Cort Johnson, Health Rising, 15 oktober 2016
(Deze blog is gebaseerd op een bericht op Phoenix Rising die de voordracht van Dr. Mella op 10 oktober in Arendal, Noorwegen beschrijft, en een typisch gekwelde Google vertaling van een deel van deze lezing.)
Een andere hypometabole handtekening gevonden
Naviauxs paper heeft duidelijk veel belangstelling gewekt. Het kwam zeker niet uit het niks; stofwisseling is eigenlijk al jaren een niche-onderwerp in ME/CVS. Lemle stelde een door waterstofsulfide geïnduceerde staat van hibernatie of hypometabolisme voor als de oorzaak van lage energieproblemen in ME/cvs in 2011. De Aussies (Australiërs, n.v.d.r.) doen al enige tijd onderzoek naar metabolomica. Hun reviewpaper uit 2014 argumenteerde dat het nuttig zou kunnen zijn in ME/CVS.
Metabolomics is geen niche-onderwerp meer. De Japanners, die ook onderzoek naar metabolomica gedaan hebben, hebben onlangs een studie naar het metaboloom in ME/CVS vrijgegeven.
Vorige maand rapporteerde Hanson dat ze bewijs gevonden heeft van een hypometabole staat in ME/CVS, en nu hebben Fluge en Mella dit blijkbaar ook gevonden. De metabolieten die ze gevonden hebben, suggereren volgens hen dat de lage energieproductie een centraal kenmerk van deze ziekte is.
Problemen met het produceren van energie lijkt fundamenteel te zijn en uit te breiden naar de immuuncellen – iets dat Ron Davis voorgesteld heeft. Fluge en Mella hebben herhaaldelijk verlaagde fosfaatgehaltes gevonden – de P in ATP – in immuuncellen in ME/CVS. Dat suggereert dat het verminderd dodingsvermogen van NK- en T-cellen veroorzaakt zou kunnen worden door een verzwakte energieproductie. Dat houdt steek aangezien sommige immuuncellen energie nodig hebben om pathogenen (ziekteverwekkers, n.v.d.r.) te doden.
Fluge en Mella hebben ook bewijs dat suggereert dat metabole problemen ervoor zorgen dat ME/CVS-patiënten meer lactaat produceren – een bijproduct van anaerobe energieproductie. (Als aerobe energieproductie aangetast of onvoldoende is, zal het minder efficiënte, vuilere en lactaatproducerende anaerobe energieproductieproces in gang treden.)
Deze Noorse onderzoekers denken dat ME/CVS-patiënten twee problemen hebben met melkzuur; ze produceren er te veel van; en ze hebben problemen om het weg te werken. Mella merkte op dat hij melkzuur produceert maar dat het bij hem snel is weggewerkt – mensen met ME/CVS kunnen dit niet. Melkzuur blijft een raadselachtig onderwerp – sommige onderzoekers vinden verhoogde waarden en anderen niet. De variabiliteit kan een subgroep weerspiegelen.
Update Rituximab
Als mijn berekeningen correct zijn, is de trial een beetje over halfweg, en zouden we die mogen verwachten tegen het einde van de zomer van volgend jaar. Op dat moment zullen Fluge en Mella de code kraken, en tegen het einde van 2017 (optimistisch) of de eerste helft van 2018, zouden we de resultaten moeten kennen.
We hebben recent enkele veelbelovende Fase III-trials zien mislukken. Omdat de grotere Fase III-studies meer types patiënten omvatten, hebben ze vaak minder positieve resultaten, en Mella waarschuwde dat dit met Rituximab ook mogelijk was. Als de resultaten niet toe te passen zijn op alle ME/CVS-patiënten, dan zal het doel zijn om uit te zoeken voor welke patiënten het doeltreffend is en zich op hen te richten. Mella merkte op dat verschillende mechanismen dezelfde symptomen in auto-immuunziekten kunnen veroorzaken, en hij verwacht dat dit ook het geval is in ME/CVS.
Volgens de vertaling stelde Mella dat hij er “vrijwel zeker” van is dat een subgroep van patiënten reageerde. Of er genoeg mensen reageerden om de studie statistisch significant te maken, is een andere zaak. Rituximab zou kunnen werken voor sommige patiënten, maar niet genoeg om te resulteren in een significante totale respons.
(Dr. Patrick in Canada denkt dat hij mogelijk een biomarker gevonden heeft die zal helpen identificeren welke patiënten op Rituximab zullen reageren. Dr. Peterson zou naar verluidt deze biomarker testen bij zijn patiënten.)
Mella waarschuwde ook dat zelfs al is de Noorse trial succesvol, ieder land zijn eigen studie zal moeten opzetten. (Zoals het nu is, zou Rituximab off-label beschikbaar zijn voor artsen die bereid zijn het voor te schrijven, maar het geneesmiddel is erg duur.) De VS – de moeilijkste plek om goedkeuring van een geneesmiddel te verkrijgen – zal zijn eigen trial nodig hebben.
Volgens clinicaltrials.gov rekruteert de NIH, een van de grootste producenten van klinische studies in de wereld, momenteel voor niet minder dan 49 Rituximab-trials, meestal bij kanker, maar ook in lupus en andere auto-immuunziekten.
Hoe de NIH, na de IOM- en P2P-rapporten, en hun verklaringen dat ME/CVS een ernstige, onvervulde behoefte vormt, een manier kon vinden om geen Rituximab-trial te financieren in de aanwezigheid van een succesvolle Noorse studie, is onduidelijk, maar als één groep een manier kan vinden, dan kan de NIH dit zeker. Als de NIH wacht op de resultaten van de studie van Fluge/Mella vooraleer verder te gaan, dan zouden we misschien zicht hebben op een Amerikaanse Rituximab-trial die in 2019 start met resultaten in 2020 of 2021…
Het is opmerkelijk om te blijven zien dat de NIH met zijn budget van meer dan 30 miljard dollar met zijn duimen blijft draaien, terwijl een klein land als Noorwegen een grote Rituximab-trial produceert.
Een ander mogelijk geneesmiddel….cyclofosfamide
Chemotherapie kan wellicht zeer goed uitdraaien voor ME/CVS. Fluge en Mella hebben 25 mensen die niet reageerden op Rituximab of die terugvielen na er te krijgen, een kans op een ander geneesmiddel gegeven, namelijk cyclofosfamide. Cyclofosfamide wordt gebruikt om kanker, auto-immuunziekten en amyloïdose te behandelen.
Wikipedia rapporteert dat de neveneffecten van dit nogal toxisch medicijn zich gewoonlijk beperken tot de beginfase van de behandeling. Bij auto-immuunziekten. Het wordt meestal alleen gebruikt wanneer de behandeling van de eerste keus zoals Rituximab niet werkt. Zoals Rituximab is het een immuunonderdrukker.
Niet alle immuunonderdrukkers zijn hetzelfde; etanercept (Enbrel ®) werkt niet voor Mella en Fluge. Cyclofosfamide-bevindingen hebben interessant genoeg, enkele ziekenhuizen enthousiast gemaakt…
Fluge en Mella gebruiken cyclofosfamide in lagere dosissen die we vaak zien bij auto-immuunziekten. Ze rapporteerden dat, terwijl sommige mensen eerst slechter worden, het lijkt te werken bij sommige ME/CVS-patiënten. Zoals in auto-immuunziekten verschijnen de positieve effecten maanden na het nemen van het geneesmiddel. Er is goedkeuring gekregen voor een tweede studie met ernstig zieke ME/CVS-patiënten.
“Toxisch bloed?” (of een andere goede reden om geen bloed te doneren)
Het idee dat er iets in het bloed van ME/CVS-patiënten de mitochondriën of natural killercellen (NK-cellen) of iets dergelijks kan uitschakelen, is niet nieuw. Hoewel er geen nieuwe studies uitgekomen zijn, wijzen rapporten erop dat de problemen met NK-cellen bij ME/CVS blijkbaar verdwijnen wanneer NK-cellen van ME/CVS-patiënten in het bloed van gezonde mensen gebracht wordt. Omgekeerd, gezonde NK-cellen raken uitgeput wanneer ze in het bloed van ME/CVS-patiënten gebracht worden. Fluge en Mella vinden dat gezonde spiercellen zich raar gedragen wanneer ze gekweekt worden met het bloed van ME/CVS-patiënten.
Fluge en Mella vinden ook dat de bloedvaten van ME/CVS-patiënten te weinig stikstofoxide (NO) produceren. Stikstofoxide is een gas dat in de bloedvaten geproduceerd wordt dat hen toelaat om uit te zetten en de bloedstroom te verhogen. Als je te weinig stikstofoxide produceert, zullen je bloedvaten zo vernauwen dat genoeg bloed krijgen naar de spieren tijdens inspanning, of andere activiteiten die bloed vereisen, onmogelijk zal zijn.
Testen op nitroglycerine wijzen erop dat het vermogen van ME/CVS-patiënten om stikstofoxide te produceren, nog steeds aanwezig is, wat waarschijnlijk suggereert dat ofwel het signaal om NO te produceren niet gestuurd wordt, of genegeerd wordt, of dat de cellen die NO produceren, op de een of andere manier stilgelegd worden. (Volgens ShoutoutaboutME hebben Fluge en Mella in 2014 een patent ingediend om een stikstofoxidedonor te gebruiken in combinatie met Rituximab in ME/CVS).
Het vinden van een of andere factor in het bloed die dingen uitschakelt, zou erg nuttig zijn. Het zou a) een directe een oorzaak aanwijzen, en b) tot duidelijke behandelopties leiden die de factor blokkeren of zijn productie stopzetten.
De tocht van Fluge en Mella
Fluge en Mella’s terrein is zo groot geworden dat het op dit punt totaal ongepast is om hen als Rituximab-onderzoekers te zien; ze gaan op zoek naar de bron van ME/CVS zelf.
Ze kijken naar het immuunsysteem, bloedstroom, inspanningsmetabolisme, en genetica en hebben een model ontwikkeld dat al die dingen bevat.
Professor Olav Mella (links) en Dr. Østein Fluge (rechts)
© Foto: Tor Erik H. Mathiesen http://www.helse-bergen.no
Ze hebben geëxperimenteerd met ten minste drie verschillende geneesmiddelen. Ze zullen de data van de Rituximab-studie in een opensourceformaat zodat het beschikbaar is voor andere onderzoekers. Een biobank van 150 personen dat bloed bewaart dat afgenomen is voor- en nadat ME/CVS-patiënten Rituximab ontvangen, zou dividenden kunnen opleveren. We boffen dat twee zo’n creatieve en doortastende onderzoekers ons onder de loep nemen.
Andere onderzoekers – de meeste van wie ik zou denken dat ze niet geïnteresseerd waren in ME/CVS vóór hun werk – zijn duidelijk enthousiast gemaakt hierdoor. Hun internationale partners komen uit het Charité Universitair Ziekenhuis in Berlijn, University College London, Arizona State University en het Immunologisch Instituut van het Rikshospitalet in Oslo, en het Instituut voor Biogeneeskunde aan de Universiteit van Bergen.
Fluge en Mella gaan hun eerste trip maken, voor zover ik weet, naar de VS voor de IACFS/ME Conferentie waar Dr. Fluges plenaire toespraak zal zich richten op hoe de studies naar Rituximab hem en Mella geholpen hebben in het begrijpen van de oorzaak van ME/CVS. Op de patiëntendag winnen we de jackpot: Fluge, Mella en Dr. Peterson over “Rituximab en nieuwe behandelingen”. Het is een vruchtbare tijd voor hen en voor ons.
© Health Rising. Vertaling Zuiderzon, redactie Abby, ME-gids.
Lees meer over Rituximab en Cyclofosfamide:
- Update van de studie naar Rituximab: zoektocht naar genetische markers
- NIH overweegt klinische onderzoeken met Ampligen en Rituximab
- Autoantistoffen gevonden in een subgroep van ME/cvs-patiënten
- Het grootste onderzoek naar een behandeling voor ME/CVS: Fluge en Mella over Rituximab
- Een studie van Fluge en Mella belicht het levensveranderende potentieel van een onderhoudsdosis Rituximab
- Fase II-studie met Cyclofosfamide voor ME van start
- Het Medicijn: Een geschiedenis van Rituximab bij ME/CVS
- Is ME een auto-immuunziekte? Veelbelovende resultaten nieuwste Rituximab-studie
- Kan immunomodulerende behandeling helpen voor ME/CVS-patiënten?
- Na Rituximab studie met kankermedicijn Cyclofosfamide tegen ME
- Fase III Rituximab-onderzoek van start in Noorwegen
- Video: update ME/CVS onderzoek naar Rituximab in Noorwegen (2013)
- Invest in ME en Prof. Edwards (UCL) plannen Britse Rituximab trial
- MEandYou campagne voor grote Rituximab studie (op initiatief van patiënte Dr. Maria Gjerpe)
- Een medicijn voor ME? Het verhaal over Rituximab
- Als Rituximab niet werkt: vervolgstudie met Enbrel
- Kankermedicijn Rituximab geeft tijdelijke afname van symptomen bij ME/CVS-patiënten
Lees meer over hypometabolisme
- Hansons studie naar het metaboloom van ME/CVS valideert Naviauxs kernbevinding
- Naviauxs paper over het metabolisme is zo belangrijk als je dacht
- Het kernprobleem van ME/CVS geïdentificeerd? Naviauxs studie naar het metaboloom opent een nieuwe deur
- Onderzoekers identificeren kenmerkende chemische handtekening voor ME/cvs
Eén reactie
Lijkt me goed artikel, alleen kom er maar niet doorheen…….!