Home » Nieuwsartikels » David Tuller » Trial By Error: weer foute bewering over SOLK-kosten

Trial By Error: weer foute bewering over SOLK-kosten

Geplaatst door ME-Gids
op 10/10/2019

Laatste bijwerking op 10/10/2019

Bron:

| 9960 x gelezen

Trial By Error: mijn brief aan Professor Chalder over de PRINCE-studie

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 16 september 2019

Met het oog op besparingen is de National Health Service begonnen met de uitbreiding van een programma dat bekend staat als Improving Access to Psychological Therapies (IAPT) [Toegang tot Psychologische Therapieën Verbeteren, n.v.d.r.], door dokters aan te moedigen om iedereen met zogenaamde “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” (SOLK) naar hen door te verwijzen. Volgens IAPT valt de ziekte die men “chronisch vermoeidheidssyndroom” noemt, onder de SOLK-categorie. Het programma komt neer op CGT en aanverwante “revalidatietherapieën”.

Enkele van de belangrijkste PACE-onderzoekers spelen ook een belangrijke rol in het SOLK-veld, en hun studie had als doel wetenschappelijk “bewijs” leveren voor de uitbreiding van IAPT. Alhoewel het de laatste jaren steeds moeilijker is geworden om PACE op eender welke betrouwbare manier te citeren, blijven mensen als Professor Trudie Chalder toch nog steeds problematische studies uitvoeren. Het opzet van de PRINCE-studie is om te onderzoeken of huisartsen mits opleiding in staat zijn om een doeltreffende revaliderende benadering te verschaffen voor “aanhoudende lichamelijke klachten” (ALK), weer een andere term die gebruikt wordt om het fenomeen in kwestie te omschrijven.

Eind juli publiceerde BMJ Open het protocol voor de ze studie. En ja hoor, middenin de eerste paragraaf van de tekst staat een joekel van een feitelijke fout over de kost van SOLK voor de NHS. Sinds het begin van dit jaar heb ik meerdere keren gedocumenteerd dat deze zelfde fout de voorbije tien jaar in meerdere papers is verschenen. Ik had gehoopt dat als ik hier de aandacht op zou vestigen, de fout niet meer herhaald zou worden. Ik had het mis.

We mogen niet vergeten dat BMJ Open het vakblad is dat informatie verdoezelde en wegmoffelde, en valse informatie voorschotelde toen het geconfronteerd werd met het onweerlegbare feit dat het Professor Esther Crawleys studie over afwezigheid op school gepubliceerd had zonder ethische review, onder het valse voorwendsel dat het ging om een dienstevaluatie. En Professor Chalder is de onderzoeker die tijdens de persconferentie over PACE beweerde dat tweemaal zoveel mensen die CGT en GET kregen, zich “weer normaal” voelden – en ze heeft nooit meer uitleg gegeven of zich verontschuldigd voor die flagrante fout. Dus het zou dom zijn om te verwachten dat BMJ Open of Professor Chalder hun fout eerlijk zouden toegeven en ze onmiddellijk zouden gaan corrigeren.

In elk geval stuurde ik eind vorige week volgende brief naar Professor Chalder. Ik zette meerdere mensen in CC.

**********

Geachte Professor Chalder,

U bent de senior en corresponderend auteur van “Persistent physical symptoms reduction intervention: a system change and evaluation (PRINCE)—integrated GP care for persistent physical symptoms: protocol for a feasibility and cluster randomised waiting list, controlled trial” [Interventie ter reductie van aanhoudende lichamelijke klachten: systematische verandering en evaluatie (PRINCE)—geïntegreerde zorg via de huisarts voor aanhoudende lichamelijke klachten: protocol voor een haalbaarheidsstudie en gecontroleerd, clustergerandomiseerd wachtlijstonderzoek]. Dit protocol werd onlangs gepubliceerd door BMJ Open. Ik schrijf u om u te wijzen op een feitelijke fout in de eerste paragraaf van de tekst.

In de zin in kwestie staat te lezen: “De National Health Service (NHS) in Engeland spendeert naar schatting om en bij de £3 miljoen per jaar aan diagnose en behandeling van SOLK, wat neerkomt op ~10% van de totale NHS-uitgaven van 2008-2009.” Deze bewering is fout. De geciteerde studie, Bermingham et al., is duidelijk: de som die naar schatting wordt uitgegeven aan SOLK bij de bevolking in de werkende leeftijd in Engeland bedroeg 10% van de totale som gespendeerd aan die populatie, niet [10%] van de “totale NHS-uitgaven”. Door deze foute bewering wordt de veronderstelde impact van SOLK op het NHS-budget drastisch hoger ingeschat dan hij is.

Ik zie nog meer problemen in het protocol, maar ik zal die laten voor een andere keer. Mijn rechtstreekse doel is dat u en uw coauteurs deze foute informatie zo snel mogelijk corrigeren. Zoals ik heb opgemerkt in meerdere posts op Virology Blog, hebben toonaangevende figuren in dit wetenschappelijke onderzoeksveld dit datapunt herhaaldelijk verhaspeld ter promotie van hun volksgezondheidsbeleid, waaronder de uitbreiding van het programma Improving Access to Psychological Therapies. Meer nog, het British Journal of General Practice corrigeerde onlangs nog een redactioneel artikel waarin exact dezelfde fout stond, nadat ik de redacteur meerdere keren gevraagd had om actie te ondernemen.

Misschien kan u eens uitleggen waarom u en zo vele van uw collega’s – waaronder de 12 coauteurs van het PRINCE-protocol – niet in staat lijken te zijn om een belangrijk studie correct te citeren, terwijl dit toch zogenaamd uw terrein van expertise is. Ik ga ervan uit dat u het eens zult zijn met het feit dat onderzoeksprotocols en volksgezondheidsbeleid gebaseerd moeten worden op correcte informatie. Ik kijk uit naar de gecorrigeerde versie van het PRINCE-protocol.

In CC bij dit bericht zet ik de redacteur van BMJ Open, Adrian Aldcroft. Verder zet ik in CC Sarah Bermingham, de hoofdauteur van de fout geciteerde studie. Aangezien u en anderen ME/cvs onder de categorieën schuiven die bekend staan als SOLK en ALK, zet ik in CC enkele leden van het NICE-comité, dat op dit moment bezig is met het ontwikkelen van nieuwe richtlijnen voor die ziekte. Tot slot zet ik in CC drie Parlementsleden die ernstige bedenkingen hebben geuit over de slechte kwaliteit van veel van het Britse onderzoek naar ME/cvs, waaronder de PACE-studie. Ik zal deze oproep ook posten op Virology Blog.

Ik dank u voor uw aandacht voor deze kwestie. Gelieve mij te laten weten wanneer de paper is geüpdatet. Ik vertrouw erop dat de correctie op een goed zichtbare plaats zal worden gezet, zoals dat de gewoonte is.

Vriendelijke groet,

David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

University of California, Berkeley

Berkeley, California, VS

Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 18 september 2019

Daar gaan we weer, dit keer is het BMJ Open. Ik heb al zo vaak gepost over mijn pogingen om dit zogenaamde gereputeerde vakblad te doen erkennen dat er problemen zijn met Professor Crawleys studie over afwezigheid op school. Ik ga die onzalige kwestie in deze post niet herhalen, behalve dan dat ik nog steeds aan het wachten ben op resultaten van een doorlichting aan Bristol University van die paper en een aantal andere van Professor Crawleys team.

In elk geval stuurde ik vorige week een brief naar Professor Trudie Chalder (cf. supra), over een fout in het PRINCE-studieprotocol, dat in juli door BMJ Open werd gepubliceerd. Vandaag verstuurde ik een opvolgingsbrief naar Adrian Aldcroft, de hoofdredacteur van het vakblad.

**********

Geachte Mr. Aldcroft,

Vorige week stuurde ik een brief naar Professor Trudie Chalder, waarbij ik u en verschillende andere mensen in CC zette. Die brief ging over een grote feitelijke fout in de eerste paragraaf van het PRINCE-studieprotocol, dat BMJ Open in juli publiceerde. In het protocol werd namelijk beweerd dat de geschatte kosten voor behandeling van zogenaamde “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” onder de Engelse populatie in de werkende leeftijd neerkwam op ongeveer 10% van het totale budget van de National Health Service. Volgens de geciteerde studie, Bermingham et al., bedroegen de geraamde kosten echter ongeveer 10% van het bedrag dat de NHS uitgeeft aan die specifieke leeftijdscategorie.

Ik heb nog geen tegenbericht ontvangen van Professor Chalder. Ik schrijf nu rechtstreeks naar u, hoofdredacteur van BMJ Open, om u te vragen hoe lang het zal duren voor deze belangrijke fout zal worden gecorrigeerd. Bermingham et al. is niet vatbaar voor interpretatie. Nadat ik eerder dit jaar het British Journal of General Practice wees op exact dezelfde foute bewering in een redactioneel artikel uit 2017 over SOLK, voerde het vakblad een correctie door. De correctie van BJGP was al gepost voordat het PRINCE-protocol werd gepubliceerd.

Ik vind het nogal verbijsterend dat geen van de 13 protocolauteurs, noch eender welke reviewer, deze opvallende fout heeft opgemerkt. Bermingham et al. is tenslotte een belangrijk studie in dit veld, dus zou men toch mogen verwachten dat diegenen die zichzelf profileren als SOLK-experts, bekend zijn met de kernbevindingen. Als PRINCE-onderzoekers zo’n fundamenteel foute lezing doen van belangrijke data, zou u zich als redacteur echt moeten beginnen afvragen of zij in het protocol misschien ook andere ongefundeerde beweringen doen op basis van het geciteerde onderzoek.

Mijnheer Aldcroft, u bent de hoofdredacteur van BMJ Open. Ervoor zorgen dat aangetoonde fouten zo snel mogelijk worden gecorrigeerd, valt volledig binnen uw takenpakket als bewaker van de integriteit en de correctheid van de medische literatuur. Deze feitelijke fout is geen kwestie van “brieven aan de redacteur” en is niet iets waarover gedebatteerd moet worden met de auteurs via gepubliceerde correspondentie. Laat ons er geen doekjes om winden: u moet uw werk doen en het probleem oplossen, met of zonder instemming en medewerking van Professor Chalder en haar collega’s.

In CC staan Professor Chalder en Sarah Bermingham, de hoofdauteur van Bermingham et al., alsook Dr. Fiona Godlee, redactioneel directeur van BMJ. Gezien de impact van SOLK-onderzoek op de behandelingen die beschikbaar zijn voor mensen met de diagnose cvs, cvs/ME, ME/cvs of ME, zet ik in CC ook enkele van de mensen die in CC stonden bij mijn brief aan Professor Chalder – verschillende betrokkenen bij het NICE-comité dat bezig is met nieuwe ME/cvs-richtlijnen en drie parlementsleden die bezorgd zijn over de slechte kwaliteit van onderzoek naar de ziekte. Ik zet ook Professor Chris Ponting in CC, hij is vicevoorzitter van het CFS/ME Research Collaborative.

Ik kijk uit naar een snel antwoord van u.

Vriendelijke groet,

David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley