Home » Nieuwsartikels » Wetenschappelijk » COVID-19 – moeten we een toename van ME/cvs-gevallen verwachten?

COVID-19 – moeten we een toename van ME/cvs-gevallen verwachten?

Geplaatst door admin
op 27/08/2020

Laatste bijwerking op 27/08/2020

Bron:

| 7121 x gelezen

ME Research UK, 7 juli 2020

Een recente review van eerdere infectieuze epidemieën suggereert dat een subgroep van COVID-19-overlevers aan postvirale complicaties, waaronder ME/cvs, kunnen lijden.

Er is nog veel dat we niet weten over het nieuwe coronavirus, COVID-19, maar het wordt duidelijk dat veel overlevers van de initiële infectie nu langdurige postvirale complicaties rapporteren, waaronder vermoeidheid, spierpijn en keelpijn.

Veel mensen ervaren postvirale vermoeidheid en andere complicaties na een infectie, maar deze zijn meestal van korte duur en verdwijnen binnen een paar dagen of weken. Voor sommige mensen duren deze complicaties echter veel langer en kunnen ze een aanzienlijke impact hebben op hun levenskwaliteit. In feite wordt een infectie vaak gerapporteerd als uitlokker voor de ontwikkeling van ME/cvs.

Een recent artikel in het medisch tijdschrift, Fatigue: Biomedicine, Health & Behavior, onderzoekt de ervaringen van vorige epidemieën, en wat deze ons kunnen vertellen over het potentiële risico op het ontwikkelen van postvirale vermoeidheid en/of ME/cvs na COVID-19.

Een review van opvolgstudies die keken naar eerder virale epidemieën en niet-virale uitbraken (waaronder SARS-CoV, de H1N1-pandemie uit 2009, ebolavirus, ziekte van Lyme en de Spaanse griep uit 1918), laat zien dat vele hiervan in verband zijn gebracht met de ontwikkeling van langdurige vermoeidheid en complicaties zoals spier/gewrichtspijn, hoofdpijn en keelpijn.

In één studie, vier jaar na de SARS-uitbraak in Hong Kong, leden 46% van de personen die postvirale complicaties rapporteerden aan chronische vermoeidheid, terwijl 27% voldeed aan de CDC-criteria uit 1994 voor een diagnose van CVS. Daarnaast vond een studie in Noorwegen dat de H1N1-griepepidemie resulteerde in een tweevoudig verhoogd risico op het ontwikkelen van ME/cvs. En het zijn niet alleen virale epidemieën die in verband worden gebracht met chronische vermoeidheid en de ontwikkeling van ME/cvs. Een uitbraak van Giardia lamblia, een microscopische parasiet, in Noorwegen werd twee jaar later opgevolgd, toen onderzoekers vonden dat 40% van de getroffen mensen nog steeds chronische vermoeidheid rapporteerde. Een andere opvolgstudie over dezelfde uitbraak vond dat een CVS-diagnose (op basis van de Fukuda-criteria) acht keer vaker voorkwam bij getroffen personen dan bij de algemene bevolking.

Het is vermeldenswaard dat een van de belangrijkste nadelen van deze studies is dat ze klein waren en voornamelijk gericht op de prevalentie van het symptoom chronische vermoeidheid, in plaats van uitsluitend op ME/cvs.

Op basis van bewijs van deze vorige epidemieën lijkt het echter waarschijnlijk dat de COVID-19-pandemie zal resulteren in een toename van het aantal mensen die aan postvirale vermoeidheid lijden, van wie een deel later ME/cvs zal ontwikkelen.

Aangezien we ons nog in het midden van de pandemie bevinden en er nog veel onbekend is, is het moeilijk om de omvang van deze toename in postvirale vermoeidheid en ME/cvs te voorspellen. Maar we zullen het onderzoekslandschap blijven volgen voor updates over COVID-19 en mogelijke verbanden naar nieuwe gevallen van ME/cvs.

Lees de volledige paper hier.

Citeren?

Mohammed F. Islam, Joseph Cotler & Leonard A. Jason (2020) Post-viral fatigue and COVID-19: lessons from past epidemics, Fatigue: Biomedicine, Health & Behavior, 8:2, 61-69, DOI: 10.1080/21641846.2020.1778227