Home » Nieuwsartikels » David Tuller » Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom (deel 2)

Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom (deel 2)

Geplaatst door ME-Gids
op 24/03/2020

Laatste bijwerking op 24/03/2020

Bron:

| 8824 x gelezen

Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 3 februari 2020

Vorige week schreef ik over de onlangs aangekondigde licentieovereenkomst tussen Mahana Therapeutics en King’s College London. De deal omvat een online cursus cognitieve gedragstherapie, ontworpen als behandeling voor prikkelbaredarmsyndroom. De symptoomverbetering die bij deelnemers aan het online programma werd gerapporteerd in een grote studie was op zijn best middelmatig te noemen. En toch promoot Mahana deze verbetering als “drastisch” en “mogelijk levensveranderend voor de patiënt”.

Op maandag stuurde ik een e-mail naar Mahana Therapeutics met een paar vragen. Ik heb nog geen reactie ontvangen, hoewel ik mijn oorspronkelijke e-mail heb opgevolgd met twee herinneringen. Op vrijdag stuurde ik volgende e-mail naar Professor Rona Moss-Morris, de hoofdonderzoeker van de studie. (Professor Moss-Morris heeft aandelenopties in het bedrijf en heeft betalingen ontvangen voor consultancy.)

**********

Geachte Professor Moss-Morris,

Ik ben een senior fellow in volksgezondheid en journalistiek aan het Center for Global Public Health aan UC Berkeley, onderdeel van de School of Public Health. Ik schrijf al een paar jaar over onderzoek naar ME/cvs en andere ziektes in de categorie van de zogenaamde “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten”. Veel van dit werk verschijnt op Virology Blog, een wetenschapssite onder het beheer van Vincent Racaniello, Higgins Professor Microbiologie en Immunologie aan Columbia University. (Ik heb Professor Racaniello in CC gezet; u kan hier meer over hem lezen.)

In de voorbije week heb ik drie stukken gepost in verband met de ACTIB-studie. De eerste was een commentaar op de studie zelf en de robuustheid van de bevindingen. De volgende twee behandelden de licentieovereenkomst tussen King’s College London en Mahana Therapeutics voor het programma Regul8. Moest u deze blogs nog niet gezien hebben, zijn dit de links:

Vertalingen:

Ik schrijf u om u uit te nodigen om te reageren op de vragen die ik heb gesteld over de studie, Mahana’s beschrijving van de bevindingen, de kans op belangenconflicten, enz. Ik post met veel plezier uw volledig commentaar op Virology Blog – onbewerkt en hoe lang u zelf wil. (Als ik reageer op uw reactie, dan zal ik dit doen in een afzonderlijke post.)

Er staat geen deadline op deze uitnodiging.

Vriendelijke groet, David David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

http://www.virology.ws/2020/02/05/trial-by-error-my-letter-to-one-of-mahanas-gastroenterology-advisors/

Trial By Error: mijn brief aan één van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 5 februari 2020

Op zijn website geeft Mahana Therapeutics een lijst van zestien adviseurs gastro-enterologie en psychologie van prominente academische en medische instellingen. Bedrijven pronken wel vaker met dat soort namenlijsten om aan te tonen dat ze belangrijk zijn en contacten hebben in intellectuele kringen. Soms worden deze mensen daarvoor gecompenseerd, soms ook niet. In vele gevallen spelen deze adviseurs weinig of geen rol in de dagelijkse activiteiten van deze bedrijven.

In het geval van Mahana betekent dit dat de adviseurs, die niet rechtstreeks betrokken zijn bij de ontwikkeling van het online programma voor cognitieve gedragstherapie ter behandeling van prikkelbaredarmsyndroom, wellicht weinig of niets weten van de details in kwestie. Dat betekent echter niet dat ze totaal geen verantwoordelijkheid hebben in de promotionele strategieën van het bedrijf – vooral omdat Mahana zelf tot hiertoe geen antwoord heeft gegeven op mijn vragen.

Een van de adviseurs is Dr. Mel Heyman, een prominente specialist pediatrische gastro-enterologie aan University of California in San Francisco. Vanochtend stuurde ik hem onderstaande e-mail. Nadat ik de e-mail verzonden had, kreeg ik een automatische melding dat Dr. Heyman afwezig zou zijn tot later deze maand, en zijn e-mails wellicht niet zou lezen.

**********

Geachte Dr Heyman,

Ik ben een senior fellow in volksgezondheid en journalistiek aan het Center for Global Public Health aan UC Berkeley, onderdeel van de School of Public Health. Ik schrijf regelmatig over onderzoek naar ziektes in de categorie van de zogenaamde “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten”. Veel van mijn werk verschijnt op Virology Blog, een wetenschapssite onder het beheer van Vincent Racaniello, een professor microbiologie aan Columbia. (Ik heb Dr. Racaniello in CC gezet.)

Ik neem contact op met u omdat ik zag dat u een adviseur gastro-enterologie bent voor Mahana Therapeutics – twee van hun adviseurs komen van University of California. Ik heb onlangs geschreven over Mahana’s licentieovereenkomst met King’s College London die vorige maand werd aangekondigd. De overeenkomst gaat over een online programma cognitieve gedragstherapie als behandeling voor prikkelbaredarmsyndroom, wat blijkbaar Mahana’s eerste product moet worden.

Ik besef dat u niet hebt meegewerkt aan de studie die dit online programma heeft uitgetest en dat uw focus meer ligt op inflammatoire darmziekte dan op PDS. Mahana heeft echter niet gereageerd op drie e-mails die ik vorige week heb gestuurd. Ik probeer nog steeds een antwoord te vinden op mijn bedenkingen, dus ik dacht dat ik contact zou opnemen met u, in uw functie als adviseur van het bedrijf.

Ik heb kritiek gegeven op de studie in kwestie in deze post. Daarna schreef ik nog twee posts – hier en hier – waarin ik opmerkte dat Mahana een misleidend beeld schept van de klinische doeltreffendheid van het online programma, dat het “Parallel” heeft genoemd.

Volgens de studie genereerde het programma een erg beperkte gerapporteerde vermindering in symptoomernst. Op 12 maanden lag de gemiddelde score van patiënten die de interventie hadden gekregen, 35 punten lager op de PDS-schaal voor Symptoomernst dan de gemiddelde score voor diegenen die gewoonlijke zorg hadden gekregen. (Per individu is een vermindering van 50 punten of meer op die schaal vereist om als klinisch significant beschouwd te worden.) Op 24 maanden was het verschil van 13 punten in gemiddelde scores tussen beide groepen niet statistisch significant.

Op zijn website promoot Mahana deze resultaten voor symptoomernst als “drastisch en mogelijk levensveranderend voor de patiënt”. Ik vind niet dat deze uitspraak en andere informatie die ze verschaffen op hun website, de bevindingen correct weerspiegelen. (De PDS-schaal was het enige instrument in de studie dat specifiek ontworpen werd om PDS-symptomen te evalueren, in plaats van meer algemene domeinen.)

Als adviseur gastro-enterologie voor Mahana zou het kunnen dat u de website van het bedrijf en de PDS-studie in kwestie al grondig bekeken hebt. In elk geval zijn dit een aantal van de vragen die ik u graag zou stellen:

Vindt u dat de bevindingen van de studie een “drastische en mogelijk levensveranderende” vermindering in symptoomernst voorstellen, of vindt u ook dat het bedrijf in dit geval overdrijft en de zaken hypet?

Als u het eens bent met dat laatste, vindt u dan dat dit soort holle retoriek, die patiënten naar alle waarschijnlijkheid valse hoop geeft, gepast is bij het promoten van een medisch product?

Als u dit niet gepast vindt, bent u dan van zin om Mahana aan te sporen om hun aanpak te veranderen, gezien uw rol als wetenschappelijk adviseur voor het bedrijf?

Kan u uitleggen waarom Mahana er überhaupt voor koos om een licentie te kopen op een programma dat zo weinig toegevoegde waarde heeft t.o.v. gewoonlijke zorg als het gaat om het verminderen van symptoomernst? En tot slot: krijgt u een vergoeding voor uw functie als adviseur?

Heel erg bedankt! Ik kijk uit naar uw antwoord. Om lezers van Virology Blog op de hoogte te houden van mijn rapporteringswerk, postte ik mijn eerste brief aan Mahana op Virology Blog en ik ben van plan om dit met deze brief ook te doen. (Het is voor mij ook goed als u liever telefonisch antwoordt i.p.v. schriftelijk.)

Ik zal gelijkaardige brieven sturen naar andere mensen op de lijst van wetenschappelijke adviseurs. Ik vind het frustrerend dat een bedrijf ongefundeerde beweringen verspreidt over medische behandelingen en dan heel traag reageert op terechte vragen.

Vriendelijke groet, David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

http://www.virology.ws/2020/02/10/trial-by-error-my-follow-up-letter-to-professor-rona-moss-morris/

Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 10 februari 2020

Tien dagen geleden stuurde ik een brief naar Professor Rona Moss-Morris van King’s College London, om informatie te krijgen over de licentieovereenkomst voor haar online programma van cognitieve gedragstherapie als behandeling voor prikkelbaredarmsyndroom. Aangezien ik nog geen reactie had ontvangen, probeerde ik vanochtend opnieuw contact op te nemen met haar, om antwoorden te krijgen op mijn vragen.

In beide brieven heb ik duidelijk gemaakt dat ik eender welk antwoord dat ze stuurt, met plezier zal posten op Virology Blog – in zijn volledigheid en zonder onderbrekingen. Ik vind dat ik intussen alles heb gedaan wat ik kan om haar input te vragen. Ik betwijfel dat ik nog eens een derde keer contact zal opnemen, hoewel ik die optie niet volledig uitsluit, afhankelijk van hoe deze zaak zich ontwikkelt. (De onderwerpregel voor mijn laatste e-mail is: “tweede poging tot contact i.v.m. PDS, CGT en Mahana Therapeutics”).

**********

Geachte Professor Moss-Morris,

Het is intussen meer dan een week geleden sinds ik u schreef over mijn bedenkingen omtrent de licentieovereenkomst met Mahana Therapeutics voor Regul8, het online CGT-programma voor prikkelbaredarmsyndroom. Ik heb tevens contact opgenomen met Mahana Therapeutics zelf, maar heb nog geen reactie gekregen. (Ik heb Mahana in CC gezet bij deze e-mail, samen met Professor Vincent Racaniello, de microbioloog van Columbia University die Virology Blog beheert.)

Mahana’s uitspraken in de pers en op hun website zijn vooral gefocust op de bevindingen van de ACTIB-studie in verband met vermindering in symptoomernst. Ik weet dat de studie ook zeer middelmatige voordelen rapporteerde voor de online groep t.o.v. gewoonlijke zorg via andere zelfgerapporteerde metingen. Dit is wat te verwachten valt na een reeks CGT-sessies en het heeft niet noodzakelijk iets te maken met een feitelijke vermindering in PDS-symptoomernst.

Zoals ik in mijn laatste boodschap vermeldde, bent u steeds welkom om uw commentaar te posten op Virology Blog – hoe lang u wil en zonder onderbrekingen. In de tussentijd heb ik ook enkele specifieke vragen voor u:

1. Het persbericht van Mahana Therapeutics stelde dat verbeteringen in symptoomernst door het online programma “aanzienlijk” en “langdurig” waren. De website stelt dat het online programma leidde tot “drastische en mogelijk levensveranderende” voordelen, en documenteert deze bewering met resultaten uit de PDS-Schaal voor Symptoomernst. Op deze schaal was er een verschil van 35.2 punten tussen de gemiddelde score van deelnemers in de online arm en de arm met gewoonlijke zorg. Dit lag dus lager dan de drempel van 50 punten die een verandering bij de patiënt klinisch significant maakt. En het te verwaarlozen verschil van 12 punten op de schaal van ernst tussen de gemiddelde scores van beide groepen op 24 maanden was niet statistisch significant. Vindt u het correct en gepast dat Mahana deze resultaten omschrijft als “aanzienlijk”, “langdurig”, “drastisch” en “mogelijk levensveranderend”?

2. De website van Mahana Therapeutics verklaart ook dat bij 66% van diegenen in de online arm op 12 maanden de PDS-schaalscores met 50 of meer punten gezakt waren. De website vermeldt niet dat 44% van de deelnemers die de gewoonlijke zorg kregen en op 12 maanden gegevens doorgaven, die drempel ook hadden gehaald. Bent u het ermee eens dat het weglaten van zo’n belangrijk detail de indruk schept dat alle gerapporteerde verbetering te wijten zijn aan het online programma? Vindt u dat de website van Mahana Therapeutics ook zou moeten vermelden dat 30% van de studiedeelnemers op 12 maanden geen gegevens verschaften, dus dat hun PDS-schaaluitkomsten onbekend zijn?

3. U gaf aan dat u geen betalingen had ontvangen van Mahana Therapeutics, totdat de studie was ingediend. Hoe lang na indiening ontving u zulke betaling of betalingen, en over welke totale som gaat het tot hier toe? Hebt u, voordat u betalend adviseur werd, kosteloze consultancy of advies verleend aan Mahana Therapeutics of een voorloper van dat bedrijf? Wanneer kreeg u de aandelenopties in Mahana Therapeutics, en hoeveel aandelenopties hebt u ontvangen?

In het persbericht van Mahana over de licentieovereenkomst spreekt u met lovende woorden over het bedrijf, en spreekt u van “een fantastische partner om mee samen te werken”. Men zou denken dat zo’n uitmuntende samenwerkingspartner informatie zou uitdragen die een realistische weerspiegeling is van de ACTIB-bevindingen over klinische doeltreffendheid, in plaats van ze te hypen en te overdrijven.

Voor alle duidelijkheid: ik zal deze brief posten op Virology Blog, net als de vorige. En nogmaals: ik kijk uit naar uw reactie. Heel erg bedankt!

Vriendelijke groet, David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

http://www.virology.ws/2020/02/11/trial-by-error-my-letter-to-two-more-mahana-gi-advisors/

Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 11 februari 2020

Ik zal binnenkort een blog posten om uit te leggen waarom ik zo veel tijd spendeer aan dit PDS-verhaal, terwijl ik me eigenlijk zou moeten toespitsen op ME (of CVS, ME/cvs, CVS/ME, of welke term dan ook voor deze ziekte of cluster aan verwante ziektes). Intussen is hier een kopie van de brief die ik vanochtend stuurde naar weer twee gastro-enterologische adviseurs van Mahana Therapeutics, na de brief die ik vorige week stuurde aan iemand van UCSF . (Ik ontving een automatische melding, waarin stond dat de dokter op dit moment niet aanwezig was.)

Dit keer schreef ik naar Dr. Peter Lu en Dr. Carlo di Lorenzo. Beiden zijn hoog aangeschreven gastro-enterologen in het Nationwide Children’s Hospital in Columbus in Ohio. Mahana heeft meer dan twaalf adviseurs gastro-enterologie en psychologie. Ik veronderstel dat dat betekent dat ik wellicht nog meer brieven zal opstellen, terwijl ik wacht op antwoorden.

**********

Onderwerpregel: ongegronde beweringen van Mahana Therapeutics over online CGT voor PDS

Geachte Dr. Lu en Dr. Di Lorenzo,

Ik neem contact op met u omdat ik zag dat u allebei adviseur gastro-enterologie bent voor een bedrijf dat Mahana Therapeutics heet. Ik heb onlangs geschreven over Mahana’s licentieovereenkomst met King’s College London die vorige maand werd aangekondigd. De overeenkomst gaat over een online programma cognitieve gedragstherapie als behandeling voor prikkelbaredarmsyndroom, wat blijkbaar Mahana’s eerste product moet worden.

Ik besef dat u niet meewerkte aan de studie die dit online programma, dat Parallel by Mahana heet, heeft uitgetest. Mahana heeft echter niet gereageerd op drie e-mails die ik vorige week heb gestuurd, in mijn zoektocht naar antwoorden op mijn bedenkingen. Dus daarom neem ik contact op met u, in uw functie als adviseur van het bedrijf. (Ik zet tevens Mahana’s persafdeling in CC.)

Ik gaf kritiek op de studie in kwestie, die ACTIB heette, in deze post. Vervolgens schreef ik twee posts – hier en hier – waarin ik opmerkte dat Mahana de klinische doeltreffendheid van het online programma wel erg misleidend voorstelt.

Volgens de studie leidde het programma tot erg middelmatige gerapporteerde voordelen wat betreft verlaging van symptoomernst. Op 12 maanden lag de gemiddelde score op de PDS-schaal bij patiënten die de interventie hadden gekregen 35.2 punten lager dan de gemiddelde score voor diegenen die gewoonlijke zorg hadden gekregen. (Per persoon is een vermindering van 50 punten of meer op de schaal vereist om als klinisch significant beschouwd te worden.) Op 24 maanden was het verschil van 12.9 punten in gemiddelde scores tussen beide groepen niet meer statistisch significant.

In het persbericht over de licentieovereenkomst omschreef Mahana deze resultaten als “aanzienlijk” en “langdurig”. Op zijn website promoot Mahana deze resultaten in symptoomernst als “drastisch en mogelijk levensveranderend voor de patiënt”. Ik vind niet dat deze uitspraken, en andere info die op de website wordt verschaft, de bevindingen op een correcte manier voorstellen.

De PDS-schaal was het enige instrument dat in de studie werd gebruikt, dat specifiek ontworpen is om PDS-symptomen te evalueren, in plaats van meer algemene zaken. Middelmatig positieve rapportage via die bijkomende meetinstrumenten is wat men kan verwachten van een rondje CGT, maar het kan niet dienen als bewijs voor het succesvol behandelen van PDS. Intussen prijst Mahana de PDS-schaalresultaten zelf aan als bewijs voor het succes van de behandeling – ook al tonen deze resultaten het omgekeerde aan.

Als adviseurs gastro-enterologie van Mahana zou het kunnen dat u de website van het bedrijf en de PDS-studie al in detail hebt bekeken. In elk geval staan hieronder een aantal vragen die ik u graag zou willen stellen:

Vindt u dat de studiebevindingen een “aanzienlijke”, “langdurige”, “drastische” en “mogelijk levensveranderende” vermindering weerspiegelen in symptoomernst, of vindt u ook dat het bedrijf hier de zaken overdrijft en hypet?

Als u het eens bent met dat laatste, vindt u dan dat dit soort holle retoriek, die naar alle waarschijnlijkheid onrealistische hoop schept voor patiënten, gepast is bij het promoten van een medisch product?

Als u dit niet aanvaardbaar of gepast vindt, bent u dan van zin om Mahana aan te sporen om hun aanpak te veranderen, gezien uw prominente rol als adviseur gastro-enterologie voor het bedrijf?

Kan u uitleggen waarom Mahana er überhaupt voor koos om een licentie te nemen op een programma dat zo weinig toegevoegde waarde heeft t.o.v. gewoonlijke zorg op vlak van het verminderen van symptoomernst?

En tot slot: krijgt u een vergoeding voor uw functie als adviseur?

Heel erg bedankt! Ik kijk uit naar uw reactie. Om de lezers van Virology Blog op de hoogte te houden van mijn verslaggeving, heb ik mijn eerste brief aan Mahana op Virology Blog gepost, en ik ben van plan dit ook te doen met deze brief. (Voor mij is het ook goed als u liever per telefoon antwoordt in plaats van schriftelijk.)

Ik stuur gelijkaardige brieven naar andere mensen op de lijst van wetenschappelijke adviseurs. Het is natuurlijk frustrerend dat een bedrijf ongegronde bewering uitdraagt over medische behandelingen en vervolgens heel traag reageert op terechte vragen.

Vriendelijke groet, David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

http://www.virology.ws/2020/02/11/trial-by-error-my-letter-to-mahanas-ceo-and-co-founder/

Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 11 februari 2020

Durfkapitaalverstrekker Robert Paull staat op de website van Mahana Therapeutics als medestichter en CEO van het bedrijf. Ik heb geen idee hoe hij betrokken raakte bij deze groep Britse onderzoekers en bij King’s College London. Als hij me om raad gevraagd zou hebben (wat hij niet heeft gedaan), dan zou ik hem, gezien mijn ervaringen met hen, zeker de raad hebben gegeven om zich niet met hen in te laten.

De stand van zaken op dit moment is als volgt: Mr. Paulls bedrijf heeft een licentie genomen op een product dat de rapportage van symptoomernst bij prikkelbaredarmsyndroom minimaal en tijdelijk verbetert – en toch promoot zijn bedrijf het product alsof het de ernst van symptomen langdurig vermindert. Ik wees op deze tegenstrijdigheid in de brief die ik eerder vandaag naar Mr. Paull stuurde.

**********

Geachte Mr. Paull,

Ik ben een senior fellow in volksgezondheid en journalistiek aan het Center for Global Public Health aan UC Berkeley, onderdeel van de School of Public Health. Ik schrijf regelmatig over onderzoek naar ziektes in de categorie van de zogenaamde “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten”.Veel van mijn werk verschijnt op Virology Blog, een wetenschapssite onder het beheer van Vincent Racaniello, een professor microbiologie aan Columbia. (Ik heb Dr. Racaniello bij deze e-mail in CC gezet.)

Ik heb onlangs geschreven over de licentieovereenkomst die Mahana Therapeutics sloot met King’s College London, en die vorige maand werd aangekondigd. De overeenkomst gaat over een online programma voor cognitieve gedragstherapie als behandeling voor prikkelbaredarmsyndroom, wat blijkbaar Mahana’s allereerste product moet worden. Mijn oorspronkelijke kritiek op de ACTIB-studie die het online programma testte, staat in deze post , waarna er nog twee posts volgenden, hier and hier , over de licentieovereekomst zelf.

Zoals u zelf zegt in het persbericht over de overeenkomst, klopt het dat er “uitgebreide klinische data” bestaan over het online programma. Jammer genoeg geven zowel de persconferentie als de website van Mahana een erg vertekend beeld van wat deze klinische data uit de ACTIB-studie ons vertellen.

Mahana’s persafdeling heeft niet gereageerd op drie e-mailberichten die ik hen heb gestuurd, in een poging om antwoorden te krijgen op mijn bedenkingen. Ik heb ook contact opgenomen met Professor Rona Moss-Morris, één van ACTIB’s hoofdonderzoekers, en enkele van de adviseurs gastro-enterologie die op de website van Mahana stonden.

Volgens de studie leidde het online programma tot erg middelmatige voordelen op vlak van het verminderen van de symptoomernst, via een uitkomstmaat die de PDS-schaal wordt genoemd. Op 12 maanden lag de gemiddelde score voor patiënten in de online arm op deze maatstaf 35.2 punten lager dan de gemiddelde score voor diegenen die gewoonlijke zorg kregen. (Een vermindering van 50 punten of meer op de PDS-schaal wordt beschouwd als klinisch significant; een vermindering van minder dan 50 punten wordt beschouwd als niet klinisch significant.) Op 24 maanden was het verschil van 12.9 punten in gemiddelde scores tussen de twee groepen zelfs niet statistisch significant.

In het persbericht over de licentieovereenkomst omschreef Mahana deze verbeteringen in symptoomernst als “aanzienlijk” en “langdurig”. Op zijn website prijst Mahana de resultaten aan als “drastisch en mogelijk levensveranderend voor de patiënt”. Ik vind niet dat deze uitspraken een correct beeld geven van het feit dat het verschil tussen de gemiddelde scores voor de online groep en de groep met gewoonlijke zorg de vooropgestelde drempel voor klinische significantie niet haalde, en dat dit verschil zelfs volledig verdwenen was bij opvolging op lange termijn.

Bovendien stelt de website dat, op 12 maanden, 66% van de proefpersonen in de online arm een “klinisch betekenisvolle vermindering” hadden in PDS-ernst – in dit geval betekent dat, dat hun scores op de PDS-schaal verminderd waren met 50 punten of meer. Maar de website vermeldt daar niet bij dat 44% van de deelnemers die gewoonlijke zorg kregen en gegevens verschaften op 12 maanden, ook die drempel haalden.

Bent u het ermee eens dat het weglaten van zo’n belangrijk detail bij de lezers wellicht de indruk schept dat alle gerapporteerde bevindingen te wijten zijn aan het online programma? En vindt u dat de website, met het oog op transparantie, ook zou moeten vermelden dat 30% van de studiedeelnemers op 12 maanden geen antwoorden verschaften, dus dat hun uitkomsten op de PDS-schaal onbekend zijn?

De PDS-schaal was het enige instrument in de studie dat specifiek bedoeld is om PDS-symptomen te evalueren, in plaats van de meer algemene domeinen, zoals depressie en sociale aanpassing, die ook geëvalueerd werden via zelfgerapporteerde vragenlijsten. Middelmatig positieve rapportering op deze bijkomende maatstaven is wat men kan verwachten van een rondje CGT en dit mag niet begrepen worden als een teken van succesvolle behandeling van PDS of remissie van PDS-symptomen. Mahana prijst de PDS-schaalresultaten zelf wél aan als bewijs van fikse impact – ook al bewijzen deze resultaten dat in geen geval.

Aangezien ik kritiek heb gegeven op Mahana’s manier van reclame maken, post ik met plezier eender welke reactie die u zou willen delen met Virology Blog – integraal en zonder redactionele tussenkomst van mezelf. Bovendien zijn hier nog enkele specifieke vragen:

1) Gelooft u echt dat de ACTIB-bevindingen een weergave zijn van een “aanzienlijke”, “langdurige”, “drastische” en “mogelijk levensveranderende” vermindering in symptoomernst? Zo ja, hebt u gegevens gezien die dit staven?

2) Vindt u dat dit soort retoriek, die mensen wellicht hoop geeft op verbetering in symptoomernst die verder gaat dan wat de studiebevindingen zeggen, aanvaardbaar en gepast is bij het promoten van medische producten?

3) Kan u uitleggen waarom Mahana besliste om een licentie te nemen op een programma dat de symptoomernst minimaal en tijdelijk verbetert, maar vervolgens wel reclame maakt voor het programma alsof het leidt tot een langdurige reductie in symptoomernst?

Heel erg bedankt! Ik kijk uit naar uw reactie. Om lezers van Virology Blog op de hoogte te houden van mijn rapportering, ben ik van plan om deze brief te posten.

Vriendelijke groet, David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

http://www.virology.ws/2020/02/17/trial-by-error-my-follow-up-letter-to-mahana-therapeutics-ceo/

Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 17 februari 2020

Vorige week schreef ik naar Rob Paull, de medestichter en CEO van Mahana Therapeutics, over de misleidende beweringen die het bedrijf doet over het online programma cognitieve gedragstherapie voor prikkelbaredarmsyndroom, waarvoor het onlangs een licentie kocht van King’s College London. Ik heb ook geschreven naar Professor Rona Moss-Morris, één van de hoofdonderzoekers van ACTIB, de studie die het programma uittestte, en ook naar drie van de prominente adviseurs gastro-enterologie van Mahana.

Tot hiertoe heeft niemand geantwoord of een poging gedaan om uit te leggen waarom Mahana ongefundeerde beweringen doet over de doeltreffendheid van het programma. Wellicht wil het bedrijf dat de regelgevende instanties in het VK en de VS het product goedkeuren voor publiek gebruik. In dat geval zouden Mahana en Mr. Paull best eerlijk zijn in hun omschrijving van wat de bevindingen al dan niet aantonen. Tot nu toe zijn ze daar niet in geslaagd.

**********

Geachte Mr. Paull,

Ik heb nog geen reactie gekregen op de brief die ik u een week geleden stuurde over Mahana Therapeutics en de licentieovereenkomst voor het online programma voor cognitieve gedragstherapie, Regul8, voor mensen met prikkelbaredarmsyndroom. Ik besef dat ik u enkele onaangename vragen heb gesteld. Maar deze vragen negeren, gaat niks oplossen. De vragen negeren gaat er ook niet voor zorgen dat de gerapporteerde resultaten over symptoomernst van de ACTIB-studie opgekrikt worden.

U moet toch toegeven dat de beweringen in het persbericht van Mahana en op de website echt niet goedgepraat of aangehouden kunnen worden, gezien de vragenlijstmetingen voor symptoomernst in de studie, via de PDS-schaal. We kunnen niet om de hardnekkige feiten heen: op de PDS-schaal lag het verschil op 12 maanden tussen de gemiddelde scores voor de online arm en de arm die gewoonlijke zorg kreeg, ruim onder de 50-puntendrempel voor klinische significantie; op 24 maanden was het verwaarloosbaar kleine verschil tussen de groepen noch klinisch significant, noch statistisch significant.

U bent reclame aan het maken voor Regul8, dat herdoopt werd tot Parallel, op basis van de resultaten op de PDS-schaal, die de website op een misleidende manier in de verf zet, zoals ik heb gedocumenteerd op Virology Blog. Eender wie de studie heeft gereviewd, had echt wel moeten inzien dat deze bevindingen voor symptoomernst op geen enkele manier omschreven kunnen worden als “aanzienlijk”, “langdurig”, “drastisch” en “mogelijk levensveranderend”.

Ik sta nog steeds open voor uw input. (In CC staat Professor Racaniello, een microbioloog van Columbia en beheerder van Virology Blog, waar ik deze brief zal posten.)

Vriendelijke groet, David

David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

http://www.virology.ws/2020/02/24/trial-by-error-another-letter-about-mahana-berkeleywellness-on-ibs-study/

Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie

David Tuller, DrPH, Virology Blog, 24 februari 2020

Ik probeer uit te vissen waarom Mahana Therapeutics, een start-up uit San Francisco, misleidende informatie verspreidt over een online programma voor cognitieve gedragstherapie voor mensen met prikkelbaredarmsyndroom. Aangezien Mahana’s medeoprichter en CEO, Rob Paull, niet heeft gereageerd op mijn brieven, heb ik contact opgenomen met enkele van de mensen die op de website van het bedrijf staan aangeduid als wetenschappelijke adviseurs.

Eerder deze maand stuurde ik één zo’n brief naar Dr. Mel Heyman, een pediatrisch gastro-enteroloog aan University of California in San Francisco – één van de zustercampussen van UC Berkeley. Ik ontving een automatische antwoordmail dat Dr. Heyman een tijdje afwezig was. Vorige week, na de vermelde datum van zijn terugkeer, stuurde ik nog eens een brief:

Geachte Dr. Heyman,

Ik weet dat u afwezig bent geweest en u hebt het vast en zeker erg druk. Ik wilde u nogmaals het bericht sturen dat ik u enkele weken geleden heb gestuurd, over Mahana Therapeutics, gezien uw rol als adviseur gastro-enterologie voor het bedrijf.

Zoals ik heb aangeduid in meerdere posts op de wetenschappelijke site Virology Blog, kunnen de veranderingen in symptoomernst die gerapporteerd werden voor Mahana’s online CGT-programma voor prikkelbaredarmsyndroom op geen enkele redelijke manier omschreven worden als “aanzienlijk”, “langdurig”, “drastisch” en “mogelijk levensveranderend”. En toch omschrijft Mahana de resultaten zo in een persbericht en op hun website.

Ik heb al meerdere keren geprobeerd om contact op te nemen met het bedrijf zelf, maar heb nog geen reactie gekregen. Daarom neem ik contact op met u en anderen die fungeren als wetenschappelijke adviseurs. Ik kijk uit naar uw reactie. (Ik heb opnieuw Vincent Racaniello in CC gezet. Hij is een professor microbiologie aan Columbia en beheerder van Virology Blog.)

Heel erg bedankt!

Vriendelijke groet, David David Tuller, DrPH

Senior Fellow in Volksgezondheid en Journalistiek

Center for Global Public Health

School of Public Health

University of California, Berkeley

**********

BerkeleyWellness.com is een gezondheidswebsite die populair is bij het grote publiek. De inhoud ervan is nagekeken en goedgekeurd door experts van de universiteit. Vorig jaar postte de website mijn interview met Dr. Steve Olson, de dokter van Kaiser Permanente die er mee voor zorgde dat die zorgorganisatie van koers veranderde in haar benadering van de ziekte (of cluster aan ziektes) die we o.a. kennen onder de verschillende namen myalgische encefalomyelitis, chronisch vermoeidheidssyndroom, ME/cvs en CVS/ME. Het verwees ook naar mijn interview met journaliste Maya Dusenbery, auteur van het boek The Truth About How Bad Medicine and Lazy Science Leave Women Dismissed, Misdiagnosed, and Sick.

Vorige week publiceerde BerkeleyWellness.com een kort artikel over de Britse studie achter de overdreven uitspraken over CGT als doeltreffende behandeling voor PDS. Het stuk was heel direct over de tekortkomingen van de bevindingen. Dit is de tekst:

Prikkelbaredarmsyndroom (PDS) is een veelvoorkomende gastro-intestinale aandoening die gekenmerkt wordt door buikkrampen, opgeblazen gevoel, gasvorming en diarree of constipatie. De aandoening kan meerdere oorzaken hebben en bij vele patiënten lost medicatie de klachten niet op. Cognitieve gedragstherapie (CGT) werd soms gegeven als behandelingsadvies op basis van het idee dat het de patiënt kan helpen bij stressvermindering, verandering van voedingspatroon en anders denken over de ziekte. Maar nu heeft de grootste studie ooit over CGT voor PDS aangetoond dat het weinig of geen invloed heeft op de ernst van de symptomen.

De Britse studie, uitgevoerd door onderzoekers van King’s College Londen en de University of Southampton, onderzocht 558 mensen met onopgeloste PDS. Deelnemers werden willekeurig toegewezen aan behandeling met CGT via de telefoon, online CGT, of geen behandeling. Alle drie de groepen bleven hun gewoonlijke medische behandeling verder krijgen. De studie testte geen face-to-face CGT. De resultaten op 12 maanden en op 24 maanden werden in 2019 gepubliceerd in, respectievelijk, de vakbladen Gut en Lancet Gastroenterology & Hepatology.

Op 12 maanden rapporteerden de proefpersonen in beide CGT-groepen een statistisch significante vermindering op de evaluatieschaal voor PDS-symptomen. Het gemiddelde voordeel van CGT via de telefoon tegenover gewoonlijke zorg lag slechts een fractie boven de drempel die als klinisch significant wordt beschouwd. Op 24 maanden was het gemiddelde voordeel in deze groep niet meer klinisch significant.

Voor de online groep lag het gemiddelde voordeel op 12 maanden al onder de kritieke drempel voor klinische significantie. Op 24 maanden was het gemiddelde voordeel noch klinisch significant, noch statistisch significant.

Beide groepen rapporteerden middelmatige voordelen op andere gebieden, zoals sociale aanpassing en depressie – niet te verwonderen na een reeks CGT-sessies. Maar gezien de zwakke resultaten voor vermindering in symptoomernst, hebben deze verbeteringen wellicht weinig of niks te maken met het behandelen van de ziekte zelf.

Bovendien was dit een ongeblindeerde studie die enkel en alleen voortging op zelfgerapporteerde en niet op objectieve uitkomsten. Aangezien dit soort studieontwerp vaak leidt tot een ongekende mate aan vooringenomenheid, moeten positieve bevindingen met een korrel zout worden genomen.

Geef een reactie Reactie annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Volg ons

Tweets by ME_gids

Datum/Tijd	Evenement
25/11/2024 19:00 - 21:00	Webinar epigenetisch onderzoek bij ME/cvs en fibromyalgie
27/11/2024 20:00 - 21:00	Webinar voor huisartsen over post-COVID
07/12/2024 13:00 - 17:30	Creatief kerstmarktje Parkresidentie Institut Moderne, Gent