – dezelfde als in de studie in Occupational Medicine – geen effect hebben op de tewerkstellingsuitkomsten. Deze eerdere bevinding is zo relevant voor deze paper dat het zeer merkwaardig is dat de auteurs ervoor hebben gekozen om ze niet te vermelden. En de weglating is extra verontrustend omdat de corresponderende auteur van de paper zelf hoofdonderzoeker was van de PACE-studie.

Auteurs van onderzoekspapers hebben de plicht om baanbrekende bevindingen uit eerdere studies te citeren, als die directe implicaties hebben op de beoogde onderzoeksvraag. Doen zij dit niet, en zeker als er sprake is van overlappend auteurschap, dan halen zij een dikke onvoldoende voor wetenschappelijke rapportage.

De rapportage van percentages in deze paper zit zo vol technische fouten dat de belangrijkste conclusies geen betekenis meer hebben, zelfs zonder bovengenoemde aanvullende zaken in rekening te nemen. De zinnen die worden gebruikt om de bevindingen te beschrijven zijn eenvoudigweg onjuist, en de hele strekking van het verhaal van de paper wordt erdoor bezoedeld. Wij zijn van mening dat het publiceren van een correctie van deze zinnen door de auteurs alleen maar tot verdere verwarring zou leiden.

Wij vragen daarom aan uw vakblad om de paper in te trekken.

Hoogachtend,
Brian M. Hughes
School of Psychology
National University of Ireland, Galway

David Tuller
University of California, Berkeley

Referenties

Stevelink, S. A. M., Mark, K. M., Fear, N. T., Hotopf, M., & Chalder, T. (2021). Chronic fatigue syndrome and occupational status: a retrospective longitudinal study. Occupational Medicine. Online pre-print. doi: 10.1093/occmed/kqab170.

Belangenconflicten

David Tuller is een senior fellow in volksgezondheid en journalistiek aan het Center for Global Public Health van University of California, Berkeley; ME/cvs-patiënten en -belangenbehartigers hebben gedoneerd aan crowdfundingcampagnes ter ondersteuning van zijn positie aan Berkeley.

 © David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Trial by error: briefwisseling over professor Chalders nieuwste rampzalige paper

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 22 december 2021.

Vorige week hebben Brian Hughes en ik een brief gestuurd naar Occupational Medicine, dat onlangs weer een van de vreselijke papers van professor Trudie Chalder publiceerde. Naast andere problemen hebben professor Chalder en haar vier coauteurs hun eigen bevindingen helemaal verkeerd weergegeven in de papertekst. We hebben opgeroepen tot intrekking van de paper.

In het verleden stuurde ik dergelijke brieven liever rechtstreeks naar de redacteur of redacteuren van een vakblad, omdat dat meer de aandacht trekt en misschien meer actie uitlokt. Mijn bedoeling was vooral om redacteuren aan te sporen om belangrijke problemen aan te pakken, eerder dan mijn brieven officieel gepubliceerd te zien. In dit geval bevatte het colofon van Occupational Medicine geen e-mailadressen van specifieke redacteuren, dus hebben we onze brief naar het vakblad gestuurd via het formele indieningsproces. We hebben hem ook gepost op een pre-print server.

Maandag kregen we een e-mail van een assistent-redacteur bij Occupational Medicine. Deze persoon stuurde het verzoek van de hoofdredacteur door om onze brief in te korten van 1326 woorden tot het strikte maximum van 500 woorden en hem opnieuw in te dienen. De hoofdredacteur stelde ook voor dat we de volledige, onbewerkte versie van onze brief naar de corresponderende auteur van de paper sturen, namelijk professor Chalder.

Dit antwoord leek niet in overeenstemming te zijn met de ernst van de bedenkingen die professor Hughes en ik naar voren hadden gebracht. De verdraaide percentages van dit artikel zijn ingediend door een ervaren team van onderzoekers van King’s College London, waaronder drie professoren. Het artikel doorstond de peerreview en werd gepubliceerd door het vakblad, dat wordt gesponsord door de Society of Occupational Medicine. Zou een hoofdredacteur niet verbijsterd moeten zijn dat dit onder hun toeziend oog is kunnen gebeuren?

In plaats van te beloven om de zaak te onderzoeken, bood het vakblad ons de kans om een ​​summiere brief te publiceren. De reactie die we ontvingen, gaf geen enkele indicatie dat verdere stappen zouden worden ondernomen. Het vakblad legde de verantwoordelijkheid ook bij ons om de auteurs te informeren dat ze een manuscript hadden ingediend met fatale gebreken. Het is echter niet aan ons, maar wel aan het vakblad om het slechte nieuws aan professor Chalder over te brengen en haar voor te stellen om haar kennis statistiek bij te schaven. Daarom stuurden Professor Hughes en ik volgende reactie naar Occupational Medicine.

**********

Beste [naam onleesbaar gemaakt],

Bedankt voor uw bericht. Wij begrijpen het verzoek van de hoofdredacteur, maar we wijzen dat voorstel af.

Het gaat ons niet om het publiceren van een ‘Brief aan de Redacteur’ in Occupational Medicine. Het is eerder onze bedoeling om de hoofdredacteur formeel op de hoogte te stellen van belangrijke technische problemen in de paper van Stevelink et al. dat onlangs door uw vakblad werd gepubliceerd.

Zoals uiteengezet in onze brief, bevat het document fundamentele technische fouten op vlak van statistiek, onnauwkeurig vermelde resultaten en andere grove fouten. Het belangrijkste doel van ons schrijven was om er bij de hoofdredacteur op aan te dringen de kwestie te onderzoeken en uiteindelijk het artikel in te trekken, en niet om met de oorspronkelijke auteurs van gedachten te wisselen over de reden waarom ze een problematisch manuscript hebben ingediend.

Wij zijn van mening dat het de rol is van het vakblad, en niet de onze, om deze kwesties uit te klaren met de auteurs (en mogelijk met de peerreviewers die de paper voor publicatie hebben aanbevolen). Het is aan het vakblad om te bepalen hoe dit artikel tot stand is gekomen en om de lezers te informeren over wat er wordt gedaan om de kwestie aan te pakken.

Nogmaals, het gaat ons niet om het al dan niet publiceren van onze brief in het vakblad. Dit is een formele correspondentie met de Hoofdredacteur over onze oproep tot intrekking van de paper van Stevelink et al. We vragen u daarom de brief nogmaals door te sturen naar de Hoofdredacteur zodat hij hier zo snel mogelijk aandacht aan kan besteden.

We kijken uit naar snelle actie omtrent de door ons geuite bedenkingen.

Hoogachtend,

Brian Hughes
National Universtiy of Ireland, Galway

David Tuller
University of California, Berkeley

© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.

---

Lees ook

• Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
• Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
• Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
• Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
• David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
• Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
• Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
• Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
• Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
• Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
• Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
• Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
• In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
• ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
• Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
• Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
• Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
• Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
• Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
• Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
• Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
• James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
• Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
• Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
• Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
• Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
• Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
• Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
• King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
• Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
• Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
• Een inkijk in de aanval op het delen van data
• Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
• Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
• Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
• Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
• We zijn tenminste niet ergerlijk
• Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
• Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
• Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
• Opnieuw een open brief aan de Lancet
• What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
• Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
• Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
• Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
• Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
• Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
• PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
• Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
• Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
• “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
• Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
• Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
• The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
• Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
• Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
• Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
• Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
• Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
• Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
• Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
• Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
• Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
• Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
• Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
• Erger dan de ziekte
• De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
• Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
• Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
• Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
• De bal misslaan bij ME/cvs
• Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
• Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
• Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
• Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
• Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
• Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
• Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
• Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
• Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
• David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
• Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
• Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
• David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
• Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
• Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
• Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
• Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
• Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
• Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
• Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
• De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
• Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
• Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
• Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
• Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
• Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
• Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
• Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
• Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
• Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
• Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
• Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
• Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
• Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
• Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
• Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
• Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
• Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
• Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
• Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
• SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
• Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
• Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
• David Tuller en de (s)PACEcake-eters
• Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
• Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
• Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
• Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
• Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
• Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
• Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
• Trial by error: een brief aan BMJ Open
• Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
• Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
• Trial by error: nieuws over mijn plannen
• Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
• Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
• Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
• Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
• Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
• Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
• Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
• Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
• Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
• Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
• Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
• Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
• Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
• Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
• Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
• Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
• Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
• Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
• Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
• Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
• Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
• Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
• Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
• Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
• Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
• Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
• Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
• Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
• Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
• Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
• Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
• Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
• Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
• Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
• Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
• Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
• Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
• Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
• Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
• Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
• Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
• Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
• Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
• Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
• Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
• Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
• Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
• Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
• Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
• Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
• Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
• Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
• Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
• Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
• Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
• Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
• Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
• Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
• Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
• Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
• Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
• ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
• Mijn brief aan organisator van 4 e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
• Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
• Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
• Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
• Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
• Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
• Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
• Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
• Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
• Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
• Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
• Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
• Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
• Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
• Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
• Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
• Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
• Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
• Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
• Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
• Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
• Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
• Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
• Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
• Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
• Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
• Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
• Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
• Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
• Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
• Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
• Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
• Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
• Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
• Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
• Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
• Trial by error: stomme studies 6/3/19
• Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
• Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
• Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
• Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
• Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
• Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
• Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
• Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
• Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
• Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
• Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
• Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
• Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19
• Trial by error: update over Reuters 18/4/19
• Trial by error: ik kom even terug op het verhaal in Reuters 21/4/19
• Trial by error: crowdfunding, week 3: je donatie wordt verdubbeld 22/4/19
• Trial by error: Jennie Spotila over toespraak directeur NIH 23/4/19
• Trial by error: weer een brief aan de juridische dienst van Bristol 29/4/19
• Trial by error: mijn opvolgingsbrief aan Reuters 30/4/19
• Trial by error: mijn brief over SOLK aan British Journal of General Practice 6/5/19
• Trial by error: mijn gesprek met British Journal of Medical Practice 7/5/19
• Trial by error: ik schreef nog maar eens aan Bristol 13/5/19
• Trial by error: crowdfunding is ten einde! 14/5/19
• Trial by error: pleidooi aan Fiona Godlee over een bekend thema 16/5/19
• Trial by error: mijn opvolgbrief aan het British Journal of Medical Practice 20/5/19
• Trial by error: Lightning Process “doeltreffend”? Dat meen je toch niet? 20/5/19
• Trial By Error: mijn meest recente brief over de studie over het Lightning Process: update 22/5/19
• Trial by error: British Journal of Medical Practice stemt in met correctie over SOLK 29/5/19
• Trial by error: Professor Edwards schrijft naar Dr Godlee van BMJ over de LP-studie 3/6/19
• Trial By Error: tijd om de LP-studie in te trekken; Brief aan Archives of Disease in Childhood 3/6/19
• Trial By Error: een FOI-aanvraag aan Bristol over LP-studie 3/6/19
• Trial By Error: terugkijk op mijn vragen aan Science Media Centre over Bristols LP-studie 3/6/19
• Trial By Error: een tweede brief aan seniorauteur LP-studie 5/6/19
• Trial By Error: opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Dr. Segal over citatie LP-studie 5/6/19
• Trial by error: hé BJGB, waar blijft die correctie over de kostprijs van SOLK? 10/6/19
• Trial by error: BJGP-correctie op komst; BMJ blijft ons hardnekkig negeren 11/6/19
• Trial by Error: een brief aan Bristol over mijn recente FOI-verzoek; plus update 12/6/19
• Trial By Error: weer een review die de LP-studie vernoemt, dus ik klim weer in mijn pen 24/6/19
• Trial By Error: een update over de pediatrische SOLK-review 26/6/19
• Trial By Error: FOI-antwoord uit Bristol over LP-studie; correctie in BJGP over SOLK /1/7/19
• Trial By Error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over de kostprijs van SOLK 1/7/19
• Trial By Error: bedenkingen over SOLK en Bermingham; Brief aan Professor Payne 8/7/19
• Trial By Error: Mary Dimmock over de nieuwe bewijsreview van de CDC 10/7/19
• Trial By Error: ons contact met vakblad BMJ over “correctie” LP-studie 15/7/19
• Trial By Error: Britse klinieken gaan te laks om met schade door behandeling, zegt studie 16/7/19
• Trial By Error: nieuwe GET-onzin uit Australië 29/7/19
• Trial By Error: een slecht geïnformeerd artikel in The Guardian 13/8/19
• Trial By Error: mijn interview met de Australische Dr. Don Lewis 19/8/19
• Trial By Error: Joan McParlands getuigenis over het Lightning Process 21/8/19
• Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – open brief aan Dr. Godlee 28/8/19
• Trial By Error: oproep tot intrekking van de LP-studie 3/9/19
• Trial By Error: hoofdauteur nieuwe bias-richtlijn Cochrane was coauteur LP-studie 31/8/19
• Trial By Error: meer over Cochranes nieuwe tool i.v.m. risico op bias 4/9/19
• Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 9/9/19
• Trial By Error: Dr. Godlee krijgt weer keiharde brieven van experts 11/9/19
• Trial By Error: nieuwe lading brieven aan Dr. Godlee over BMJ’s flaters i.v.m. LP-studie 16/9/19
• Trial By Error: mijn brief aan professor Chalder over de PRINCE-studie 16/9/19
• Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK 18/9/19
• Trial By Error: hoe zit het met de Cochranereview over bewegingstherapie? 24/9/19
• Trial By Error: waar blijft Bristols rapportage over Professor Crawleys ethische misstappen? 2/10/19
• Trial By Error: meer over de herziene Cochranereview over bewegingstherapie 9/10/19
• Trial By Error: Bristols rapport op komst; slides van mijn lezing in Oxford 21/10/19
• Trial By Error: brief van HRA over doorlichting Bristolstudies 28/10/19
• Trial By Error:“Bristol, hoog tijd om uw klacht tegen Berkeley in te trekken” 29/10/19
• Trial By Error: hoe ontwijk je ethische review? (herneming) 30/10/19
• Trial By Error: Brief van HRA aan Rector van Berkeley 2/11/19
• Trial By Error: opvolgingsbrief aan Bristol 15/11/19
• Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – tweede open brief aan Dr. Godlee 22/11/19
• Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 2/12/19
• Trial By Error: Fiona Godlee blijft studie Lightning Process steunen 6/12/19
• Trial By Error: Mayo’s flutwebsite 10/12/19
• Trial By Error: mijn opiniestuk over BMJ en dr. Godlee 16/12/19
• Trial By Error: PEM is vreselijk en Fukuda is dat ook, zegt nieuwe studie 24/12/19
• Trial By Error: wankel bewijs voor tekenen van Functionele Neurologische Stoornissen 30/12/19
• Trial By Error: mijn gedachtewisseling uit 2011 met White et al over gevalsdefinitie 31/12/20
• Trial By Error: nog wat bedenkingen over Functionele Neurologische Stoornis 7/1/20
• Trial By Error: de open brief van de Deense ME-Vereniging 8/1/20
• Trial By Error: 2018 – PACE-heranalyse en expertbeoordeling van Science Media Centre 13/1/2020
• Trial By Error: CGT geeft geen voordeel voor patiënten met vergevorderde kanker, zegt studie 15/1/20
• Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom 24/1/20
• Trial By Error: een commerciële deal voor het digitale CGT-programma voor PDS van King’s College London 27/1/20
• Trial By Error: aanvraag bij King’s College London i.h.k.v. Vrijheid van Informatie; brief aan Mahana Therapeutics 27/1/20
• Trial By Error: meer over de deal met Mahana Therapeutics  28/1/20
• Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris 3/2/20
• Trial By Error: mijn brief aan een van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana 5/2/20
• Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris 10/2/20
• Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie 11/2/20
• Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter 11/2/20
• Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics 17/2/20
• Trial by error: een Australisch radio-interview met dr. Mark Guthridge uit Melbourne 19/2/20
• Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie 24/2/20
• Trial By Error: nieuwe biopsychosociale studie over vermoeidheid bij HIV-patiënten 2/3/20
• Trial By Error: wat nu? 18/3/20
• Trial By Error: King’s College London wijst mijn FOI-aanvraag af (deze post gaat niet over COVID) 7/4/20
• Trial by error: een bericht over Lupus en SOLK, niet over COVID 8/4/20
• Trial By Error: mijn verslaggeving over ME, cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” e.a. 9/4/20
• Trial By Error: terug naar Mahana en prikkelbaredarmsyndroom… 15/4/20
• Trial By Error: Oxford-NHS adviseert GET/CGT voor post-COVID-“CVS”-patiënten 16/4/20
• Trial By Error: Opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Mahana 18/4/20
• Trial By Error: mijn FOI-brief over Oxfords pamflet over vermoeidheid na COVID-19 18/4/20
• Trial By Error: opvolging aanvraag Vrijheid van Informatie bij Oxford Health  20/4/20
• Een update over mijn lopende crowdfunding 20/4/20
• Trial By Error: Meer over het Mahanagedoe… 25/4/20
• Trial By Error: nog een bericht aan Mahana’s gastro-enterologische adviseurs 28/4/20
• Trial By Error: Noors studievoorstel over Lightning Process 2/5/20
• Trial By Error: reactie van Oxford Health op mijn aanvraag i.h.k.v. Vrijheid van Informatie 2/5/20
• Trial By Error: Mijn brief aan corresponderend auteur PDS-studie 5/5/20
• Trial By Error: Merck Manual adviseert nog steeds GET/CGT 6/5/20
• Trial By Error: meer over die Noorse studie over CGT/Muziektherapie 16/5/20
• Trial By Error: meer over die rare Noorse CGT/muziektherapie-studie 18/5/20
• Trial By Error: Noorwegen krijgt dubbele dosis wazige wetenschap 20/5/20
• Trial By Error: mijn brief aan senior auteur van Noorse CGT/Muziektherapiestudie 22/5/20
• Trial By Error: mijn brief aan peerreviewer CGT/Muziektherapiepaper van BMJ 28/5/20
• Trial by Error: commentaar van Tack de Krak op BMJ’s “haalbaarheidsstudie” over CGT/Muziektherapie  28/5/20
• Trial By Error: twee brieven aan Dagbladet over hun ME-verslaggeving 30/5/20
• Trial By Error: brief aan BMJ Paediatrics Open over die CGT/Muziektherapiestudie 31/5/20
• Trial By Error: een paar lezenswaardige blogposts 2/6/20
• Trial By Error: reactie van Dagbladet 3/6/20
• Trial By Error: nog een paar lezenswaardige blogposts 9/6/20
• Trial By Error: persbericht King’s College London verbergt slecht nieuws 11/6/20
• Trial By Error: brief aan KCL, nog een brief aan BMJ 15/6/20
• Trial By Error: een stel studies toont limieten van CGT voor Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten 17/6/20
• Trial By Error: BMJ beantwoordt oproep over Noorse CGT-muziektherapiestudie 18/6/20
• Trial By Error: meer vragen over CODES-studie over CGT voor dissociatieve aanvallen 23/6/20
• Trial By Error: VK financiert Geneticaproject; mijn brief aan CODES-onderzoekers 25/6/20
• Trial By Error: CODES-studiecommentaar promoot ‘op eminentie gebaseerde geneeskunde’ 26/6/20
• Trial By Error: mijn brief aan auteur van CODES-commentaar 27/6/20
• Trial By Error: nu is er ook CGT voor “gezondheidsangst” bij CVS 2/7/20
• Trial By Error: herinnering aan BMJ over muziektherapie; brief aan expert “gezondheidsangst” 3/7/20
• Trial By Error: prima berichtgeving over Britse Geneticastudie in The Times 8/7/20
• Trial By Error: NICE over lichaamsbeweging en post-Covid-syndroom 15/7/20
• Trial By Error: geen bewijs voor CGT e.a. als therapieën voor “conversiestoornis” 20/7/20
• Trial By Error: nog een brief over BMJ’s muziektherapiestudie 21/7/20
• Trial By Error: experts Columbia vragen BMJ dringend om intrekking problematische studie 25/7/20
• Trial By Error: desinformatie over behandelingen voor post-Covid-syndroom 28/7/20
• Trial By Error: enkele interessante dingen om te lezen en te bekijken, van Rivka, Natalie en Anil 3/8/20
• Trial By Error: “Your COVID Recovery” van de Britse National Health Service 5/8/20
• Trial By Error: En nu – geen verrassing – CGT voor post-Covid-vermoeidheid 8/8/20
• Trial By Error: meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder 12/8/20
• Trial By Error: FITNET-NHS vindt niet genoeg deelnemers 18/8/20
• Trial By Error: Lighting Process – de bliksem slaat weer in! 27/8/20
• Trial By Error: wat is het Dynamic Neural Retraining System? 2/9/20
• Trial By Error: wat leesvoer over langdurige Covid, BMJ en ME 10/9/20
• Trial By Error: Britse dokters spreken zich uit over langdurige covid; Mayo wijzigt koers (een beetje) 15/9/20
• Trial By Error: een korte lezing voor Britse artsen en onderzoekers 17/9/20
• Trial By Error: Meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder, deel 2 20/9/20
• Trial By Error: CDC-vergadering voor belanghebbenden 28/9/20
• Trial By Error: rapportage over ME, CVS, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 1/10/20
• Trial By Error: dat webinar van Royal Society of Medicine over langdurige COVID 1/10/20
• Trial By Error: Meer over het webinar van de Royal Society of Medicine 4/10/20
• Trial By Error: ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs op komst 8/10/20
• Trial By Error: hoe de nachtmerrie begon voor Professor Lubet 14/10/20
• Trial By Error: het sprookje van Professor Chalder en haar PRINCE 14/10/20
• Trial By Error: een paar bedenkingen over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/10/20
• Trial By Error: Professor Chew-Graham geen fan meer van GET/CGT? 21/10/20
• Trial By Error: komende ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs 25/10/20
• Trial By Error: British Association for CFS/ME wijzigt koers 27/10/20
• Trial By Error: BMJ trekt CGT-Muziektherapiestudie in, maar… 27/10/20
• Trial By Error: geen verband tussen “ouderlijke scheiding” en ernst van ME bij kinderen 3/11/20
• Trial By Error: mijn voorspellingen over ME/cvs-richtlijn van NICE, herneming 7/11/20
• Trial By Error: Trump de deur uit, GET/CGT ook? 9/11/20
• Trial By Error: NICE-ontwerp verwerpt GET, Lightning Process en CGT-als-genezende-behandeling 10/11/20
• Trial By Error: nieuwsberichten over nieuw NICE-ontwerp van Science Media Centre en Britse pers 20/11/20
• Trial By Error: Update over BMJ’s CGT-Muziektherapietudie (petje af voor Steinkopf and Tack!) 23/11/20
• Trial By Error: Mijn brief aan BMJ Paediatrics Open over de CGT-Muziektherapiestudie 25/11/20
• Trial By Error: The Observer blundert; ME Association reageert 29/11/20
• Trial By Error: bedenkingen over The Observer, The Guardian en paradigmaverschuiving 2/12/20
• Trial by Error: goedkeuring FDA voor online CGT voor PDS; GET/CGT straks “in de vuilnisbak” 6/12/20
• Trial By Error: Huisartsengroep verwijdert online GET/CGT-bijscholingsprogramma 10/12/20
• Trial By Error: Brief naar auteur van verwijderd GET/CGT-bijscholingsprogramma voor huisartsen 10/12/20
• Trial By Error: Professors Chalder en Crawley promoten samen CGT voor kinderen 16/12/20
• Trial By Error: BMJ geeft kritiek nieuw NICE-ontwerp 21/12/20
• Trial By Error: Brief aan BMJ van Prof. Hughes, Prof. Racaniello en mezelf 21/12/20
• Trial By Error: Nieuwe studie uit Chicago toont aan dat psychische problemen geen voorspellende factor zijn voor ME/cvs 30/12/20
• Trial By Error: nieuwe paper met persoonlijke getuigenissen van ziekenhuisuitbraak in 1955 15/1/21
• Trial By Error: ommekeer bij The Guardian en The New York Times? 24/1/21
• Trial By Error: Professor Paul Garner’s BMJ Blogpost over zijn magische cognities 28/1/21
• Trial By Error: passage uit Jamison Hills autobiografie 3/2/21
• Trial By Error: Nieuwe biopsychosociale paper over langdurige COVID en somatisch-symptoomstoornis 9/2/21
• Trial By Error: Commentaar van Hughes&Tuller over CGT-studie Wessely&Chalder afgewezen door vakblad, hier gepost 15/2/21
• Trial By Error: Gelukkige tiende verjaardag, PACE-studie! 18/2/21
• Trial By Error: Directeur NIH Francis Collins over plannen voor onderzoek langdurige COVID 24/2/21
• Trial By Error: Vakblad psychosomatiek gelinkt aan PACE-auteurs wijst op vooringenomenheid uit subjectieve resultaten 7/3/21
• Trial By Error: Biopsychosociale brigade richt pijlen op langdurige COVID 17/3/21
• Trial By Error: weer een uitstekend artikel over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/3/21
• Trial By Error: dom opiniestuk in Wall Street Journal noemt PACE “heersende opvatting” onder artsen 25/3/21
• Trial By Error: meer over opiniestuk WSJ en interview met auteur repliek in WSJ deze week 2/4/21
• Trial By Error: Standpunt van Steve Lubet, Professor Rechten aan Northwestern Law, over dat opiniestuk in The Wall Street Journal 6/4/21
• Trial By Error: Steven Lubet, professor rechten aan Northwestern, correspondeert met McMaster University over dat opiniestuk in WSJ 19/4/21
• CROWDFUNDING Trial by Error Voorjaar 2021. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 31/3/21
• Trial by Error: George Monbiot van The Guardian veroorzaakt langdurige COVID, zegt Professor Michael Sharpe 6/4/21
• Trial By Error: GETSET-studie rapporteert nulresultaat voor zelfhulp-GET, maar claimt toch succes 6/4/21
• Trial By Error: Prof. Sharpe doet feitencheck op blogcommentaar over George Monbiot als oorzaak van langdurige COVID 7/4/21
• Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder 10/4/21
• Trial By Error: Brief aan Psychological Medicine over fout in SOLK-paper van Sir Simon en collega’s 13/4/21
• Trial By Error: Jennie Spotila onderzoekt (en ontkracht) het oude fabeltje over ‘doodsbedreigingen’ door patiënten 14/4/21
• Trial By Error: de wereld volgens Sharpe 15/4/21
• Trial by Error: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar? (Herneming) 17/4/21
• Trial by error: mijn brief aan professor Anthony David – waarom blijven SOLK-experts een belangrijke studie fout citeren? 17/4/21
• Trial by Error: Bereikt de “overgrote meerderheid” van deelnemers aan het Lightning Process “blijvende verbetering”? 21/4/21
• Trial By Error: meer over het Lightning Process; Science Media Center spant samen met Britse journalisten 22/4/21
• Trial by error: waarom citeren SOLK-experts een onderzoek over NHS-kosten al tien jaar lang fout? 23/4/21
• Trial By Error: Professor Davids derde foute citering van baanbrekende studie over “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” 26/4/21
• Trial By Error: Prof. Pariante kraamt in column in Guardian standaard biopsychosociale onzin uit 1/5/21
• Trial By Error: mijn brieven aan Psychosomatics Journal over misleidende GETSET-paper van Prof White 6/5/21
• Trial By Error: meer brieven over Professor Anthony Davids foute citatie van belangrijke studie over kostprijs SOLK 11/5/21
• Trial By Error: Vakbladartikel maant aan tot voorzichtigheid bij bewegingsprogramma’s voor langdurige COVID 15/5/21
• Trial By Error: Noorwegen verwerpt nieuwe klinische studie over zweverig Lightning Process 7/6/21
• Trial By Error: meer desinformatie van Professor White in Journal of Psychosomatic Research 10/6/21
• Trial by Error: enquête #MEAction over chronische ziekte; patiëntenonderzoek meegenomen in CDC-advies langdurige COVID 15/6/21
• Trial By Error: nuluitkomsten weer voorgesteld als succes in CGT-studie van Prof. Trudie Chalder 19/6/21
• Trial by Error: toonde de PDS-studie echt aan dat online CGT significant klinisch effectief is? 24/6/21
• Trial By Error: Lowensteins opiniestuk in The Guardian; Eliot Smiths standpunt na NICE; Tacks visie op studieblindering 25/6/21
• Trial By Error: vakblad corrigeert “hoogtepunten” van GETSET-paper; brief over Prof. Whites paper over veiligheid GET 30/6/21
• Trial By Error: viertal studies onthult beperkingen van CGT voor “Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten” 3/7/21
• Trial by error: Professor White en collega’s zeggen ‘sorry’ voor negeren nulresultaten in opvolgstudie GETSET 5/7/21
• Trial by Error: enkele updates over Lightning Process 13/7/21
• Trial By Error: medische verenigingen en nieuwe paper van Komaroff-Lipkin tonen links aan tussen langdurige COVID en ME/cvs 20/7/21
• Trial By Error: CGT-model van somatisch onverklaarde lichamelijke klachten verklaard; CGT-studie voor Q-koortsvermoeidheid 22/7/21
• Trial By Error: Tack en ik schrijven naar Psych Medicine; Struthers schrijft naar Medical Research Council 24/7/21
• Trial By Error: Neurologievakblad corrigeert valse bewering in SOLK-paper – maar publiceert geen correctiebericht (ironisch genoeg heb ik zelf een correctie aan deze post toegevoegd!) 31/7/21
• Trial By Error: Drie CGT/GET-voorstanders stappen vlak voor publicatiedatum uit NICE ME/cvs-richtlijnpanel 7/8/21
• Trial By Error: The Times checkt uitspraken BMJ over NICE-commissie; Mijn brief aan Fiona Godlee van BMJ 10/8/21
• Trial by Error: NICE neemt het op tegen pestkoppen van Royal College over nieuwe ME/cvs-richtlijnen 19/8/21
• Trial By Error: Brief aan NICE met vraag om dringend de ME/cvs-richtlijn te publiceren 1/9/21
• Trial by Error: Terwijl NICE draalt, publiceren Amerikaanse specialisten nieuwe klinische richtlijnen voor ME/cvs 1/9/21
• Trial By Error: Jennie Spotila’s jaarlijkse feitencheck van NIH-uitgaven voor ME/cvs-onderzoek 7/9/21
• Trial By Error: meer wetenschap-als-promotie door de GET-campagnevoerders 14/9/21
• Trial By Error: bijgewerkte brief aan Algemeen Directeur NICE over de niet-gepubliceerde ME/cvs-richtlijn 15/9/21
• Trial By Error: pleitbezorgers bieden oplossingen voor disfunctioneel Amerikaans coderingssysteem voor ME, CVS en ME/CVS 20/9/21
• Trial By Error: goede verslaggeving over langdurige COVID van Atlantic; sceptische verslaggeving van de New Yorker en andere 24/9/21
• CROWDFUNDINGSCAMPAGNE. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties 30/9/21
• Trial By Error: problematische verslaggeving op BBC over nieuwe studie naar langdurige COVID 3/10/21
• Trial By Error: professor Lubets mening over het artikel over langdurige COVID in The New Yorker 8/10/21
• Trial by Error: de bevooroordeelde enquête van North Bristol NHS Trust onder patiënten van “gespecialiseerde CVS/ME-diensten” 15/10/21
• Trial by Error: pleitbezorgers hoopvol na NICE-rondetafelgesprek over ME/cvs-richtlijn 18/10/21
• Trial By Error: NICE publiceert binnenkort ME/cvs-richtlijn, na langdurige gijzeling 20/10/21
• Trial by Error: PACE-auteurs noemen kritiek op GET/CGT nu “misverstanden” 23/10/21
• Trial by Error: NICE geeft nieuwe ME/cvs-richtlijn vrij, na helse kaping van twee maanden 29/10/21
• Trial by Error: verliezers in NICE-richtlijnen blijven uitdagend ondanks publieke afwijzing van hun beweringen 31/10/21
• Trial by Error: King’s College London promoot in VK nog steeds CGT “op maat” als “aanbevolen” voor CVS 5/11/21
• Trial By Error: ME-patiënten bespreken de romans die ze schreven 10/11/21
• Trial by Error: is er iets veranderd bij Science Media Centre? 15/11/21
• Trial by error: sommige nationale gezondheidsdiensten ondernemen geen actie na nieuwe NICE-richtlijn voor ME/cvs 16/11/21
• Trial By Error: nieuw artikel van PACE-auteurs herhaalt valse argumenten en verdedigingen 20/11/21
• Trial by Error: Lightning-Process-Vedette klaagt over NICE; Struthers spoort Cochrane aan om bij te blijven 3/12/21
• Trial By Error: Professor Chalder slaat de bal weer mis in nieuwe paper over CVS en tewerkstellingsresultaten 7/12/21
• Trial By Error: Meer over die rampzalige tewerkstellingspaper van professor Chalder en collega’s 11/12/21
• Trial By Error: Brian Hughes en ik schrijven brief aan Occupational Medicine over rampzalige paper van prof. Chalder 16/12/21
• Trial By Error: behandelingsplan Mayo Clinic citeert “deconditionering,” “perfectionisme” en CGT 19/12/21
• Trial by error: briefwisseling over professor Chalders nieuwste rampzalige paper 22/12/21
• Trial By Error: Franse honden op het spoor; impact van langdurige Covid Op de Amerikaanse arbeidsmarkt 14/1/22