Vrijdag 30 november is de vijfde uitzending van Wetenschap voor Patiënten op initiatief van de ME/cvs Vereniging met Kenny de Meirleir te bekijken.

Het thema van deze uitzending is:

ME en pijn

Bekijk de video (7:50) door op onderstaande afbeelding te klikken:

 

http://www.youtube.com/watch?v=DmPjkwIlCtg&feature=plcp

Prof. Dr. Kenny De Meirleir vertelt over pijn en ME:

• centraal: inflammatoire cytokines
• bacteriële neurotoxines
• NO
• opiaten-receptoren
• metabole pijn
• gemengd neuropathisch – metabole pijn 
• ischemische pijn
• melkzuur
• verschuiving aerobe naar anaerobe stofwisseling
  

Disclaimer: Deze video bevat geen diagnostische of therapeutische informatie over uw eigen medische situatie. Het kan nooit ter vervanging dienen van een persoonlijk consult. Leg vragen, klachten of symptomen tijdig voor aan uw behandelend arts. (Lees meer op http://bit.ly/R5Mwzj)

Er was ook de mogelijkheid tot vragen stellen tijdens een chatsessie om 11u:

http://www.wetenschapvoorpatienten.nl/chat/ 

---

Transcript College 5: ME en pijn

Webcollege van Prof. Dr. K. de Meirleir, uitgezonden op 30 november 2012

Gevolgd door vragen & antwoorden

De pijnen veranderen in de loop van de aandoening. De meeste patiënten die zich nog herinneren hoe ze waren voor de ziekte of in de aanloop van de ziekte weten nog dat ze toen geen pijn hadden. De vermoeidheid en het gebrek aan recuperatie komen vaak vóór het ontstaan van ME.

De verschillende oorzaken van pijn die er kunnen zijn, zijn van centrale aard.  Wat wil zeggen dat cytokines, chemische stoffen van onze eigen witte bloedcellen, bepaalde receptoren kunnen beïnvloeden en pijn opwekken. We spreken hier voornamelijk over de zogenaamde inflammatoire cytokines, waarbij het meest met de vinger wordt gewezen naar  interleukine 1. Zij komen ook in andere aandoeningen en in diermodellen enz. voor en gaan gepaard met pijn van centrale oorsprong.

Maar ook bacteriële neurotoxines spelen een rol. Wanneer het immuunsysteem serieus ontregeld is kunnen er allerlei bacteriën niet meer geëlimineerd worden. Of er komen bacteriën vanuit de darm, die ze minder goed tegenhoudt. Bacteriële toxines kunnen ook leiden tot centrale pijn. Dan zijn er nog heel wat andere zaken, zoals stikstofoxide, die een rol spelen. We weten bijvoorbeeld dat als we de effecten van stikstofoxide in de hersenen gaan afremmen, ook de pijn vermindert. Hetzelfde geldt voor bepaalde antibiotica die bepaalde bacteriën afremmen en ook de pijnen verminderen.

Er is ook een probleem rond de opiaten-receptoren. Er zijn endogene opiaten die een rol spelen in de hersenen, en ook op die receptoren lijkt er een probleem te zijn. Een Engelse groep is bezig die opiaten-receptoren te manipuleren, waardoor ook de pijn vermindert  bij de patiënten.

Misschien nog wel de belangrijkste oorzaak van pijn is metabole pijn, een stofwisselingspijn.  Die komt van  een gebrekkige aanlevering van zuurstof in de organen en ook door het niet normaal werken van de mitochondriën. Dat moeten onze ATP leveren om al onze organen te laten werken.

Dat is ook de moeilijkste pijn om te bestrijden en het grootste probleem, omdat we daar geen geneesmiddelen voor hebben. We kunnen proberen ervoor te zorgen dat de perifere delen van het lichaam meer zuurstof krijgen. We kunnen dat kunstmatig doen. Maar door het vrijkomen van een aantal stoffen waardoor de grote bloedvaten uitzetten, krijgen we automatisch een samentrekking van de kleine bloedvaten. Waardoor de perifere organen zoals vingers en voeten altijd koud aanvoelen, doordat de bloedvaten zich samentrekken.  Dat is een gevolg van een veranderd sympathisch zenuwstelsel dat ter compensatie actiever is, maar toch niet kan  tegengaan dat stoffen zoals H2S, NO en andere – die we vasoactieve stoffen noemen – de grote bloedvaten doen uitzetten. En wel zo dat de kleine bloedvaten zich samentrekken. Ik denk dat heel veel organen leiden aan een chronisch zuurstoftekort. En dat zal ook in de perifere zenuwen – die zelf ook bloedvaten hebben – een tekort aan zuurstof geven.

We krijgen dus een mengeling van neuropathische pijn en metabole pijn. In mijn ervaring is die metabole pijn het grootste probleem  omdat je die niet kunt verhelpen. Want je zit nu eenmaal met een disbalans in de bloedcirculatie.

Dan zijn er nog allerlei andere zaken.  De rode bloedcellen functioneren niet normaal bij deze aandoening, en met de zuurstoflevering is er ook een probleem.

Ik kan daarom nog een hele lijst van verschillende mechanismen aangeven  die allemaal op hetzelfde neerkomen.  We noemen die ischemische pijnen, door een tekort aan zuurstof om energie te vormen.   Het gevolg is natuurlijk dat er ook veel melkzuur wordt gevormd. En wij en anderen hebben ontdekt  dat in rusttoestand de melkzuurconcentratie in het bloed tot driemaal de normale waarde bedraagt. In normaal bloed vind je 0.6 tot 1 mmol per liter melkzuur. 2 tot 2,5 mmol per liter is niet ongewoon bij een ME-patiënt. En dat is voor iemand die de marathon van Rotterdam loopt normaal in zijn of haar bloed wanneer hij of zij met een flinke snelheid aan het lopen is. Dat hebben de ME-patiënten dus al in rust. Dat melkzuur komt van weefsels, die al hun glucose moeten omzetten in melkzuur als eindproduct. Met veel minder energielevering.

Anderzijds zijn er – zo hebben we aangetoond in een publicatie – ook darmbacteriën die zowel links- als rechtsdraaiend melkzuur produceren. Bij ME-patiënten komt daar vaak nog bij dat het D-lactaat (dierlijk melkzuur) moeilijker wordt afgebroken omdat ze de enzymen er niet voor hebben.

Er zijn dus heel wat redenen voor  een verschuiving van de aerobe stofwisseling  naar een meer anaerobe stofwisseling, en dat is volgens mij ook een belangrijk element in de pijn.

Pijnbestrijding moet daarom plaatsvinden met een algemene visie op de pijn. Met één bepaald geneesmiddel  kan men dat vaak niet oplossen, maar door een meer geïntegreerde aanpak kan men meestal een serieuze impact hebben op de pijnen.

College 5: Vraag & Antwoord         

Vragen & antwoorden naar aanleiding van dit college

V: Komt polyneuropathie vaak voor bij ME? Is Lyrica daar een goede medicatie voor? Wat zijn voor- en nadelen daarvan?

K. De Meirleir: ja polyneuropathie komt soms voor; deze patiënten hebben meestal de ziekte ven Lyme. Lyrica helpt.

V: Hoe valt pijn te bestrijden bij patiënten die niet tegen allopathische geneesmiddelen kunnen?

K. De Meirleir: De pijn kan diverse oorsprong hebben: centrale pijn wordt anders aangepakt dan perifere pijn. Altijd zoeken we naar een mogelijk mechanisme en dat is individueel verschillend .

Bij centrale pijn kan bijvoorbeeld Lyrica een goede hulp zijn ; perifere pijn als gevolg van doorbloedingsstoornissen wordt anders aangepakt.

V: Wie kan testen waar de pijnen bij mij vandaan komen (ik snap dat het een combi van de door u genoemde factoren zal/kan zijn )? Wat moet/kan ik dan laten testen?

K. De Meirleir: Wij kunnen dat uitmaken.

V: Ik heb zelf het gevoel dat het verzuring is. Hoe is dat te testen, wat er aan te doen.

K. De Meirleir: Door middel van een inspanningsproef met spirometrie.

V: In de criteria wordt gesproken van een nieuw soort migraine. Is die te behandelen met triptanen, of is het echt een ander soort migraine?

K. De Meirleir: Ja, is te behandelen met triptanen, voor zover er voldoende substraat is (serotonine) ; anders eerst 5 HTP.

V: Hoe belangrijk is het dat deze ziekte in een vroeg stadium wordt ontdekt en behandeld? Is het dan bijvoorbeeld mogelijk pijn te voorkomen?

K. De Meirleir: Hoe vroeger we weten wat er gaande is, hoe omkeerbaarder de situatie is ; bij prionenvorming en/of ernstige mitochondriale schade en/of verlies van T3-receptoren is geen volledig herstel meer mogelijk.

V: Welk van de standaard pijnstillers die je zo bij de apotheek kunt kopen, helpt bv voor onze hoofdpijn? Dafalgan bijvoorbeeld werkt bij mij absoluut niet.

K. De Meirleir: Zaldiar helpt soms; soms helpt zuurstof gewoon beter.

V: Paracetamol helpt helemaal niet, hoe kan dat?

K. De Meirleir: Omdat het niets doet aan de oorzaak van de pijn.

V: Nog ivm die pijnstillers. U raadt mij dus niet aan om eens aspirine of ibuprofen te testen, of zijn er tegenaanwijzingen om deze te gebruiken?

K. De Meirleir: Ik zou eerder indometacine aanraden, want meestal is er een prostaglandinen gedreven mechanisme in het spel.

V: Wat is er aan verzuring te doen?

K. De Meirleir: Het aerobe metabolisme verbeteren (diverse mogelijkheden).

V: Is dat de zuurstofopname in het bloed? (ik ben niet zo bekend met medische termen). Wat kan ik zelf doen om dat te verbeteren?

K. De Meirleir: B12 injecties, zuurstof, medicatie die perifere doorbloeding verbetert,….

V: Ik heb ook het idee dat er verzuring optreedt , in cyclussen, soms zeer wazig in hoofd daardoor, kan sertraline helpen ?

K. De Meirleir: Soms helpt sertraline, maar alkaliniseren en zuurstof zijn meestal efficiënter.

V: Graag naam van medicatie om perifere doorbloeding te verbeteren. Kan ik dan doorgeven aan eigen dokter, want hij weet geen raad met mijn M.E. en fibromyalgie.

K. De Meirleir: Pentoxyphyline

V: Hoe kan men testen of weten of die prionen/ mitochondriale schade/ verlies t3 al aanwezig zijn?

K. De Meirleir: Prionen-activiteit wordt in bloed of urine gemeten, perifere weerstand aan T3 ook (bloed + urine), mitochondriale schade (Sarah Myhill studie)

V: Is het dan ook van belang om de slaapstoornissen eerst aan te pakken omdat slaap het meeste zorgt voor recuperatie van het lichaam? En is er onderzocht of er een effect is door middel van neurofeedback om de verstoring van de hersengolven te behandelen?

K. De Meirleir: Ja, slaapstoornissen moeten behandeld worden ; maar de oorzaak ligt in inflammatie en immuniteit.

V: Dus neurofeedback als behandelmethode zou zinloos zijn omdat die de ontstekingen niet tegengaat?

K. De Meirleir: Ik ben geen fan van neurofeedback 

V: Hoe kunnen dan volgens u het beste de hersengolven worden behandeld?

K. De Meirleir: Hersengolven kunnen niet behandeld worden.

V: Het is mij nog niet helemaal duidelijk: komen pijnen nu van zich vernauwende bloedvaten of van het centrale zenuwstelsel?

K. De Meirleir: Van beide, en bij elke patiënt is de relatieve tussenkomst in het mechanisme verschillend ; daarom zijn er nog artsen nodig.

V: Wat is relatieve tussenkomst?

K. De Meirleir: Relatief : pijn is meestal centraal + perifeer ; bij sommigen meer centraal, bij anderen perifeer.

V: Hebben zenuwgeleidingsonderzoeken daarnaar zin? of tonen die niets aan?

K. De Meirleir: EMG is gewoonlijk normaal, behalve als er een Lyme neuropathie aanwezig is.

EMG is een electromyogram: met naalden + meettoestel wordt de geleiding van de zenuwen gemeten.

V: Is zo’n EMG aan te raden te doen bij reeds vastgestelde lyme?

K. De Meirleir: Als de klinische verschijnselen van neuropathie aanwezig zijn (neuroloog consulteren)

V: Is beweging ondanks de pijn belangrijk? En fysiotherapie specifiek voor nekpijn nuttig?

K. De Meirleir: Beweging kan alleen helpen als daarmee de perifere doorbloeding verbetert ; dit is niet altijd het geval.

V: Kan Lyme of Bartonella-gerelateerde pijn verdwijnen na een behandeling met AB? Of is er ondertussen iets structureel veranderd (na 13 jaar ziek zijn)?

K. De Meirleir: Pijn verdwijnt indien er geen permanente schade is aan zenuwen (neuropathie), met andere woorden als de pijn een gevolg is van doorbloedings-stoornissen.

V: Veel ME patiënten hebben last van zweet aanvallen en hitte aanvallen. Waardoor worden deze door hormonen of infecties veroorzaakt?

K. De Meirleir: Zweetaanvallen door infecties en door ontregeling van het autonome zenuwstelsel ; hitteaanvallen waarschijnlijk ook.

Verklarende woordenlijst:

• Aeroob: afhankelijk van zuurstof
• ATP: adenosinetrifosfaat; door suikers, vetten en eiwitten (voornamelijk in de mitochondriën) gevormde stof; wordt vooral verbruikt bij celprocessen waarvoor energie nodig is.
• Cytokines: proteïnes die een rol spelen bij de afweer door het immuunsysteem.
• D-lactaat: lactaat gevormd bij zoogdieren. Gewoonlijk laag van niveau, bij een trage stofwisseling  en uitscheiding kan een verhoogd D-lactaat o.a. leiden tot encefalopathie.
• Endogeen: van binnen uit (ontstaan)
• Mitochondriën: celorgaantjes waarin de verbrandingsprocessen plaatsvinden.
• Perifeer: aan de buitenkant.
• Receptoren: ontvangers (bv bepaalde groepen moleculen in het celmembraan, of eindorganen van de sensorische zenuwen.)
• Sympathisch zenuwstelsel: deel van het zenuwstelsel dat het lichaam in een staat van paraatheid brengt, zoals ook het hormoon adrenaline doet.
• Vasoactief: door activiteit van de bloedvaten

Bron: © ME/cvs Vereniging, www.me-cvsvereniging.nl

---

De volgende aflevering op 7 december heeft als onderwerp “ME en de hormoonhuishouding”

Lees/Bekijk ook:

• Wetenschap voor Patiënten gaat online van start over ME.
• Wetenschap voor Patiënten afl.1: Is ME en/of CVS een ziekte? (Prof Dr. K. De Meirleir) (1/11/2012)  
• Wetenschap voor Patiënten afl.2: Kan ME worden gediagnosticeerd? (Prof. Dr. K. De Meirleir) (9/11/2012)
• Wetenschap voor Patiënten: afl.3. Is ME erfelijk? (Prof. Dr. K. De Meirleir) (16/11/2012) 
• Wetenschap voor Patiënten: afl.4. ME en slaapproblemen (Prof. Dr. K. De Meirleir) (23/11/12)