Trial by Error: de bevooroordeelde enquête van North Bristol NHS Trust onder patiënten van “gespecialiseerde CVS/ME-diensten”
15 oktober 2021.
Twee jaar geleden voerde de North Bristol NHS Trust een onderzoek uit onder huidige en recente gebruikers van klinische diensten voor patiënten met CVS/ME (zoals de ziekte toen werd genoemd). De enquête omvatte één belangrijke vraag: waren de respondenten van mening dat er specialistische zorg beschikbaar zou moeten zijn voor CVS/ME-patiënten?
Volgens het verslag van de Trust over de enquête vond 99,8% van de 612 respondenten tussen april en 23 juli dat dergelijke diensten beschikbaar zouden moeten zijn, terwijl slechts één persoon dit niet vond. (In een langer rapport gaf de Trust aan dat ze tegen 23 juli 610 reacties hadden ontvangen; als dit afwijkend getal ergens werd uitgelegd, heb ik het niet gemerkt.) De enquête vroeg niet specifiek of de deelnemers de aangeboden behandelingen goed vonden, met name een gestage toename van fysieke inspanning, wat men graduele oefentherapie noemt, en een vorm van cognitieve gedragstherapie specifiek voor CVS/ME. Beide interventies werden lange tijd gepromoot als genezende behandeling.
Waarom neem ik nu de moeite om deze enquête te bespreken? Wel, de kwestie houdt verband met het hele gedoe over de nieuwe-maar-gekaapte ME/cvs-richtlijn van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE), het Britse agentschap dat verantwoordelijk is voor het ontwikkelen van klinische richtlijnen over verschillende medische aandoeningen.
In november 2020 publiceerde NICE zijn ontwerprichtlijnen voor wat het intussen ME/cvs noemt. Het ontwerp raadde de twee interventies af die in de richtlijn van 2007 het meest prominent werden gesteund, met name GET en CGT. In de daaropvolgende openbare commentaarperiode uitten heel wat verschillende belangengroepen hun mening over het ontwerp. NICE nam deze opmerkingen in overweging, stelde een definitieve versie op en wees 18 augustus aan als publicatiedatum.
Maar minder dan 24 uur van tevoren kondigde NICE een uitstel van publicatie aan, wat sterk afweek van hun gebruikelijke werkwijze. Dit besluit kwam er na felle bezwaren tegen de nieuwe versie vanwege de hoge piefen van enkele van de machtigste medische verenigingen in het VK. (Deze artsenverenigingen staan bekend als “koninklijke colleges”, maar zij functioneren als handelsorganisaties die de professionele belangen van hun leden behartigen.) Op maandag organiseert NICE een “rondetafelgesprek” met de betrokken partijen, hoewel sommige belanghebbenden die daarom hadden gevraagd, niet werden uitgenodigd.
Het rapport van de North Bristol NHS Trust over het onderzoek uit 2019 bevatte kritiek op ander onderzoek waarin patiënten melding maakten van schade door deze standaardinterventies, en meer bepaald door GET. Daarbij riep het rapport van de Trust ook vragen op over het NICE-ontwerp dat in november 2020 werd uitgebracht. Het is zeker mogelijk dat dit onderzoek tijdens het komende rondetafelgesprek zal worden aangehaald door die partijen die het richtlijnontwikkelingsproces willen ondermijnen en de nieuwe aanbevelingen willen uithollen.
Laten we het dus eens van dichterbij bekijken.
**********
De enquête van Bristol van dichterbij bekeken
De rapportage van de North Bristol NHS Trust over de enquête vertoont ernstige tekortkomingen. De Trust vermeldde het aantal antwoorden (610 of 612), maar verstrekte geen informatie over het responspercentage – een opmerkelijke en verrassende weglating. Hoeveel mensen hebben de vragenlijst ontvangen zonder hem te beantwoorden? Of heeft de dienst de vragenlijst enkel naar patiënten gestuurd waarvan ze hoopten of dachten dat ze hem naar wens zouden invullen?
Dat komen we niet te weten, want dit is alles wat ons over dit punt wordt verteld: “Patiënten werden uitgenodigd om te reageren op de korte enquête, via e-mails van e-mailaccounts van de NHS-dienst… De meerderheid van de patiënten waren die van de Bristol CVS/ME Service en ouders van jongeren die de Pediatrische CVS/ME-Dienst in Bath bezochten, werden ook uitgenodigd om deel te nemen.” Deze passage biedt niet voldoende context om een echte beoordeling van de bevindingen mogelijk te maken.
Bovendien werd de enquête blijkbaar in de eerste plaats gelanceerd als een instrument voor campagnevoering en belangenbehartiging. Volgens de Trust “werd deze enquête gehouden omdat we ons bewust waren van het risico dat gespecialiseerde NHS-diensten voor CVS/ME gesloten zouden worden”. Met andere woorden, de Trust wilde gegevens genereren die een bepaald beleidsdoel zouden ondersteunen, nl. de NHS ervan overtuigen om door te gaan met het financieren van gespecialiseerde CVS/ME-diensten. Misschien is dat de reden waarom de hoofdvraag op een sturende manier werd gesteld die duidelijk ontworpen leek om het gewenste antwoord uit te lokken.
De enquête introduceerde de kwestie als volgt:
“Onderzoek toont aan dat volwassenen en kinderen met CVS/ME meer kans hebben op verbetering met een specialistische behandeling… Wij geloven dat volwassenen en kinderen met chronisch vermoeidheidssyndroom of ME (CVS/ME) een keuze moeten hebben en de mogelijkheid moeten hebben om toegang te krijgen tot gespecialiseerde NHS-diensten als ze dit willen.”
Vervolgens kregen de respondenten volgende vraag: “Vindt u dat volwassenen en kinderen met chronisch vermoeidheidssyndroom of ME (CVS/ME) toegang zouden moeten hebben tot gespecialiseerde NHS-diensten voor beoordeling en behandeling?”
Dit is lachwekkend. Je kan bijna geen effectievere methode bedenken om vooringenomen antwoorden te krijgen. De formulering van de vraag laat zo goed als geen ruimte voor “nee” als antwoord. Het hoeft niemand te verbazen dat patiënten specialistische diensten willen, en natuurlijk zullen ze het er waarschijnlijk mee eens zijn dat ze daar toegang toe moeten hebben. Dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat zij de diensten in Bristol en Bath op prijs stellen of willen, en niemand mag ervan uitgaan dat dat wel het geval is.
Om zijn argument kracht bij te zetten, merkte de North Bristol NHS Trust op dat slechts een paar mensen kritiek hadden op de interventies. Maar in de enquête werd daar niet naar gevraagd. In plaats daarvan werd een lege ruimte gelaten met de volgende instructie: “Als u iets anders wilt zeggen, voeg dan hieronder wat vrije tekst toe.” De Trust analyseerde deze opmerkingen per thema, maar gaf niet aan hoeveel mensen überhaupt tekst hadden toegevoegd. Omdat men zo weinig details prijsgeeft, is het moeilijk om de gerapporteerde bevindingen te beoordelen.
Het verzoek om “vrije tekst” toe te voegen, is geen serieuze poging om bruikbare informatie te verkrijgen, vooral omdat de respondenten niet anoniem waren voor degenen die de enquête uitvoerden. Hoeveel recente of huidige patiënten (of ouders van patiënten) zouden bereid zijn om openlijk te verklaren, aan diegenen die hun kliniek leiden, dat zij een hekel hadden aan de interventies of dat zij deze nutteloos of zelfs schadelijk vonden?
Eind juli plaatste iemand de enquête op de sociale media, en op dat moment, zo merkte de North Bristol NHS Trust in hun rapport op, steeg het aandeel negatieve opmerkingen over de diensten en de interventies dramatisch. Bijna 30% van de 282 latere respondenten antwoordde “nee” op de hoofdvraag en velen gaven aan zich zorgen te maken over de interventies. Deze afkeurende beoordelingen kwamen veel meer overeen met meerdere andere onderzoeken naar de ervaringen van patiënten dan de Bristol-enquête. Volgens de Trust zou de discrepantie tussen de eerste en tweede reeks antwoorden tot bezorgdheid moeten leiden – maar blijkbaar alleen over de tweede reeks.
Dit is wat de North Bristol NHS Trust concludeerde:
“De verschuiving in negatieve antwoorden…levert overtuigend bewijs dat de antwoorden van huidige en recente NHS-patiënten sterk verschillen van de antwoorden van mensen die via sociale media reageren. Wij vinden dat met dit bewijs rekening moet worden gehouden door de NICE-richtlijnherziening, bij het overwegen van de reikwijdte van de ingediende gegevens van enquêtes waarbij werving plaatsvond via sociale media. Het is duidelijk dat deze enquêtes niet de ervaringen weerspiegelen van alle NHS-patiënten die toegang hebben tot gespecialiseerde CVS/ME-diensten. Het is waarschijnlijk dat er een aantal bronnen van vooringenomenheid in het spel zijn, en de reacties op onze enquête nadat deze openbaar werd, suggereert zeker dat de ervaringen van werkelijke NHS-patiënten heel anders zijn dan de ervaringen van degenen die over de enquête hoorden via sociale media”.
Dit standpunt komt over als een poging om onwelgevallige gegevens te negeren. Voor zover ik weet, is nooit beweerd dat de antwoorden op vragenlijsten die via sociale media zijn verspreid, representatief zijn voor NHS-patiënten die toegang hebben tot specialistische diensten, of voor de totale patiëntenpopulatie. Dit gebrek aan representativiteit is ongetwijfeld een beperking, maar maakt de getuigenissen niet zinloos of ontkracht de gerapporteerde ervaringen niet.
De North Bristol NHS Trust daarentegen lijkt er zonder enige rechtvaardiging vanuit te gaan dat de resultaten van haar eigen enquête in feite representatief zijn voor NHS-patiënten die specialistische diensten bezoeken. Maar niemand kan dit met een uitgestreken gezicht beweren, of kan doen alsof deze resultaten zelf niet onderhevig waren aan een enorme vooringenomenheid, door de formulering van de desbetreffende vraag.
En heeft North Bristol NHS Trust eigenlijk contact opgenomen met patiënten die de klinische diensten verlieten alvorens hun behandeling was afgerond? Hoe zit het met degenen die de behandeling een jaar eerder ondergingen, of twee jaar, of vijf jaar? We weten het gewoon niet – net zoals we niet weten hoeveel huidige en recente patiënten de enquête daadwerkelijk hebben ontvangen, maar hebben nagelaten of geweigerd te antwoorden, om welke reden dan ook.
Zullen vertegenwoordigers van de medische beroepsverenigingen tijdens het rondetafelgesprek werkelijk de aandacht vestigen op deze problematische enquête in een poging andere gegevens te verdoezelen? Wie zal het zeggen? Als zij die keuze maken, zou het feit dat zij vertrouwen op zulke wankele gegevens; de zwakte van hun standpunt blootleggen. Hopelijk kunnen deelnemers met meer inzicht in wetenschappelijke methodologieën de vele tekortkomingen van de enquête aan de kaak stellen en iedereen ervan op de hoogte stellen.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by Error: PACE-auteurs noemen kritiek op GET/CGT nu “misverstanden”
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 23 oktober 2021.
Ik weet niet goed wat ik moet denken van het nieuws dat een gepeerreviewed vakblad een PACE-reünie-artikel heeft aanvaard van de drie hoofdonderzoekers – professoren Michael Sharpe, Trudie Chalder en Peter White. Des te meer als het gaat om een artikel met als titel (en dat lijkt niet ironisch bedoeld): “Evidence based care for people with chronic fatigue syndrome and myalgic encephalomyelitis.” [Evidence-based zorg voor mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom en myalgische encefalomyelitis]. De verrassende gebeurtenis vond plaats op 1 oktober, volgens een bericht op de website van King’s College London, de thuisbasis van professor Chalder.
De volledige tekst is nog niet beschikbaar gemaakt door de professoren, voor zover ik kan nagaan, en het Journal of General Internal Medicine heeft het artikel nog niet formeel gepubliceerd.* [Ik heb hier een zin verwijderd. Details onderaan.] Ik kan dus nog geen commentaar geven op de inhoud van de argumenten die zij aanvoeren om de lezers er op dit late tijdstip van te overtuigen dat graduele oefentherapie en hun gespecialiseerde versie van cognitieve gedragstherapie in feite “evidence-based” zijn. Ze staan in ieder geval voor een zware uitdaging, aangezien de meest recente officiële beoordeling van PACE en aanverwant onderzoek in het VK heeft uitgewezen dat de kwaliteit van het bewijs voor de belangrijkste beweringen van effectiviteit ofwel “zeer laag” ofwel slechts “laag” is.* [Aan deze zin voegde ik “VK” toe. Uitleg onderaan.] Deze vernietigende beoordeling is afkomstig van een gezaghebbende bron: het National Institute for Health and Care Excellence, de instantie die belast is met de ontwikkeling van klinische richtlijnen.
Proberen de professoren in hun nieuwe artikel deze NICE-bevindingen te weerleggen, en zo ja, hoe? Gewoon door vol te houden dat de beoordeling fout is en door de degelijkheid van hun eigen onderzoek opnieuw te bevestigen? Gezien hun jarenlange bekendheid was die strategie vele jaren effectief om legitieme kritiek, meestal vanwege patiënten, af te wenden, in diskrediet te brengen en/of de kop in te drukken. Misschien zullen de professoren deze keer een robuuste zaak voorleggen – maar te oordelen naar de samenvatting, gebeurt dat hier niet.
Hier is het abstract:
Chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), soms aangeduid als myalgische encefalomyelitis (ME) en vaak als CVS/ME, is een ziekte die wordt gekenmerkt door invaliderende vermoeidheid en andere symptomen, die doorgaans verergeren door activiteit. De belangrijkste evidence-based behandelingen zijn revalidatief van aard en omvatten specifieke soorten cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET). In dit artikel bespreken we kort het bewijs voor de veiligheid en effectiviteit hiervan, en stellen we voor dat veel van de controverse erover voortkomt uit misverstanden over de aard en uitvoering ervan. In het bijzonder benadrukken we dat een succesvolle revalidatie van CVS/ME niet aangeeft dat de ziekte niet echt is. We raden aan dat een revalidatiebehandeling altijd wordt voorafgegaan door een grondige klinische beoordeling en wordt uitgevoerd door goed opgeleide therapeuten die nauw samenwerken met de patiënt. We concluderen dat correct toegepaste revalidatiebehandelingen de beste hoop bieden op een veilige verbetering van vermoeidheid en functioneren voor patiënten met CVS/ME. We erkennen echter ook de noodzaak van meer onderzoek naar de behandeling van deze verwaarloosde aandoening, vooral voor degenen die er het zwaarst door worden geïnvalideerd.
**********
Het abstract is veelzeggend. Let ten eerste op de beslissing om overal CVS/ME te gebruiken in plaats van de term ME/CVS, die ook door NICE en Amerikaanse agentschappen is aangenomen. Deze tegendraadse keuze komt op mij over als nukkig, defensief en onnodig. Misschien geeft het blijk van het feit dat de professoren weigeren te erkennen dat ze alle controle over het verhaal verloren hebben – zelfs over de naamgevingsrechten van de ziekte. (Om duidelijk te zijn, veel patiënten hebben een hekel aan de samengestelde namen ME/CVS en CVS/ME, zij geloven dat het schadelijk is om deze benamingen te blijven gebruiken, en geven sterk de voorkeur aan ME).
Bovendien is het op dit moment onnauwkeurig en ongegrond om GET en CGT “evidence-based” te noemen. Het klopt dat er meer bewijs is voor deze behandelingen dan voor alle andere. Maar het bewijs toont niet aan wat de professoren beweren, zoals recentelijk werd gedocumenteerd door NICE. Het Journal of General Internal Medicine zou beter moeten weten en zou niet mogen toestaan dat bepaalde partijen uit eigenbelang in de titel en het abstract van een artikel een foute voorstelling geven van de huidige stand van zaken van het belangrijkste bewijs.
Het is ook niet zo dat “de controverse erover [over de interventies] voortkomt uit misverstanden over de aard en uitvoering ervan”. De controverse draait om het feit dat de hoogste kaders in de academische en medische instellingen decennialang onzin hebben aanvaard alsof het ging om keurig onderzoek – zelfs al kunnen eerstejaarsstudenten epidemiologie aan Berkeley er zonder moeite de diskwalificerende fouten uithalen. Doen alsof dit allemaal te wijten is aan wat ongelukkige miscommunicatie, is belachelijk en getuigt van wanhoop.
De professoren doen nog een andere problematische uitspraak: “In het bijzonder benadrukken wij dat succesvolle revalidatie van CVS/ME niet aangeeft dat de ziekte niet echt is.” Deze verklaring laat zien dat ze niet in staat zijn om te reageren op de werkelijke bezwaren over de methodologische en ethische tekortkomingen die hun onderzoek ontsieren. Zij hebben geen geloofwaardig bewijs geleverd dat hun interventies leiden tot “succesvolle revalidatie”, dus deze uitspraak is in wezen betekenisloos. Het feit dat ze erop drukken dat de aandoening “echt” is, wijst er bovendien op dat ze nog steeds denken dat het bezwaar van patiënten vooral te maken heeft met een vooroordeel tegen psychische ziekte en niet zozeer met het feit dat het onderzoek nergens op slaat.
Kortom, dit artikel lijkt een poging om het verleden te maskeren en reputaties te redden. De interventies werden ontwikkeld en gepresenteerd als curatief van aard, gebaseerd op de veronderstelling dat de patiënten geen onderliggende pathologie hadden die de aanhoudende symptomen veroorzaakte. In plaats daarvan werd verklaard dat zij ernstig uit conditie waren door de contraproductieve overtuiging dat zij een lichamelijke ziekte hadden die hen zieker maakte na inspanning.
Promoten deze onderzoekers nog steeds deze theorie, die de grondgedachte vormde voor hun therapeutische aanpak? Het lijkt van niet, hoewel het moeilijk is om dat uit de samenvatting op te maken. In plaats van te erkennen dat klinische studies er niet in geslaagd zijn om kwalitatief bewijs te leveren dat de theorie en de interventies ondersteunt, lijken ze andere mensen de schuld te geven van enkele “misverstanden”. Het is pijnlijk en triest om te zien hoe iemand wanhopig probeert om zijn gezicht te redden en te ontsnappen aan publieke vernedering, en zeker als het gaat om eminente professoren die het gewend zijn om met eerbied en respect te worden behandeld.
**********
*Ik heb de volgende zin, die duidelijk overbodig was, geschrapt: “(Misschien waren meer gerenommeerde tijdschriften niet geïnteresseerd?)”
*Ik heb VK aan de zin toegevoegd om een onderscheid te maken tussen het NICE-document en het recente ontwerp van een ander wetenschappelijk onderzoek dat in opdracht van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention werd uitgevoerd.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by Error: verliezers in NICE-richtlijnen blijven uitdagend ondanks publieke afwijzing van hun beweringen
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 31 oktober 2021.
* Voor meer over het belang van de nieuwe NICE-richtlijn voor ME/cvs, raad ik de blog ME/cvs-skeptic aan, met deze uitstekende samenvatting. Ook psycholoog Brian Hughes behandelt de grote bezorgdheid van toonaangevende medische groepen over het feit dat de richtlijn het Lightning Process afraadt.
Het viel te verwachten dat gerenommeerde experts, van wie het onderzoek publiekelijk ontmaskerd werd als een hoop onzin, snel zouden terugvechten, en dat de aanhangers van het ontmaskerde werk hen zouden verdedigen. Dat is wat we hebben gezien in de nasleep van de publicatie op vrijdag van een nieuwe ME/cvs-richtlijn van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE). Het document, dat de aanbevelingen van de richtlijn uit 2007 ongedaan maakt, raadt specifiek de twee al lang bestaande eerstelijnsbehandelingen af: graduele oefentherapie (GET) en een gespecialiseerde vorm van cognitieve gedragstherapie (CGT). Beide interventies worden al lang gepromoot als remedies voor de onderliggende aandoening, gebaseerd op de theorie dat de symptomen van patiënten worden bestendigd door een combinatie van contraproductieve ziekteovertuigingen en ernstige deconditionering in plaats van eender welke lichamelijke disfunctie.
Twee van de drie hoofdauteurs van de intussen in diskrediet gebrachte PACE-studie, die ooit werd aangekondigd als het “definitieve” onderzoek van deze benadering, reageerden geërgerd, zonder rekening te houden met de bedenkingen van NICE. In de verklaringen, verstrekt door het Science Media Center als onderdeel van een overzicht van opmerkingen over de nieuwe richtlijn, hervielen ze vooral in gemekker over de voordelen van hun geliefde behandelingen. (Dat het Science Media Centre besloot om een breed scala aan commentaren te bieden, in plaats van alleen maar verklaringen die de GET/CBT-benadering volmondig ondersteunen, duidt op een belangrijke verschuiving in de manier waarop ze met dit onderwerp omgaan. Misschien realiseren ze zich dat ze het over een andere boeg moeten gooien, in plaats mee met het GET/CGT-schip naar de bodem te zinken.)
Professor Trudie Chalder verklaarde bijvoorbeeld het volgende: “De NICE-richtlijnen voor CVS/ME staan haaks op het onderzoeksbewijs. Onderzoekers van verschillende Instituten [sic] in verschillende landen hebben gevonden dat graduele oefentherapie en cognitieve gedragstherapie effectief zijn voor sommige patiënten met CVS. Bewijs heeft aangetoond dat ze vermoeidheid verminderen en het functioneren zonder schade verbeteren, als ze worden uitgevoerd door getrainde therapeuten in gespecialiseerde klinieken.”
Arme professor Chalder! Ze lijkt te worstelen met het vernederende feit dat de NICE-review tot de conclusie kwam dat het bewijs voor de effectiviteit van deze interventies op vlak van vermoeidheid en fysiek functioneren, inclusief de PACE-studie, van “zeer lage” of slechts “lage” kwaliteit was. Dit was het geval, ongeacht of het onderzoek plaatsvond in het VK of in andere landen. Professor Chalders paper uit 2020 in het Journal of the Royal Society of Medicine over klinische uitkomsten voor patiënten die CGT ondergingen, baseerde zich op een totaal onjuiste voorstelling van zaken bij het argumenteren voor de effectiviteit van de interventie, zoals ik samen met professor Brian Hughes, een psycholoog aan de National University of Ireland, Galway, heb gedocumenteerd in dit artikel in Journal of Health Psychology. (Professor Sir Simon Wessely was een van de co-auteurs [van de paper van Chalder].)
Gezien de staat van dienst van professor Chalder kan niets wat ze over dit onderwerp zegt, als geloofwaardig worden beschouwd. Als onderdeel van de samenvatting van het Science Media Center maakte haar PACE-collega, professor Peter White, al even dwaze opmerkingen in dezelfde trant. Ze zijn het bespreken niet waard.
**********
Verklaring van medische “leiders”
Om niet achter te blijven, hebben andere NICE-dissidenten een onsamenhangende verklaring van verzet uitgeschreven, die werd gepost op de website van het Royal College of Physicians onder de volgende kop: “Medische leiders ondertekenen gezamenlijke verklaring in reactie op NICE-richtlijnen over ME/CVS.” De genoemde groepen waren, naast het Royal College of Physicians: het Royal College of Physicians of Edinburgh, het Royal College of General Practitioners, het Royal College of Psychiatrists, de Academy of Medical Royal Colleges, de Faculty of Sport and Exercise Medicine en de Faculty of Occupational Medicine.
De verklaring beweert dat de richtlijn te weinig nadruk legt op “het belang van activiteit en lichaamsbeweging” bij de behandeling van ME/CVS. Naast andere dwaze verklaringen die dit standpunt promoten, merken de “leiders” het volgende op:
“Graduele Oefentherapie, zoals gedefinieerd in de richtlijn, is niet hetzelfde als de gepersonaliseerde, stelselmatig opbouwende oefenprogramma’s die momenteel worden gebruikt in de NHS en GET worden genoemd. Deze hebben bij veel patiënten voordeel opgeleverd en zouden niet mogen worden stopgezet. We erkennen echter dat de term GET onhandig is en dat deze terminologie moet worden geschrapt, zodat clinici op een productievere manier met hun patiënten kunnen werken.”
Laten we deze rare uitspraak even analyseren. Ten eerste stellen ze dat de NHS GET niet meer uitvoert op de manier zoals beschreven in de NICE-richtlijn. De richtlijn heeft de beschrijving van GET en CGT natuurlijk ontleend aan PACE en aanverwant onderzoek, dat duidelijk is over de theoretische grondslagen van de interventies en de juiste methode om ze te implementeren. De omschrijving van GET in de richtlijn zal dan ook voor niemand een verrassing zijn. (Ik vraag me af hoe professoren Chalder en White zouden reageren op het nieuws dat de NHS de GET zoals beschreven in PACE, heeft verworpen.)
Deze medische “leiders” geven geen verklaring waarom NHS-diensten niet langer GET aanbieden zoals voorgesteld en onderzocht door de toonaangevende experts op dit gebied. De enige logische conclusie zou zijn dat ze zich realiseerden dat het niet werkte. Anders zouden ze het vermoedelijk in zijn oorspronkelijke vorm zijn blijven doen. Maar als ze GET niet aanbieden zoals beschreven in de literatuur, hoe weten ze dan wat ze in plaats daarvan moeten aanbieden? Wat is het specifieke bewijs ten gunste van de “gepersonaliseerde, stelselmatig opbouwende oefenprogramma’s” die de NHS nu blijkbaar GET noemt?
En als de “leiders” erkennen dat de NHS GET niet langer gebruikt zoals beschreven in PACE en aanverwant onderzoek, vermoedelijk omdat clinici zich realiseerden dat het niet werkt, waarom hebben ze dit dan niet eerder duidelijk gemaakt aan het publiek? En waarom zijn ze boos op NICE omdat die in de nieuwe richtlijn benadrukt dat GET niet werkt? Blijkbaar zijn ze het erover eens dat GET beter niet wordt aangeboden; ze zijn het er ook over eens dat de naam bezoedeld is en moet worden geschrapt. Kortom, ze geven toe dat GET een ongepaste interventie is. Maar wat is dan hun klacht over het NICE-advies? Waarom doen ze zo driftig?
En dan is er nog deze opmerking over CGT: “CGT blijft een waardevolle behandeling voor het verlichten van symptomen bij ME/CVS en diensten moeten ervoor zorgen dat patiënten toegang hebben tot deze en andere psychologische therapieën.”
De NICE-richtlijn staat CGT toe wanneer het wordt aangeboden als een ondersteunende, in plaats van een genezende behandeling, dus het probleem volgens de “leiders” lijkt te zijn dat deze modaliteit niet specifiek als heilzaam wordt gepromoot. Als de “leiders” bewijs hebben dat CGT daadwerkelijk tot herstel kan leiden, zoals werd beweerd door de PACE-auteurs en anderen, of een “waardevolle rol speelt bij het verlichten van symptomen bij ME/CVS”, dan moeten ze dat bewijs leveren. Het is veelzeggend dat ze dat niet doen.
Een psychologische interventie zoals CGT zou waarschijnlijk dezelfde rol kunnen spelen bij ME/CVS als bij andere chronische medische aandoeningen, nl. om patiënten te helpen omgaan met hun ziekte en om comorbide angst, depressie en gerelateerde psychische problemen aan te pakken. Deze “leiders” geloven misschien dat CGT de onderliggende ziektemechanismen bij ME/CVS aanpakt en een bijzonder prominente plaats verdient in het behandelingsarsenaal, maar ze lijken hun standpunt op dat gebied niet te kunnen onderbouwen.
Vier van de “leiders” die de brief ondertekenden, waren aanwezig op een belangrijk rondetafelgesprek dat afgelopen maandag door NICE werd georganiseerd om de bedenkingen te bespreken die waren geuit door degenen die bezwaar maakten tegen publicatie. Toch bevatten de notulen van het rondetafelgesprek, die NICE samen met de richtlijn heeft vrijgegeven, geen enkele indicatie dat deze vooraanstaande professionals enig bewijs hebben aangevoerd voor hun categorische beweringen van voordeel van hun “gepersonaliseerde, stelselmatig opbouwende oefenprogramma’s”. Indien zij over dergelijke gegevens beschikken, dan hebben ze ruimschoots de gelegenheid gehad om ze ter beschikking te stellen. Doen ze dat niet, dan moeten ze stoppen met hun holle frasen over voordeel, want dat is tijdverspilling. De groepen die zij vertegenwoordigen, hebben net zoveel kansen gehad om betrokken te worden bij het richtlijnontwikkelingsproces als alle anderen.
De “leiders” rapporteren “onrust” over de NICE-evaluatie van het beschikbare bewijsmateriaal en de beschikbare gegevens – hoewel dat bewijs en die gegevens niet gaan over de “gepersonaliseerde, stelselmatig opbouwende oefenprogramma’s” die ze nu aanprijzen. Wat deze vernieuwde strategie betreft, lijken ze te verwachten dat ze toestemming krijgen om te doen wat ze willen, zonder dat ze een andere reden hoeven te geven dan dat ze zelf geloven dat het voordelen biedt. Dat is niet hoe “evidence-based geneeskunde” werkt. De “evidence-based”-benadering was bedoeld als een betrouwbaarder alternatief dan clinici die geneigd zijn om de resultaten van hun eigen favoriete medische interventies positief te beoordelen.
Deze medische “leiders” brabbelen maar raak. Ze vinden het niet leuk hoe NICE het bewijs heeft beoordeeld, het bewijs heeft sowieso niets te maken met wat ze aanbieden, en ze hebben geen bewijs om te ondersteunen wat ze doen, buiten hun eigen klinische indruk. Dat is zo’n beetje hun argument. Ofwel zijn ze dom, ofwel denken ze dat alle anderen dom zijn, ofwel zitten ze vast in een mentale bubbel die immuun is aan feiten en logica. Ze doen chagrijnig, en dat is kinderachtig, ongepast en antiwetenschappelijk, maar het verbaast me niks.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by Error: King’s College London promoot in VK nog steeds CGT “op maat” als “aanbevolen” voor CVS
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 5 november 2021.
Een week geleden publiceerde het Britse National Institute for Health and Care Excellence zijn nieuwe evidence-based richtlijn voor ME/cvs, waarin men graduele oefentherapie en cognitieve gedragstherapie afraadt als genezende in plaats van als ondersteunende behandeling. Het is dan ook geen verrassing dat deze gebeurtenis heel wat problemen oplevert voor de public relations van de leden van de ideologische CGT/GET-brigade, die jarenlang de disfunctionele overtuiging hebben gepromoot dat hun geliefkoosde interventies de ziekte zou kunnen genezen.
Toen het protest tegen deze behandelingen recentelijk aan kracht begon te winnen, hebben de onderzoekers hun beweringen getemperd, zonder te erkennen dat de onderliggende hypothese fout is. De hypothese stelt dat patiënten bezeten zijn door het waanidee dat zij een lichamelijke ziekte zouden hebben, terwijl ze in werkelijkheid ernstig gedeconditioneerd zijn. In de nieuwe richtlijn wordt deze hypothese verworpen en wordt aanbevolen geen interventies toe te staan die op deze twijfelachtige speculaties zijn gebaseerd. Met andere woorden heeft deze benadering geen geloofwaardige wetenschappelijke onderbouwing meer, hoewel de ideologische brigade deze nieuwe en ongemakkelijke realiteit weigert te erkennen.
Wat betekent dat bijvoorbeeld voor King’s College London, dat op dit gebied een stortvloed aan ondermaats werk produceert en de thuisbasis is van professor Trudie Chalder, een van de hoofdonderzoekers van het PACE-onderzoek? KCL heeft de resultaten van de studies van professor Chalder in het verleden aangeprezen en soms ronduit verkeerd voorgesteld. Aangezien NICE het CGT/GET-behandelingsparadigma in wezen naar de wetenschappelijke prullenbak heeft verwezen, moet de universiteit misschien eens heroverwegen hoe zij belangrijke informatie presenteert.
Waarom zijn er bijvoorbeeld nog steeds actieve pagina’s zoals deze met een artikel met de kop “CGT voor chronisch vermoeidheidssyndroom”? En dit is de ondertitel: “Onze onderzoekers stonden mee aan de wieg van gesprekstherapie op maat voor chronisch vermoeidheidssyndroom, wat nu een van de twee behandelingen is die in het VK worden aanbevolen.”
Hm. Daar klopt op dit moment niet veel meer van. Hoog tijd voor een update, KCL!
Buiten de ondertitel is de hele inhoud van deze pagina niet langer van kracht. In het artikel spuit professor Chalder dezelfde banaliteiten die ze al jaren spuit, ongeacht hoezeer de wetenschap haar standpunt ondermijnt. Ze legt het uit als volgt:
“Mensen denken vaak dat hun symptomen erger worden als ze niet rusten’, zegt professor Chalder, ‘maar lange perioden van rust kunnen ervoor zorgen dat mensen zich vermoeider en onwel voelen doordat de spieren verzwakken en de biologische klok wordt verstoord.
Wij denken dat wat de vermoeidheid veroorzaakt, niet hetzelfde is als wat de symptomen in stand houdt,’ zegt ze. Mensen kunnen de vermoeidheid aanvankelijk ontwikkelen als gevolg van een ziekte, zoals een virus, of na een periode van stress. Maar eenmaal uitgelokt, wordt de vermoeidheid in stand gehouden door andere factoren, waaronder bepaalde copingstijlen.
Overtuigingen en houdingen ten opzichte van ziekte zijn belangrijk bij veel lichamelijke en geestelijke aandoeningen. Bij CVS kan het herstel belemmerd worden door de angst dat lichaamsbeweging of activiteit de symptomen verergert, en zo worden de symptomen onbedoeld in stand gehouden.””
Wat zij zegt, zou waar kunnen zijn voor mensen met idiopathische vermoeidheid, of vermoeidheid die verband houdt met depressie of andere geestelijke gezondheidsproblemen. Terwijl slimme observatoren al jaren weten dat dit allemaal onzin is als het gaat om ME/cvs, heeft NICE nu officieel het belangrijkste bewijs voor de effectiviteit van deze interventies beoordeeld als van “zeer lage” of slechts “lage” kwaliteit. (Natuurlijk zijn professor Chalder en haar bondgenoten het daar niet mee eens – dat was te verwachten. Zij hebben genoeg redenen om zich te verdedigen tegen deze overweldigende en vernederende publieke afwijzing van het werk waarin zij een groot deel van hun beroepsleven hebben geïnvesteerd.)
En dan is er nog wat ik soms “PACE-porno” noem – de reflex om vol lof te spreken over deze zogenaamd doorslaggevende studie: “Onze onderzoekers waren betrokken bij de baanbrekende PACE-studie, die aantoonde dat CGT en GET voor CVS doeltreffender en kosteneffectiever waren dan adaptieve pacingtherapie (waarbij mensen rust in evenwicht brengen met activiteit) of een gespecialiseerde medische behandeling. Een jaar na een reeks CGT of GET was een vijfde van de mensen hersteld en in staat om deel te nemen aan het leven zonder noemenswaardige vermoeidheid.”
Yeah right.
Voor degenen die de moed ervoor hebben, is hier de link naar het hele artikel – compleet met foto van een jonge vrouw die op haar notitieboek ligt te slapen. Ik veronderstel dat ze die andere foto niet konden vinden, van die jonge vrouw die vermoeid omhoog kijkt met de rug van haar hand tegen haar voorhoofd.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
- Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
- Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
- Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
- Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
- Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
- Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
- Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
- Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
- Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
- Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
- Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
- Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
- Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
- Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
- Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
- Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
- Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
- Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
- Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
- Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
- Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
- Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
- Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
- Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
- Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
- Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
- Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
- Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
- Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
- Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
- Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
- Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
- Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
- Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
- Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
- Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
- Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
- Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
- Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
- Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
- Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
- Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
- Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
- Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
- Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
- Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
- ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
- Mijn brief aan organisator van 4 e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
- Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
- Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
- Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
- Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
- Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
- Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
- Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
- Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
- Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
- Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
- Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
- Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
- Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
- Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
- Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
- Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
- Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
- Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
- Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
- Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
- Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
- Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
- Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
- Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
- Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
- Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
- Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
- Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
- Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
- Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
- Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
- Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
- Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
- Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
- Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
- Trial by error: stomme studies 6/3/19
- Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
- Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
- Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
- Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
- Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
- Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
- Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
- Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
- Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
- Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19
- Trial by error: update over Reuters 18/4/19
- Trial by error: ik kom even terug op het verhaal in Reuters 21/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 3: je donatie wordt verdubbeld 22/4/19
- Trial by error: Jennie Spotila over toespraak directeur NIH 23/4/19
- Trial by error: weer een brief aan de juridische dienst van Bristol 29/4/19
- Trial by error: mijn opvolgingsbrief aan Reuters 30/4/19
- Trial by error: mijn brief over SOLK aan British Journal of General Practice 6/5/19
- Trial by error: mijn gesprek met British Journal of Medical Practice 7/5/19
- Trial by error: ik schreef nog maar eens aan Bristol 13/5/19
- Trial by error: crowdfunding is ten einde! 14/5/19
- Trial by error: pleidooi aan Fiona Godlee over een bekend thema 16/5/19
- Trial by error: mijn opvolgbrief aan het British Journal of Medical Practice 20/5/19
- Trial by error: Lightning Process “doeltreffend”? Dat meen je toch niet? 20/5/19
- Trial By Error: mijn meest recente brief over de studie over het Lightning Process: update 22/5/19
- Trial by error: British Journal of Medical Practice stemt in met correctie over SOLK 29/5/19
- Trial by error: Professor Edwards schrijft naar Dr Godlee van BMJ over de LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: tijd om de LP-studie in te trekken; Brief aan Archives of Disease in Childhood 3/6/19
- Trial By Error: een FOI-aanvraag aan Bristol over LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: terugkijk op mijn vragen aan Science Media Centre over Bristols LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: een tweede brief aan seniorauteur LP-studie 5/6/19
- Trial By Error: opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Dr. Segal over citatie LP-studie 5/6/19
- Trial by error: hé BJGB, waar blijft die correctie over de kostprijs van SOLK? 10/6/19
- Trial by error: BJGP-correctie op komst; BMJ blijft ons hardnekkig negeren 11/6/19
- Trial by Error: een brief aan Bristol over mijn recente FOI-verzoek; plus update 12/6/19
- Trial By Error: weer een review die de LP-studie vernoemt, dus ik klim weer in mijn pen 24/6/19
- Trial By Error: een update over de pediatrische SOLK-review 26/6/19
- Trial By Error: FOI-antwoord uit Bristol over LP-studie; correctie in BJGP over SOLK /1/7/19
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over de kostprijs van SOLK 1/7/19
- Trial By Error: bedenkingen over SOLK en Bermingham; Brief aan Professor Payne 8/7/19
- Trial By Error: Mary Dimmock over de nieuwe bewijsreview van de CDC 10/7/19
- Trial By Error: ons contact met vakblad BMJ over “correctie” LP-studie 15/7/19
- Trial By Error: Britse klinieken gaan te laks om met schade door behandeling, zegt studie 16/7/19
- Trial By Error: nieuwe GET-onzin uit Australië 29/7/19
- Trial By Error: een slecht geïnformeerd artikel in The Guardian 13/8/19
- Trial By Error: mijn interview met de Australische Dr. Don Lewis 19/8/19
- Trial By Error: Joan McParlands getuigenis over het Lightning Process 21/8/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – open brief aan Dr. Godlee 28/8/19
- Trial By Error: oproep tot intrekking van de LP-studie 3/9/19
- Trial By Error: hoofdauteur nieuwe bias-richtlijn Cochrane was coauteur LP-studie 31/8/19
- Trial By Error: meer over Cochranes nieuwe tool i.v.m. risico op bias 4/9/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 9/9/19
- Trial By Error: Dr. Godlee krijgt weer keiharde brieven van experts 11/9/19
- Trial By Error: nieuwe lading brieven aan Dr. Godlee over BMJ’s flaters i.v.m. LP-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan professor Chalder over de PRINCE-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK 18/9/19
- Trial By Error: hoe zit het met de Cochranereview over bewegingstherapie? 24/9/19
- Trial By Error: waar blijft Bristols rapportage over Professor Crawleys ethische misstappen? 2/10/19
- Trial By Error: meer over de herziene Cochranereview over bewegingstherapie 9/10/19
- Trial By Error: Bristols rapport op komst; slides van mijn lezing in Oxford 21/10/19
- Trial By Error: brief van HRA over doorlichting Bristolstudies 28/10/19
- Trial By Error:“Bristol, hoog tijd om uw klacht tegen Berkeley in te trekken” 29/10/19
- Trial By Error: hoe ontwijk je ethische review? (herneming) 30/10/19
- Trial By Error: Brief van HRA aan Rector van Berkeley 2/11/19
- Trial By Error: opvolgingsbrief aan Bristol 15/11/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – tweede open brief aan Dr. Godlee 22/11/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 2/12/19
- Trial By Error: Fiona Godlee blijft studie Lightning Process steunen 6/12/19
- Trial By Error: Mayo’s flutwebsite 10/12/19
- Trial By Error: mijn opiniestuk over BMJ en dr. Godlee 16/12/19
- Trial By Error: PEM is vreselijk en Fukuda is dat ook, zegt nieuwe studie 24/12/19
- Trial By Error: wankel bewijs voor tekenen van Functionele Neurologische Stoornissen 30/12/19
- Trial By Error: mijn gedachtewisseling uit 2011 met White et al over gevalsdefinitie 31/12/20
- Trial By Error: nog wat bedenkingen over Functionele Neurologische Stoornis 7/1/20
- Trial By Error: de open brief van de Deense ME-Vereniging 8/1/20
- Trial By Error: 2018 – PACE-heranalyse en expertbeoordeling van Science Media Centre 13/1/2020
- Trial By Error: CGT geeft geen voordeel voor patiënten met vergevorderde kanker, zegt studie 15/1/20
- Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom 24/1/20
- Trial By Error: een commerciële deal voor het digitale CGT-programma voor PDS van King’s College London 27/1/20
- Trial By Error: aanvraag bij King’s College London i.h.k.v. Vrijheid van Informatie; brief aan Mahana Therapeutics 27/1/20
- Trial By Error: meer over de deal met Mahana Therapeutics 28/1/20
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris 3/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan een van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana 5/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris 10/2/20
- Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie 11/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter 11/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics 17/2/20
- Trial by error: een Australisch radio-interview met dr. Mark Guthridge uit Melbourne 19/2/20
- Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie 24/2/20
- Trial By Error: nieuwe biopsychosociale studie over vermoeidheid bij HIV-patiënten 2/3/20
- Trial By Error: wat nu? 18/3/20
- Trial By Error: King’s College London wijst mijn FOI-aanvraag af (deze post gaat niet over COVID) 7/4/20
- Trial by error: een bericht over Lupus en SOLK, niet over COVID 8/4/20
- Trial By Error: mijn verslaggeving over ME, cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” e.a. 9/4/20
- Trial By Error: terug naar Mahana en prikkelbaredarmsyndroom… 15/4/20
- Trial By Error: Oxford-NHS adviseert GET/CGT voor post-COVID-“CVS”-patiënten 16/4/20
- Trial By Error: Opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Mahana 18/4/20
- Trial By Error: mijn FOI-brief over Oxfords pamflet over vermoeidheid na COVID-19 18/4/20
- Trial By Error: opvolging aanvraag Vrijheid van Informatie bij Oxford Health 20/4/20
- Een update over mijn lopende crowdfunding 20/4/20
- Trial By Error: Meer over het Mahanagedoe… 25/4/20
- Trial By Error: nog een bericht aan Mahana’s gastro-enterologische adviseurs 28/4/20
- Trial By Error: Noors studievoorstel over Lightning Process 2/5/20
- Trial By Error: reactie van Oxford Health op mijn aanvraag i.h.k.v. Vrijheid van Informatie 2/5/20
- Trial By Error: Mijn brief aan corresponderend auteur PDS-studie 5/5/20
- Trial By Error: Merck Manual adviseert nog steeds GET/CGT 6/5/20
- Trial By Error: meer over die Noorse studie over CGT/Muziektherapie 16/5/20
- Trial By Error: meer over die rare Noorse CGT/muziektherapie-studie 18/5/20
- Trial By Error: Noorwegen krijgt dubbele dosis wazige wetenschap 20/5/20
- Trial By Error: mijn brief aan senior auteur van Noorse CGT/Muziektherapiestudie 22/5/20
- Trial By Error: mijn brief aan peerreviewer CGT/Muziektherapiepaper van BMJ 28/5/20
- Trial by Error: commentaar van Tack de Krak op BMJ’s “haalbaarheidsstudie” over CGT/Muziektherapie 28/5/20
- Trial By Error: twee brieven aan Dagbladet over hun ME-verslaggeving 30/5/20
- Trial By Error: brief aan BMJ Paediatrics Open over die CGT/Muziektherapiestudie 31/5/20
- Trial By Error: een paar lezenswaardige blogposts 2/6/20
- Trial By Error: reactie van Dagbladet 3/6/20
- Trial By Error: nog een paar lezenswaardige blogposts 9/6/20
- Trial By Error: persbericht King’s College London verbergt slecht nieuws 11/6/20
- Trial By Error: brief aan KCL, nog een brief aan BMJ 15/6/20
- Trial By Error: een stel studies toont limieten van CGT voor Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten 17/6/20
- Trial By Error: BMJ beantwoordt oproep over Noorse CGT-muziektherapiestudie 18/6/20
- Trial By Error: meer vragen over CODES-studie over CGT voor dissociatieve aanvallen 23/6/20
- Trial By Error: VK financiert Geneticaproject; mijn brief aan CODES-onderzoekers 25/6/20
- Trial By Error: CODES-studiecommentaar promoot ‘op eminentie gebaseerde geneeskunde’ 26/6/20
- Trial By Error: mijn brief aan auteur van CODES-commentaar 27/6/20
- Trial By Error: nu is er ook CGT voor “gezondheidsangst” bij CVS 2/7/20
- Trial By Error: herinnering aan BMJ over muziektherapie; brief aan expert “gezondheidsangst” 3/7/20
- Trial By Error: prima berichtgeving over Britse Geneticastudie in The Times 8/7/20
- Trial By Error: NICE over lichaamsbeweging en post-Covid-syndroom 15/7/20
- Trial By Error: geen bewijs voor CGT e.a. als therapieën voor “conversiestoornis” 20/7/20
- Trial By Error: nog een brief over BMJ’s muziektherapiestudie 21/7/20
- Trial By Error: experts Columbia vragen BMJ dringend om intrekking problematische studie 25/7/20
- Trial By Error: desinformatie over behandelingen voor post-Covid-syndroom 28/7/20
- Trial By Error: enkele interessante dingen om te lezen en te bekijken, van Rivka, Natalie en Anil 3/8/20
- Trial By Error: “Your COVID Recovery” van de Britse National Health Service 5/8/20
- Trial By Error: En nu – geen verrassing – CGT voor post-Covid-vermoeidheid 8/8/20
- Trial By Error: meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder 12/8/20
- Trial By Error: FITNET-NHS vindt niet genoeg deelnemers 18/8/20
- Trial By Error: Lighting Process – de bliksem slaat weer in! 27/8/20
- Trial By Error: wat is het Dynamic Neural Retraining System? 2/9/20
- Trial By Error: wat leesvoer over langdurige Covid, BMJ en ME 10/9/20
- Trial By Error: Britse dokters spreken zich uit over langdurige covid; Mayo wijzigt koers (een beetje) 15/9/20
- Trial By Error: een korte lezing voor Britse artsen en onderzoekers 17/9/20
- Trial By Error: Meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder, deel 2 20/9/20
- Trial By Error: CDC-vergadering voor belanghebbenden 28/9/20
- Trial By Error: rapportage over ME, CVS, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 1/10/20
- Trial By Error: dat webinar van Royal Society of Medicine over langdurige COVID 1/10/20
- Trial By Error: Meer over het webinar van de Royal Society of Medicine 4/10/20
- Trial By Error: ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs op komst 8/10/20
- Trial By Error: hoe de nachtmerrie begon voor Professor Lubet 14/10/20
- Trial By Error: het sprookje van Professor Chalder en haar PRINCE 14/10/20
- Trial By Error: een paar bedenkingen over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/10/20
- Trial By Error: Professor Chew-Graham geen fan meer van GET/CGT? 21/10/20
- Trial By Error: komende ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs 25/10/20
- Trial By Error: British Association for CFS/ME wijzigt koers 27/10/20
- Trial By Error: BMJ trekt CGT-Muziektherapiestudie in, maar… 27/10/20
- Trial By Error: geen verband tussen “ouderlijke scheiding” en ernst van ME bij kinderen 3/11/20
- Trial By Error: mijn voorspellingen over ME/cvs-richtlijn van NICE, herneming 7/11/20
- Trial By Error: Trump de deur uit, GET/CGT ook? 9/11/20
- Trial By Error: NICE-ontwerp verwerpt GET, Lightning Process en CGT-als-genezende-behandeling 10/11/20
- Trial By Error: nieuwsberichten over nieuw NICE-ontwerp van Science Media Centre en Britse pers 20/11/20
- Trial By Error: Update over BMJ’s CGT-Muziektherapietudie (petje af voor Steinkopf and Tack!) 23/11/20
- Trial By Error: Mijn brief aan BMJ Paediatrics Open over de CGT-Muziektherapiestudie 25/11/20
- Trial By Error: The Observer blundert; ME Association reageert 29/11/20
- Trial By Error: bedenkingen over The Observer, The Guardian en paradigmaverschuiving 2/12/20
- Trial by Error: goedkeuring FDA voor online CGT voor PDS; GET/CGT straks “in de vuilnisbak” 6/12/20
- Trial By Error: Huisartsengroep verwijdert online GET/CGT-bijscholingsprogramma 10/12/20
- Trial By Error: Brief naar auteur van verwijderd GET/CGT-bijscholingsprogramma voor huisartsen 10/12/20
- Trial By Error: Professors Chalder en Crawley promoten samen CGT voor kinderen 16/12/20
- Trial By Error: BMJ geeft kritiek nieuw NICE-ontwerp 21/12/20
- Trial By Error: Brief aan BMJ van Prof. Hughes, Prof. Racaniello en mezelf 21/12/20
- Trial By Error: Nieuwe studie uit Chicago toont aan dat psychische problemen geen voorspellende factor zijn voor ME/cvs 30/12/20
- Trial By Error: nieuwe paper met persoonlijke getuigenissen van ziekenhuisuitbraak in 1955 15/1/21
- Trial By Error: ommekeer bij The Guardian en The New York Times? 24/1/21
- Trial By Error: Professor Paul Garner’s BMJ Blogpost over zijn magische cognities 28/1/21
- Trial By Error: passage uit Jamison Hills autobiografie 3/2/21
- Trial By Error: Nieuwe biopsychosociale paper over langdurige COVID en somatisch-symptoomstoornis 9/2/21
- Trial By Error: Commentaar van Hughes&Tuller over CGT-studie Wessely&Chalder afgewezen door vakblad, hier gepost 15/2/21
- Trial By Error: Gelukkige tiende verjaardag, PACE-studie! 18/2/21
- Trial By Error: Directeur NIH Francis Collins over plannen voor onderzoek langdurige COVID 24/2/21
- Trial By Error: Vakblad psychosomatiek gelinkt aan PACE-auteurs wijst op vooringenomenheid uit subjectieve resultaten 7/3/21
- Trial By Error: Biopsychosociale brigade richt pijlen op langdurige COVID 17/3/21
- Trial By Error: weer een uitstekend artikel over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/3/21
- Trial By Error: dom opiniestuk in Wall Street Journal noemt PACE “heersende opvatting” onder artsen 25/3/21
- Trial By Error: meer over opiniestuk WSJ en interview met auteur repliek in WSJ deze week 2/4/21
- Trial By Error: Standpunt van Steve Lubet, Professor Rechten aan Northwestern Law, over dat opiniestuk in The Wall Street Journal 6/4/21
- Trial By Error: Steven Lubet, professor rechten aan Northwestern, correspondeert met McMaster University over dat opiniestuk in WSJ 19/4/21
- CROWDFUNDING Trial by Error Voorjaar 2021. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 31/3/21
- Trial by Error: George Monbiot van The Guardian veroorzaakt langdurige COVID, zegt Professor Michael Sharpe 6/4/21
- Trial By Error: GETSET-studie rapporteert nulresultaat voor zelfhulp-GET, maar claimt toch succes 6/4/21
- Trial By Error: Prof. Sharpe doet feitencheck op blogcommentaar over George Monbiot als oorzaak van langdurige COVID 7/4/21
- Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder 10/4/21
- Trial By Error: Brief aan Psychological Medicine over fout in SOLK-paper van Sir Simon en collega’s 13/4/21
- Trial By Error: Jennie Spotila onderzoekt (en ontkracht) het oude fabeltje over ‘doodsbedreigingen’ door patiënten 14/4/21
- Trial By Error: de wereld volgens Sharpe 15/4/21
- Trial by Error: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar? (Herneming) 17/4/21
- Trial by error: mijn brief aan professor Anthony David – waarom blijven SOLK-experts een belangrijke studie fout citeren? 17/4/21
- Trial by Error: Bereikt de “overgrote meerderheid” van deelnemers aan het Lightning Process “blijvende verbetering”? 21/4/21
- Trial By Error: meer over het Lightning Process; Science Media Center spant samen met Britse journalisten 22/4/21
- Trial by error: waarom citeren SOLK-experts een onderzoek over NHS-kosten al tien jaar lang fout? 23/4/21
- Trial By Error: Professor Davids derde foute citering van baanbrekende studie over “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” 26/4/21
- Trial By Error: Prof. Pariante kraamt in column in Guardian standaard biopsychosociale onzin uit 1/5/21
- Trial By Error: mijn brieven aan Psychosomatics Journal over misleidende GETSET-paper van Prof White 6/5/21
- Trial By Error: meer brieven over Professor Anthony Davids foute citatie van belangrijke studie over kostprijs SOLK 11/5/21
- Trial By Error: Vakbladartikel maant aan tot voorzichtigheid bij bewegingsprogramma’s voor langdurige COVID 15/5/21
- Trial By Error: Noorwegen verwerpt nieuwe klinische studie over zweverig Lightning Process 7/6/21
- Trial By Error: meer desinformatie van Professor White in Journal of Psychosomatic Research 10/6/21
- Trial by Error: enquête #MEAction over chronische ziekte; patiëntenonderzoek meegenomen in CDC-advies langdurige COVID 15/6/21
- Trial By Error: nuluitkomsten weer voorgesteld als succes in CGT-studie van Prof. Trudie Chalder 19/6/21
- Trial by Error: toonde de PDS-studie echt aan dat online CGT significant klinisch effectief is? 24/6/21
- Trial By Error: Lowensteins opiniestuk in The Guardian; Eliot Smiths standpunt na NICE; Tacks visie op studieblindering 25/6/21
- Trial By Error: vakblad corrigeert “hoogtepunten” van GETSET-paper; brief over Prof. Whites paper over veiligheid GET 30/6/21
- Trial By Error: viertal studies onthult beperkingen van CGT voor “Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten” 3/7/21
- Trial by error: Professor White en collega’s zeggen ‘sorry’ voor negeren nulresultaten in opvolgstudie GETSET 5/7/21
- Trial by Error: enkele updates over Lightning Process 13/7/21
- Trial By Error: medische verenigingen en nieuwe paper van Komaroff-Lipkin tonen links aan tussen langdurige COVID en ME/cvs 20/7/21
- Trial By Error: CGT-model van somatisch onverklaarde lichamelijke klachten verklaard; CGT-studie voor Q-koortsvermoeidheid 22/7/21
- Trial By Error: Tack en ik schrijven naar Psych Medicine; Struthers schrijft naar Medical Research Council 24/7/21
- Trial By Error: Neurologievakblad corrigeert valse bewering in SOLK-paper – maar publiceert geen correctiebericht (ironisch genoeg heb ik zelf een correctie aan deze post toegevoegd!) 31/7/21
- Trial By Error: Drie CGT/GET-voorstanders stappen vlak voor publicatiedatum uit NICE ME/cvs-richtlijnpanel 7/8/21
- Trial By Error: The Times checkt uitspraken BMJ over NICE-commissie; Mijn brief aan Fiona Godlee van BMJ 10/8/21
- Trial by Error: NICE neemt het op tegen pestkoppen van Royal College over nieuwe ME/cvs-richtlijnen 19/8/21
- Trial By Error: Brief aan NICE met vraag om dringend de ME/cvs-richtlijn te publiceren 1/9/21
- Trial by Error: Terwijl NICE draalt, publiceren Amerikaanse specialisten nieuwe klinische richtlijnen voor ME/cvs 1/9/21
- Trial By Error: Jennie Spotila’s jaarlijkse feitencheck van NIH-uitgaven voor ME/cvs-onderzoek 7/9/21
- Trial By Error: meer wetenschap-als-promotie door de GET-campagnevoerders 14/9/21
- Trial By Error: bijgewerkte brief aan Algemeen Directeur NICE over de niet-gepubliceerde ME/cvs-richtlijn 15/9/21
- Trial By Error: pleitbezorgers bieden oplossingen voor disfunctioneel Amerikaans coderingssysteem voor ME, CVS en ME/CVS 20/9/21
- Trial By Error: goede verslaggeving over langdurige COVID van Atlantic; sceptische verslaggeving van de New Yorker en andere 24/9/21
- CROWDFUNDINGSCAMPAGNE. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties 30/9/21
- Trial By Error: problematische verslaggeving op BBC over nieuwe studie naar langdurige COVID 3/10/21
- Trial By Error: professor Lubets mening over het artikel over langdurige COVID in The New Yorker 8/10/21
- Trial by Error: de bevooroordeelde enquête van North Bristol NHS Trust onder patiënten van “gespecialiseerde CVS/ME-diensten” 15/10/21
- Trial by Error: pleitbezorgers hoopvol na NICE-rondetafelgesprek over ME/cvs-richtlijn 18/10/21
- Trial By Error: NICE publiceert binnenkort ME/cvs-richtlijn, na langdurige gijzeling 20/10/21
- Trial by Error: PACE-auteurs noemen kritiek op GET/CGT nu “misverstanden” 23/10/21
- Trial by Error: NICE geeft nieuwe ME/cvs-richtlijn vrij, na helse kaping van twee maanden 29/10/21
- Trial by Error: verliezers in NICE-richtlijnen blijven uitdagend ondanks publieke afwijzing van hun beweringen 31/10/21
- Trial by Error: King’s College London promoot in VK nog steeds CGT “op maat” als “aanbevolen” voor CVS 5/11/21
- Trial By Error: ME-patiënten bespreken de romans die ze schreven 10/11/21
- Trial By Error: behandelingsplan Mayo Clinic citeert “deconditionering,” “perfectionisme” en CGT 19/12/21
