#MEAction, 3 december 2015
Het ontmaskeren van de mythe van de militante minderheid
In de Britse media worden ME activisten die zich tegen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) kanten, vaak afgeschilderd als een onredelijke, militante “minderheid.”
Leden van het Wetenschap- en behandelingsbeleid en de Media Werkgroep van #MEAction hebben deze factsheet ontworpen om de echte redenen uit te leggen waarom ME-patiënten zich verzetten tegen CGT en GET. Het is niet dat we bang zijn voor het stigma van een psychische ziekte. Het is dat deze behandelingen ineffectief zijn en ons zelfs kunnen doen verslechteren. Die visie wordt gedragen door meer dan 10.000 mensen van over de hele wereld.
Elke keer als je een journalist ziet of iemand op sociale media die deze mythen herhaalt, kun je deze factsheet delen met hen: “Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie”.
#MEAction, 30 november 2015
Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
Wat is de PACE-studie?
De PACE-studie is een studie van 5 miljoen pond die de opvatting promoot dat ME/CVS-patiënten kunnen herstellen als zij stapsgewijs hun fysieke activiteit verhogen. Het is gebaseerd op een psychogene theorie dat de zwakte van de ziekte gebaseerd is op de “bewegingsangst” van de patiënten en daaropvolgende deconditionering, ondanks uitvoerig bewijs van het tegendeel. Deze zienswijze beïnvloedt op een negatieve manier hoe ME/CVS-patiënten door de maatschappij worden bekeken en hoe er voor hen gezorgd wordt in de medische praktijk.
Wat zijn de fouten in het PACE-onderzoek?
Een recent onderzoek door de David Tuller, journalist bij de New York Times, rapporteerde grote fouten in de methodologie van de studie. Een aantal prominente Amerikaanse onderzoekers uit uiteenlopende gebieden zoals statistiek, epidemiologie, psychologie, microbiologie en genetica, hebben een brief aan The Lancet geschreven waarbij ze pleiten voor een onafhankelijke beoordeling.
De belangrijkste punten van kritiek zijn: het veranderen van de definitie van “herstel” nadat de studie al aan de gang was; het falen om objectieve metingen te rapporteren die in het originele onderzoeksontwerp opgenomen waren, ten gunste van het rapporteren van subjectieve resultaatmetingen; een nieuwsbrief verspreid onder patiënten midden in het experiment, waarin men lovend was over de voordelen van enkele van de behandelingstherapieën en de geneesmiddeltherapieën bekritiseerde; en het nalaten om belangenconflicten openbaar te maken.
Echter wanneer patiënten zich bij deze wetenschappers voegen in het bekritiseren van de PACE-studie, worden zij bekritiseerd voor het uiten van hun standpunten. Hier zijn een paar gebruikelijke mythes over ME-patiënten en een verklaring van waar we werkelijk voor vechten:
MYTHE: De controverse wordt gevoed door een lawaaierige minderheid van “luidruchtige” ME-militanten op het internet
Patiënten hebben contact met elkaar op internet omdat velen huisgebonden en bedlegerig zijn. Meer dan 10.000 patiënten hebben een petitie ondertekend waarin wordt opgeroepen tot een onafhankelijke beoordeling van twee studies: http://www.meaction.net/misleidende-claims-van-pace-studie-moeten-teruggetrokken-worden/ Deze is vertaald in zes talen.
MYTHE: ME-patiënten zijn tegen GET omdat zij bang zijn voor inspanning/beweging
Veel ME-patiënten zijn tegen GET omdat inspanning hen doet achteruitgaan. Het doel van GET is om de effecten van deconditionering om te keren. Een grote hoeveelheid wetenschappelijke literatuur heeft bewijs gevonden van stoornissen op neurologisch en immunologisch vlak evenals in de energieproductie. Bevindingen omvatten veranderingen in cytokinen, vasculaire signalering, en inflammatie.
Het hoofdkenmerk van ME is postexertionele malaise (PEM), wat de verergering betekent van alle symptomen (neurologisch, cognitief, orthostatisch) na een fysieke of mentale inspanning. PEM werd bevestigd in studies die gebruik maken van tweedaagse inspanningstesten. Deze studies vergeleken sedentaire controles met ME-patiënten en vonden op de tweede dag een verhoogde verzwakking en degradatie in maximale aerobe capaciteit (VO2-max) voor ME maar niet voor de controles, waarmee bewezen wordt dat de primaire pathologie geen verband houdt met deconditionering.
In een recente enquête die door de ME Association in het Verenigd Koninkrijk werd uitgevoerd, gaven 74% van de mensen aan dat zij zich slechter voelden als gevolg van een behandeling met GET.
MYTHE: ME-patiënten zijn tegen CGT omdat zij bang zijn voor het stigma van een psychische ziekte
ME-patiënten willen effectieve behandelingen, ongeacht wat hun herkomst is, en zouden graag psychologische behandeling accepteren als ME een psychologische ziekte was. ME patiënten staan ook open voor psychologische ondersteuning; CGT wordt gebruikt bij een breed scala aan levensveranderende ziekten (bijv. kanker en MS) om patiënten te helpen ermee om te leren gaan. Maar voorstanders van het type CGT zoals werd gegeven en wordt voorgesteld op basis van PACE, beweren dat CGT tot herstel kan leiden door patiënten ervan te overtuigen dat zij geen organische ziekte hebben maar gedeconditioneerd zijn.
Waarom deze mythen schade veroorzaken
- Er is nog veel te weinig onderzoek gedaan naar ME/CVS, waardoor het absoluut noodzakelijk is dat misleidende claims van herstel geen vervangers worden voor echte wetenschap en sociale interventie.
- ME/CVS-patiënten hebben behandeling nodig, ongeacht de tak van de geneeskunde die de oplossing biedt. Deze behandelingen moeten echter gebaseerd moeten zijn op solide wetenschappelijke processen die herhaalbaar en objectief meetbaar zijn. De processen moeten gebruikmaken van consistente criteria voor patiëntenselectie, wat inconsistent is geweest bij vele studies door het gebrek aan wereldwijde consensus.
- Het is rationeel en logisch om een petitie te voeren voor onderzoek dat de onderliggende oorzaak en symptomen van ME/CVS zou kunnen behandelen en verder gaat dan alleen copingmechanismen die in het psychogene model van behandeling worden aangeboden. Het is rationeel en logisch om een petitie te voeren voor een remedie.
- Ondanks de belangrijke gebreken en patiëntenrapporteringen van schade, zijn de PACE-studieresultaten leidend geweest voor de inhoud van de medische richtlijnen over de hele wereld.
Toponderzoekers die de studie hebben beoordeeld, concluderen dat het overladen is met onverdedigbare methodologische problemen
Uit het artikel van David Tuller op Virology:
Dr. Bruce Levin, Universiteit van Columbia: “Om deelnemers te laten weten dat de interventies uitgekozen zijn door een overheidscommissie ‘op basis van het beste beschikbare bewijs’ lijkt mij het toppunt van amateurisme in klinisch onderzoek. Ik heb nog nooit een onderzoeksopzet gezien waar de geschiktheidsvereisten voor een ziekte alleen sommige patiënten zou hebben gekwalificeerd voor het gehad hebben van een succesvolle behandeling… Ik vind het haast onvoorstelbaar dat een onderzoekscommissie die gegevens monitort, zo’n probleem met het protocol zou hebben goedgekeurd als zij zich ervan bewust waren geweest.”
Dr. Ronald Davis, Universiteit van Stanford: “Ik ben geschokt dat the Lancet dit heeft gepubliceerd… De PACE-studie heeft zo veel fouten en er zijn zo veel vragen die je erover zou willen stellen dat ik niet begrijp hoe het door enige vorm van peerreview is gekomen.”
Dr. Arthur Reingold, Universiteit van California, Berkeley: “Onder de gegeven omstandigheden zou een onafhankelijke evaluatie van de studie, uitgevoerd door experts die niet betrokken waren bij het ontwerp of de uitvoering van de studie, heel erg op zijn plaats zijn.”
Dr. Jonathan Edwards, University College, Londen: “Het is een grote hoeveelheid van oninterpreteerbaarheid voor mij….Alle problemen met de studie zijn extreem zorgwekkend, wat de interpretatie van de klinische significantie van de uitkomsten min of meer onmogelijk maakt. Er is geen ‘stigma van mentale ziekte’. Maar de suggestie wordt gewekt dat er geen sprake is van een echte ziekte is behoudens een irrationele overtuiging van ziek-zijn, waarvoor geen rechtvaardiging bestaat.”
Referenties:
- Achtergond en nieuwsverslaglegging van de PACE studie: http://www.meaction.net/background-to-the-petition/
- Het meest omvangrijke onderzoek van PACE, door David Tuller DrPH, werd gepubliceerd op 22 oktober 2015: https://www.me-gids.net/module-ME_CVS_docs-viewpub-tid-1-pid-1433.html
- Open brief aan Richard Horton, hoofdredacteur van The Lancet: https://www.me-gids.net/module-ME_CVS_docs-viewpub-tid-1-pid-1445.html
- Enquête van de ME Association over behandelingen: https://www.me-gids.net/module-ME_CVS_docs-viewpub-tid-1-pid-1440.html
NIH en topwetenschappers uit de VS slaan een andere richting in
- https://www.me-gids.net/module-ME_CVS_docs-viewpub-tid-1-pid-1431.html
- http://phoenixrising.me/archives/26602
- http://www.cortjohnson.org/blog/2015/08/23/lipkin-nih-grants-chronic-fatigue-syndrome-2015/
Gezamenlijk opgesteld door verschillende leden van #MEAction. 30 november 2015. Laatste update op 3 december 2015.
Originele Engelstalige PDF: http://www.meaction.net/wp-content/uploads/2015/05/MEAction–patient-view-of-the-PACE-Trial-Controversy.pdf
Je kunt ook meer rapporten en factsheets zien of ons helpen om nieuwe op te stellen door je aan te sluiten bij de Media Werkgroep of Publieke Bewustmakingsgroep.
Vertaling Meintje, redactie zuiderzon en poppetje, ME-gids.
