#MEAction, 20 augustus 2015

Ron Davis en Janet Dafoe moesten toekijken hoe hun zoon Whitney Dafoe achteruitging van een actieve, over de wereld reizende fotograaf naar een bedgebonden staat en aan de rand van de uithongering door ME/CVS.

Davis heeft een onderzoeksteam van wereldklasse opgebouwd om ME/CVS te bestuderen, inclusief mede-onderzoekers van topinstituten waaronder Harvard en Stanford. Ondanks de reputatie van zijn team en hun expertise, geraken hun voorstellen om ME/CVS te bestuderen niet eens voorbij het stadium van pre-proposal [voorstel voordat dit wordt ingediend] bij NIH en werden tweemaal afgewezen zonder dat zij het peer review stadium bereikten [waarin het door collega’s kritisch wordt beoordeeld].

Zoals wij in onze eerdere post vermeld hebben, vertelde een NIH-vertegenwoordiger aan CFSAC-vertegenwoordigers, dat de NIH geen kwalitatieve ME/CVS-onderzoeksaanvragen had ontvangen, ondanks het ontvangen van aanvragen van meerdere onderzoekers die geen enkel probleem hebben gehad met het krijgen van grote NIH-subsidies gedurende hun hele loopbaan, zo lang het maar niet over onderzoek naar ME/CVS ging.

Ron Davis en zijn team, waaronder Mike Snyder, hoofd genetica aan het Departement in Stanford; Mark Davis, hoofd van de afdeling immunologie; Ronald Tompkins en Wenzhong Xiao, professoren chirurgie aan de Harvard Medical School, Steve Fodor; en Andreas Kogelnik van het Open Medicine Institute, stuurden in maart twee vooraanvragen in voor onderzoeksfondsen om biomarkers bij ME/CVS te bestuderen, die grondiger zouden kijken naar ernstig zieke patiënten.

Ron legde uit:

Een van de commentaren in de afwijzingsbrief was zo mysterieus dat Ron antwoordde, “Dit commentaar deed mij afvragen of ze het voorstel eigenlijk wel hadden gelezen”. Ron schreef een gedetailleerd “antwoord op de redenen waarom NIH weigerde de subsidieaanvragen te accepteren” en deelde dit met senior NIH-ambtenaren. Hij en zijn vrouw Jane Dafoe hebben gevraagd of wij zijn diepgaande, grondige antwoord willen delen, zodat NIH niet kan blijven beweren dat zij ME/CVS-onderzoeksvoorstellen beoordelen op waarde.

De afwijzing van de NIH en het antwoord van Davis biedt een zeldzame kijk in het proces van subsidieaanvragen. Zowat iedereen die geïnteresseerd is in ME/CVS-onderzoek, zou dit document een openbaring moeten vinden. Wij zijn erg dankbaar dat Ron Davis en Janet Dafoe dit document met ons hebben gedeeld. Onze gemeenschap heeft geweldig werk geleverd met crowdfunding van onderzoek, maar het werven van fondsen voor onderzoek zou niet alleen maar op de schouders mogen rusten van strijdende patiënten. Het wordt tijd dat de NIH opstaat en begint met het financieren van het onderzoek naar ME/CVS op een niveau dat in verhouding staat tot de ernst van de ziekte, de prevalentie en zijn impact.

Zoals Davis concludeert in zijn antwoord op de weigering van de NIH:

#MEAction werkt aan een lobbycampagne om het Amerikaans Congres aan te sporen om de onderzoeksfondsen voor ME/CVS sterk te verhogen bij de National Institiutes of Health, en het onderzoeksprogramma te verplaatsen naar NINDS (nvdr. National Institute of Neurological Disorders and Stroke). Lees help ons om ME binnen de 21^st Century Cures wet te krijgen als je graag meer wil weten over deze poging.

Je kunt meer te weten komen over Ron Davis’ werk en zijn pogingen om zijn onderzoek gefinancierd te krijgen:

The Scientific Process and How ME/CFS Can Get NIH Funding

© MEAction

© Vertaling Meintje, redactie Zuiderzon, ME-gids

Onderzoeksfondsen voor de ontdekking van biomarkers bij ME/CFS/SEID

Download hier de originele Engelstalige brief.

Hoofdonderzoekers:

• Ronald W Davis
• Ronald Tompkins
• Mike Snyder
• Mark Davis
• Catherine Blish
• Steve Fodor
• Michael Mindrinos
• Andreas Kogelnik
• Wenzhong Xiao

Wetenschappelijke adviesraad:

• Paul Berg, PhD, Nobel Laureate, Molecular Genetics, Stanford University
• Mario Capecchi, PhD, Nobel Laureate, Genetics & Immunology, University of Utah
• Mark M. Davis, PhD, Immunology, Stanford University
• H. Craig Heller, PhD, Biology & Exercise Physiology, Stanford University
• Andreas M. Kogelnik, MD, PhD, Infectious Disease, Open Medicine Institute
• Baldomero M. Olivera, PhD, Neurobiology, University of Utah
• Ronald G. Tompkins, MD, ScD, Trauma & Metabolism, Harvard Medical School
• James D. Watson, PhD, Nobel Laureate, Molecular Genetics, Human Genome

Project

• Wenzhong Xiao, PhD, Computational Genomics, Harvard University, Stanford University

Antwoord op de redenen waarom de NIH subsidieaanvragen weigerden te accepteren, Ronals W. Davis, PhD

Er werden twee pre-voorstellen naar NINDS (nvdr. National Institute of Neurological Disorders and Stroke) verstuurd. Het eerste pre-voorstel was voor een P01 onderzoeksfonds van 1 miljoen dollar per jaar voor een periode van 5 jaar. Hieronder vindt u de redenen die werden gegeven waarom financiering niet werd overwogen en mijn antwoorden.

1. NIH: Het was niet duidelijk of het voorstel binnen de missie van NINDS valt omdat er geen sprake was van de collectie van CSV (nvdr. cerebrospinaal vocht) of van de analyse van cognitief of ander functioneren van het zenuwstelsel van personen met ME/CVS/SEID.

Antwoord: De missie van NINDS is het bestuderen van ziekten met een neurologische component. CVS is duidelijk zo’n ziekte. De missie wordt niet bepaald door welke gegevens worden verzameld. Het is niet mogelijk of nodig om enerzijds CSV of anderzijds cognitieve gegevens te verzamelen bij ernstig zieke patiënten thuis. Het staat heel duidelijk in het voorstel dat wij ernstig zieke (bedgebonden) patiënten gaan bestuderen. Wij stellen ook: Ondanks veel van de symptomen op een neurologische basis wijzen, kunnen moleculaire biomarkers die het onderliggende mechanisme weerspiegelen aanwezig zijn in het bloed, speeksel, zweet, urine en/of ontlasting. Identificatie van biomarkers in deze eenvoudig te testen vloeistoffen kan gemakkelijk en goedkoop zijn en kan uitgevoerd worden bij de naar schatting 25% van de patiënten die momenteel huis- of bedgebonden is”. Bedgebonden patiënten kunnen ook geen kliniek bezoeken waar een MRI of andere beeldvorming kan worden uitgevoerd. Zij zijn vaak niet in staat om te spreken, niet in staat gesproken te worden, en niet in staat om te lezen. Cognitieve testen zijn dus ook onmogelijk. Het is nu al duidelijk dat er cognitieve gevolgen zijn bij deze patiënten. Cognitieve testen zullen dan ook niet bijdragen aan iets dat deze studie wil aanpakken. Verder kunnen we geen lumbaalpunctie doen (CSV) en het Institutional Review Board (IRB) zou geheel correct nooit toestemming geven om hersenvocht af te nemen van een ernstig zieke patiënt thuis.

2. NIH: Iedereen is het ermee eens dat dit onderzoek moet worden gedaan voor ME/CVS/SEID, maar dat u meer succesvol zou zijn bij de beoordeling als u de focus van de aanvraag beperkt op het concentreren op de ernstig zieke populatie en passende controles (bijvoorbeeld) en een R01 zou insturen met een budget van minder dan 500.000 dollar voor elk jaar van de aanvraag.

Antwoord: Deze commentaar is mysterieus. Het volledige voorstel ís geschreven om ernstig zieke patiënten te bestuderen. Dit commentaar deed mij mij afvragen of zij het voorstel eigenlijk wel hadden gelezen. Het voorstel is al erg specifiek, en we doen het voorstel om ons te concentreren op de ernstig zieken. Het verminderen van het voorgestelde onderzoeksbudget tot de helft zal het aantal patiënten verminderen met de helft en de statistische significantie reduceren. Dit zal er waarschijnlijk toe leiden dat het R01 voorstel bij de beoordeling wordt verworpen omdat ze correct zullen oordelen dat er te weinig patiënten worden bestudeerd om de vals positieve biomarkers te identificeren. Dit werd duidelijk verwoord in de subsidie. Verder kunnen we “de focus niet versmallen” door het aantal testen te verminderen. De kern van dit voorstel is om een zeer groot aantal moleculaire soorten, allemaal van biologische monsters, te onderzoeken die tegelijkertijd werden verzameld. Dit is essentieel om de variantie te reduceren en ons in staat te stellen om de verschillende soorten gegevens van dat ene tijdstip met elkaar te correleren. Dit is wat dit een baanbrekende studie maakt.

3. NIH: Er was een gebrek aan duidelijke hypotheses om te testen en velen vonden dat er een gebrek aan details was die in het voorstel werden geleverd.

Antwoord: Er is geen duidelijke hypothese omdat dit geen hypothese-testend voorstel is maar een hypothese-genererend voorstel in de vorm van observaties. De wetenschappelijke methodiek begint met observatie en daarna hypothese. Zonder eerst te observeren, kun je geen goede hypothese formuleren. Ik ben uiterst verbaasd dat de NIH dit niet weten. Verder had het Human Genome Project geen hypothese en was een van de meest belangrijke projecten die door de NIH verwezenlijkt is in haar geschiedenis. Het gebrek aan detail was opzettelijk. Dit was een pre-voorstel en niet een volledig gedetailleerde onderzoeksopzet. Ik heb duidelijk gesteld wat wij voorstelden om te doen maar niet exact hoe we dat zouden gaan doen. De exacte details zijn niet aan de NIH om te beoordelen omdat zij de ervaring en de expertise missen. Dat is de taak van een peer review studieonderdeel.

4. NIH: Er was overeenstemming dat een grote biomarkerstudie nodig was voor ME/CVS/SEID, maar dat er misschien een Request for Applications (RFA) nodig is om duidelijk te maken wat de NIH zouden willen financieren, met overeenstemming tussen meerdere instituten zodat geëigende krachtige onderzoeken zouden worden ingestuurd en voorzien van voldoende financiering om de studies te verwezenlijken.

Antwoord : Waarom konden de NIH geen excellente grote biomarkerstudie in overweging nemen van een zeer ervaren team wanneer zij stellen dat een “grote biomarkerstudie nodig is”? Onze voorgestelde studie kon de NIH helpen om “duidelijk te maken wat de NIH zouden willen financieren”. Zieke patiënten hebben al 30 jaar gewacht op de NIH om te beslissen wat te financieren. 30 jaar is lang genoeg.

Het tweede pre-voorstel was voor een R01-toelage van 800.000 dollar per jaar voor 5 jaar. De afwijzing wordt hieronder weergegeven en is in zijn essentie hetzelfde als de P01-afwijzing:

NIH: “Ik schrijf u om u te informeren dat het Extramural Science Committee van het NINDS uw verzoek om een R01-aanvraag in te dienen met een budget van meer dan 500.000 dollar voor het NINDS niet heeft goedgekeurd. Het comité was er bezorgd over dat de toelage niet binnen de missie van het NINDS valt omdat het markers en biomarkers zal meten in het perifere bloed van personen met ME/CVS en er geen neurologische uitkomsten zijn in de aanvraag. Zij suggereerden ook dat de aanvraag beter geschikt is voor NIAID (nvdr. National Institute of Allergy and Infectious Diseases), dus ik stel u voor om contact op te nemen met de medewerkers van de afdeling Programma van het NIAID om te bespreken of de aanvraag wel of niet geschikt is voor hun instituut.”

Antwoord: Ik geloof dat zij geen van beide aanvragen willen financieren en ons dwingen om ons tot een ander instituut te wenden, ook al heeft het NIAID publiek verklaard dat zij geen onderzoek naar ME/CVS/SEID zullen financieren. Het IOM-rapport heeft duidelijk gemaakt dat er cognitieve problemen zijn bij deze ziekte. Het feit dat veel van onze ernstig zieke patiënten niet kunnen praten, luisteren naar gesproken woorden of lezen zou moeten aantonen dat er neurologische betrokkenheid is, mogelijk gelijk aan beroerte, die zij duidelijk wel ondersteunen. Verder is er aanzienlijk onderzoek die zoekt naar biomarkers in het bloed voor patiënten die een beroerte hebben gehad. Het is mij een raadsel waarom zij beroerte en andere neurologische ziekten ondersteunen en weigeren om onderzoek naar ME/CVS/SEID te ondersteunen. De IOM- en P2P-rapporten stellen beide dat er dringend nood is aan ondersteuning voor onderzoek. Dit onderzoeksvoorstel pakt veel van de kritieke behoeften aan die gespecificeerd zijn in deze rapporten. Dit zou moeten worden gezien als een mogelijkheid voor de NIH om leiderschap te tonen en snel onderzoeksactiviteit op te starten.

Vertaling Meintje, ME-gids