Vandaag, alles gaat mis.
Doodmoe laat ik mijn honden uit per scootmobiel.
De 1e wandeling die ik altijd nog lopend deed?
Ze lijkt voorbij, ik hoop het niet, ik kickte altijd nog op deze beweging.
Al meer dan tien dagen is de kracht in mijn benen dusdanig afgenomen.
Oorzaak: althans de oorzaak die ik kan waarnemen:
Uitvalsverschijnselen, voor de 3e keer in ruim anderhalf jaar.
Mijn rechterhelft houdt het dan voor gezien.
Mijn rechter oog “rust op mijn wangen”.
Na drie dagen zijn de zichtbare klachten weer verdwenen.
Onzichtbaar: maar zeer actief is mijn moeheid.
Niet te verkroppen, het leven gaat immers door.
Zo verzet ik tien keer meer dan ik daadwerkelijk kan.
Mijn pup heeft het aanrecht ontdekt, en jawel:
Honderden zoetjes over de vloer.
Stofzuigen dus, nadien volledig uitgeteld.
Koken: chili con carne, de uien en paprika’s blikken mij toe.
Nee, vanavond moet mijn man maar een pizza halen.
Hoop, later op de avond te kunnen koken.
Morgen maar Chili.
Naar bed, is voor nu het enige wat ik denk.
Over een uurtje is mijn man thuis, dan mag ik op bed.
De pup heeft recht op haar liefde en aandacht, net als mijn teckel.
Zo sleep ik mij van moment naar activiteit alswel vice versa.
Een baan van 24/ 7.
Henk Arjen Baas
Copyright
2 reacties
uitval en gevolg
goed geschreven arjen en heel herkenbaar zeker voor velen van ons dank je wel voor je verhaal
uitval en gevolg
heel herkenbaar Arjen. zelf liep ik de ene keer met de hond en een andere keer in de booster. de mensen snapten er niets van. mijn dochter vindt dat ik meer moet lopen,maar als je benen er halverwege mee ophouden kijk je de volgende keer wel uit. sterkte truus