David Tuller, DrPH, Virology Blog, 28 oktober 2018
Deze maand is het drie jaar geleden dat Virology Blog mijn 15.000 woorden tellende onderzoek over de PACE-trial publiceerde, dus dit lijkt me een goed moment voor een terugblik. Ik had zeker niet verwacht dat dit verhaal zo lang zou duren. Ik ben het voornamelijk blijven doen vanwege de onwil van het Britse academische en medische establishment om te erkennen wat er mis is gegaan, hun falen om redelijke reacties te geven op inhoudelijke kritiek en hun volharding in het verdedigen van onverdedigbare studies.
Ik ben vaak gevraagd geweest waarom ik begonnen was met deze ‘Don Quichot’-achtige inspanning om het onderzoek onder de loep te nemen achter de interventies die hebben gediend als de standaard van zorg voor de ziekte of cluster van ziekten die op verschillende manieren bekend staan als ME, CVS, ME/cvs en CVS/ME. (Ik besefte dat de kwestie van de nomenclatuur verdeeldheid zaait en dat mensen veel verschillende visies op dit onderwerp hebben.) Ik heb tenslotte geen familieleden met deze verwoestende aandoening. Mijn enige verbinding ermee voordat ik betrokken geraakte, was door een oude vriend die gediagnosticeerd werd in de vroege jaren ’90.
Dus hoe kwam ik op dit probleem? In 2009 raakte ik geïntrigeerd door de controverse over de vraag of een retrovirus geassocieerd zou kunnen zijn met de ziekte en begon erover te rapporteren. Begin 2011, toen het retrovirusdebat nog steeds niet was opgelost, publiceerde The Lancet de eerste resultaten van de PACE-trial, waarin werd gemeld dat cognitieve gedragstherapie en graduele oefentherapie effectieve behandelingen waren. Dat was de eerste keer dat ik iets vernam over de studie. Twee jaar later publiceerde Psychological Medicine een vervolgpaper over vermeend “herstel” door deze twee therapieën.
In die tijd was ik vooral gericht op andere inspanningen. Maar uiteindelijk las ik commentaren over PACE, geschreven door patiënten en belangenbehartigers en gepubliceerd als blogposts, brieven aan The Lancet en andere tijdschriften en verslagen op verschillende sites. Hoe meer ik las, des te fascinerender en overtuigender ik hun kritiek vond op de studie en haar methodologie. De antwoorden van de PACE-auteurs daarentegen leken onsamenhangend en naast de kwestie. Omdat ik geen epidemioloog of biostatisticus ben, heb ik eerst met collega’s in Berkeley, Columbia en elders overleg gepleegd voordat ik het probleem aanpakte. Deze experts waren allemaal geschokt door de slechte kwaliteit van het onderzoek.
Het is niet echt moeilijk om erachter te komen dat de PACE-trial een onaanvaardbaar stukje wetenschap is. Iedereen met een fundamenteel bewustzijn van de menselijke natuur zou moeten kunnen begrijpen dat ongeblindeerde studies die steunen op zelfgerapporteerde resultaten, zoals PACE, zo beladen zijn met vooringenomenheid dat ze niet te interpreteren zijn.
Dat is waarom klinische studies met dit ontwerp nooit gebruikt worden als basis voor het nemen van beslissingen over farmaceutische behandelingen, en waarom de strategie van blindering van behandelingstoewijzing voor on derzoekers en deelnemers überhaupt werd ontwikkeld.
Natuurlijk is het moeilijk, zo niet onmogelijk om gedrags- en psychologische behandelingen, zoals de therapieën die in PACE zijn getest, te blinderen; daarom is het essentieel om ze te combineren met objectieve resultaten. In PACE en andere onderzoeken in het gebied van ME/cvs-onderzoek zijn objectieve resultaten er grotendeels niet in geslaagd om de subjectieve rapporteringen van succes te ondersteunen. Toch zijn die nulbevindingen afgewezen of genegeerd door de menigte van enthousiaste CGT/GET-voorstanders.
Bovendien hebben studies waarin deelnemers de drempelwaarden voor belangrijke uitkomstvariabelen bereikt hebben nog voordat ze met de behandeling beginnen, geen plaats in de gepubliceerde literatuur. Dat een studie met dit ongewoon kenmerk en andere belangrijke tekortkomingen brede acceptatie heeft bereikt is – in de woorden van Carol Monaghan, een parlementslid uit Glasgow – “één van de grootste medische schandalen van de 21ste eeuw.” Dat is de reden waarom meer dan 100 experten de meest recente open brief aan The Lancet ondertekenden. De brief, in augustus verzonden en gepost op Virology Blog, haalde de “onaanvaardbare methodologische fouten” van de PACE-studie aan en vroeg om een volledig onafhankelijk onderzoek.
Sommige patiënten melden dat CGT, GET en een reeks andere behandelingen, inclusief het Lightning Process, hen hebben geholpen om beter te worden of zelfs te herstellen van ME/cvs. Maar bij gebrek aan bewijs van hoge kwaliteit mogen dergelijke anekdotische claims niet de basis vormen voor gezondheidsbeleid of klinische richtlijnen. En de PACE-studie en gerelateerde studies kunnen niet beschouwd worden als kwalitatief hoogstaand bewijsmateriaal – ongeacht hoe vaak professor Sir Simon Wessely, professor Michael Sharpe, de Britse Medical Research Council, het Science Media Centre en andere invloedrijke Britse individuen en organisaties dergelijke beweringen herhalen.
**********
Mijn werk wordt natuurlijk niet gewaardeerd door degenen die ik bekritiseerd heb. Maar de hoge piefen van de Britse wetenschap en geneeskunde zijn waarschijnlijk niet alleen beledigd door mijn interpretatie van het onderzoek maar ook door de manier waarop ik mezelf uit. Ik heb PACE “een stuk rotzooi” genoemd – en soms nog erger. Ik heb gesuggereerd dat het onderzoek lijkt te voldoen aan de criteria voor wetenschappelijk wangedrag van de Medical Research Council. Ik heb scherp geformuleerde brieven aan gerespecteerde redacteuren van belangrijke tijdschriften gestuurd over hun ontoereikende toezichtsprocessen en hun voortdurende weigering om onbetwistbare fouten en wetenschappelijke misstappen te erkennen.
Ik heb PACE-voorstanders genoemd als leden van de “ideologische CGT/GET-brigades”. Bij twee openbare evenementen heb ik een afdruk van de PACE-trial in stukken gescheurd en ze in de lucht gegooid. Ik heb gesuggereerd dat de ongegronde naleving van de PACE/CGT/GET-benadering een vorm van waanzin is. Ik heb gezegd dat de situatie een reëel geval is van de “keizer-zonder-kleren” en dat aanhangers van dit behandelingsparadigma al jarenlang in hun blootje staan.
Mijn toon en gedrag zijn misschien atypisch in wetenschappelijk debat, en ik heb duidelijk de Britse conventies van fatsoen en eerbied geschonden. Maar ik geef niet veel om beleefdheid en aardigheid, vooral gezien wat er op het spel staat voor patiënten. In ieder geval biedt het domein van sociaal commentaar een veel grotere vrijheid voor robuuste argumentatie. Wat nog belangrijker is, is dat de juistheid van mijn rapportering de kritiek heeft weerstaan waaraan het is onderworpen door degenen die mijn opvattingen niet waarderen. Ik heb hier en daar kleine fouten gemaakt, zoals iedereen doet. In tegenstelling tot de PACE-auteurs heb ik fouten gecorrigeerd wanneer anderen ze hebben opgemerkt of wanneer ik ze zelf heb opgemerkt. Dit is de standaardpraktijk in de journalistiek maar blijkbaar niet in de Britse wetenschap.
**********
Het meest recente front in dit internationale wetenschappelijk geschil draait om Cochrane, de organisatie die bekend staat voor het uitvoeren van systematische reviews van interventies voor een breed scala aan aandoeningen en ziektes. Eerder deze maand werd gemeld dat Cochrane besloten had om hun review van oefenbehandelingen uit 2014, die zei dat ze effectief zijn, tijdelijk in te trekken. Deze beslissing was gebaseerd op solide wetenschappelijke en methodologische redenen maar ik neem aan dat CGT/GET-aanhangers uit hun vel sprongen van woede bij het nieuws. Ze hadden ongetwijfeld enorme druk uitgeoefend en achter de schermen hard gelobbyd om te voorkomen dat zoiets zou gebeuren.
Patiënten en belangenbehartigers daarentegen waren opgetogen. Ze waren bezorgd over deze review sinds ze werd gepubliceerd. In het bijzonder hebben twee zeer slimme patiënten – Tom Kindlon en wijlen Robert Courtney – uitgebreide kritieken ingediend die aan de review werden toegevoegd toen deze vorig jaar opnieuw werd gepubliceerd. Zij wezen erop dat de auteurs de duidelijke Cochrane-richtlijnen schonden over het beoordelen van studies op risico van vooringenomenheid, dat ze objectieve resultaten weglieten die de conclusies van de review zouden hebben ondermijnd, en dat ze de beoordelingsstrategieën die in hun eigen protocol zijn beschreven op zodanige wijze hadden gewijzigd dat ze positievere resultaten konden presenteren. Toen de hoofdauteur onbevredigende antwoorden gaf, diende Courtney een formele klacht in bij Cochrane.
Naast patiënten zijn veel mensen verontrust geweest door de voor de hand liggende problemen van deze review. Tientallen wetenschappers, clinici en andere deskundigen hebben de recente steunverklaring van Virology Blog voor de beslissing van Cochrane ondertekend. Toen ik deze zomer een ontmoeting had met David Tovey, hoofdredacteur van Cochrane, heb ik de argumenten van Courtney, Kindlon en anderen krachtig onder de aandacht gebracht. Uit de teneur van deze interactie bleek dat er waarschijnlijk een soort van actie zou komen om de tekortkomingen van de review aan te pakken, dus ik was niet verrast door het nieuws.
Toch negeerden de mediabronnen de gedetailleerde wetenschappelijke redenering die de basis van het besluit vormde. In plaats daarvan concentreerden ze zich op de zogezegde militante houding van patiënten en het vermeende pesten. De beschuldiging dat Cochrane de keuze maakte vanwege druk van de patiënt in plaats van geldige kritiek is helemaal verkeerd. Maar het is niet verrassend, gezien de machthebbers jarenlang dit anti-wetenschappelijk onderzoek als gezaghebbend hebben bejubeld.
De beslissing van Cochrane was een enorme overwinning voor goede wetenschap en een mogelijk fatale slag voor het lot van deze benadering van behandeling. Daarom is het teleurstellend dat het intense verzet van de ideologische CGT/GET-brigades blijkbaar een toegave heeft afgedwongen. In plaats van de beoordeling tijdelijk in te trekken, heeft Cochrane een bericht toegevoegd waarin wordt aangegeven dat de auteurs een herziene versie ter beoordeling zullen indienen, waarschijnlijk later dit jaar. Ondertussen blijft de review geldig. Of de komende herziening de serieuze vragen van Courtney, Kindlon en anderen zal oplossen, valt nog te bezien.
***********
Ten slotte een paar bedenkingen bij mijn crowdfunding. Vorig jaar eindigde, zoals gepland, een beurs die mijn positie bij Berkeley had ondersteund. Iedereen die heeft gewerkt aan een Amerikaanse openbare universiteit weet dat vele functies, zo niet de meeste, gefinancierd worden via externe geldbronnen. Het systeem van de universiteit van California zit al jaren in een financiële crisis, gezien de zeer lage niveaus van staatssteun. Dus besloot ik om aan crowdfunding te doen, zoals steeds vaker voorkomt in de academische wereld. Ik heb twee succesvolle crowdfundingcampagnes uitgevoerd. Als gevolg hiervan ben ik in sommige kringen bekritiseerd omwille van dubieuze belangenconflicten en omdat ik specifiek betaald zou worden om kwaad te spreken over de PACE-studie.
In feite word ik betaald om mijn studie over het onderzoek naar gedrags- en psychologische interventies voor deze vreselijke ziekte voort te zetten. Ik ben niet verantwoordelijk voor het feit dat PACE en zoveel andere studies het verdienen om in de vuilnisbak gegooid te worden. Ik heb dit Virology Blog-project twee jaar lang voortgezet als een onbetaalde openbare dienst. Dat werk omvatte drie reizen naar Engeland en één naar Nederland – allemaal zelf gefinancierd. Gedurende die tijd ontving ik $6000 voor een stuk van 8.000 woorden in Undark, het op MIT gevestigde online wetenschappelijke tijdschrift, en $100 of zo (ik kan me het exacte bedrag niet herinneren) voor mijn helft van de vergoeding voor een opiniestuk in de New York Times waar ik coauteur van was.
Geen enkele journalist of volksgezondheidsonderzoeker zou deze reis zijn begonnen om geld te verdienen of zijn of haar professionele status te verbeteren. Ik besloot te doen wat ik heb gedaan omdat mensen buiten de ME/CVS-wereld deze ernstige problemen negeerden en verzwakte patiënten aan hun lot overlieten. Ik zag ook in dat de aanbevelingen van CGT/GET gebaseerd waren op vreselijke wetenschap en mogelijk schade veroorzaakten omdat patiënten na een triviale hoeveelheid inspanning ernstige terugvallen kunnen ondergaan. Ik deed een crowdfunding om een halftijdse positie te ondersteunen maar ik besteed het grootste deel van mijn werktijd aan deze inspanning. Het is belachelijk om te suggereren dat ik deze kwestie heb aangepakt en PACE bekritiseer voor financieel gewin.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling TG, redactie Abby, eindredactie Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
- Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
- Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
- Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
- Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
- Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
- Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
- Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
- Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
- Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
- Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
- Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
- Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
- Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
- Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
- Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
- Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
- Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
- Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
- Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
- Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
- Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
- Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
- Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
- Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
- Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
- Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
- Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
- Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
- Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
- Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
- Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
- Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
- Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
- Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
- Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
- Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
- Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
- Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
- Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
- Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
- Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
- Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
- Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
- Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
- Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
- Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
- ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
- Mijn brief aan organisator van 4e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
- Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
- Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
- Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
- Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
